digitale oorlogsvoering

IAI Heron 1 UAV in flight. Location: NAVAL AIR STATION, FALLON, NEVADA (NV) UNITED STATES OF AMERICA (USA) (Photo credit: Wikipedia)

Amerika, het land van de vrijheid weet je wel, investeert 23 miljard dollar in digitale oorlogsvoering. Natuurlijk gaat een deel daarvan naar verdediging, maar ook een heel groot part naar aanvalsmiddelen. Ze gaan ook een eigen net oprichten, die blijkbaar apart kan functioneren, weg van het internet...

Als je de aanvallen en spionage met drones eigenlijk goed bekijkt, dan zit dat voor een groot stuk ook in de digitale wereld. De mensen die de drones (UAV)  besturen, zitten voor hun computerscherm precies met een virtueel vliegtuigje te spelen, maar dan in het echt ! Ze zien op hun computer via de camera aan boord van dat onbemande vliegtuig ergens vijanden zitten, en gaan over tot de aanval, vanuit hun bureaustoel, van achter hun computerscherm...

Eigenlijk is dat een voortdurende evolutie in het oorlogsvoeren...
Kaïn sloeg Abel dood met een ezelskaakbeen, en duizenden jaren was de oorlog een zaak van man tegen man, ook al was het in een leger, de soldaat doodde eigenhandig zijn tegenstrever, en liepe het gevaar zelf gedood te worden door zijn rechtstreekse tegenstrever. Toen boog en pij er kwamen, doodde men reeds van op afstand, maar toch nog steeds oog in oog... Zelfs met de Engels Longbows schoot men maximum op 400 meter iemand dood.
Maar dan kwam het kanon en het geweer, en zeker met het kanon schoot je eigenlijk op quasi onzichtbare vijanden. Eens de geweren voldoende bereik hadden was dit min of meer ook het geval voor dit wapen.
Nog een verdere stap in het onpersoonlijke waren de luchtbombardementen... Denk aan Dresden, waar honderden vliegtuigen van op grote hoogte duizenden bommen lieten vallen, zodat een echte vuurstorm ontstond. De hitte was zo verschrikkelijk dat er wellicht meer mensen gestikt zijn door zuurstofgebrek dan door de bommen op zich.

Toen kwam er het precisiewapen in het vliegtuig, en de piloot schoot eigenlijk op kleine wezentjes op zijn computerschermpje...
En nu met die drones, onbemande vliegtuigen, is er geen rechtstreeks contact meer.
Alles is herleid tot een beeldscherm.

Maar digitale oorlogsvoering gaat nog veel verder dan dit !
De moderne wereld draait eigenlijk op computers... Als je dus van op afstand invloed kunt uitoefenen op het programma van dit of dat land, dan kun je bijvoorbeeld de energievoorziening van dat land stilleggen. In het klein ken je het misschien al uit ondervinding, als je een virus krijgt in je PC, dan werkt het systeem niet meer zoals jij het wilt, maar zoals het moet van die virus...
Stel je voor dat men dat op werkelijk grote schaal doet, en dat men op die manier de elektriciteitsvoorziening blokkeert !!!

Je kunt je ook nog andere vormen van oorlogsvoering indenken, spionage, maar ook beïnvloeding. Diefstal van kennis, maar ook invloed op beurs en op banken, in die mate dat het systeem crasht.

Ach, wat mij zo ambeteert,  dat is dat het allemaal zo onpersoonlijk wordt.
Ik denk dat het doden van een medemens, rechtstreeks, met eigen hand, dat dit een serieuze barrière is die je moet "overwinnen"... Met een geweer, iemand neerschieten van op 500 meter, dat is al veel onpersoonlijker, maar het doen via een computerscherm??? Dat lijkt heel, heel erg op die computerspelletjes...

Ik las eens dat men in de opleiding voor die nieuwe soort militairen inderdaad training doet met computerspelletjes, dan heten ze wel simulaties, maar het is net het zelfde...

Je duwt op een knopje en BAMMM!!!! vijftien doden daar ergens honderden kilometers verder...

Het lijkt steeds makkelijker, met steeds minder invloed van dat oude geweten, je weet wel, uit de tijd dat de religie nog iets te zeggen had... en de mens het woord naaste nog kende...
djudedju


tot de volgende ?

niet te doen !

Nederlands: Sint-Eligiuskerk (1855) uit Kruishoutem - Oost-Vlaanderen - Vlaanderen - België (Photo credit: Wikipedia)

Meer dan 200 soorten kruiden vind je in die kruidenkwekerij !
Waar doe je dat allemaal in ? En een heleboel uitleg over de nieuwe mode, kweek zelf je groenten en je kruiden (!) op je kleine balkonnetje... Het lijkt warempel er op dat je beter kruiden kunt kweken in een bloempot dan in de volle grond ! En heel wat van die kruiden zijn niet winterhard, dus in de winter kun je ze dan ook makkelijk binnen zetten. Ik zie het zo al voor me, een prachtig huis met stijlmeubelen en op de vensterbank een pot met citroengras, basilicum en andere wissewasjes...

Ach, ik word oud... En toch ook weer niet, want ik denk dat ik zo wat het meest van die dingen wist thuis te brengen... Ik heb er ook een boekje gekocht over kruiden, en de kwee er van, en natuurlijk het gebruik er van, en kreeg er twee plantjes bij. Anny nam Thym en Grove Bieslook mee, twee van de gewoonste kruiden van heel die massa soorten...

We kregen een leuke en informatieve uitleg, het bezoek is echt een aanrader ! En nadien gingen we met zijn allen naar de Zandvlooie, een gekend café niet zo ver van de Marolle van Kruishoutem. Daar hadden we voor heel de groep een boterham met hesp en een met kaas , een half ei en wat groenten. Lekker ! En geef toe, zo in groep smaakt het nog veel beter.

Allee, om het kort te houden, het was een toffe namiddag, en iedereen was content ! (Dat kun je echt niet vaak zeggen, gewoonlijk zijn er altijd wel enkelen die zagen (nogal dikwijls de zelfden)). Maar het was interessant en lekker. Och ja, bij het bezoek aan de kruidenkwekerij, werd het bezoek afgesloten met een lekkere kruidentaart (appeltaart met enkele kruiden verrijkt, buitengewoon lekker !!!) en een glas ijskoude thee op basis van citroenverbena. Ook al heel lekker !

Nu beginnen we dus al weer uit te kijken: Wat kunnen we volgend jaar doen ?
Och ja, Ziekenzorg Mater bestaat 30 jaar, in het najaar komt er een groot feest ! En wellicht ook een ontvangst op het Stadhuis te Oudenaarde, ja, in het mooie stadhuis, in de prachtige Volkszaal ! Een chic kader voor chic volk hé...

Maar mocht jij ook in een vereniging zitten, ik kan je een dergelijke namiddag aanraden ! Kruiden zijn in, en in De Zandvlooie is het lekker en niet duur !

We zijn pas na zevenen thuis gekomen... Deze morgen heb ik al de twee rolwagens terug gebracht, want met mijn camionette ben ik de aangewezen persoon om die dingen te vervoeren. Indien nodig kunnen er nog heel wat meer in mijn auto !

Gisterenavond heb ik mijn computer niet meer aangezet... en vanmorgen zag ik dat er 86 mailtjes op me te wachten staan, en op facebook zal er ook weer heel wat staan te wachten... Ergens is een computer toch wel een band ! Maar ja, in zo'n geval open ik alleen de dingen die me echt interesseren... en de rest als ik eens tijd heb, of gewoon niet.

Je ziet, we zijn altijd maar bezig hé...

tot de volgende ?

Kruiden

Nederlands: Nasi Goreng is met de komst van de Javanen uit Indonesië naar Suriname gebracht; door het gebruik van specifieke Surinaamse kruiden en specerijen en door de invloeden van de andere Surinaamse bevolkingsgroepen, is er een typisch Surinaamse Nasi Goreng Trafasie ontwikkeld. (Photo credit: Wikipedia)

Deze namiddag gaan we met Ziekenzorg een kruidenkwekerij bezoeken... Bazilicum, marjolein en thym zullen ons verblijden met hun geuren en wellicht ook met hun smaken, want we gaan er ook een kruidenthee nutten met een stukje kruidige taart...
We zijn er al eens met enkele mensen heen gegaan, om te zien of het wel de moeite was het te bezoeken. En dat is het. Het is veel groter dan een mens verwacht van een kruidenkwekerij, een heel stuk in buitenlucht en een groot gedeelte in de serre.
Toen wij er gingen zien, was het nog vroeg in het jaar, en je zag er piepkleine plantjes, die wellicht nog niet goed beseften dat ze het zaadstadium te boven waren gekomen...

Nu ja, iedere kwekerij zal wel interessant zijn, maar kruiden, dat is iets wat we allemaal kennen, en allemaal wel gebruiken. Je kunt je weinig gerechten voor de geest halen waar geen kruiden in gebruikt worden. in sommige gerechten zitten er zelfs heel veel soorten in.

Kruiden zijn na zout, de grote smaakmakers. Na zout, want dat staat nog steeds op numero uno... Ook al weten we dat het eigenlijk niet zo gezond is, eten we veel te veel zout. Zout is immers de smaakmaker bij uitstek. Je kunt geen broodbeleg opnoemen (buiten confituur en choco), die niet in grote mate verrijkt zijn met zout.

En we worden er voortdurend op gewezen hoe slecht het wel is voor onze gezondheid. Pee, de oude man die naast ons thuis woonde belegde zijn vier-uur-boterham met een laagje zout, en hij is 96 geworden... Dus zal het wel zooooo slecht niet zijn zeker ? Maar de waarheid gebiedt ons te zegen dat in die tijd wij heel wat minder zout aten dan nu, ook al was heel wat van de dingen toen bewaard in het zout. Dat kwam dus niet door het minder zout in het beleg, maar wel door het feit dat we heel weinig beleg aten. Een sneetje hesp, daar mochten we zoveel boterhammen bij eten als we wilden, maar het bleef bij dat ene sneetje... Nu ligt er op iedere boterham een snee hesp...

We aten toen ook veel minder kruiden dan nu. En dat heeft weer een andere reden. In die tijd kenden we maar één keuken, de degelijke Vlaamse kost. Punt. Ik denk dat ik al zo'n 14 à 15 jaar zal geweest zijn, voor wij thuis voor de eerste keer spaghetti kregen, en dan was dat nog uit een doosje, Miracoli om het niet te noemen. Die Miracoli was voor ons het eerste "vreemde" voedsel...  Wij kenden hooguit macaroni van Soubry, met kaas en hesp in, maar dat was blijkbaar al lang behorend bij de Vlaamse keuken...

Barbecue, Chinees, en andere Couscous, dat waren zaken waar we zelfs nog nooit van gehoord hadden. Mocht ik dat nu vertellen aan mijn kleinkinderen, dan zouden ze weer denken dat opa het allemaal niet zo goed meer weet, want voor hen is dat allemaal gaan behoren tot de eigen keuken.  Als je het zo eens bekijkt, dan is er ook op dat gebied verschrikkelijk veel veranderd... Maar of dat allemaal ten goede is ???

Neem nu de ananas... Als kind kenden we dat uit blik. Pas een hele tijd later kon je hier ook de vruchten zelf kopen, maar die waren bijlange niet zo lekker als die uit blik. Dat kwam omdat ze onrijp geplukt waren en in grote schepen naar hier werden gevaren. Nu koop je lekkere rijpe ananas in de winkel, die speciaal voor onze verfijnde smaakpapillen worden overgevlogen met grote vrachtvliegtuigen... Ik moet je er geen tekeningetje bij maken, niet over de belachelijke prijs die de boeren ginder krijgen, en zeker niet over de verschrikkelijke massa vervuiling het vervoer van die ananas kost aan ons milieu... Maar lekker is ie wel.

Als kind keken wij met grote ogen naar een neger, en op de expo 1958 was er zelfs een negerdorp neergepoot, waar negers fungeerden als kijkobject voor die verwonderde massa kijkers....
Mocht je dat nu doen, dan werd je meteen veroordeeld als racist.
Toen was het normaal.

Nu gaan we naar een kruidentuin...
Je weet wel, die dingen die je gebruikt om al die heerlijke smaken te bekomen van de keukens van ginder ver. Want je kreeg van de chef van dat kleine restaurantje ginder ver in de Haute Savoie dat receptje, en daar heb je maar liefst twaalf soorten kruiden bij nodig...
En voor de couscous staat er ergens een potje Ras El Hanout... Wat daar allemaal in zit ???

Wie weet er nog hoe lekker hazelnootbruin gebakken boter smaakt bij een schep puree ? Boter is slecht voor de cholesterol !!!!

djudedju

tot de volgende ?

miserie, miserie, miserie....

aquarium (Photo credit: Wikipedia)

Gisterenavond zag ik dat de ene filter van mijn aquarium bijna niet meer werkte... Nu ja, dat is een klein systeem, en dus moet ik die zowat om de veertien dagen à drie weken kuisen... Maar toen ik aan tafel zat, hoorde ik achter me plots een verdacht geluid...
Zacht suizend gebrobbel van water en lucht...
't Is niet waar he !
't Is wel waar ! ook mijn grote filter gaf het op !
Nu ja, het is de eerste keer dat ik hem moet kuisen sinds het nieuwe aquarium er staat, dus ik mag niet klagen...

Maar dat betekent dat ik vandaag enkele uren zoet zal zijn met mijn aquarium...

En dat is nog niet alles...
Gisterenavond beet ik ook nog eens een stuk van mijn tand...
Ik mag deze namiddag naar de tandarts.
Eigenlijk mocht ik deze voormiddag al gaan, maar ik moest met Veerle naar de garagist. Haar wagen moest er blijven, en ik moest haar gaan halen...

Je ziet: druk !

Vandaar... deze keer een korte blog.
Een noodblog, geboren uit miserie allerhande.
Nu ja, miserie... Eigenlijk zijn het allemaal heel gewone dingen, maar die dan toevallig allemaal samen komen.

Ik zal er maar aan beginnen zeker ?
Tot de volgende ?

derdehands roken ?

Dit verkeersbord is afkomstig uit het Binnenvaart Politie Reglement welke onderdeel uitmaakt van de Nederlandse wetgeving en is daarom Publiek domein (Photo credit: Wikipedia)

Ik las een artikel dat mij, eerlijk gezegd, met verbazing heeft geslagen. Derdehands roken zou nog gevaarlijker zijn dan tweedehands roken (meeroken - passief roken).

De titel alleen al maakte me nieuwsgierig. Wat is in hemelsnaam derdehands roken ?

Het blijkt dat men een onderzoek heeft gedaan, naar het gevaar van zaken die in de tabaksrook zijn geweest. Stel, je komt in een huis waar er enige tijd geleden gerookt werd, dan zijn alle voorwerpen daar besmet met de residu's van tabak, en die residu's zijn nog veel gevaarlijker dan het passief roken ! Men vermeld er bij dat gewoon poetsen helemaal geen nut heeft, er moet werkelijk drastisch opgetreden worden. Opnieuw behangen, tapijten vervangen en dergelijke zijn de oplossing, dus geldt dit ook voor de meeste andere gebruiksvoorwerpen: vervangen !

Zo zou het ronduit gevaarlijk zijn voor een kind om op een tapijt te spelen in een huis waar men rookt of rookte...

Ik heb daar vragen bij...
We zien de laatste tijd een sterke toename van tweedehands artikelen op de markt komen. Als gewoon wassen niet volstaat om de zaken veilig te maken, hoe moet je dan weten of die kledij ooit uit het huis van een roker kwam, en in hoever het werkelijk afdoende is gereinigd (als gewoon reinigen werkelijk niet voldoende is)???

Meer nog, Jan is gestopt met roken... Moet hij nu ook zijn kleren vervangen en zijn inboedel vernieuwen?

Dan wordt stoppen met roken nog véél moeilijker dan het nu al is.
Dan stort de tweedehands markt in.
Dan ga je best op bezoek met je handen in je zakken, om niets aan te raken.

Oh ja, een van de meest "besmettelijke" zaken die je kunt hebben is... de menselijke huid.
Dus geen beleefd kusje meer bij binnenkomen en weggaan?

Och, ik stel het scherp, maar eigenlijk is dat het besluit dat je wel moet trekken als je het resultaat van dat onderzoek  tenminste aanneemt. En geef toe, wie zijn wij om dat naast ons neer te leggen.

Maar de ruimte die ik krijg om te bewegen, wordt alsmaar kleiner ! Overal staan er GSM-masten die kankerveroorzakende stralen uitzenden, overal hangen hoogspanningskabels die ook al stralen uitzenden, in mijn huis stralen TV, PC en microgolfoven lustig stralen rond, mijn aardappelen zijn talloze malen besproeid met gevaarlijke sproeistoffen, en we weten nu dat de bio-boeren er net zo lustig op los sproeien, alleen doen ze het 's nachts... en ... en...

Eigenlijk is het een wonder dat ik nog leef.
En ja, dat is een wonder !
Het leven op zich is al een wonder !

Ik ga hier weer geen pro-religie speech houden, maar het is een wonder dat een hele resem stoffen, dode stoffen zich op die manier hebben gerangschikt en geplaatst, dat het een kans had om te leven, zichzelf in stand te houden, voort te planten, maar dat dan ook nog op een of andere manier die stoffen daadwerkelijk gingen leven, dat maakt het wonder nog veel groter.
Dat die cellen dan ook nog gingen samenwerken, en tot complexe wezens kwamen, dat lijkt mij nog wonderlijker, en dat dan uiteindelijk een van die ontstane soorten ook nog het verstand ontwikkelde om dit te beseffen, dat is helemaal te gek.

En dan vast te stellen dat we van alles en nog wat doen om de boel naar de knoppen te helpen, en het toch nog overleven, dat is gewoon té gek !

Ze zullen wel allemaal gelijk hebben, en dat tapijt zal wel risico's inhouden voor klein Jantje die er op zit te spelen met zijn knuffel die ook al in de rook zat te zitten, en nu heerlijk is om op te sabbelen... Maar weet je, de meesten zullen het wel overleven...
Het leven is verschrikkelijk sterk, dat moet wel, als je ziet wat het allemaal doorstaat !

Meer zelfs, ik vraag me af, of al die dingen niet net leiden tot een sterker ras... The survival of the fittest weet je wel.  Of misschien leidt het inderdaad tot het einde van het menselijk bestaan.. al geloof ik dat niet. Hadden al die dingen fataal gebleken, dan was het menselijke ras al lang verdwenen.
Ik denk dat we leven volgens trial and error, en wie niet te veel vergissingen maakt hoort bij de survivors, de overlevenden...

En ook dat doet mij geloven dat dit leven op zich al een wonder is !

tot de volgende ?

de volder

Vollen is een zwaar beroep ! Of liever was een zwaar beroep, want zoals alles is het nu een machine die het werk doet. De volder was iemand die stof deed vervilten, zodat een dichte waterdichte stof ontstond. Dit werd gedaan in kokend water met urine en vette klei (de klei diende om de wolvezels te reinigen). Je kunt ook de wol "trampelen", door bijvoorbeeld de wol op de grond te leggen, eventueel in een dessin, en dan met zeepsop nat te maken, en er voortdurend over te lopen, zorgvuldig zodat alle wolvezels uiteindelijk samen vilten.

Als je een stuk wol te warm wast, zie je dat het krimpt en dikker wordt, dit is in feite een stuk van het vervilten.

Misschien denk je dat het vilten nu alleen nog thuishoort in de hobbywereld, maar je kunt nog steeds hele dure tapijten kopen, die door steppebewoners gemaakt worden....  In in de hoedenwereld is vilt ook nog steeds geen onbekende.

In feite is vilt een stof die je maakt zonder te moeten weven, maar het is zeker niet minder zwaar om het te maken. In de Turkse hooglanden maken de herders voor zichzelf een soort mantel uit dikke vilt. Deze mantel is tevens hun deken, die hen warm houdt als ze tijdens de koude nachten buiten moeten slapen bij hun kudde.

In de hobbywereld maakt men onderscheid tussen droog vilten (naaldvilten) en nat vilten.

Voilà, al de mensen die deze blog aangeklikt hebben omdat ze dachten iets te lezen over Stijn De Volder, zijn hiermee op het verkeerde been gezet... Niet helemaal, want geef toe, het was weer een sterk nummer van Stijn !

Maar meteen weet je nu ook iets over de betekenis van zijn naam, en over het beroep van zijn voorouders.

Nee, ik heb niet gekeken, maar Anny keek, en al zat ik achter de hoek, ik hoorde wel de TV (niet helemaal, want ik was op mijn PC aan het kijken naar een film...) en ik moet bekennen dat ik zelfs de aankomst helemaal heb gemist. Ik had gehoord dat Volderke weg was, maar verder niets... Toen ik aan Anny vroeg of hij nu uiteindelijk had gewonnen, hoorde ik meteen de uitslag van nummer 1 en nummer 3, al noemde ze die als nummer twee... Blijkbaar was haar interesse dus ook niet heel erg groot...
De enige reden dat ze keek, was wellicht dat de rest op TV nog minder het kijken waard was...

We zijn een beetje gek over die TV... Wij (de ouderen) spreken met heimwee over de tijd van toen, en hoe mooi TV dan was... Je kunt nu kijken op de website van VRT naar oude stukjes, uit die tijd van toen, en als je nu kijkt naar "Schipper naast Mathilde", dan vraag je jezelf ontsteld af wat jij daar in hemelsnaam zo goed aan vond...

Dan besef je dat de TV niet slechter is geworden, eerder beter, maar dat we gewoon zo veel zien dat we eigenlijk bijna nooit meer tevreden zijn.
Als we naar een toneelstuk gaan zien van de plaatselijke toneelvereniging, dan vinden we dat prachtig, moesten ze dat uitzenden op TV, dan zouden we verontwaardigd zijn dat men ons zoiets durft voor te schotelen... Zo amateuristisch !

We meten dus duidelijk ook nog eens met twee maten en twee gewichten...

Als ik zoek naar de echte oorzaak van onze ontevredenheid, dan vermoed ik dat we eigenlijk de TV verwijten dat de huiselijke gezelligheid zoek is. Dat we geen tijd meer nemen om eens knus met elkaar te klappen over de dagdagelijkse dingen. Dat we eigenlijk bijna helemaal niet meer praten tegen elkaar, want we zitten altijd voor die vermaledijde Tv of die al even vermaledijde computer...
Kortom het gezinsleven boet er bij in.

En iedere keer zeggen of denken we na afloop van een programma, "Waar hebben we nu weer onze schone tijd aan verspild"

Daar gaat het over !
We leven in een driehoeksverhouding... Man, TV, vrouw...
Vroeger hield de baron de mensen arm en de pastoor hield hen braaf... Nu heeft men geen baron en geen pastoor meer nodig... De TV houdt de mensen wel stom, afgestompt.

... en doet de TV het niet, de computer doet het dan wel, of de smartphone...
djudedju

tot de volgende ?

Maggie Dé Block

Ik haat politici, maar ik heb bewondering voor de manier waarop Maggie De Block het spel speelt ! Bij mijn weten is ze de eerste die toegekend geld terugkeert... In het kader van de zoektocht naar 500 miljoen eurootjes schenkt ze 90 miljoen...Ze zijn niet van haar, maar in dit manoeuvre lijkt het wel zo... Knap gespeeld !
Alleen, ik zit dan te denken aan al die miljoenen die in het verleden nooit ofte nooit werden terug gekeerd aan onze staat, aan ons... En mijn wrevel tegen de politici wordt er dus alleen maar groter door.
Maar om dit memorabele feit van Maggie te eren herdoop ik haar vanaf heden tot Maggie Déblock (voor de Vlaamse taalpuriteinen misschien Maggie Deeblok geschreven ?) Déblock als een aanzet tot deblokkeren...

Het zijn niet onze ministers die besloten hebben dat we 500 miljoen te kort hebben, het is Europa, en volgend jaar moet er nog veel meer bespaard worden... Van Europa.
Je weet wel, dat Europa dat deskundig bezig is Griekenland te vermoorden, en aan het zoeken is naar een pijnloze euthanasie voor Spanje Portugal en daarna Italië... en wij worden  blijkbaar ook al stilletjes voorbereid tot de Europese slachtbank...
Ik geloof nog steeds in een verenigd Europa, maar willen ze hun krediet niet verliezen, dan moeten ze hoognodig het roer gaan omzwaaien ! Ik ben akkoord dat een verenigd Europa maar kan bestaan als het een totale begroting heeft die zowat in evenwicht is. Maar ik geloof niet dat je daar ooit toe kunt komen door de bevolking tot armoede te veroordelen en door te grote besparingsronden. We moeten in de eerste plaats zorgen dat de economie draait ! En dat kan niet bij te grote en te zware besparingen !

... en toch heb ik ook schrik van dat aanzwengelen van de economie...

Ik vrees dat, in het kader van de besparingen, dat men de economie zal opvoeren op de goedkoopste manier. En die goedkoopste manier, dat is nogal dikwijls de duurste manier naar de natuur, naar het milieu toe !
Als men op die manier economie voert, dan vrees ik dat dit uiteindelijk de duurste economie is die we kunnen voeren, zo duur dat het ons de hele wereld, het totale leven kost !

We zijn voor het eerst bewust van het feit dat we dringend iets moeten gaan doen, willen we overleven ! Laat ons nu niet voor onmiddellijk gewin, de toekomst verzieken !

Neen, ik denk dat we in tegendeel het voortouw moeten nemen en een economie opbouwen ten bate van het milieu ! Laat ons in plaats van te zoeken naar onmiddellijke winst, zoeken naar oplossingen die echte oplossing bieden op lange termijn. Laat ons zoeken naar producten en naar gebruik van energie op een manier die de wereld niet uitput, maar integendeel leidt tot een leefbaardere wereld.

Laat ons bv eens zoeken naar kunststof die niet op fossiele brandstof is gebaseerd, en die herbruikbaar is. Op deze manier vervuilen we niet alleen minder, maar putten we de grondstoffen niet telkens verder en verder uit. Trouwens, als we het niet doen, dan zitten we binnen enkele decennia toch al zonder een heleboel grondstoffen waar onze huidige maatschappij niet zonder lijkt te kunnen... Tenzij we kiezen om een totaal andere richting in te slaan !

Heel wat van onze moderne verwezenlijkingen lijken nu onmisbaar, maar ze vreten in een ijltempo grondstoffen ! Neem nu de smartphone ... Als we niet tot andere oplossingen komen, kunnen we binnen dertig jaar die dingen niet eens meer maken, bij gebrek aan bepaalde grondstoffen...

Je moet eens naar onze jongeren kijken, en beeld je eens in, dat ze morgen geen smartphone meer zouden hebben... Lukt het niet?Mij ook niet, het lijkt inderdaad dat ze zowat vergroeid zijn met die dingen. Je hebt moeite om ze te zien zonder zo'n ding in hun hand, of naast zich op tafel... Ga met hen naar een museum, en ze kijken niet naar de objecten daar, maar naar wie hen sms't op dat moment.

Neem het hen af, en je hebt te maken met een nieuw soort wezen, kinderen van wie een ouder is afgenomen... weeskinderen van de moderne tijd.

Ik ga al enkele jaartjes mee, en heb nooit eerder gezien dat de mensheid zich zo sterk bond aan een ding. Het allereerste wat een enorme invloed had op het mensdom was de TV, maar de invloed van smartphones is véél groter !

We moeten echt dringend iets doen om de mens weer mens te maken in een natuur waarin hij kan voortbestaan.
Economie moet dus niet alleen gericht zijn op de voortbrengst van materie, maar moet dit doen op een manier die de natuur respecteert en bevordert !

tot de volgende ?

Ronse - Renaix

Ronse: museum and Saint Hermes church (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen zijn we naar een rommelmarkt geweest op de Scheldekouter te Ronse...
 Het weer is niet fameus, en dus waren er nogal wat open plaatsen, waar de marktkramer niet was komen opdagen.M aar toch was het een redelijk grote markt, maar Ronsisch...

De Scheldekouter is een sociale woonwijk, en in Ronse, met zijn Franstalige minderheid en zijn massa immigranten, heb je te maken met twee- en zelfs meertaligheid.

Er lopen en staan heel veel mensen afkomstig uit de Maghreb-landen...
Ik hou wel van dat gemengde, al is het waarschijnlijk niet altijd even evident om er te wonen.je hoort nogal eens van moeilijkheden tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Ronse. Maar de meesten lijken me okee... Ze zijn vriendelijk, beleefd, alleen zijn wij wellicht de facto wat wantrouwig, omdat ze onder elkaar een taal spreken die we niet begrijpen. Ik herinner me dat we ooit met een groep Vlamingen in La Douce France ook opmerkingen kregen, gewoon omdat de mensen dachten dat we over hen bezig waren, al was dat helemaal niet waar, maar ze begrepen uiteraard ons Vlaams niet...

Daar waren wij de vreemden...
In Wallonië kom je dat niet tegen, daar wonen een massa mensen die Vlaamse roots hebben, en veelal ook Vlaams verstaan, en bovendien weten we dat we in een tweetalig landje wonen (eigenlijk drietalig, er is ook nog een klein Duitstalig hoekje...).
Maar toch is dat één van de dingen die ik me herinner, als ik mensen hoor reageren op dat Arabisch naast hen...

De jongere migranten zijn meestal twee, ja zelfs drietalig in Ronse, ze spreken van huis uit Arabisch, ze kozen Frans als hun lingua Franca en de meesten leerden Nederlands op school...

Ik denk dat alles wel automatisch weer op zijn plooi komt...In veel Waalse steden (en enkele Vlaamse steden) hebben we nu nog massa's mensen zitten van Italiaanse oorsprong, een heel pak onder hen kent zelfs nog amper Italiaans, ze hebben wel sympathie voor Italië (Voetbal, koers en dergelijke), maar globaal gezien zijn ze volledig opgenomen in de gemeenschap.
Met de mensen die er nu zijn, zal dat ook wel loslopen, al hebben we daar nog een bijkomend element: ze hebben een ander geloof ook (Islam)...

De ervaring heeft me geleerd, dat als je zelf beleefd en vriendelijk bent tegen hen, dan zijn zij het ook.

We hebben niets gekocht... We hebben tegenwoordig meer markten waar we niets kopen dan andere...En als we iets kopen, dan zijn het veelal specialiteiten om te eten...  Het moet tegenwoordig echt iets heel moois, heel speciaals zijn, of iets wat we echt nodig hebben, voor we iets kopen. De rommelmarkt is steeds meer gewoon een uitstap...
Eigenlijk waren we van plan naar Gent te gaan, naar een grote rommelmarkt, maar ik heb al een paar dagen heel veel last van uitstralingen (hernia)... en dan gaat het niet zo best.Vandaag dus een kleinere markt, een beetje als test, want morgen gaan we naar Hellebecq... (In de buurt van Ghislenghien (Gellingen)). Daar is er een behoorlijk grote markt...Als het weer wat mee wil... En volgende week is er de heel grote markt in Welle, daar gaan we met Jef en Lut heen.

Tot de volgende ?

Ik ben blij dat mijn zoon dood is...

English: The word Allah, in Arabic. alif hamzat waṣl (همزة وصل) lām lām shadda (شدة‎) alif khanjariyya (ألف خنجرية‎‎) hā (Photo credit: Wikipedia)

Dat verklaarde sjeik Bassan Ayachi, toen hij vertelde over zijn zoon Abdel Rahman Ayashi van 33 jaar oud...

Ik heb een zoon verloren die iets meer dan een jaar jonger was, en ik kan geen enkele vreugde ontdekken in dit verlies...

Maar papa sjeik Bassan weet dat zijn zoon als martelaar is gestorven, en dus regelrecht de hemel in gaat en bij Allah vertoeft, meer zelfs, hij gaat nu zelf naar Syrië, en je kunt er bijna de onuitgesproken wens bij horen, dat hij graag zelf ook zou sneuvelen, martelaar zou mogen zijn...

Aan de man was geen enkel spoor van verdriet merkbaar. Het zag er uit of hij inderdaad gelukkig was.

En dan sta ik verstomd...

Dan snap ik het niet meer... Ik kan er gewoon niet bij, dat iemand zijn geloof kan plaatsen boven de vaderliefde voor zijn eigen bloed. Dan vraag ik mij af: "Menen die mensen dat echt?", maar zijn gezicht, de toon van zijn stem lijkt dat wel degelijk te bevestigen.

Ik snap het niet.
Ik weet wel, ik ben veel eerder een twijfelaar dan wel een groot gelovige, maar als dit is wat het geloof van de mens verlangt, dan hoeft het niet voor mij.
Ik heb me ook altijd vragen gesteld bij het lezen van de martelaarsverhalen uit de Romeinse en andere tijden, die ons verteld werden. Ik heb altijd vragen gesteld bij het martelaarsschap van de bijvoorbeeld de brave nonnen die vermoord werden bij de troebelen ten tijde van de indépendance van Kongo... Ik twijfel niet aan hun dood, ik twijfel niet aan hun moed, niet aan hun geloof, maar ik twijfel of zij echt de dood hebben verkozen. Verkozen uit geloofsovertuiging.
Na het zien van de sjeik gisteren op TV, neig ik er toe toch te geloven in het echte martelaarschap. Het ziet er naar uit dat de mens dus toch meer waarde kan hechten aan het geloof boven zijn eigen leven, boven het leven van zijn eigen kind...
Maar snappen doe ik het niet.

Of misschien snap ik het wel !
Misschien geloven die mensen niet, maar weten ze. Weten ze dat Allah of God de deuren van de hemel wijd voor hen openzet.
... en dan zijn ze verkeerd...
Religie is geloof.
Geloven wil zeggen dat je iets aanneemt zonder zekerheid, zonder het echt te weten. Als je het weet, dan is er geen geloof meer.
En tot mijn spijt is er geen zekerheid, is er geen weten. Wie wel weet, wel zekerheid heeft, die is de facto verkeerd.

Een van de moeilijkste dingen aan de religie, dat is net dat geloven !
Als je het geloven overstijgt, overgaat naar weten, naar zekerheid, dan mis je iets in de opdracht van de religie.

Twijfel lijkt mij inherent aan geloof.
Als een goede vriend je iets vertelt, dan geloof je hem, omdat je vertrouwen in hem hebt, hem kent. Maar als 's anderendaags een andere vriend een andere versie geeft van dezelfde feiten, dan weet je het niet meer, dan twijfel je. In feite heb je altijd iets van twijfel gehad, "van horen zeggen" is immers geen zekerheid, ook niet als het van een goede vriend komt.
Als je zoals ik, opgevoed bent in een gelovig gezin, binnen dat geloof, dan geloof je ook, misschien meer, misschien minder dan je ouders, misschien op een iets andere manier omdat je in een ander tijd een ander milieu leeft, maar je kreeg dat geloof met de paplepel mee ingeschept.
Gebeurtenissen kunnen je dat geloof doen verliezen of net doen toenemen, maar zekerheid, weten, is er niet, kan er niet zijn...
...anders zou het geen geloven zijn.

Ergens ben ik jaloers op die mensen die weten, ze zijn net als de rups uit het verhaal van gisteren, ze weten dat ze sterven, maar dat ze uit de cocon uit komen als een hoger wezen. Ze leven op een andere, gerustere manier, want ze kunnen niet kapot.
Maar we weten dat de mens geen rups is, dat het sterven niet overgaan is via een cocon naar het vlinder-zijn.
Alleen... zij lijken dat dus wel te weten.
Lijken, want om de volksmond te citeren: "Er is er nog geen ene weer gekeerd om het te vertellen...".Op de manier van de sjeik geloven ? Ik weet niet eens of ik dat wel zou willen.

Maar ja, ik ben dan ook maar een kleingelovige...

tot de volgende ?

De Vlinder

Nederlands: Vlinder in de Moerputten (Photo credit: Wikipedia)

Onderaan een blad zag men een massa kleine bolletjes: eitjes...
En op een mooie dag kwamen, bijna allemaal rond de zelfde tijd, piepkleine rupsjes gekropen. Eerst en vooral vraten zij gulzig hun eierschelp op, en kropen dan naar de rand van het blad, en begonnen te eten, te eten, te vreten om het correct te zeggen.
Heel gedreven vraten ze zich een weg, tot vervulling van hun levensdoel: groot en dik worden, om dan het leven af te sluiten in de zalige wetenschap dat er leven was na de dood...

Het struikje werd kaler en kaler, de rupsen dikker en groter, wel tien keer vervelden ze omdat hun vel veel te klein was geworden... En dan kwam de dag van het Zalige Verscheiden...

Iedere rups ging op stap op zoek naar een plaats waar hij rustig kon gaan wachten op zijn wederkomst.

Ons rupsje vond een heerlijke plaats in een hoek van een gemetste muur, waar hij grotendeels beschermd was tegen de wind, en uit de regen hing. Vlijtig begon hij zijn cocon te maken.Hij startte met enkele stevige draden waaraan hij kon hangen, en begon aan het grote werk om het leven als rups achter zich te laten.

Hij was gerust, hij wist gewoon dat na dit leven een zalig leven kwam !

"Papa, wat hangt daar in de hoek?" De kleine wees met zijn kleine vingertje omhoog, naar de hoek van de muur, tegen de garagepoort. Vader keek, en glimlachte, nam de kleine op zijn sterke arm, en tilde de kleine tot bij de pop... " Dat is een vlinderpop" oreerde hij wijs, "daar komt in het voorjaar een nieuwe vlinder uit !"

Iedere dag keek de kleine naar de pop, iedere dag vroeg hij wanneer er nu een vlinder kwam...Voor een kind is een winter een eindeloos ding...
En op een zaterdag zag vader dat de pop begon te bewegen, hij keek nauwkeurig en zag dat er een scheur kwam in de bruine poppenhuid... Hij ging zijn zoontje halen, en gespannen zaten ze uren te turen naar de scheurende pop, het te voorschijn komen van een nieuw dier, het uitspreiden van de antennes, de poten... en daar zat een verschrompel bruinig ding, helemaal geen vlinder. De kleine was teleurgesteld, maar vader maande hem geduld te hebben... Voor een kind is een uur een allemachtig stuk van het leven, en hij hield het wachten niet meer uit. Toch kwam hij nu en dan eens loeren, en plots zag hij dat de vlinder stilaan vlinder werd...

Heel langzaam werden de vleugels plat en groot, en toen het werk eindelijk af leek, bleef de vlinder nog een tijdje zitten, als om te bekomen van de enorme inspanning...

Het kwam bijna als een verrassing dat hij plots toch wegvloog... Heel kleurig nu, schitterend mooi.

Soms vraag ik me af, of onze droom van leven na de dood een wensdroom is die wij van de vlinders te horen kregen...

Het lijkt zo mooi, een leven van wroeten en slaven, een bewuste dood, en terugkeren als een prachtig wezen...

We vermijden er aan te denken dat de zwaluw plots te voorschijn scheert, en de vlinder als voeder gaat dragen naar zijn jongen in het nest... Nee, de vlinder blijft voor ons het mooie onbezorgd rondfladderend ding...

Want wij willen dromen, wij willen na de dood het vlinderschap in een land zonder zwaluwen...
Een eeuwig fladderen van bloem naar bloem...

Soms lijkt het goed niet te veel te weten, niet te beseffen dat er vlinders zijn die zelfs geboren worden om te sterven...Ze hebben zelfs geen mogelijkheid om te eten, ze moeten alleen zorgen voor nageslacht, rupsen !, en sterven... Die hemel lijkt helemaal niet zo zalig meer...

Zou de rups echt weten dat hij vlinder wordt ?
Of is het voor hem ook een ongewisse dood ?

Ik weet het niet, maar in mijn tuin staan veel waardplanten waar rupsen mogen vreten, staan veel planten waar vlinders graag op vertoeven...
Want ik hou van de vlinders
ik hou van het dromen...

tot de volgende ?

warm winkelen

We zijn gisteren, vlak na ons middageten (al om 11.30' uur !!!) vertrokken naar Auchan te Leers. Eerst nog wat moeten zoeken op mijn nieuwe GPS hoe ik naar La France kon voyageren, maar dat lukte zonder veel miserie.
De thermometer in de auto duidde een buitentemperatuur aan van 26.5° Celsius... Warm !

De GPS wou ons blijkbaar via de E17 naar Leers brengen, maar niet met mij hé, dat was weliswaar sneller, maar zo'n 20 km langer ! Hoe langer ik de GPS gebruik, hoe meer ik ook de beperkingen van de wijsheid van dat toestel leer kennen ! In het begin sta je verstomd hoe zo'n ding je altijd ter plaatse weet te brengen, maar als je het een eind  gebruikt, dan zie je dat het lang niet altijd dezelfde logica hanteert als je zelf doet !

Toen ik niet naar de E17 reed, maar rechtdoor bleef rijden, paste de GPS zich zonder morren aan,en wel aan de manier die ik steeds gebruik en ervaar als gemakkelijkste weg naar Leers...

In die grote winkels is het wonderlijk fris op zo'n hete dagen. De airco van die grote ruimten moet formidabel zijn ! Na het winkelen nog even in de bar een cola gaan drinken, en dan terug naar de auto. Heet ! De buitentemperatuur was dan al 28° Celsius... We wilden nog een halte maken in "Au Poisson d'Or" te Estaimpuis, kwestie van wat visvoeder te kopen. Dat is een verschrikkelijk grote winkel voor de aquariumliefhebber ! Enorm veel vissen, enorm veel planten, massa's zeevissen, en dan nog een gans gebouw er bovenop met vissen voor de tuinvijver en alle benodigdheden ... ( Eigenlijk valt dit laatste gedeelte mij persoonlijk altijd wat tegen ! Ze hebben er veel goudvissen, vooral veel koi's, wat goudzeelten, winden, graskarpers (ook albino) en heel wat steur zitten, maar je verwacht, na al die soorten vissen voor het tropisch aquarium en het zeeaquarium, ook daar specialiteiten, en die zijn er niet.)

Natuurlijk dwaal je wat rond in zo'n boetiek ! En na de inspanning van zondag met de drie markten, en na Auchan, waren we alle twee weer eens steenstokkedoodmoe en versleten...

Naar huis, en daar dan nog alle aangekochte waar op zijn plaats gaan zetten... Oef, eindelijk de sofa, de TV en een heerlijk glas frisse limonade...
Mijn limonade maak ik zelf, met zo'n systeem van Soda-Club, waarbij je in je gewoon kraantjeswater koolzuur pompt, en er dan een smaak bijvoegt. Je kunt heel wat smaken kopen, maar gek genoeg is er ook hier een verschil tussen Frankrijk en België !!! Hier vind je geen cassis en geen munt, maar wel in La Douce France... dus brengen we deze dan ook mee, alhoewel de smaak-siropen daar duurder zijn dan in ons Belgiekske...

We brachten ook een vaatje witte wijn mee, voor de bezoekers, want zelf drinken wij geen van beiden nog alcohol....

Vanmorgen, toen ik opstond om te gaan turnen, zag ik de eerste regendruppels al vallen... Nu lijkt de zon er weer wat door te komen, het is nog steeds warm, maar we mogen regen en onweer verwachten, en meteen zou dat ook weer het einde zijn van het mooie weer ! Hopelijk niet voor lang ! Het mag best een goede zomer worden na dat rot voorjaar !

Tot de volgende ?

Imagine (John Lennon)

Working Class Hero (Photo credit: Wikipedia)

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people living life in peace

Ik vind dit een van de mooiste liedjesteksten ooit...
De eeuwige droom van vrede op aarde... Geen grenzen, geen twistpunten, geen jaloersheid, geen religieuze twisten, niets om ruzie over te maken...

Helaas, het is en blijft een droom.

Zolang er een mens iets bezit, zelfs al is het een idee, zal er een ander zijn die het wil hebben...

Het lijkt wel of we een onstelpbare drang naar bezit hebben, en naar macht.

Maar het is niet alleen "des mensens"... Vanmorgen zag ik twee mussen vechten voor een wit pluimpje van een van onze kippen... Oh ja, van kippen gesproken, de nieuwe witte kippen zijn begonnen met leggen, we hebben dus nu ook witte eieren !

Kippen zijn trouwens ook een voorbeeld van ruziemakerij, en zelfs de duif, het symbool van de vrede is helemaal niet zo verdraagzaam en lief ! Duiven kunnen elkaar letterlijk dood vechten.

Ik denk dat het iets te maken heeft met het oude "struggle for Life"... Het vechten om te kunnen overleven, die uitwassen heeft tot vechten voor bezit, voor eigendom, voorraad voor een komende honger, pluimpjes tegen een komende koudegolf...

Je kunt de religies en filosofieën niet meer tellen die ons allemaal vertellen hoe we het moeten doen om een vredige wereld te hebben vol welzijn. Religies zijn wat minder optimistisch, en vertellen ons dat dit er pas zal zijn in de volgende wereld... Maar filosofie of religie, ze spiegelen ons de ultieme welvaart, de uiteindelijke vrede voor... 

Het mag gek klinken, maar weet je, ergens zou iedereen eens echt ziek moeten zijn, ziek, in die zin dat hij of zij gedurende een langere tijd volkomen afhankelijk wordt van anderen... Ziekte en pijn zijn dan niet het ergste, het afhankelijk zijn, het lijdzaam moeten wachten tot de ander tijd heeft om je te helpen. Volkomen afhankelijk...

Dat is wellicht de beste oplossing om te komen tot een besef dat bezit, dat macht niet alles is... Gewoon kunnen bewegen, het zelf kunnen doen is plots véél belangrijker.

Het klinkt wreed, maar het is een goede manier om te leren wat vrede is, wat samenleven is, wat naaste en naastenliefde betekenen. Het verhaal van Diogenes in zijn ton lijkt mij ook iets dergelijks. Hij was misschien niet echt ziek, maar hij verkoos een wereld waarin hij niets was. 

Dat "niets" zijn, dat is de beste levensles die je kunt hebben.

Ik ga niet vertellen dat je nadien plots de volmaakte mens gaat zijn, maar je zult veel makkelijker kunnen relativeren, kunnen aanvaarden, je normen zullen anders zijn, je zult veel verdraagzamer zijn... Want je hebt het wel moeten leren.

Nee, ik wens u geen ziekte toe.

Ik ben gewoon daar (weer) eens op gaan denken door mijn zus in de kliniek...

Gisteren telefoneerde ik om eens te horen hoe het met haar was. Niet goed, ze had de hele dag geweend. Niet van de pijn, ook al heeft ze pijn, maar door het besef dat ze nu, en volgens de dokter nog voor een hele tijd, volkomen afhankelijk zal zijn van de ander, van haar Robert in de praktijk. En zij was de mens die nooit wilde afhankelijk zijn, die pijn of geen pijn zelf alles deed, ook al had ze er geen deugd van, zelfs al deed ze zichzelf pijn, maar dat afhankelijk zijn, dat nooit !!!

Zeg nooit nooit...

Het is zo vlug gekomen... En plots ben je wel afhankelijk, plots is het niet meer de zelfstandigheid, de macht, de kennis, nee, plots is het afhankelijkheid... rekenen op anderen, en vaststellen dat anderen anders rekenen dan jij doet. Je som klopt niet meer, je bent niets, je bent afhankelijk.

Plots wordt je met je neus op de feiten gedrukt: Er is een andere wereld, een wereld die niet draait naar jou wil.

Dat is erg, dat is een verschrikkelijke vaststelling !

Dat is de les die je leert verdraagzaam te zijn, oog te hebben voor de anderen.

Nee, ik wens je die ziekte, die hulpeloosheid niet toe... Maar probeer je het maar eens in te denken. Denk maar eens dat je niet bij het bakje van de TV kunt, dat je moet wachten tot een ander je dat bakje heeft, zodat jij kunt gaan zappen, denk je maar eens in dat de ander voor jou gaat zappen, dat hij net geen moment stilstaat bij dat beeld dat jou wel zou doen stilhouden, dat hij lang blijft kijken naar het ding waar jij een hekel aan hebt, en dat het misschien blijft bij een programma die jou niet echt bevalt, maar waar je niets kunt aan doen...

Ach, een klein feitje? 

Het leven is een opeenstapeling van kleine feitjes.

Het leven is alleen goed als het een samen-leven is, met elkaar, maar vooral voor elkaar.

Imagine...

tot de volgende ?

artistenmarkt

Church of the Sacred Heart in Zottegem, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het gehoord van medestudenten in de academie, er was een artiestenfoor in Zottegem (Bevegem)...

Eerst reden we naar Merelbeke, naar de rommelmarkt van de KWB... Zoals steeds, een mooi marktje, en ik vond er warempel nog een wandelstok... En iets verder lagen twee plasticzakken (onze pastoor zou kwaad zijn, met zijn actie tegen plastics) met daarin heel wat mooie stenen. Grote en mooie stenen, mineralen, kristallen en zo voort... Ik vroeg de prijs, want ik heb twee kleindochters die stenen verzamelen... Het was spotgoedkoop, en dus kocht ik de stenen, als een klein presentje voor de kleindochters... (Thuis bleek dat er maar één kleindochter nog steeds stenen verzamelt, de andere is er mee gestopt.)

Van Merelbeke, met de GPS naar Zottegem, naar de artiestenmarkt. Het weer was zalig, en we waren juist op tijd om ook nog de plechtige opening mee te maken. Reeds tijdens de speeches zag ik enkele van mijn medestudenten en -tes, en stonden wij te keuvelen, terwijl de "vroede" heren aan het speechen waren.

Nadien eens op het gemak langs al de kraampjes gewandeld, hier en daar eens wat gekeuveld met bekenden en onbekenden, gekeken hoe glasfusie nu eigenlijk in elkaar zit, en gezien dat het ook kan mislukken... En dan op ons gemak in de grote tent gaan eten... Frietjes met beenhesp. Lekker !

Vandaar zouden wij normaliter naar huis gaan, en we begonnen er ook aan... tot we amper een kilometer verder op een rommelmarkt kwamen... En natuurlijk hebben we die ook nog eens afgewandeld... Mooie markt, weer wat kunnen babbelen met mensen, weer een en ander gezien wat we niet kenden... en alle twee steenstokkedood en alle twee pijn...

Vanmorgen opgestaan met heel veel pijn, en getwijfeld of ik me zou riskeren te turnen. Toch maar gedaan, en zie, de stramheid is er grotendeels uit, en hoewel het turnen soms pijnlijk was, is de pijn met het turnen veel verbeterd !

Het was een heerlijke, warme dag, met plots enkele grote regendruppels. Niet meer. Echt, enkele druppels en gedaan. Hoewel er niet echt heel veel zon was, ben ik bruin geworden, en is het winterkleurtje echt verdwenen ! Joepie, we leven weer !

Deze week wordt weer druk !!! We moeten alleszins nog eens weer naar Auchan, boodschappen doen, donderdag is er vergadering van Ziekenzorg, en vrijdag de begrafenis van Johan (Fluitje)... eigenlijk zou ik ook nog naar de kaarting moeten, maar dat zal dus weer niet gaan... Ik vind kaarten best plezant, maar mijn programma is altijd veel te druk. Nu ja, ik mag er niet over klagen, het meeste daarvan doe ik mezelf aan... Moest ik het niet graag doen, ik zou er niet aan beginnen hé ? Maar weet je, je doet een aantal dingen graag, je engageert je, en dan komen daar dingen bij, die er aan vasthangen, en die vallen niet altijd op de momenten die echt passen voor je, en dan krijg je dat gevoel van druk...

Echt druk is dat niet, zeker niet vergeleken met mijn leven toen ik nog werkte... Maar er is een hele periode geweest dat mijn ziekte me niet meer toeliet nog echt iets te doen... Dankzij de dokter Crombez van de pijnkliniek in het UZ-Gent, kan ik nu weer wel een en ander, en na de grote stilte lijkt alles meteen druk...

Het is dus echt zo dat rust roest...vastroest !
En de wetten uit de fysica kloppen ook al: een lichaam in beweging blijft in beweging, een lichaam in rust is moeilijk te bewegen...

djudedju

tot de volgende ?
(op de foto: kerk van Bevegem - Zottegem)

MATER: Fluitje is niet meer ...

Church of Saint Martin in Mater. Mater, Oudenaarde, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

Pas gisteren schreef ik hier over de mooie eeuwenoude traditie ter gelegenheid van het feest van Sente Amelberga... Vol gloed had ik het over trommel en fluitje...en vandaag lees ik in de virtuele krant dat Johan Bruyneel op 56 jarige leeftijd is overleden...
Fluitje is niet meer...

Vorig jaar was zijn zoon er bij, om stilaan ook de oeroude vooiezekes te leren spelen... Wellicht zal hij het dit jaar, met veel verdriet, veel vroeger moeten waarnemen dan verwacht.
Als je weet dat de nar ook nog eens de zus is van Johan Bruyneel, dan begrijp je dat Trommel en Fluitje dit jaar in mineur zullen optreden...

Hopelijk gaat alles door, omwille van de traditie
Sinds de 7° of 8° eeuw gaat Trommel en Fluitje hier al rond.

Als je gaat neuzen in dikke boeken over folklore, waren trommel en fluitje in heel veel gemeenten aan het werk, maar waar alles in de loop der tijden verdween, bleef het bestaan te Mater. We zijn - bij mijn weten- de laatsten die dit in ere blijven houden, dus mag het niet verdwijnen !

Ik wil langs deze weg de familie mijn diep leedwezen betonen bij het verlies  !

Voor Mater is Sente Amelberga het bindmiddel bij uitstek, het middel om een echte gemeenschapsgeest te hebben en te houden. Gelovig of niet, van Sente Amelberga blijf je af !

Taal

Ken je het Vlaams Woordenboek ? Je moet echt eens gaan neuzen naar www.vlaamswoordenboek.be ... Heerlijk om een lijst te vinden van woorden die je in Vlaanderen dagdagelijks kunt tegenkomen, en die je in het woordenboek normaliter niet vindt.
Sommigen zullen dat dialect noemen, ik noem het levende taal...
En aan de mensen die hier in mijn blog soms uitdrukkingen of woorden tegenkomen die hen onbekend zijn, ze hebben kans de uitleg daar te vinden.
En denk nu niet dat het hebben van deze specialiteiten typisch Vlaams is... Wij wandelden ooit in Nederland in de streek van Arnhem, en moesten nu en dan uitleg vragen bij sommige woorden en/of uitdrukkingen...
Misschien vinden sommige mensen dat vervelend (ambetant), maar voor mij is dat de kers op de taart ! Taal moet leven, moet zich aanpassen...
We zien momenteel dat een heleboel van die echte dialecten (Gents, Ronsisch, Oostends  Brugs, Hasselts...) dreigen weg te deemsteren, onder invloed van de steeds grotere migratie van onze bewoners. Ik zelf kom van Oostende, en kan geen echt Maters praten. Onze kinderen zijn thuis opgevoed in een soort West Vlaams (Anny is van Sint Andries bij Brugge), met een inbreng van Oost Vlaamse woorden. Die inbreng kwam van mijn werk, en van de school waar de kinderen gingen. Wij spreken nog steeds onder elkaar West Vlaams, maar als een West Vlaming ons bezig hoort, dan hoort hij meteen een heel pak vreemde woorden en accenten...
Dus ook mijn taal leeft, evolueert...
En wellicht heeft ons West Vlaams hier of daar in Mater wel een heel klein beetje inbreng gedaan, wellicht in het begin als een beetje spot met dat rare taaltje, en dan blijven hangen in het gebruik. En zo is het Maters van vandaag wellicht een andere taal dan het Maters van 100 jaar geleden... (Er zijn hier al heel lang geleden heel wat West Vlamingen gekomen en gebleven, als vluchtelingen van de eerste wereldoorlog onder meer).

Omdat taal mij nogal interesseert, hoor ik wellicht vlugger dan vele anderen van waar ongeveer de mensen afkomstig zijn. Dit geldt echter alleen voor Oost en West Vlaanderen, hooguit met nog een streepje Brabant... Limburg en Antwerpen liggen te ver, heb ik te weinig contact mee gehad, om streekaccenten van daar te herkennen.

Wij leven in een wonderlijke streek... In een ver verleden leerden wij in de school over de types van mensen, het Alpijnse type, het Noorse type... Je moet eens in Vlaanderen rondkijken... Hier is gewoon geen type ! Ons land heeft zoveel invloeden, oorlogen, bezettingen, bloei en armoe gekend, dat we gewoon een mengelmoesje zijn van bijna heel Europa... Geen wonder dat er ook in onze taal zo veel woorden zitten die we hebben opgeraapt uit de taal van al die "bezoekers"...
Nu hebben we weer nieuwe import, de Maghreb-landen en andere Afrikanen, Afghanen, Pakistanen en nog anderen uit die hoek van de wereld, stromen hier toe.
En kijk, bij een paar van mijn kleinkinderen hoor ik dan woorden die ik niet ken... "Wat is dat ?" dan lachen ze, en vertellen ons dat het een scheldwoord is in die of die taal...
De kans is reëel dat sommige van die woorden blijven hangen, en een verrijking worden van onze taal. In het Oostends is een scheldwoord bijvoorbeeld: Gie Grote Loster !
Ik vermoed dat dit komt van lobster, kreeft in het Engels ??

Weet je, ik hoop nog heel lang te leven, en te genieten van de evolutie van de spreektaal !
Ik hou van de taal,
ik hou van de mensen...

Tot de volgende ?

binnenpretjes

Plastic boxes, with two birds Français : Cageots en plastique, avec deux oiseaux Italiano: Cassette in plastica (Photo credit: Wikipedia)

Ik kan het niet helpen, maar ik amuseer me rot met al dat wereldschokkende nieuws uit de voetbalwereld... Messi ontdook belastingen, Franky Dury kan blijkbaar toch naar Rijsel, Brugge koopt een 36 jarige speler om maturiteit in de ploeg te brengen, Anderlecht baas Van Holsbeek foetert al zijn collegae uit...
Geef toe, dat zijn allemaal wereldschokkende gebeurtenissen, die het zeker verdienen hele bladzijden te vullen vóór dommigheden als 93.000 doden in Syrië, zoveel miljoenen hongerende mensen  in de Hoorn van Afrika en dergelijke onbenulligheden...
djudedju

Het is geen wonder dat ik hier zit te vloeken...
Als de krant een weergave is van het belang die wij aan de dingen hechten, dan is het slecht gesteld met het menselijke geweten. En ik kan niet anders dan vaststellen dat het inderdaad slecht is gesteld met dat geweten !
Of we hebben geen zier interesse meer voor onze medemens, of we wenden gewoon het hoofd weg van alles wat niet leuk is. En ik denk dat het het laatste is...

We leven in een wereld, waar we alles menen te kunnen kopen.
Het nieuwe geloof predikt zijn leuzen via grote borden, radio en TV... Koop ! Koop ! Koop ! Sneller, sneller, sneller, leuker, leuker leuker, smakelijker, gezelliger, liefde, seks, genot... en dat alles heeft dezelfde waarde, heel makkelijk uit te drukken in Euro's of Dollars of Pond of... gewoon GELD.

Geld is het enige echte doel van het leven...

Heel de wereld draait om GELD. En dat is niet overdreven, luister naar het nieuws, luister naar de politici, luister naar de ... economisten ! Alles draait om economie, dus om geld.
Ach, ik ga hier de wereld niet veranderen, maar ik wil toch pleiten om nu en dan eens de dingen die alleen te maken hebben met geld achter je te laten !

Denk eens aan de natuur, de medemens, de Liefde (met hoofdletter, de enige echte Liefde, de onbaatzuchtige Liefde)... En doe er ook iets aan !
Wij hebben hier een moderne pastoor op onze parochie, die nu wanhopig bezig is om te proberen te leven zonder plastic... Ik vind dat prachtig, maar de ramp is, dat het gewoon niet lukt ! (Zelfs zijn sigaartje zit in een plastic doos...) Ik ga gewoon eens mijn dag nemen... Ik drink 's morgens een kop yoghurt, die komt uit een plastic pot. Ik drink een glas fruitsap, die komt uit een bric-pak, je weet wel een kartonnen doos van binnen bekleed met...plastic. Deze middag begin ik met mijn soep, soep uit de diepvries, verpakt in...plastic, het vlees zit in een speciaal papier, met aan de binnenzijde een dun velletje plastic, de aardappelen zitten verpakt in een netje in plastic, en de broccoli zit ook al in plastic... 's Avonds een snede brood (geen plastic !!!!), met daar op een sneetje salami uit een pakje voorverpakt in plastic, en gelukkig snoep ik 's avonds voor de TV geen chips of zo... of er was nog meer plastic.
Wist je dat iedere mossel die je eet plastic in microdeeltjes bevat ? Dat wij dus wellicht ook in ons lijf heel wat microscopische kleine deeltjes plastic in ons hebben... Het stijgende aantal allergieën, het stijgende aantal kankers... Niets mee te maken ?

Kortom, het is niet eens meer gemakkelijk te leven, zonder heel dat economisch bestel...zonder plastic, zonder kunststoffen, zonder GMO's, zonder kunstmatige ingrediënten... Heel het systeem heeft zich in ons leven ingewerkt, we zijn ingekapseld door het systeem.

Daarom vraag ik niet aan jou, en ook al niet meer aan mezelf, om buiten het systeem te gaan staan, nee, probeer het gewoon zo dikwijls mogelijk te doen. Als je kunt, vermijdt dan plastic, als je kunt vermijdt dan de natuur te vergiftigen, als je kunt hang dan nestkastjes, hang dan insectenhotels, stop voor de egel die de straat oversteekt, als je daarmee geen medemens in gevaar brengt...

Kortom, grijp iedere gelegenheid aan die je hebt, om een beetje natuurlijk te gaan leven... En kun je iets doen voor je medemens in nood, doe het dan...
Wees eens echt zelfzuchtig ! Zorg voor een betere wereld om in te leven !

tot de volgende ?

Wij verwachten jullie

St. Amelberga's chapel in Mater, a submunicipality of Oudenaarde, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

nee, niet u !
Hen, Zij,
Trommel en fluitje !

Voor me ligt een blad papier, met de bede opnieuw te willen storten op rekening nummer... om mijn lidmaatschap te verlengen bij de Confrerie van de Heilige Amelberga. Ga ik seffens doen zie.
Op de keerzijde, zo staat op het schrijven, staat een affiche, die u voor het raam kunt hangen, indien u wilt dat Trommel en Fluitje bij u langs komen...

Ook als ik het niet uithang, Trommel en Fluitje komen toch wel langs, het is hier voor hen een vaste halte.

Als je dit schrijven krijgt, dan wil dat zeggen dat het feest van de H. Amelberga nakend is... Het hoogfeest voor Mater ! Op de feestdag van de heilige, dus op 10 juli, is er de ruitersommegang, de hoogmis, en dan het bezoek aan alle café's van Mater... (Er zijn er helaas steeds minder ! - Maar dat wordt gedeeltelijk opgevangen door tijdelijke inrichtingen, waar je ook aan het nodige gerstenat komt !)

Voor het feest worden de parochianen uitgenodigd om het feest mee te maken. Die uitnodiging werd vroeger letterlijk van huis tot huis gebracht door Trommel en Fluitje... Eigenlijk zijn dat vier mensen, de trommelaar, de fijferspeler, de nar en de man die de beurs houdt... Als je voor hen de deur opent, rammelen ze af dat je uitgenodigd wordt tot het feest, de fijfer en de trommelaar beginnen hun oeroud melodietje te spelen, de nar danst, en de man die het geld ophaalt steekt zijn hand uit... In ruil krijg je dan een bedevaartsvaantje met de afbeelding van Sente Amelberga er op, en een paar kippenveertjes ter versiering er om heen. Ik woon hier al heel lang, maar weet nog niet wie al die vaantjes aan elkaar kleeft, en wie er zijn kippen pluimt voor het goede doel...

Het vaantje wordt dan door ons plichtmatig op de schoorsteen gezet, bij de beeltenis van Sente Amelberga... Tot volgend jaar.

Al wie van Mater is, en zich op een of andere manier kan vrijmaken, komt die dag naar Mater, kijken naar de ruitersommegang (de paarden tellen) en dan pinten gaan pakken en weer kunnen babbelen met al die bekenden die je maar nu en dan en vooral op HET Feest ziet...

Hier in de streek zijn er veel ruitersommegangen, maar die van Mater is de grootste. (Al moet ik eerlijk zeggen dat ik dat alleen weet van de Maternaars...)

Wat wel tamelijk uniek is, dat is trommel en Fluitje, een oeroud gegeven, en het feit dat het feest telkens op de naamdag doorgaat, en niet, zoals meestal, de zondag na... Nee, in Mater moet je je maar vrijmaken als het feest op een weekdag valt, en dat doen ze massaal !

Zelfs de hoogmis wordt die dag druk bijgewoond, al gaat de grote meerderheid wel van de paarden recht naar het café... Op het plein staan dan ook een paar kermismolens voor de kinderen.

Om eerlijk te zijn, als ik ga (want het is lastig om er naar toe te gaan, met de wagen kun je er niet bij), dan ga ik voor de paarden. En als er weer een koets met een zesspan voorbijkomt, dan bewonder ik de paarden en de rijkunst van de menner !

Er zitten mooie paarden bij, schitterende paarden, en een heleboel gewone paarden... en soms wat oude sjokke-paarden, en een heleboel pony's in alle formaten. En dikwijls loopt er, tot vreugde van de massa, ook wel hier of daar een ezel tussen...

Ik denk dat de meeste vrouwen van Mater die middag of meegaan, of boos zijn omdat manlief te laat thuis komt...

Kortom, dit is een heerlijk stukje oude Vlaamse folklore, zoals meestal ook hier van uit de religie gegroeid... Hier in de Vlaamse Ardennen vind je nog heel veel van die hele oude vieringen... De krakelingen in Geraardsbergen, Het feest van Sente Plone (Sint Apolonia) in Elst, en nog heel veel meer... De Grote Fietel in Ronse (Sint Hermes) en de boertige Fiertels her en der, waar spot en folklore hand in hand gaan, en zoals reeds vermeld, de talrijke ruitersommegangen...

Het is een heerlijk land om in te wonen, dat Vlaanderen van ons !

tot de volgende ?

Vissen

Maandag ben ik gaan vissen, met Luc en Marnic, in de vijver van pépé...
Het was mooi weer, warm, maar niet te, zonnig, maar niet te, en de vis beet fantastisch !
In het begin heb ik de vissen die ik ving geteld, in minder dan 50 minuten had ik er al 36 ! Nadien is het tempo wel wat afgenomen en vanaf 16 uur lag alles zowat stil.

Ik heb geen grote vissen gevangen, meer zelfs, ik kreeg er zelfs geen beet van, maar Marnic kreeg vier keer een kanjer aan de lijn, met als gevolg 4 kapotte lijnen. De laatste keer had hij een zware draad aan zijn hengel gedaan, maar dan was gans de lijn af, in één majestueuze ruk !
Luc heeft een mooie zeelt gevangen, en ook bij hem snokten grote vissen een paar keer zijn onderlijn af.

Er zit daar behoorlijk grote karper, en als je er zo eentje aan een blieklijn krijgt, dan mag je gelukkig zijn als je maar een onderlijn kwijt bent ! (Voor de niet vissers: een lijn bestaat uit twee stukken, het grootste stuk is de bovenlijn, waar ook de dobber en het lood aan zitten, en dan de onderlijn met het haakje. De bovenlijn wordt in veel sterkere draad gemaakt bv 3 kgr, en het onderlijntje dan ongeveer de helft bv 1.6 kgr. Als de lijn dan in stukken getrokken wordt door een te zware vis, breekt het onderlijntje veel vlugger dan de bovenlijn, en moet je alleen een nieuw onderlijntje (met haakje)  aan het geheel bevestigen.)

Pépé kwam al heel vlug "op bezoek" bij ons, en bleef bij ieder van ons een hele tijd babbelen. Ik kreeg weer het verzoek voor hem een deel onderlijntjes te maken. Hij kan dat zelf niet meer, het is immers niet zo makkelijk om dat kleine haakje aan dat dunne nylondraadje te bevestigen... Ik heb daar een toestelletje voor, want anders zie ik het ook niet meer...

Het is heerlijk om daar te gaan vissen ! Het is er stil, je zit midden in de natuur op privé domein, te genieten van de rust, de natuur. Zelfs als de vis er niet zou bijten, zou het er heerlijk zitten zijn.

Ik heb zo net ook gebeld naar mijn zus in de kliniek... De nieuwe heup zit er in, en alles is goed verlopen. Alleen heeft de dokter haar verwittigd dat ze nog een hele tijd veel pijn zou hebben, niet van die heup, maar omdat haar zenuw blijkbaar ook geschonden is door de wrijving van het stukke gewricht. Kortom, wellicht heeft ze er te lang op blijven lopen... Sterk houden is dus ook niet altijd goed.

Volgende week zal ik eens pogen tot ginder ver te rijden. Ik weet dat dit voor mij een heel pijnlijk iets wordt, want zo ver rijden is heel pijnlijk voor mijn rug, maar dit gaat voor ! En van de pijn ga je niet dood, en we zijn maar met zijn drieën meer (broer is al zo lang dood)...  

tot de volgende ?

De hond in het Iraanse kegelspel

Eigen foto, eigen hond, maar in het echt luistert zij veel beter dan op de foto !!! (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het al eens gelezen, bij de Moslims zijn honden onreine dieren...
Er zijn er nog, varkens en zo, er is nogal een en ander gelijklopend met de onreine dieren bij de Joden.
Ik heb ooit de bedenking gemaakt dat er wellicht een zekere logica in dit systeem zou kunnen zitten. Heel wat van de dieren die onrein verklaard worden, zijn afvaleters, krengeneters. Een hond jaagt weliswaar zelf, maar een kreng is voor hem een buitenkansje. Meer zelfs, heel wat honden vinden het heerlijk zich ook nog eens te wentelen in wat wij als stinkend ervaren...
Alen (paling) zijn ook onrein, maar ook die zijn, als ze de kans krijgen, krengeneters.

Wat de redenering bij de Hindoe's is om dieren heilig te verklaren, dat is mij een raadsel... Daar is blijkbaar een heel andere motivatie in het spel.

In de Westerse wereld, ook in de oude Westerse Godsdiensten, lijkt het er op dat men er nooit onreine dieren heeft gekend, alhoewel... Wij zijn zo wat de enigen die geen insecten eten...

Maar de hond in het Iraanse kegelspel... ? In het kader van de godsdienstvrijheid heeft men daar het uitlaten van de hond als strafbaar gesteld. Met andere woorden, in de praktijk zijn honden dus verboden. Je kunt een hond immers moeilijk op het kattenbakje gaan zetten.

Ach, wat betekent nu zo'n hond meer of minder op wereldvlak?

Ik heb het al meermaals in deze column gehad over "Vrijheid", met een hoofdletter, en daar bij telkens weer gesteld dat vrijheid een persoonlijk ervaren is. Als je Moslim bent, overtuigd bent van de onreinheid van de hond, dan zal dat een nieuwe wet zijn, waar je helemaal geen ergernis over hebt of krijgt. Als je echter niet de Moslim bent, maar een Koptische Christen of nog iets anders, dan zal je dit wellicht ervaren als een aanval op je vrijheid.

Je ziet, het is weer een persoonlijk aanvaarden...
Maar er is een verschil... Hier lijkt het er op dat men uiteindelijk wetten maakt die door een deel van de bevolking als ergerlijk worden ervaren. Het is een rechtstreekse aanval op mensen die niet behoren tot de Moslim. Mochten de Koptische Christenen en eventuele andere godsdiensten en agnosten en compagnie zelfs zouden besluiten om geen honden te houden ten einde de Moslims in hun land niet te beledigen, dan zou dat hetzelfde effect hebben, maar dan was het geen beperking van de vrijheid, maar een eerbiedigen van de anderen...

Het lijkt me dan ook, dat men hier dat wankele evenwicht waar men het gevoel van vrijheid ervaart, heeft verbroken... Een deel van de mensen zullen zich "gepakt" voelen. Misschien zelfs ook Moslims die niet zo erg naar de letter leefden.

De basis van dit gevoel is niet de aantasting van de individuele vrijheid, maar het feit dat men het bindt aan het heiligste der heiligen: de persoonlijke godsdienst van de mens.
Godsdienst lijkt hier en nu, in onze huidige wereld een beetje old fashion, maar dat is maar "lijken", want als je de zaak nader bekijkt, dan zie je eigenlijk een revival van het esoterische, de mens gaat zoeken bij Boeddhisme, bij andere vreemde en exotische geloven of levenswijsheden, of ze gaan de zaken op de rand van de godsdienstbeleving intenser gaan beleven. We hebben een tijd gekend dat bedevaarten leken uit te sterven, maar ze zijn terug in... Een randgebeuren van de godsdienst, die meer op het persoonlijke vlak lijkt te liggen, en dus meer aanvaard is. De "kerk" als instelling, is bij welke godsdienst dan ook, voor onze maatschappij verdoemd... Men aanvaardt het niet meer dat er ergens een orgaan is dat je innerlijk dicteert.

Bij de meeste Westerse mensen in het idee Vrijheid, niet die persoonlijke ervaring, maar een bijna publiek iets verworden.
Als ik een vergelijking mag maken, dan zou ik zeggen dat de moderne Westerse mens al die begrippen, Liefde, Geloof, Genot, Welvaart heeft teruggebracht tot iets uiterlijks. Een net laagje frisse verf er op, en wat er onder zit, dat zien ze niet. Terwijl het eigenlijk het innerlijke is waar het over gaat.
Hoe staat het ook weer in de bijbel? Witgekalkte graven?
Ik weet wel dat het daar over iets anders ging, maar toch lijkt het mij dat het net over hetzelfde gaat: uiterlijkheden tegenover echt beleven, echt ervaren, echt aanvaarden...

tot de volgende ?