Maar nu schijnt de zon, en het zou vandaag ook warm worden !
Looft en prijst den Heer, Halleluja !
Eigenlijk zou ik moeten stellen dat eindelijk de lente begint, maar ja, het is al 5 juni... nog 16 dagen en het is echtig en techtig officieel zomer... Volgens de weerwezens (ik vind dat telkens herhalen van mannen én vrouwen nogal lastig) begint de zomer op 1 juni.
En de eerste echte mooie dag is weggelegd voor mijn grote zus ! Het is vandaag immers haar verjaardag ! Proficiat zus ! Hopelijk is het voor jou een echt mooie dag, zonder pijn en met beentjes zoals in je jeugdjaren ! (En laat heel het jaar maar goed zijn voor u ! Het moet niet alleen vandaag zijn !)
Op zo'n verjaardag denk je eens terug... Waar is de tijd naar toe ? Ik herinner me nog je huwelijksfeest, ik zat naast tante Lele (Godelieve)en tante Clemme (Clémence)... helemaal op het einde van de grote feesttafel... Maar ik herinner me niet meer welke feestzaal dat was... Hoe lang is dat al allemaal geleden. We hebben al een tijd terug je gouden bruiloft gevierd. De foto heeft hier een heel eind op de kast gestaan, maar is nu verdrukt door een drietal doodsprentjes, van vrienden die ons veel te vroeg ontvielen (37 jaar, 44 jaar en nog net geen 58 jaar...) Misschien komt, als dit verlies wat voorbij is, uw foto weer terug op de kast te staan. Dat klinkt gek, want het verdriet zal in de gezinnen van die mensen nog lang niet voorbij zijn, maar je begrijpt wel wat ik wil zeggen...
Toen wij hier 25 jaar gehuwd waren, had ik eens gezocht in "DE DOOS", wie er bij ons huwelijk eigenlijk allemaal aan tafel zat, en die we weer konden uitnodigen... Er waren er bijna geen meer over. En nu ik bijna 46 jaar getrouwd ben, is dat lijstje wel héél erg kort geworden... Ik denk dat we ons moeten beperken tot ons eigen nest, het gezin van Anny en dat van mij, en daarbij stellen dat onze ouders en zelfs al een broer er niet meer zijn...
Zo'n verjaardag is de dag waarop ik, en wellicht gij dus ook, want aan je eigen ken je héél de wereld, zit te denken aan al die dingen. Je denkt eens terug... Aan de hoogtepunten en aan de dieptepunten in je bestaan... Want al die vele geruisloze dagen die zijn precies allemaal verdwenen. En toch zijn die het grootste pak, en wellicht ook de belangrijkste dagen, de dagen waarop je gewoon leefde zonder erg, zonder er bij stil te staan, de dagen waarop alles "door een gootje liep"...
Gisteren was Germain hier op bezoek, die is al een end in de tachtig, en nog geen haar verouderd of veranderd... Tot je eens begint te praten, en ziet dat ook zij hun dagelijkse besognes hebben, dat zij ook hier en daar hun pijntjes en pijnen hebben, en dat hun leven eigenlijk lijkt op dat van je zelf, en van iedereen, met hoogtepunten en dieptepunten, en vooral... gewone dagen...
Weet je zus, als ik juist ben met mijn 1938 (ik twijfel altijd), dat jij dan een echt zondagskind bent ?
Je bent geboren op een zondag !
(Ik op een woensdag, dat klinkt veel minder hé ?)
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten