Mars

Sjongejongejonge, ze denken dat er nu toch leven zou zijn op Mars...
Is er één reden waarom er geen leven zou zijn?
Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat het heelal wemelt van het leven. Wat hier kan, kan uiteraard ook op andere plaatsen.
Niet dat ik direct een fan ben van groene of grijze mannetjes en meisjes, maar ik kan me geen enkele zinnige reden indenken waarom er op andere planeten geen leven zou zijn.
Of er nog veel "verstandige" soorten zijn (alhoewel, we vergelijken dan best niet met onze soort, want als we zien wat er momenteel allemaal gebeurt in het midden-Oosten en omgeving, dat pleit niet erg voor "verstand") weet ik niet, maar het zou me sterk verwonderen dat er geen zouden zijn.

En dan zit ik door te denken... Wij houden hier zo erg vast aan onze gewijde teksten (bijbel, koran, boeddha en ga zo maar door)... Hoe zou de ontwikkeling daar gegaan zijn ?
Ik kan me perfect voor stellen dat er soorten zijn die geen besef hebben van goed en kwaad zoals wij dat zien. Soorten die veel eer ingericht zijn zoals hier een mierennest of een bijenzwerm, waar alles gebeurt voor de gemeenschap... Stel dat je met zo'n soort in aanraking komt... Hoe zouden wij daar mee communiceren?
Als we kijken naar de talrijke filmpjes op tv over dergelijke onderwerpen, zien we dat ze allemaal wel iets menselijks hebben, en wonder boven wonder, ze praten allemaal Engels....
Het lijkt wel of onze fantasie dood loopt op het ogenblik dat we de grenzen van onze aarde overstijgen... En wellicht is dat ook werkelijk het geval ! We kennen immers maar dat, en al wat we kunnen fantaseren is ook op een of andere manier gebonden aan onze kennis. We kunnen gewoon niet verder gaan... Onze geest is daartoe veel te beperkt.
De kans is dan ook zeer groot, mochten we er ooit in slagen om naar andere werelden te reizen, dat we het "verstandelijke" leven niet eens als dusdanig zouden herkennen.
Wij denken bij verstand aan vuur, wiel, dingen maken, dingen gebruiken...Maar wie zegt dat dit de enige mogelijkheden zijn ? Dat zijn onze mogelijkheden, maar misschien ligt dat wel heel anders voor wezens die heel anders ontwikkelden op een heel andere wereld, met heel andere basisstoffen. Bij alles wat leven is denken wij ook aan zuurstof, en het is echt nog niet lang geleden dat de wereld der geleerden op de kop stond omdat men plots anaërobe beestjes had ontdekt.
Plots lijkt er ook leven mogelijk zonder zuurstof, zelfs hier op ons eigen wereldje...
Nee, onze fantasie schiet gewoon al te kort op ons eigen wereldje... Hoe zeer zullen wij dan fouten maken op andere werelden?
Zelfs het idee "beschaving" is iets wat wij projecteren op onszelf, ondanks het feit dat we blijkbaar nog heel ver af staan van een echte beschaving met eerbied en begrip voor alle anderen. Hoe zal het dan ook ooit lukken met totaal vreemden ? Waar bij wij op geen enkele manier een brug kunnen leggen naar een vertrouwde manier van denken ???
Nee, ik hoop dat we, voor we ooit echt de ruimte in kunnen, eindelijk zelf al tot een echte beschaving zijn gekomen... Als we daar ooit in lukken.

Gisteren ontving ik hier een mailtje met een verwijzing naar een filmpje over Molenbeek, een klein gemeentje in het Brusselse, gemaakt door en met een Marokkaanse reporter (vrouw), die haar nederlands even goed kent als haar Arabisch, maar die zich Belg voelt. Op het filmpje zie je hoe de reporters en de camera verjaagd worden door een Arabische marktkramer, die zich voorstelt als de baas van de gemeenschap op de markt. Het politiebureel is op de markt gelegen, maar de politie komt pas tussen na lang aandringen en hoog oplopen van de moeilijkheden... De politie probeert gewoon moeilijkheden te vermijden, en aanvaard daarvoor eigenlijk lijdzaam de houding van de Arabische inwoners. De Marokkaanse reporter vertelt verder dat zij bang wordt, omdat het fundamentalisme en de agressie steeds meer en meer escaleert, vooral bij de jongeren, en wijst er op dat heel wat van de oudere Islam's zelf bang zijn van die ontwikkeling...

Wat brengt mensen tot die agressie tegenover anderen?

Wat kunnen we doen om dat te doorbreken?

Ik moet hierop het antwoord schuldig blijven... Niet dat het antwoord zo moeilijk is, maar het is zo moeilijk uitvoerbaar... Het antwoord is immers gewoon: Liefde...
Maar ken jij veel mensen die bij het krijgen van een klets op hun gezicht, gedwee de andere wang aanbieden?
Nee, wij zijn veel meer mensen die zeggen: "Ah, hij doet dat, dan doe ik dat !, 't Zal hem leren!" Ook al weten we dat hij daardoor niet leert, in tegendeel...
Neem nu de strijd rond Gaza... De Hamas schiet voortdurend prutsraketjes af naar de Joden. Die maken zich kwaad en gaan ten strijde, met man en macht.
Plots zie je dat bijna heel de wereld compassie (?) krijgt met de mannen met de kleine prutsraketjes tegenover die loebassen met hun heel groot arsenaal aan gesofisticeerde wapens. En plots lijkt het in het collectieve geheugen uitgewist dat het wel die met hun prutsraketjes waren die voortdurend bleven schieten, ook als de anderen niets deden. Dat alleen al wijst er op dat we er zelfs niet eens in slagen om de zaak nuchter te bekijken, laat staan nuchter te behandelen ! We worden op een of andere manier partij in het geding. We stellen onszelf in de plaats van de underdog... En vergeten gemakshalve dat dat kleine keffertje heel scherpe tanden had in de vorm van terroristische aanslagen...
En eigenlijk weten we, dat hoe meer mensen er zich mee gaan moeien, hoe ingewikkelder het geheel wordt. De enige oplossing ligt in handen van de twee betrokken partijen.
Begrip, Liefde voor elkaar...
Maar daartoe moet je bereid zijn om allereerst het verleden te vergeten.

Wat zien we nu? Steeds meer mensen voelen zich geroepen om hun stem te laten horen, en over heel de wereld zie je betogingen voor de vrede uitlopen in agressie ???

Ik heb, gezien mijn beroepsverleden, heel veel betogingen meegemaakt, en één van de eerste punten die me bekommerde was telkens weer de zorg dat het niet uit de hand zou lopen, dat men niet zou toegeven aan de roep van agressoren die bij iedere betoging opdagen, met als enige doel geweld uit te lokken. Op iedere betoging zijn ze er ! En in veel gevallen lukken zij er in een deel van de massa mee te krijgen en de betoging te doen ontaarden in geweld. Wij hebben het bij onze betogingen steeds kunnen vermijden, omdat we er op voorzien waren en de deelnemers op voorhand verwittigden tegen die mensen.

Maar als ik nu de beelden zie op tv, dan lijkt het aantal van die agressoren steeds maar toe te nemen, en lijkt het hun steeds maar makkelijker om de rest mee te trekken in vlagen van geweld.

Het gekke is dat dit niet als geweld wordt voorgesteld, maar als uitingen van de volkswoede tegenover die of deze partij in het geding... Met andere woorden, de overheid neemt het geweld min of meer aan, en probeert zelfs dit geweld enigzins te vergoelijken...

Weten ze dan niet dat agressie als een sneeuwbol is ? Hoe langer je hem laat rollen, hoe groter hij wordt, en hoe rapper hij loopt...

We doen dus net het omgekeerde van het stoppen van de cirkel van geweld, we jagen hem aan !
Ik kan me ook niet ontdoen van de indruk dat alles nog wat opgezweept wordt door pers en tv, die heel mooie en spectaculaire beelden kunnen schieten van dit geweld... en het steevast ook weer in één bepaalde hoek duwen, zonder ook maar één poging om het ergens op een neutrale manier te duiden.

Ik kies niet, noch voor de ene, noch voor de andere partij. Gewoon omdat we door de voortdurende misleiding in dit geschil echt niet meer kunnen onderscheiden wie gelijk of ongelijk heeft. En eigenlijk heeft dit in de huidige stand van zaken ook geen echt belang meer, men jaagt gewoon het geweld steeds meer aan. Het besluit, het enige mogelijke besluit is dan ook, dat momenteel, geen enkele partij nog "zuiver" is. Beiden hebben schuld, beiden hebben recht. Ze moeten alleen eindelijk dat ook willen inzien en daarnaar handelen.

Alle externe bemiddelingspogingen gaan uit van het gelijk van een partij en de schuld van de ander... En zo lang je dat doet, maak je de strijd alleen nog erger.

Zoals het nu bezig is, en voortdurend aan het uitbreiden is, steeds verder en verder weg van het oorspronkelijke strijdtoneel, zit de kans er in dat we inderdaad bezig zijn te groeien naar de fout die we ondertussen al enkele malen hebben begaan, en de strijd opvoeren tot een wereldoorlog. Sommigen stellen dat de Koran agressief is, maar dat is niet echt zo, het zijn bepaalde predikers (imams) die de woorden op die manier uitleggen... We moeten maar in onze geschiedenis teruggaan om hetzelfde fenomeen te zien met de bijbel en de kruisvaarders en dergelijke, want we kunnen er een hele resem opnoemen.
Ook daar was het niet de godsdienst die de schuldige was, maar de predikers, die niet het geloof predikten maar hun eigen macht en glorie...

... en dan zouden wij al denken aan gaan naar andere werelden????

sjongejongejonge....

tot de volgende ?