 |
| Panini Keypad, an Indian innovation helps messaging in any regional or international language with great ease. It is of even greater use in case of Touch screen phones as in above image. (Photo credit: Wikipedia) |
Windows 8 is gebouwd voor Touch screen, en nu schijnt Google ook zijn Chrome Book daarmee te willen uit rusten.
Persoonlijk vind ik die aanraakschermen echte ondingen ! Eerst en vooral vergt het een zwaar pakket software, wat uiteindelijk niet anders kan dan resulteren in een slomer systeem.
Maar wat ik er vooral tegen heb, is het feit dat die schermen in gehard glas moeten zijn, en dus glanzend.
Ik ben de gelukkige (?) bezitter van wat men een "vette" huid noemt. Dat betekent dat iedere aanraking van mijn vinger op dat scherm een plek na laat. Als je er recht voor zit, en aan het werken bent, valt het niet zo erg op, en hindert het niet echt, maar zodra je enigszins schuins tegenover het scherm zit, zie je al die smetten. Als je het toestel uitschakelt, of het gaat automatisch op zwart scherm over voor energiebesparing, dan zie je een verschrikkelijk beeld van vetvlekken.
Dan wil je meteen een vod pakken om dat af te kuisen, maar doe het niet bij slaapstand, of je scherm is meteen wakker en je wrijft massa's programma's in één keer aan het werk...
Nee, ik vind er niets aan.
Bovendien kan ik met het bewerken van mijn klavier, netjes met mijn armen op het meubel blijven rusten, en met dat Touch screen moet ik mijn arm opheffen. Bovendien zit ik dan met die hand voor het scherm waar ik in moet "werken".
Geef mij maar de muis en het klavier. Veel handiger nar mijn idee.
Mijn ervaring met het aanraakscherm komt van mijn tablet. Een handig ding omdat je het mee kunt nemen op verplaatsing (wat moeilijk is met een PC), en het compact genoeg is om in een gewone boekentas mee te nemen. Een laptop moet je bijna in een apart tasje stoppen, of je moet een enorme boekentas hebben.
Minder handig aan het tablet is het feit dat je geen klavier hebt. Je moet dus een klavier op het scherm brengen, en dan door aanraking van de letters op dat scherm gaan zitten typen. Het is te doen, maar het is eerder een noodoplossing. Zeker met mijn dikke vingers en het vet van mijn huid.
Ik weet wel, niet iedereen heeft een vette huid, maar het is en blijft een feit dat je vingers afdrukken nalaten op de harde voorwerpen die zij aanraken. Hoe dacht je dat men anders vingerafdrukken zou vinden? Mijn tablet is één grote verzameling van vingerafdrukken !
Ook de smarphones, de gesofisticeerde GSM's waar men nu de mensheid mee onledig houdt, zijn meestal uitgerust met aanraakschermen. En daar zijn de klaviers die je oproept op dat al kleine schermpje uiteraard piepklein. Zelfs met zo'n aanraakstokje voel ik me niet happy. Ik heb gelukkig nog geen Parkinson, maar je mag helemaal niet misdrukken, of je hebt een verkeerde letter, of twee letters in één keer aangedrukt. Laat staan dat je te lang drukt, dan zie je plots een rijtje à la aaaaaaaaaaaaaaaaaaa verschijnen.
Ik geef het toe, ook met mijn ouderwetse gsm, met een cijferklavier waarop op ieder cijfer een drietal letters staan, krijg ik de rietepetiet. Ik vertik het dan ook om te leren sms-en. Meer nog, als men mij een sms-berichtje stuurt, doe ik dat heel zelden open, omdat ik het of niet hoorde, of vergeten ben welke handelingen ik weer moet doen omdat scherm te openen... Voor mij is een gsm een draagbare telefoon. Meer wil ik er niet van, meer doe ik er niet mee.
Ik heb helemaal geen lust om nog nieuwe foefjes en piefjes aan te leren met dat klereding. Om eerlijk te zijn, ik heb een hekel aan de GSM...
Niet alleen vind ik het een aantasting van mijn persoonlijke levenssfeer en vrijheid, want men valt nu op ieder moment en op iedere plaats de mens lastig, maar ik vind het ook heel storend en irritant dat ik overal persoonlijke gesprekken hoor voeren, waar ik helemaal geen uitstaans mee heb.
Heel wat van die ondingen lijken mij ook niet goed te werken, want soms lijkt het wel of er mensen zijn die luid genoeg naar elkaar roepen om ook zonder dat ding te converseren.
Indertijd, toen ik nog werkte, was de tijd in mijn wagen, een tijd waarin ik gerust was, niet gestoord werd, eens de zaken kon overdenken. Nu is de auto helemaal niet meer veilig, en men belt de bestuurder op, die dan genoodzaakt wordt te antwoorden, waarbij hij hij/zij mag kiezen in de kans op een proces verbaal of een installatie om handsfree te bellen.
Het gaat nog verder, ik las al over foefjes waarbij die ondingen ingebouwd worden in je uurwerk, of zelfs in je bril. Er zijn er uiteraard ook al die er uit zien als of de drager een gehoorapparaat dragen moet, maar het is dus een GSM...
Nee, leve de vrijheid. Ik heb een gsm, ik geef niemand het nummer, en het dient mij alleen als ik eens iemand moet hebben terwijl ik uithuizig ben. Ze kunnen me niet terug bellen, want ik zet dat ding weer uit zodra ik gedaan heb met bellen. Ik zet ieder jaar een minimaal bedrag op dat ding, en zie mijn kapitaal toenemen omdat ik te weinig gebruik maak van dat onding. Maar liever dat dan er de slaaf van worden.
Of vind jij het zo leuk dat in de winkel waar jij een en ander aan het bekijken bent, men plots naast je gaat ruzie voeren via de GSM... Ruzie waar je niets mee te maken hebt, en ook niets mee te maken wilt hebben.
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten