enorm

Gisteren ben ik naar de gamma gegaan, om een plaat multiplex berken. Ik heb hem meteen laten zagen in de juiste verhouding om Bacchus op te branden. Ik ben gisteren al begonnen met het reproduceren van de tekening in potlood op de plaat...Maar het is enorm, ik moet werken vanuit de vier zijden van de plaat, of mijn armpjes zijn te kort... De plaat is 61 op 87.8 groot...Het overbrengen is niet zo simpel om de verhoudingen te respecteren. Nu ja, ik moet er mij niet in opjagen hé, de tijd is de mijne... Je weet:
"Geen tijd" wil zeggen dat je iets anders belangrijker vind...
(Gepikt van op een van die powerpoints, waar ze soms heel mooie beelden verprutsen met "wijsgerige" spreuken...soms wel goed, dikwijls storend en jammer genoeg zijn er dan ook nog veel met storende fouten in de tekst...)
maar je ziet, soms zitten er goede teksten tussen hé !

Anny maakt zich nu al zorgen over die pyrografie van mij...Waar gaat ge dat hangen??? Ik weet het ook nog niet... Hangt er ook een beetje van af of ik het echt geslaagd vind of niet...dus binnen afzienbare (van afzien) tijd.

Om zo'n tekening over te brengen, werk ik met het klassieke systeem van de vierkantjes. Ik verdeel het origineel in hokjes van een vierkante centimeter, en verdeel dan de plank in evenveel hokjes, maar zo groot dat de ganse plank vol staat. Als je dan de inhoud van een klein vierkantje overbrengt op het zelfde vierkantje op de plank, dan krijg je zo een identiek beeld, maar veel groter dan het origineel. Deze techniek wordt veel gebruikt. Stel, je maakt een pak schetsen van een bepaald onderwerp. Op een gegeven moment heb je het beeld zoals je het echt wilt hebben. Dan kun je het met het hokjessysteem overbrengen op het doek waarop je het wil schilderen. Soms stel je vast dat bij het vergroten bepaalde effecten niet echt tot zijn recht komen. (Bv dat de detaillering sterker moet zijn op een groot beeld dan op een klein.vb: op een klein tekeningetje zie je de vingernagels niet, maar bij een grotere tekening voel je dit als een tekort aan) Dan pas je de tekening aan naar de inzichten die jij hebt van het werk. Het is dus geen copie, maar een werk naar het voorbeeld van...
Voor ik academie volgde, had ik zo het idee dat dit geen "sportieve" werkwijze was, maar nu heb ik geleerd dat het doel niet de werkwijze is, maar het resultaat is het echte doel, hoe je het ook bereikt ! Ik zag zo prachtige beelden maken, waarbij de maker gietmallen van gezichten van andere beelden gebruikte, en die dan wat bewerkte tot zijn eigen visie. Deze wijsheid heeft wel meegebracht dat ik nu niet meer alleen naar het beeld op zich kijk, maar ook kijk hoe het zou kunnen gemaakt zijn...en soms herken je dan een kop van een romeinse keizer in het gezicht van "De Molenaar"... Niet erg, maar in kunst heiligt het doel dus werkelijk de middelen.... Zo stel ik bv vast dat een van de figuren bij Bacchus, bijna trek voor trek identiek is aan de heilige Johannes onder het kruis... Zelfs de plooien in het gewaad zijn bijna identiek. Is dat verkeerd ? Nee toch, het is hoogstens arbeidsbesparend en het doel is het totaalbeeld, en dat is én mooi én evenwichtig !

Ik las een artikel over de taalevolutie, hoe de taal evolueert. Vroeger hadden een heel pak woorden een stukje die in de loop der tijden verdwenen is. Neem het oude bedde, dat werd bed. Maar om logisch te blijven werkte men die evolutie dan verder uit voor de ganse woordenschat, en de de van bedde werd bij alle woorden met een haal weggehaald...maar er waren uitzonderingen (dat zijn er altijd !) bij rede bleef de de staan, want reet is heel iets anders, bij kudde bleeg de de staanwant kut is iets heel anders, en zo zijn er nog wel een paar te vinden...Maar die wijziging is er dus eerst in het taalgebruik gekomen (in de spreektaal dus) en kreeg nadien een "wettiging"... Zo zijn er ook sterke werkwoorden die zwak werden... Wies is nu waste,placht van plegen en zo zijn er ondertussen een hele boel, die soms nog in het dialekt hoort... Het oudenaardse "gegoven" zou dus ook zo iets kunnen zijn van het werkwoord geven... Nu blijkt er (vooral in nederland) een verminging te zijn tussen kennen en kunnen... Dus zit de kans er in dat met tijd en boterhammen dit evolueert tot één werkwoord. Je ziet, de taal is geen statisch iets, de taal leeft en is voortdurend in ontwikkeling.
Ik heb nog een heel pak boeken in de oude schrijfwijze, en heb zelfs een heel dik (en heel duur !) boek dat een fotografische heruitgave is van het Cruydtboeck van Dodoneus (Rembrecht Dodoens). Het laatste boek blijkt voor veel mensen onleesbaar, gewoon door het lettertype en de schrijfwijze... Een paar letters bestonden nog niet in het nederlands, en een paar werden er maar met mondjesmaat gebruikt... tussen werd toen geschreven als tuffchen, de s bestond wel, maar was precies nog niet echt in... ook de i en de tweeklanken met i er in werden anders geschreven, de v was er al, maar zoals de s nog niet echt in, de w was er niet en werd vv of veel eer nog uu...Voor wie geen boekenworm is, zijn dat inderdaad zaken waaraan de ogen blijven hangen, en waar men moet zoeken naar de "vertaling" in de moderne schrijfwijze. Ik ga niet beweren dat ik dat boek zo vlot lees als een romanneke, maar ik heb er toch geen moeilijkheden mee. Dat komt wellicht omdat ik zo verliefd ben op "taal". Bovendien is het onderwerp ook iets wat mij sterk interesseert ! Ik heb heel wat boeken over kruiden en kruidengeneeskunde. Dit boek komt uit de tijd dat cruyden zowat de enige geneesmiddelen waren. Ik vermoed dat ook dat er heel wat mensen zieker van geworden zijn, en zelfs vergiftigd werden door hun eigen kruiden. Niettemin is het nog steeds een naslagwerk dat aandacht verdient, en waar men ook nu nog zaken in vindt die interessant zijn. Het cruydenboeck is er ook niet alleen als lexicon voor de geneeskunst, maar je leert er ook welke kruiden je in een meer moet werpen om de vis te laten bovendrijven en zo maar te moeten afscheppen...of hoe je lijm moet maken om vogels en muizen te vangen... en wasmiddelen en koperkuis en...teveel om op te noemen.
Bovendien staan er ook de namen van de kruiden bij in alle toen gekende talen, om zo de verwarring minimaal te maken (er was dan nog geen wetenschappelijke naam voor de planten!) en er staan ook afbeeldingen in van de planten. Ook de nieuwe planten staan er deels in, amerika was dan een nieuw wingewest van kruiden zoals de aardappel en dergelijke. Je ziet, het is echt interessant !
Veel moeilijker zijn de geschreven teksten ! Ik heb een enorme bewondering voor de mensen die hun stamboom proberen op te maken, want dan moeten ze in al die oude handgeschreven documenten gaan zoeken, en dat is pas monnikenwerk ! Niet alleen schrijft iedereen anders, maar ook in het handschrift zijn er evoluties, tijden waarin de letters anders geschreven werden dan nu. Ik herinner me zo een klein simpel voorbeeldje: Toen ik in mijn jeugd een studentenjob had op de mailboat, moest ik de cargo invullen op formulieren voor de douane. Ik werd er op gewezen dat de britten hun cijfers anders schrijven dat wij, en dat ik dus in het vervolg altijd moest noteren in britse cijfers. Gelukkig waren er maar twee cijfers die duidelijk anders waren, en voor verwarring konden zorgen: de 1 en de 7... In het britse systeem is de 1 alleen een verticaal streepje en zij lezen onze één als een zeven, want dat is bij hen een verticaal streepje met een min of meer horizontaal vlagje naar links wijzend, zoals bij ons, maar zonder streepje in het midden zoals wij dan wel doen... Je ziet, als je het niet weet lees jij 1000 kilo waar het in feite 7000 moet zijn... Dit als een illustratie hoe verwarrend geschriften kunnen zijn. Mijn moeder schreef nog heel lang haar hoofdletters anders dan wij leerden in school, en ik meen me zelfs te herinneren dat er in mijn prille jeugd nog zoiets was met een of twee hoofdletters (in het handschrift)...Niet makkelijk dus...

Voila, dat was het weer voor vandaag... tot de volgende ?