Het rode plein

Vanmorgen virtueel rondgewandeld op het rode plein van Moskou...Ik moet toegeven, het is én groter, én véél mooier dan ons rode plein te Eine (Oudenaarde)... Ons rode plein is een kale vlakte en dankt zijn naam aan de rode dallen waarmee het gevloerd is... Dat van Moskou bevat prachtige bouwwerken waarvan de voor ons wat bizarre kerk van de Gelukzalige Baziel... Bij ons zie je die "uien" boven op een kerk niet vaak, en zeker niet bij bosjes tegelijk. Bovendien zijn ze bij ons altijd eenkleurig, terwijl bij de Russen de kleuren er af spatten.
Het is gek, maar ik vind dat die gebouwen zo tegengesteld zijn aan het volk daar... Voor mij zijn Russen zo wat koud en kil, à la Poetin, maar misschien zijn die kerken wel allemaal gebouwd door wodka zuipende Jeltsins ? Raar dat wij de onhebbelijke gewoonte hebben een volk te klasseren in vakjes van DE karaktertrek... Of die juist is of niet, daar trekken wij ons niets van aan...
Zo zijn voor ons de nederlanders nogal vrekkig, gewoon omdat ze op een andere manier reageren dan wij gewoonlijk doen. Ooit hoorde ik er een leuk kenschetsend verhaaltje over...
Een Vlaamse vrachtwagenchauffeur was met zijn truck tot helemaal in het noorden van Nederland gereden, had daar nog wat uren verspeeld met het zoeken naar het juiste adres ('t was voor de gps!) en kwam 's avonds om zeven, acht uur ter bestemming. De Nederlandse familie zat aan tafel, en de heer des huizes vroeg vriendelijk " Een bakkie koffie" waarop de Vlaming beleefd antwoordde "Nee, dank u"... Later vertelde de Vlaming nog steeds kwaad op die lompe nederlanders: "En je moet niet denken dat ie het nog eens vroeg hé, nee! Ze zijn te gierig om je een tas koffie te geven, de vrekken !"
Waaruit duidelijk het misverstand moge blijken... Mijn Nederlandse lezers (het zijn er steeds meer !) zullen wellicht onbegrijpend kijken, maar in Vlaanderen moet je uit beleefdheid de eerste keer weigeren, en pas toegeven na een lichte aandringende vraag, zo niet sta je onherroepelijk als een onbeleefde boer te kijk ! Bij de Nederlander moet je, als je koffie wil, gewoon ja zeggen, wie zegt nou neen als hij eigenlijk ja bedoeld???
Maar het is op een dergelijke manier dat een heel volk aan zijn spotnaam komt... Er zullen wel vrekkige nederlanders zijn (er zijn er bij ons ook) en bij de Schotten ook, maar ik heb in Nederland en in Schotland gewandeld, heb gezien dat ze anders zijn, maar ik kan begot niet zeggen dat het vrekken zijn ! In Schotland komen twee vrienden elkaar tegen in een pub, bij ons betekent dat elkaar tracteren, in Schotland zijn ze heel blij elkaar te zien, en ieder bestelt zijn eigen pint... Is dat vrekkig ? Nee, niet echt, maar wij doen het anders...
Misschien is dat het wel dat ons dom doet lijken in de ogen van de nederlanders ? Omdat we te gul zijn, steeds mild iedereen tracterend ? Troost je dan, Nederlandse vriend(in), het gebruik verminderd ook hier... Vroeger was het hier in de mooie Vlaamse Ardennen, de mode om, als je een herberg binnen kwam, en je kende de mensen die er stonden min of meer, dan tracteerde je iedereen, waarop iedereen jouw tracteerde... Je ging gegarandeerd met een vlieg in je oog naar huis ... Dat is nu verdwenen, dat is gedaan. Waarom ? Ik vermoed dat het te maken heeft met een stijgende migratie van uit andere streken waar die gewoonte er niet was, en anderzijds de rigoureuze wet op alcohol en rijden, waardoor je verplicht zou zijn van emmers water te drinken na één pint...
Misschien heeft het ook te maken met het verenigd Europa, want de laatste decennia zien we hier steeds meer en meer nederlanders die zich vestigen in onze regio... en wie weet zijn ze besmettelijk ??? Krijgen we zo hun manieren?
Officiëel komen de nederlanders hier om belastingtechnische redenen... Kan het echt dat er landen zijn waar de druk van de belastingen nog groter is dan bij ons ??? 't Is niet te geloven !

Maar ik was begonnen met het virtueel rondwandelen op het rode plein... Dat vind ik heerlijk ! Ik zal er zelf wel nooit meer komen, tenzij er een wonder gebeurt en ik plots een nieuwe rug krijg... En dan zijn die mailtjes met al die mooie foto's uit al die vreemde landen een beetje reizen voor mij... en vergeet niet, men toont je alleen het mooiste, het meest bezienswaardige ! (Zoals in het mopje: de Japanners komen naar hier, fotograferen alles en alles, om thuis te bekijken wat ze hier allemaal hadden kunnen zien)...

In vroeger tijden kregen we dan hoogstens één postkaart, met een vue uit het land waar een of andere vriend zijn tijd in ledigheid doorbracht...en dat was het! Nu was de zoon van Luc (vis) vorig jaar op een van die tropische eilanden, en bracht me een geheugenstick met honderden foto's van ginder mee... Dat is héél anders dan een fotoboek, want dat krijg je niet mee naar huis om eens rustig te bekijken, zo'n geheugenstick lieten ze wel hier, en ik had een volle week, zodat ik nu en dan een honderd foto's kon bezien, en de rest voor de volgende dag houden...Bovendien heb ik dan iedere foto op de grootte van mijn scherm, en niet in zo'n postkaartformaat, en je ziet er ook nog eens je kennissen op...

Dat is nu onze vorm van reizen geworden... virtueel uitstapjes maken. Er zijn op internet heel veel van die uitstapjes te vinden, maar ik beperk me tot de mailtjes die ik krijg, omdat er zo een kleine persoonlijke toets aan hangt.

Gisteren was het dus visdag! We zijn voor het eerst dit jaar, naar het park geweest. Ik heb een karper aan de haak gehad, maar het beest wist zich in de plompbladeren te wringen, en dan is het hopeloos... karper weg... Bovendien brak ik ook nog eens mijn lijn bij het pogen de lijn te recupereren uit die wirwar van bladeren waar de karper zich door gedraaid had. Ik heb gelukkig nog mijn haak, lood en dergelijke kunnen recupereren, maar ik was toch een vijf, zes meter draad kwijt ! In het begin dat we daar zaten beet de bliek redelijk, maar je moest ze echt goed laten doorbijten, anders was het noppes. Na een twee uurtjes was het doodstil...Alle vis leek verdwenen ! Ik had nog een doosje maïs in conserven bij, en dan maar eens daarmee geprobeerd, en ja hoor, de vis was er terug, en nu bleken het plots allemaal behoorlijk grote blieken te zijn ook nog ! Het was een leuke visdag...Ook voor Willy, die in de periode van stilte besloot om eens op jacht te gaan op karper... De karpers op de parkvijver zijn gewoon om brood te krijgen (In feite zijn het de eenden die brood krijgen van de bezoekers, maar de karpers lusten dat ook, en mengen zich steeds in het debat) en Willy gaat dan met drijvend brood op karpers jagen, dicht bij de kant. Zo kun je bijna gegarandeerd karpers aan de haak krijgen, maar je vist dan bijna tussen de plompbladeren, met alle risico's vandien, en je moet iedere vijf minuten nieuw brood op je haak zetten, want na een tijdje zinkt het doorweekte brood van je haak weg... Hij heeft dan ook zijn onderlijn een keer verloren, maar lukte er dan toch in een karper van 5,5 kgr te vangen. Luc en ik vissen eerder passief op karper, wij laten onze lijn op de bodem liggen, midden in het lokaas, en hopen dat de karper langs komt...en vissen ondertussen actief op bliek. Elk zijn meug, en bovendien zou ik het niet aankunnen om steeds minutenlang te blijven staan, in de hoop dat een karper zich zou verwaardigen om in het brood te happen.

Luc was niet zo gelukkig ! Hij heeft drie keer een losschietende bliek gehad, en drie keer met het gevolg dat zijn lijn omhoogvloog en bleef hangen in de bomen... Zodoende was hij om vier uur al zonder blieklijn gevallen, en hij vond het de moeite niet meer om een van mijn lijnen te gebruiken. Gelukkig was dat net het moment dat Willy zijn karper ving, anders waren we wellicht veel vroeger thuis dan gepland...

Het was een heerlijke namiddag aan het water, eerst warm in de zon, dan wat frisser in de schaduw, en behoorlijke beet. Leuk, nog van dadde !

Ik ga stoppen, zonder filosofie of zware bedenkingen...tot de volgende ?