Gent is Kampioen !
Wie mij een beetje kent, zal met veel verwondering opkijken naar de hoofding van deze blog...
Normaal, ik hou niet van voetbal, ken niets van voetbal, vind de spelers véél te dik betaald, vind de supporters maar rare kwieten (Wie gaat nu gaan zitten kijken naar een bal die ze heen en weer stampen?), dus wat schrijf ik dan over de Buffalo's ???
Eigenlijk schrijf ik hier een beetje vanuit mijn misvormdheid.
Ik heb het namelijk voor the underdog.
En ik ben de facto tegen de sterksten, de machthebbers, de dictators, de veelvraten... en ga zo maar door.
En ik ben dan ook steeds heel blij als het eens niet Anderlecht is dat kampioen wordt. Vandaar dat ik iets minder tegen Club Brugge heb, dan tegen Anderlecht (ze zijn door de jaren heen iets minder sterk), en nog iets minder tegen Standard. Maar ik was héél gelukkig met een Beveren als Kampioen.
En dus ben ik vandaag gelukkig met AA Gent.
Vraag mij niet wie daar de spelers zijn, ik heb er geen flauw benul van. Het interesseert me niet, ik ben alleen blij dat de grootsten op hun bakkes hebben gekregen en dat er een kleine met de prijzen is weggelopen. Stel nu dat Gent zich ontwikkelt als een veelvraat, dan zal ik zonder blikken of blozen ook tegen AA Gent zijn.
In zo ver, dat je tegen iets kunt zijn, waar je niets van kent. Want ik ken dus niets van voetbal. Noppes, Niente, nada. Wellicht komt dat ook door het feit dat er in ons gezin niet naar voetbal gekeken werd, dat er zich geen kat voor voetbal interesseerde... Ik heb het dus nooit leren waarderen. Niet dat ik daardoor iets van gemis voel.
Ook dat supporteren voor de underdog heb ik van huis uit mee gekregen. We zijn opgegroeid als het ware in de vakbond. We kregen de sociale strijd met de paplepel binnen, en heel wat van de bezoekers waren mensen die hulp en steun kwamen zoeken tegen het onrecht hen aangedaan door die boze werkgevers...
Wellicht dat ik daardoor wat te sterk overhel naar die kant van de zo gevoelige schaal die de rechtvaardigheid moet afwegen... En soms denk ik dan bij mezelf, dat dit wellicht op zich ook niet helemaal koosjer is... Het is immers niet zo dat de kleine man altijd gelijk heeft.
Het is helemaal niet logisch dat ik die zelfde redenering ga doortrekken naar dat vermaledijde voetbal. Als er daar sprake is van sociale onrechtvaardigheid, zal dat eerder te maken hebben met de astronomische wedden die de ballenstampers ontvangen. Wie een beetje balvaardig is krijgt zelfs in elvendertigste provinciale een bijkomend maandloon bij elkaar gestampt.
Wat mij ook kwetst is de omgekeerde sociale onrechtvaardigheid die er ook hier heerst tegenover sportmensen van allochtone afkomst... Van welk land ze ook komen, om welke reden ze daar ook zijn weggegaan, op een ik en een gij zijn ze dan Belg. En geen kat die er dan aan denkt te protesteren tegen "Wéér een vreemdeling die ons werk komt afpikken!"... Waar dat voor al die sukkelaars die hier uit echte nood belanden in dit vreemde land, wel het geval is. Daar is de discriminatie en vreemdelingenhaat nooit ver weg.
Waarom die ene wel welkom is, en de andere niet ???
Omdat hij tegen een bal kan stampen, of rap kan lopen, of snel kan fietsen??? Dat is toch een te gekke reden ?
Ik heb véél meer bewondering voor iemand die van een stuk leder een mooie handtas kan maken, met niets dan naald en draad en een soortement prikker om de gaatjes voor te prikken...
Dat hoogspringen, fietsen, voetballen, turnen, dat lijkt mij veel meer te maken te hebben met een toevallige gave, waar een stiel veel meer een kwestie is van inzet, leren en volhouden.
Ik weet wel dat die sportlui ook heel hard oefenen, maar dat is slechts om te pogen bij de allerbesten te horen, om records te maken... En dat op zich vind ik eigenlijk ook al zo'n onzinnig ding.
Wie heeft er iets aan als X een centimeterke hoger kan springen? Springen is in zoverre van belang, dat het van pas kan komen om uit de wei te raken voor de stier daar is, en die draad is echt niet zo hoog dat je daarvoor het record moet benaderen.
Nee, sport behoort voor mij tot "Het nutteloze"... Dat is zoals het beklimmen van de Everest... En dan? Wat doe je daar dan ? ... terug naar beneden zeker ?
Als iemand me zegt dat hij drie keer na elkaar de Mont Ventoux is op gefietst, dan trek beleefd een gezicht van waardering, maar innerlijk zit ik er mee te lachen. Het idee dat je er rap weer af fietst om er meteen weer op te moeten??? Waarom blijf je er niet wat langer ? En als je er niets gaat doen, waarom doe je dan die inspanning? Oh, voor je gezondheid ? Ja, dat is een reden... Maar zou die Mont Ventoux echt gezonder zijn dan pak weg de Edelare ? Dan het fietsen op zich ? En ik meen me te herinneren dat het veel gezonder is om rustig te fietsen dan om zich daar af te jakkeren, net zoals het gezonder is te joggen dan te hardlopen. Te wandelen dan te joggen...
Maar ja... blijkbaar ben ik een uitzondering. Een rare.
en ik voel er me goed bij
zo goed dat mijn hart van tijd tot tijd eens overslaat van vreugde...
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten