thriller

Veertien februari 1794.
Hijgend strompelde een man door de ruige velden, waar mogelijk liep hij tijdelijk in de bedding van de beekjes, in zo ver hij ze zag, want het was een donkere nacht, bewolkt en koud en het regende, nu en dan zelfs hagelde het.
Toen in het oosten heel vaag wat licht verscheen, begon de vluchteling uit te kijken naar een schuilplaats. Toen hij een berghok voor het vee zag, sloop hij er voorzichtig heen, en toen hij het veilig bevond, kroop hij op de zolder tussen de restanten van het stro... Hopelijk kon hij gans de dag hier verborgen blijven en dan bij nacht opnieuw verder vluchten, verder, heel ver, want de arm van de koning was lang, heel lang...

En zeggen dat hij het zo goed voor elkaar had, hij verdiende geld, kreeg goed te eten en te drinken en bovenal hij moest er niet eens echt voor werken...

Henri Cloves zuchtte diep en overdacht nog maar eens hoe hij zo diep in de shit was gesukkeld... Hij was de beroemdste komiek van gans het koninkrijk, de zalen liepen vol waar hij ook maar kwam, en uiteindelijk mocht hij optreden in het paleis voor de koning zelf ! Niemand kende zijn echte naam, men noemde hem doodgewoon the funniest ! En dan was hij stom, zo onuitsprekelijk stom om een mop te vertellen over de koning ! Men had hem nochtans verwittigd dat zijn majesteit geen kritiek of afkeuring of wat dan ook wilde aanvaarden, en hij wist dat er reeds menig man het hoofd verloren had bij het bespreken van maatregels en wetsvoorstellen die de koning niet bevielen... Dwaas ! Het was nog een geluk dat hij juist achteraan de scene stond toen de koning plots rechtveerde en de soldeniers beval hem te grijpen...

Hij liep nu al twee nachten, en gisteren had hij nog de honden gehoord en éénmaal had hij gemeend een groep ruiters te zien in de verte...

De volgende nacht bereikte Henri juist voor het krieken van de dag de kust ergens tussen Ramsgate en Dover in. Hij profiteerde van het beetje licht van de morgenklaarte, om de kliffen af te dalen... Beneden gekomen trok hij zijn kleren uit, op een kort broekje na, en rende het water in...Op hoop van zege...

Of hij de eerste was die het kanaal overzwom kon hem niet schelen, maar toen hij met zijn laatste krachten de franse kust bereikte, bleef hij door en door verkild wat zitten tussen twee rotsblokken in vooraleer hij de klim naar boven wilde beginnen... Totaal verkleumd raakte hij boven, kroop binnen in een stal waar twee herders bij hun schapen zaten... Toen ze hem aanspraken en hij niet kon antwoorden omdat hij hun frans noch hun vlamsch begreep, ging er een de garde halen. De garde, een echte sansculotte nam de bibberende Henri mee naar het dorp. Onder weg had hij ook al wat proberen te praten met de man, maar ook hij begreep niets van wat Henri hem wou vertellen...

De garde, een brave man, wou de sukkel die duidelijk uit het vervloekte engeland kwam als vluchteling, helemaal niet straffen of pesten... Met veel geduld begon hij, nadat hij Henri een handdoek had gegeven om zich af te drogen, en wat van de oude kleren afkomstig van de vele gehangenen en geguillotineerden, slachtoffers van de revolutie had geschonken, gaf hij hem een kom warme schapenmelk...
Dan begon hij de man te ondervragen, met veel moeilijkheden, maar toch dacht hij het goed voor elkaar te hebben gebracht... Hij wees op zichzelf, en zei duidelijk Jérome Duval...Hij herhaalde dat een paar keer en wees dan naar Henri...Henri antwoorde Henri The Funniest ! De naam waaronder hij gekend was.... De Brave garde schreef heel bedachtzaam zo goed mogelijk de vreemde naam op: Henri de Funez...Hij had eerst een s willen schrijven, maar omdat je die in het frans niet hoorde had hij er maar de vreemde Z voor in de plaats gezet...
Een paar eeuwen later was er een van de nazaten van Henri, die weer very funny was...Louis de Funez....

Geef toe, nogal een duim dat ik heb hé, om er zo maar een verhaaltje uit te zabberen ???? En was je niet een klein beetje het verhaal als geloofwaardig aan het beschouwen ???

We zijn vandaag naar Auchan geweest, vandaar dat ik wat later ben dan anders met mijne blog. Wij hebben vastgesteld dat ook in La douce France alles duurder aan het worden is...Maar ja, er zijn wat producten die we hier gewoon niet vinden, onder meer mijn aperitiefjes...zonder alcohol...en nu gaan ze veel minder lang mee dan vroeger, want Anny drinkt nu ook nu en dan van mijn drankjes...

Veerle is weer gaan werken, dus om 16 uur en een beetje komen de kinderen hier weer een tijdje logeren... Tegen hun gedacht, want ze zeggen tegen Veerle dat Oma en Opa altijd zagen... 't er is iets van, van zodra ze binnen komen vraag ik hun agenda om te zien of ze geen huiswerk hebben...terwijl ze véél liever tv kijken...

tot de volgende ???