Boven op mijne berg...

Gisteren in de late namiddag begon het rondomrond ons te donderen, te bliksemen, te waaien, te stortregenen...
Onze Bobbie lag weer onder de zetel te hijgen en te zuchten van de schrik, en tegen dat het onweer ver genoeg was om hem niet meer te verontrusten, lag er een hele plas kwijl juist onder zijn bakkes... De sukkelaar heeft een heidense schrik van onweer ! (Eigenlijk van alle speciale geluiden, als het Belgisch leger hier boven ons nog enkele duizenden literkes kerosine verprutst, zit hij ook onder de zetel, bange blikken te werpen op het raam.)
Maar enfin, het was voorbij... tot Anny op de kamer van onze Koen een natte plek zag op de muur !
Toen ze het me meldde, dacht ik aan een lekkage in het platte dakje boven die kamer, maar noppes, het was op de muur, onder het raam notabene !
Toen ik naar buiten ging, vermoedende dat het deklood weggewaaid was, bleek dat het water door de wind gewoon onder het lood geslagen was ! Het lood ligt er nog steeds, maar onder mijn raam zie je een hele vochtige plek op de buitenmuur, en binnen op een kleine plaats. Bij mijn buur is er niets te zien, maar zijn deklood is op een plaats wél opgewaaid.
Ik heb al mijn vaste stielman opgebeld, en vanavond komt hij nog om het lood vast te lijmen op de pannen, zodat waterinslag niet meer mogelijk zal zijn. Ik weet niet wat mijn buur zal doen, of hij dit ook zal laten doen, maar veilig is veilig !
Dan zit ik hier, boven op mijne berg, gerust te zitten zijn voor wateroverlast ! Dan heb ik last van de wind ! Nu ja, hoge bomen vangen veel wind, hoog staande huizen dus eveneens zeker ???

Ik was niet verbaasd dat het een fel onweer was... Niet alleen werd het drukkend warm, maar vooral, mijne barometer werkte ! Ik verrekte van de pijn, en het is nog niet helemaal weg !
Toch heb ik nog steeds geen pijnstiller genomen ! Na het stopzetten van de morfine heb ik nog niets gepakt, en ik zal het niet doen, totdat ik niet kan slapen van de pijn! Er zitten in mijn basismedicamenten al genoeg dingen om de pijn en vooral de ontstekingen tegen te houden, deze moeten in eerste instantie het werk doen. Misschien ben ik ook wat gevoeliger dan anders, omdat ik mijn morgendgymnastiek niet kan doen naar behoren... Veerle heeft de vroege, dat betekent dat Anny om kwart na zeven al bij de kinderen zit om ze op te roepen, te kleden en op de bus te zetten... en dat brengt met zich mee dat ik amper de tijd heb om mijzelf eens goed te wassen en mijn tanden te poetsen, en dan naar beneden om koffie te maken tegen dat Anny terug is (om 8 uur)... vanmorgen heb ik hier, tijdens het koffie opgieten, nog rap wat geturnd, maar dat is eigenlijk niet genoeg... en gek genoeg, nadien komt dat er niet zo van, ik ben een enorm gewoontedier, en alles hoort op zijn normale tijd te gebeuren, anders gebeurt het niet. Vroeger was ik niet zo...wellicht een bijverschijnsel van ziek zijn ? of van oud worden ?

Deze namiddag moeten we nog eens naar tanteke, morgen mag ze terug naar de home. Ze is redelijk goed, en kan daar rustig verder leven.

Ik moet er echt nog eens naartoe, want blijkbaar moeten er nog bepaalde documenten over de hospitalisatie ingevuld worden. Ik heb onder meer wat miserie met haar sis-kaart, want het blijkt dat die nog steeds op haar oude adres staat... Mij lijkt dat de homes die zo zorgvuldig en angstvallig al haar documenten onder hoede nam, dat ook wel had mogen regulariseren ! Nu heb ik die kaart van uit het hospitaal mee genomen, omdat hij toch zeker niet zou verloren gaan ! Bij mijn eerste bezoek daar, zal ik hem terug bezorgen aan de home, zij moeten er maar hun plan mee trekken, ik zal ze wel verwittigen, want wellicht zijn er nog siskaarten die zullen moeten geregulariseerd worden daar ! Ik vermoed, als ze een kaartlezer hebben, dat ze daar die gegevens zelf zouden kunnen doen wijzigen !

Voor mij ligt dat niet zo eenvoudig ! Tanteke is bij een mutualiteit die niet de mijne is, en gezien mijn beroepsverleden, lijkt het me niet wenselijk dat men me dààr ziet binnengaan, het zou de indruk geven dat ik mijn eigen verleden verloochen... en ik heb wel nog steeds zo veel liefde en overtuiging in mijn werk en mijn collega's, dat ik dat niet wil doen.

Buiten is alle groen nu echt intens groen, alle stof is er af geregend, en de wereld zit in een nieuw en fris kleedje. De drukkende warmte en de hevige regen hebben een echt boost gegeven aan de groei, en het veld voor mijn deur is nu een mooi groen tapijt. Natuurlijk staat maïs niet zo dicht bij elkaar dat je de grond niet meer zou kunnen zien, maar het globaal beeld is licht frisgroen.

Bovendien heb ik minder last van mijn neus, en is mijn ademhaling beter... Dat is een nieuw verschijnsel voor mij ! Blijkbaar ben ik -plots- gevoelig geworden voor stuifmeel ! Ik heb dat nooit gehad, maar nu wel. Niet alleen een lopende neus, enorm veel niesbuien, en mijn ademhaling ging niet echt lekker, het was precies of er iets rauws in mijn luchtpijp zat, waar iets over schuurde. Ik was niet kort van adem, maar toch ook niet zoals gewoonlijk ! Gisteren heb ik een van Anny's pilletjes gepakt, en na een uurtje was ik weer kerngezond. Nu met het onweer is mijn lucht weer lekker en fris. Binnenkort moet ik toch weer naar de dokter, ik zal hem eens laten kijken en eventueel iets nemen er voor... Misschien is het beter tijdig iets te doen dan te wachten tot het van kwaad naar erger gaat... en ochgottekes, een pilletje onder of boven zal wel geen verschil maken om te slikken zeker ? Ik denk juist aan iets... Het is de eerste keer dat mijn linde bloeit... het zou toch niet waar zijn zeker, dat ik juist gevoelig ben aan lindenstuifmeel ? tjudedju !

Ik ben nog steeds aan het zwoegen aan mijn hoorn, het is echt niet de gemakkelijkste stof om in te werken ! Ik ben nog steeds bezig aan de eerste drie figuren. Nu raak ik eindelijk bijna aan de slotfase, maar ik zoek nog steeds naar een middel om ze te doen glanzen. Anny zegt me eens te proberen met olie of boenwas... Toch eens uittesten op een klein stukje. Als het lukt, dan zal ik uiteindelijk wel een heel mooi ding hebben, die er uit ziet als een reliek uit de donkere middeleeuwen. Ik las ergens dat de hoorn van Roelant een olifantentand zou zijn geweest... Dat zou de bewerking ervan veel duidelijker maken, maar anderzijds zie ik niet in hoe ze die hoorn dan hebben uitgehold, met de middelen van toen moet dat dan een bijna onuitvoerbaar iets geweest zijn ! Ik hou het toch op een horen !
Het geluid die er uit komt is echt een oergeluid ! een diepe galmende toon ! Bobbie komt me steevast aanvallen, het geluid hoort bij de onuitstaanbare voor hem... Ook als ik op mijn didgeridoo blaas blaft en springt hij zenuwachtig rond me, en doet aanvallen op de lange buis die zo'n onaards geluid maakt.
Ik kan de geluiden van een didgeridoo perfect naspelen, maar ik luk er niet in te komen tot wat zij noemen het circulaire ademen... Als je eens luistert naar een goede didg speler, dan zal je ongetwijfeld opmerken dat die man nooit stopt met blazen... Op een of andere manier is dat ook zo, de man slaagt er in tegelijk in te ademen en toch te blijven blazen... Je moet dat oefenen met een rietje in een gals water, en dat lukt mij, omdat ik dan een voorraadje lucht in mijn mond benut, maar dat is niet voldoende om genoeg lucht te hebben om te blijven geluid maken in de didg ! Nu ja, het is ook niet de bedoeling alsnog een carrière uit te bouwen als didgeridoospeler.

Muziek is zowat het enige van de kunst waar ik nu eens echt nietws kan van bakken ! Ik kan schrijven, wat dichten, tekenen, schilderen, beeldhouwen, maar muziek ??? No way ! Wellicht is dat de achterliggende verklaring dat ik dan experimenteer op de didg, daar zit voor geen meter muziek in, alleen wat ritme en inspiratie van het ogenblik... en ik vind het heerlijk om dan toch ergens een geluid te maken die op zijn minst in het Australië van de Aboriginals muziek is !
Ooit, heel lang geleden, op de sociale school kregen wij een cursus in vrije expressie, en we moesten onder meer "muziek" maken op gevonden voorwerpen. In de praktijk waren dat dus bijna allemaal slag"instrumenten"... Een oude pot, twee stokken tegeneen kletsen en ga zo maar door... ik vond dat heerlijk, en speelde het nog enkele keren met de kinderen uit de chiro. Ik ben echt stik jaloers op mensen die wel muziek kunnen maken ! Ik voel dat als een lacune !

Wat ook leuk is, is het tjalken... Nu vind je dat gedeeltelijk terug in het rappen. Vroeger tijden blijken er inderdaad volkeren geweest te zijn, die teksten melodieus brachten, niet echt zingen, maar ook niet gewoon spreken. Oudelui zoals ik, die zich nog de latijnse missen herinneren van vroeger, moeten daarbij onder meer eens denken aan de manier waarop vroeger het evangelie voorgelezen werd in het latijn, ook dat was een soortement zingen... een soort tjalken zo je wilt.
Eén van de vormen die nu wat gesofisticeerder nog steeds bestaat is de portugese Fado, en de echte originele blues en gospels. Doe dat hier niet waar de lui je kunnen horen, anders bekijken ze je zeker als ene waar iets aan is.... Maar het is een hulpmiddel om bijvoorbeeld gedichten te maken die ook geschikt zijn voor liedjes !

Ik ga stoppen, nog wat heerlijk rondstruinen op mijne kwampjoeter, nog wat lezen bij de alternatieve nieuwsgaarders, en dat dan proberen te verifiëren, en mijn voormiddag zal weer heerlijk gevuld zijn, dan tanteke, dan mijn dak en en en en en en en en en en en en....enz...

tot de volgende ?