Hoed

Een tijdje geleden, toen de zon nog wel eens scheen, kocht ik mij een strooien hoed (Toen ik thuis kwam lagen er een pakje van die stoffen hoedjes aan de deur, zo maar van Luc - ik had Luc liever gezien dan de hoedjes te vinden-)
Ik had het niet mogen doen.
Sindsdien is de zon spoorloos.
Ik heb al gebeld naar Childfocus, maar de zon is boven de daar gezochte gemiddelde leeftijd.
Bovendien heb ik er zelfs geen foto van ! Mij was altijd geleerd dat je nooit in de richting van de zon moogt fotograferen... zodoende...
Je zou denken dat de zon wel door iedereen gekend zou zijn, maar nee hoor, toen hij er was vond men het zo normaal dat men hem eigenlijk nooit bekeek, en nu hij weg is herinneren ze alleen het licht en de warmte.
Ik heb nu een hoed die ik niet kan aandoen.
Ik had liever zo'n borsalino gekocht, zo'n vilten hoed met heel brede randen, echt iets voor een kunstenmaker, maar ik vind het veeleer dé hoed voor onze contreien ! Het is de enige hoed waaronder je droog blijft.
Ooit zag ik bij uitvindingen van de 19° eeuw een prentje van een hoofdband, met midden op je hoofd een paraplu bevestigd. De uitvinding prees het feit dat men eindelijk met vrije handen in de regen kon lopen.
Als het regent heb ik veeleer de neiging mijn handen diep in mijn zakken te steken.
Ik ben bovendien brildrager, en dan is de regen dubbel erg ! Zonder bril zie ik niet en met mijn bril dan ook niet. Herinner je je nog dat glas dat vroeger veel in keukendeuren zat, dat geschelpte glas ? Wel daardoor kijk je dan als het regent op je bril. Je ziet alleen wazige gedeformeerde vlekken bewegen. Je piert dan boven je bril, en dan krijg je die koude druppels in je oog en zie je helemaal niets meer... Als brildrager kun je eigenlijk niet meer buiten zonder bril ! Je ogen zijn zodanig gewoon aan dat windscherm dat ze helemaal niet meer bestand zijn tegen de aanraking van een mild windje... Je herkent de brildragers meteen, ook zonder bril, ze lopen dan met dichtgeknepen tranende ogen rond, en hebben van die gekke putjes in de neus gedrukt.
Trouwens, onze ogen zijn zowieso verkeerd gebouwd ! Als ik ga vissen, dan moet ik een polaroïd bril boven op mijn bril zetten, om de hinderlijke weerkaatsing op het water weg te filteren. Hadden wij optimale ogen, dan zou dat anti-reflectie-effect daar meteen moeten ingebouwd zijn !
Bovendien ben ik weer aan 't sukkelen met mijn ogen... Nu en dan kan ik nog amper lezen, zowel van dicht of van ver. Dan moet ik zitten focussen om toch maar het bordje te kunnen lezen. Op andere ogenblikken heb ik dat niet, en lijkt alles ok.
Ik denk dat dit nog altijd het gevolg is van mijn "spook"... Herinner je je dat nog ? Ik zag nu en dan iets bewegen in de hoeken van mijn ogen, en als ik keek was er niets... De oogarts verklaarde dat op een bepaalde leeftijd een of ander vlies in je ogen loskomt, en dat dit normaliter niet hindert, maar bij mij was dat niet netjes losgekomen, maar gescheurd, en daardoor wapperde dat soms voor mijn zicht... Dat zou verdwenen zijn na een half jaar... Dat is nu wellicht al wel twee jaar, en mijn spook spookt nog steeds... Bovendien hangt dat vlies regelmatig stil, juist in je beeld, en dan kijk ik met dat ene oog precies door de mist... Ik denk dat het dat is die mij hindert, door dat ik in werkelijkheid steeds meer en meer met één oog kijk, raakt dit wellicht nu en dan oververmoeid, en begint alles te schemeren voor mijn oog... Ik ga nog eens moeten gaan naar de oogarts, maar je zult zien, dan zal mijn oog nog niet vermoeid zijn, en dan zal alles ok blijken...

Ondertussen passeren er hier vandaag geen wandelaars, maar heelder kudden wieleraars. En wonder boven wonder, er zijn er bij die zelfs de wetgeving respecteren !

Toen ik vanmorgen op de baan was, voelde ik al enkele druppels regen, maar het is toch uitgebleven. Gelukkig, want ik heb een broertje dood aan regen ! Iedere dag leegt Anny onze pluviometer, en komt dan zeggen dat het weeral zoveel liter heeft geregend per vierkante meter. Weet je, ik ben blij dat ik boven op mijnen berg zit !

Vandaag was het rommelmarkt van de KWB in Merelbeke. Het was een mooie markt, met veel kraampjes van gewone mensen, en daar kun je soms iets moois vinden...Onder meer vond ik er een vlindergids voor onze contreien... Normaliter een zeer duur wetenschappelijk werk, nu heb ik dat voor een appel en een ei kunnen krijgen, weliswaar na een heel stuk afbieden. Dat vind ik bijna het leukste aan rommelmarkten, het afbieden, het marchanderen... en krijg ik er niet genoeg af, dan ga ik voort, hoe mooi het ook is...en soms komen ze je dan achterna en gaan toch akkoord met je bod. OOit zag ik zo een nieuwe vislijn, met een molen er op. Ik weet niet meer hoeveel de man er voor vroeg, maar ik zei dat ik die molen niet moest hebben, en maar zoveel (een stuk onder de helft) wilde betalen. Nee, dat ging niet, dan niet... en ik wandelde verder. Ik was zeker al twee kraampjes verder toen de man mij op de schouder klopte en toch akkoord ging met mijn bod, en ik kreeg de vislijn met molen en al... Toen ik later aan Luc vertelde hoeveel mijn vislijn kostte, dan kon hij het niet geloven.
Ik kocht ook een boek voor Bart, over spinnen, niet de beestjes, maar hetwerkwoord, niet van de poes, maar van garen. Leuk hé spinnen spinnen webben en de poes spint contentement. Bart spint gewoon garen uit allerlei soorten draderige dinges.
Vanaf 28 mei neemt hij deel aan een expositie in Deinze, over design, met enkele van zijn tapijten. Het affiche hangt hier aan mijn raam te pronk. Ik ga er zeker eens naar gaan kijken. Gewoon eens zwemmen in glorie.
Veel warmer dan water.

Ik ga stoppen, tot de volgende ?