Ik ben blij dat het weekend weer voorbij is, zo'n weekend is een doorbreken van het gewone rustige leven, en daar hou ik niet echt van. We hebben in drie dagen 4 rommelmarkten gedaan, en zijn ook nog eens gaan chinezen... Bart trakteerde ons op de Moederdag van Anny en op mijn (komende) Vaderdag. (Gek, de spellingscontrole zegt dat dit met een hoofdletter moet ?)
Maar het waren dus drukke dagen...
Ondertussen zie ik dat de aquarium ook weer een beurt moet hebben, dat we tuin weer vol kruid staat (waarom groeit dat vlugger dan de aangeplante dingen?)...
De rommelmarkten waren meestal klein en niet echt interessant. Alleen de eerste te Zulte was echt de moeite. Maar we zagen alleen gisteren, in de allerlaatste markt van dit weekend, iets wat binnen onze interesses viel. Resultaat, twee oude, antieke wandelstokken met zilveren handvat. (En de belofte dat de verkoper een gitaar zou bezorgen, geschikt om (eindelijk) eens te kunnen versieren met pyrografie... Daar Els de enige is die gitaar speelt in ons gezin, zal ik hem versieren met kabouters en dergelijke, zodat hij kan dienen in de kleuterklas...
De laatste dagen kriebelt het om weer aan de slag te gaan op creatief gebied... Een beetje minder facebook en dergelijke, en wat meer tijd om te tekenen, te schilderen, te branden in hout... Te beeldhouwen in been en het beetje restafval van ivoor... (Dat kreeg ik ooit van een oudere dame, die dat afval normaliter altijd bezorgde aan restaurateurs van piano's. Nu restaureerde ik voor haar een Afrikaans beeld, en kreeg ik de rest-ivoor... Allemaal stukjes van wat uiterlijk het dikste van de tand lijkt, maar wat in feite heel dun is, omdat de tand daar hol is.) (Waarom geraak ik niet aan de beenderen van zo'n olifant, of van een walvis, daar is het been dik, en kun je veel ruimtelijker werken !!!)
Ik kocht ook in de Aldi wat diamantboren, zodat ik gaten kan boren in keien, wat me weer zal toelaten om ook daarmee mooie dingen te maken !
Je ziet het, de drang is er weer !
Ik weet het, het is een beetje gek dat ik nu en dan periodes heb waarin ik niets van die dingen doe, en dan weer perioden waar ik haast niet stop. Misschien is dat wel eigen aan creatieve mensen? Moeten ze een periode broeden, om dan weer veel te veel ideeën in één keer te hebben. Ik moet dat eens vragen aan onze Bart, die heeft een creatief beroep. Zou hij voortdurend van die invallen hebben, of is het ook hele perioden stil, perioden waarin creativiteit zwoegen is ?
Ik droom er ook weer van om eens een of enkele portretten te tekenen, maar telkens ik daar op denk, denk ik aan het laatste portret dat ik tekende... Het moest een soort afscheidsgeschenk worden voor zijn pensionering, en enkele dagen voor dat pensioen viel de brave man dood. Sindsdien heb ik een beetje bijgelovige schrik om portretten te tekenen. Ik weet wel dat dit onzin is, maar hoe gaat het met zo'n dingen... Je weet het wel, maar het blijft ergens onderhuids zitten... Misschien is dat ook zoiets, eigen aan mensen met fantasie ?
Straks ga ik wat werken aan de begroeiing van de vijver... Daar moet dringend in gesnoeid worden, want het water stroomt haast niet meer door. Och ja, van de vijver gesproken, herinner je dat ik je vertelde over de talrijke padden die hier hun eieren kwamen leggen in de vijver? Dat kunnen ze alleen in de kleine, onderste vijver, de bovenste vijver, daar kunnen ze niet in geraken... Maar die zit ook vol kikkervisjes ! Dus moeten de eieren, of de kikkervisjes opgezogen zijn met de waterpomp, en door de buis, door de filter heen terecht gekomen zijn in de bovenste vijver. Dat betekent dat de padden die daar nu uit komen, telkens weer in die vijver zullen willen eieren leggen. Ik ga volgend jaar een soort loopplank moeten leggen voor padden... Of ze met de hand oprapen en in de vijver leggen... Padden gaan immers steeds weer terug naar de plaats waar ze geboren zijn... Of liever, waar ze pad of puit geworden zijn. (Als je kikkervisjes in je vijver zet, dat komen de grote dieren die daar uit groeiden, ook daar terug).
Zoals je weet, kocht ik een tijd terug een paar rododendrons, waaronder één oranje... Althans, dat was de beloofde kleur op het bijgevoegde kaartje... Maar zie jij oranje ? Ik ook niet. Het is eerder een soort rozerood. Ook mooi, daar niet van, maar ik had oranje gewild. Nu ja, het zijn dus rozerode geworden, ook goed. De grote fuchsia-struiken zijn allemaal al heel sterk uitgelopen, en staan nu al een kleine halve meter hoog. De nieuwe fuchsia's vertonen al wat bloemen.
De tuin wordt mooi, ware het niet van het kruid dat veel rapper groeit dan de rest, en we kunnen alle twee niet lang er aan bezig zijn... djudedju. Oud worden hé !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten