Ik weet het, het pleit niet voor de kwaliteit van mijn grijze cellen, maar ik heb dat twee, drie keer gelezen en herlezen als beste klade... Beste Klade? En pas dan, als ik alle logische verklaringen had verworpen, kwam ik tot bestek-lade... djudedju.
Ik moest op ons vader denken, die ooit op de tram stond te wachten en daar vruchteloos stond te denken over het woord "herlevende" waarbij hij het las als hèrluvèndu... De tram kwam er aan, en 's avonds laat, als ons vader terugkwam, ging hij weer naar het bord, en las dan meteen "herlevende". Ons vader kwam lachend met zichzelf naar huis, en herlevende werd bij ons een soort slagwoord. Het doet allemaal denken aan het mopje : "Lees eens hardop: tarweveld, korenveld, roggeveld, beneveld..." Waarbij je wellicht bij jezelf en anderen de indruk wekt dat je lichtjes beneveld bent...
Blijkbaar heb ik dus wel degelijk de genen van ons vader... Iets waar ik nooit heb aan getwijfeld, want ik lijk heel sterk op hem. (Ik verwarde zijn en mijn communie-foto wel eens !)
En ik heb hier ook met mezelf zitten lachen, en heb dan Anny laten meedelen in de vreugde.
Maar ergens is het een flardje van een bewijs dat we onze ogen en hersenen niet zomaar mogen betrouwen. Goochelaars maken daar handig gebruik van. Het gaat heel ver... Ik heb aan mijn rechteroog een blinde vlek, in het centrum van mijn gezichtsveld. Ik ben dat pas gewaar geworden toen ik bij een technische opdracht vaststelde dat ik dingen niet zag, die een ander wel zag. En bij controle zag ik het met mijn linkeroog wel. Maar ik had dat nooit opgemerkt, omdat je oog - in samenhang met de hersenen- er niet voor schroomt je te bedriegen. Waar ik jaren werkte, stond voor mijn raam een blinde muur, en in die muur was een kleine nis. Als ik daat met mijn rechteroog naar keek, was de nis niet alleen niet zichtbaar, maar de muur liep gewoon door. Met andere woorden, het gat wordt door je hersenen gewoon ingevuld...
Bij het lezen zal het wel een ander fenomeen zijn, maar toch, het is ook een soort bedriegen, een soort dwaalspoor op de weg van oog naar geest. Pijpetuitje is ook een van die woorden, pijp en tuitje zijn heel vertrouwd, terwijl het vreemde woord étui niet meteen voor de hand ligt. Wellicht is dat een makkelijke uitleg, maar die uitleg lijkt niet op te gaan voor besteklade en herlevende.
Ik maak er me ook geen zorgen over... In tegendeel, het laat me de dag al lachen beginnen !
... en ja, we behoren ook tot de grote groep van mensen die haast steevast vergeet de besteklade te kuisen... Dus zal dat ook bij ons wel behoren tot de vuilste plaatsen in ons huis. Maar ik maak er me helemaal geen zorgen over ! Als dat zo is bij de meerderheid van de mensen, dan zijn we dus heel normaal... en dat is niet altijd het woord dat ze voor mij gebruiken. (Grinnik: gelukkig maar !)
Gisteren kreeg ik de hoogste lof ooit voor mijn blog... Ik slaagde er in een lieve dame en internetvriendin te laten huilen, bevrijdend huilen... Ze schreef er me een mailtje over, om me te danken, want het wenen had blijkbaar geholpen.
Kijk, ik kan niet eens zeggen: daar doen we het voor, maar het maakt me toch ontzettend blij !
Als ik met mijn kriebelkrabbels er in slaag nu en dan een mens te raken, iets bij te brengen, te helpen, dan maakt dat me fier en gelukkig. Fier, niet hovaardig.
Mijn eerste tekst voor de nieuwe column in "Houvast" (Blad van Ziekenzorg) is ook binnen en werd een "pareltje" genoemd... Ik hoop dat het ook daar iets mag betekenen voor één of enkele mensen. Echt betekenen, iets bijbrengen.
tot de volgende ?
2 opmerkingen:
Je hebt er schitterende woorden uitgekozen om die blinde vlek zichtbaar te maken. Had er ook even moeite mee en zo toverde je meteen ook op mijn gezicht een glimlach.
Adinkerke, Koolkerke, Mariakerke, spievensterke, ...
Een reactie posten