writersblog

Soms zit ik naar dat witte scherm te staren... Zonder inspiratie.
Gek eigenlijk, want ik moet maar aan de gewone dagdagelijkse dingen denken en er over vertellen. Heel moeilijk is dat niet. Maar soms wil zelfs dat niet komen.
En dan dwalen mijn gedachten rond en rond, en blijven nergens aan vast hangen.
Tot er plots een man passeert per fiets. In zo'n renners outfit, met zo'n fiets van veel te veel geld, en een stoere helm op zijn hoofd.
Wie krijgt het nu in zijn koker om in dat weer en zo vroeg op de dag te gaan fietsen?
En dan denk ik terug aan de tijd dat ik verslaafd was aan het joggen. Ik ging veelal gaan lopen voor ik naar het werk ging, dus op dat tijdstip was ik al weer terug van 20 kilometer lopen, was ik al gewassen en had ik al verse kleding aan...
Wie is dan de gek. ("Ik" denk ik kleintjes)
Ik heb wel bewondering voor de eenzame fietser. Maar vanaf het moment dat ze met een groep of groepje bij elkaar zijn, denken ze dat heel de weg van hen is. De wet heeft er alles aan gedaan om de zwakke weggebruiker te beschermen. De wielertoeristen hebben dat omgedraaid tot de dictatuur van de fietser.
Gek, dat een mens in groep plots een ander mens wordt !
Bij betogingen of stakingen, moest je daar ook altijd attent op zijn. Sommige mensen lijken plots alle normale bedenkingen vergeten te zijn, en over te gaan in een pot overkokende soep. Agitatoren weten dat, en proberen hier en daar de massa wat op te zwepen, en als hen dat lukt, verdwijnen ze weer in de massa.

Dictatuur van de massa.

Ik denk dat dit komt, omdat het individu meent dat hij verdwijnt in de groep, dat het individu niet meer gezien wordt, dat men niets ziet dan de massa, als een vaag beeld. Hij heeft het gevoel dat hij onherkenbaar is, dat hij maar een pixel is het grote beeld.
Hij voelt zich veilig, onbekend, onherkenbaar, onzichtbaar...
Heb je ooit ook die foto ontvangen van de inauguratie van president Obama ? Waar duizenden en duizenden mensen op staan, maar waar je de foto kon vergroten en vergroten, tot je zelfs heel duidelijk de man helemaal achteraan in het vizier had, net of je naast hem stond.
Dat idee van opgaan in de massa is er dus helemaal niet meer bij !
Als er iets gebeurt, dan mag je er zeker van zijn dat de ordehandhavers ook foto's nemen, en wel van die oneindig scherpe beelden, waar ze jou kunnen op herkennen.

De massa is niet langer meer anoniem !
Trouwens, er speelt nog meer mee! In de steden moet je al veel geluk hebben om in een straat te zijn waar geen camera's hangen, en er is altijd wel iemand die aan het filmen is met zijn smartphone. Met andere woorden, we zijn nooit meer "in beeld" geweest dan heden ten dage.

Je moet maar eens naar het nieuws kijken op TV... Met de regelmaat van een klok tonen ze je beelden van een of andere ramp, die genomen werden door een toevallige voorbijganger. Denk aan de honderden filmpjes over de meteoor in Rusland, en de tsunami in Japan... Ga tien jaar achteruit, en dat fenomeen was er nog niet.

Door mijn kwaal loop ik maar heel zelden meer in een stad rond, en in het landelijke Mater hangen geen camera's (denk ik toch)... Maar ik ben er bijna zeker van, dat ik hier en daar een ongewilde figurant ben op het filmpje genomen door een onbekende op een of andere rommelmarkt... (Nu en dan vraagt men het gewoon of ze een foto van me mogen nemen, maar dat is te danken aan mijn baard). Maar stel, dat er achter me, iets gebeurt, dat het nieuws haalt, dan is de kans groot dat ik mezelf zie op TV, op beelden over dit of dat feit.

Ik ga me ook zo'n smartphone aanschaffen... En dan ga ik voortdurend die groepen wielerdictators filmen, en hun gedrag op facebook zetten, in de hoop dat er iets gedaan wordt aan die dictatuur. Wraak is zoet.
Maar ik weet dat ik dat toch niet doe... Ik ben niet zo, ik geloof niet in wraak.
Maar met dit artikel gaan ze misschien nadenken, en weten, dat ze straks misschien wel degelijk in beeld kunnen zijn, dat ze herkenbaar kunnen zijn tijdens hun arrogante gedrag... Dat op het werk er misschien ook iemand rondloopt met een hekel aan dat gedrag, iemand die macht heeft, en wraak kan nemen...

Met andere woorden...
Laat ons allemaal maar heel bewust zijn van het feit dat we wellicht in beeld zijn...
dat kan ons gedrag alleen maar verbeteren... (Of ga jij dan net de clown uithangen????)

tot de volgende ?