De hond in het Iraanse kegelspel

Eigen foto, eigen hond, maar in het echt luistert zij veel beter dan op de foto !!! (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het al eens gelezen, bij de Moslims zijn honden onreine dieren...
Er zijn er nog, varkens en zo, er is nogal een en ander gelijklopend met de onreine dieren bij de Joden.
Ik heb ooit de bedenking gemaakt dat er wellicht een zekere logica in dit systeem zou kunnen zitten. Heel wat van de dieren die onrein verklaard worden, zijn afvaleters, krengeneters. Een hond jaagt weliswaar zelf, maar een kreng is voor hem een buitenkansje. Meer zelfs, heel wat honden vinden het heerlijk zich ook nog eens te wentelen in wat wij als stinkend ervaren...
Alen (paling) zijn ook onrein, maar ook die zijn, als ze de kans krijgen, krengeneters.

Wat de redenering bij de Hindoe's is om dieren heilig te verklaren, dat is mij een raadsel... Daar is blijkbaar een heel andere motivatie in het spel.

In de Westerse wereld, ook in de oude Westerse Godsdiensten, lijkt het er op dat men er nooit onreine dieren heeft gekend, alhoewel... Wij zijn zo wat de enigen die geen insecten eten...

Maar de hond in het Iraanse kegelspel... ? In het kader van de godsdienstvrijheid heeft men daar het uitlaten van de hond als strafbaar gesteld. Met andere woorden, in de praktijk zijn honden dus verboden. Je kunt een hond immers moeilijk op het kattenbakje gaan zetten.

Ach, wat betekent nu zo'n hond meer of minder op wereldvlak?

Ik heb het al meermaals in deze column gehad over "Vrijheid", met een hoofdletter, en daar bij telkens weer gesteld dat vrijheid een persoonlijk ervaren is. Als je Moslim bent, overtuigd bent van de onreinheid van de hond, dan zal dat een nieuwe wet zijn, waar je helemaal geen ergernis over hebt of krijgt. Als je echter niet de Moslim bent, maar een Koptische Christen of nog iets anders, dan zal je dit wellicht ervaren als een aanval op je vrijheid.

Je ziet, het is weer een persoonlijk aanvaarden...
Maar er is een verschil... Hier lijkt het er op dat men uiteindelijk wetten maakt die door een deel van de bevolking als ergerlijk worden ervaren. Het is een rechtstreekse aanval op mensen die niet behoren tot de Moslim. Mochten de Koptische Christenen en eventuele andere godsdiensten en agnosten en compagnie zelfs zouden besluiten om geen honden te houden ten einde de Moslims in hun land niet te beledigen, dan zou dat hetzelfde effect hebben, maar dan was het geen beperking van de vrijheid, maar een eerbiedigen van de anderen...

Het lijkt me dan ook, dat men hier dat wankele evenwicht waar men het gevoel van vrijheid ervaart, heeft verbroken... Een deel van de mensen zullen zich "gepakt" voelen. Misschien zelfs ook Moslims die niet zo erg naar de letter leefden.

De basis van dit gevoel is niet de aantasting van de individuele vrijheid, maar het feit dat men het bindt aan het heiligste der heiligen: de persoonlijke godsdienst van de mens.
Godsdienst lijkt hier en nu, in onze huidige wereld een beetje old fashion, maar dat is maar "lijken", want als je de zaak nader bekijkt, dan zie je eigenlijk een revival van het esoterische, de mens gaat zoeken bij Boeddhisme, bij andere vreemde en exotische geloven of levenswijsheden, of ze gaan de zaken op de rand van de godsdienstbeleving intenser gaan beleven. We hebben een tijd gekend dat bedevaarten leken uit te sterven, maar ze zijn terug in... Een randgebeuren van de godsdienst, die meer op het persoonlijke vlak lijkt te liggen, en dus meer aanvaard is. De "kerk" als instelling, is bij welke godsdienst dan ook, voor onze maatschappij verdoemd... Men aanvaardt het niet meer dat er ergens een orgaan is dat je innerlijk dicteert.

Bij de meeste Westerse mensen in het idee Vrijheid, niet die persoonlijke ervaring, maar een bijna publiek iets verworden.
Als ik een vergelijking mag maken, dan zou ik zeggen dat de moderne Westerse mens al die begrippen, Liefde, Geloof, Genot, Welvaart heeft teruggebracht tot iets uiterlijks. Een net laagje frisse verf er op, en wat er onder zit, dat zien ze niet. Terwijl het eigenlijk het innerlijke is waar het over gaat.
Hoe staat het ook weer in de bijbel? Witgekalkte graven?
Ik weet wel dat het daar over iets anders ging, maar toch lijkt het mij dat het net over hetzelfde gaat: uiterlijkheden tegenover echt beleven, echt ervaren, echt aanvaarden...

tot de volgende ?