Ik dacht eerst dat ik nog niet goed wakker was, en liet broek broek wezen, en trui pull zijn, en wandelde voorbij, ik moest immers nog mijn morgengymnastiek doen...
Eerst de rolluiken op halen in de knutselkamer en van de kamer van Koen, waar ik ga turnen, de radio aan op radio 2, eens tikken op de barometer... "Oei ! een heel pak streepjes naar links, naar slecht weer !"
Ik heb rustig geturnd, ben dan mijn pyjamajasje gaan uitdoen, en het op bed gelegd, even op de weegschaal staan... en dan naar de badkamer. Wat zout water gemaakt om mijn neus te spoelen, wassen, tanden poetsen, en dan naar mijn kamer.
Pyjamabroek uit, kast open, en daar hoor ik de onderbroeken roepen: "Jij bent aan de beurt!" en de bovenste onderbroek ligt zo waar te beven van schrik ! Om dwars te zijn, neem ik een onderbroek midden uit het pak, wat heel wat verontwaardigde kreten uitlokt, en een zucht van bevrijding bij de bovenste onderbroek. Toen ik de onderbroek naar boven trok, langs mijn dijen omhoog, hoorde ik de onderbroek zowaar kreunen en zuchten. Het geeft je echt geen leuk gevoel, als je protesterende kleren moet aantrekken, en dat zei ik hem ook! "Maar je bent zo dik !"... Tja, dat kan ik niet ontkennen, maar ik kocht de onderbroek net in die maat omdat ik zo dik ben ! Blijkbaar horen onderbroeken je ook denken, want hij reageerde dat er wellicht wel nog grotere maten waren, en dat hij er helemaal niet van hield om zo tegen mijn vel aangespannen te zitten !
Ondertussen zette ik me op de boord van het bed, en hoorde de onderbroek gesmoord snikken, onder mijn billen. Ik trok de lade open, nam een paar kousen "Mij niet, neem die zwarte maar" Neenee, je hebt de goeie vast " Djudedju, ook mijn kousen vonden me niet leuk ! . "Bek toe!" gromde ik, en trok de eerste kous over mijn voet. En toen ik de tweede begon aan te trekken, draaide die zich, zodat mijn hiel dreigde aan de bovenkant van mijn voet te zitten. Ik gaf er een snok aan, en schoof de sok op de plaats, en zette mijn voeten op de grond.
Ik nam mijn broek vast... Wist je dat een broek kan praten uit de twee pijpen en uit de de opening waar je gewoonlijk je derrière zit, als je je broek aan hebt?
Ik wist het ook niet, en het gekste is dat ze het meestal niet eens zijn met elkaar. De ene pijp verweet de andere dat hij wijder was, en dus niet mocht klagen... Ik legde zelfs eventjes mijn broekspijpen op elkaar, en warempel, de ene leek wel een millimeter of zo breder te zijn ! Op de stoel lag de trui met hen te lachen, en schold ze uit voor lelijke jeansbroek, uit gemeen katoen, waar op de broek uit drie monden huilde dat hij altijd pretendeerde dat hij van wol was, maar dat er een groot percent van die scheikundige brol in hem geweven zat !
Ik wou niet meer luisteren, trok haastig mijn broek omhoog, de rits toe, de riem dicht getrokken (je moest dan eens de broek horen janken !!!), greep mijn trui, trok hem over mijn hoofd en armen, stak mijn voeten in mijn protesterende sloefen, en gin naar het hoofd van mijn bed, zette mij neer, greep mijn bril van het nachtkastje "Je mag me eerst wel eens poetsen!" Ik keek, en warempel, hij had gelijk. Maar hij moest maar wachten tot ik beneden was, daar heb ik van die poetsdoekjes.
Heb jij ook wel eens last om de sluiting van je uurwerk dicht te krijgen? Lijkt het je ook dat je nooit dat gaatje kunt passen? Vergeet het ! Geef je uurwerk zo nodig een pets op zijn kop, zodat hij stopt met tegen wringen, en zie, het gaat vanzelf !
Ach, natuurlijk is dat onzin... Kleren kunnen niet praten... Maar soms heb ik echt het gevoel dat ze wel degelijk tegenwerken. En ze doen dat vooral als ik pijn heb, en moeilijker aan mijn voet kan om daar de sok op te trekken... als ik last heb om dat tweede been in de broekspijp te krijgen, omdat bewegen pijn doet, en je probeert het te doen, op een manier waarbij je je been eigenlijk niet hoog genoeg heft... En door dat gepruts verlies je dan halvelings je evenwicht, en door de beweging om dat tegen te gaan, doe je jezelf nog meer pijn...
Ik weet het wel, het ligt aan mij... Maar het is veel leuker dat op iemand anders te steken, en de kleren zijn dan de eerste partij in het bereik van je slechte humeur... En kijk, dan zie je beneden dat de filter van het aquarium ook niet meer werkt zoals het hoort... Ja, gisteren schoten de vissen vechtend van de ene kant van het aquarium naar de andere kant...
En dan heb je al pijn, en dan zucht je... Alles zit tegen !
Eerlijk? Nee, er is eigenlijk niets abnormaals... Het ligt aan je zelf, aan de pijn en je daar bij horend humeur...
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten