Allermensen

Allerzielen-altaar Mexico (Photo credit: petertf)

Allerheiligen
Allerzielen
Allermensen
Allerwezens

Er zit een logica in dit gekke lijstje. We beginnen met kerkelijke feestdagen, waar men de heiligen verenigt en aanroept, allemaal, ook degenen die we niet kennen, dan Allerzielen ter nagedachtenis van alle doden (dat zijn er verschrikkelijk veel na al die eeuwen mensdom)... Ik vind dat je dan ook maar eens moogt denken, vandaag bijvoorbeeld, aan alle levende mensen... En morgen, morgen denken we dan aan alle levende wezens.

over die laatste feestdag wil ik het met u hebben...
Is het je ook opgevallen dat we steeds meer en meer berichten, mededelingen, faits divers, weetjes, en wat dan ook horen, over het feit dat men bij steeds meer dieren "verstand" vaststelt ?

Mij in ieder geval wel. We hebben nu een beluga die menselijke stemmen nabootst, en vandaag lees ik over een olifant die dat kunstje niet alleen ook kent, maar ook daadwerkelijk zou gebruiken, dus praat tegen jou en mij...

Filmpjes over apen die werktuigen gebruiken en vooral, die werktuigen zelf maken... Beren die, honden die...

Kortom, het lijkt er steeds meer en meer op, dat wij, de mens, helemaal niet zo uitzonderlijk zijn met het bezit van de rede... Blijkbaar is dat gemeengoed.

Wel lijkt het er (nog steeds) op dat verstand in soorten bestaat. We beginnen blijkbaar pas nu genoeg verstand te hebben, om te zien dat de dieren ook een verstand hebben, maar dan in een andere vorm, op een andere manier.

Ik vind dat tof !
Om twee redenen: het haalt ons van dat zelfgemaakte troontje, en het toont aan dat we, ondanks alles, blijkbaar nog maar op een der eerste sporten staan van de verstandsladder.

Dat we nederiger moeten zijn, moeten kijken naar wat wij de natuur noemen, om ons verstand wat uit te breiden met andere vormen van denken en doen. Zo is men heel druk bezig om bijen en mieren na te bootsen in de robotica, om beter en efficiënter te werken in opslagplaatsen, en om het probleem van de files op te lossen...

Heel wat van de menselijke uitvindingen zijn in feite nabootsingen van wat we in de natuur vonden. De natuur die blijkbaar, lang voor ons al een oplossing had en heeft. Denk bv aan de Velcro...

Maar tot op heden lijkt het er op, dat wij de eersten en enigen zijn, die ons bezighouden met filosofie. Met gewoon denken omwille van het denken, met het opstellen van levensleer, levenshoudingen, godsdiensten en dergelijke meer.  Ook onze hang aan het leven lijkt door dat denken bezoedeld. We sterven niet gewoon, nee, we binden daar een heleboel dingen aan vast, kijk maar eens naar het lijstje waar we mee begonnen zijn.

 Nu zijn er twee mogelijkheden... Of we zijn een heleboel tijd aan het verprutsen met dat oeverloos denken, of we zijn net de enigen die een stukje van de volgende stap hebben ontdekt. Ik weet het niet. Ik twijfel heel vaak over die dingen.

Ik luk er niet in, om neutraal te staan tegenover de vraag of er iets of niets is na de dood.
Om het anders te stellen, ik twijfel.
Meer zelfs, ik snap niet dat er mensen zijn, die daar niet over twijfelen. Die zeker zijn dat het wel of dat het niet bestaat.
Mensen die zeker zijn dat er geen God is, mensen die zeker zijn dat er wel een God bestaat.
Ik ben er een beetje jaloers op, maar als ik met hen spreek, dan ben ik meestal weer blij dat ik twijfel. Want het lijkt wel of zij die zeker zijn, plots veranderen in predikanten, mensen die menen dat zij hun overtuiging MOETEN overbrengen aan alle anderen. Mensen die ons zo nodig willen overtuigen van hun gelijk, en vooral van het feit dat zij de enige oplossing hebben.
En dat doet mij dan weer twijfelen.
Ik wil niet dat ik mijn waarheid ga prediken, ik wil niet dat ik mijn regels aan anderen ga opdringen. Ik wil dat iedereen gewoon vrij is in zijn denken.
Als ik geloof, dan is dat mijn zaak, als ik niet geloof dan is dat ook mijn zaak. Ik hoef dat niet op te dringen. Ik mag er over praten, maar niet in een vorm die opdringerig is, niet predikend.

Ik geloof steeds meer aan het allerwezens... een feest van alle leven.
En zo gezien hebben we een quasi eeuwig leven, als we sterven, dan voeden we de aarde en het leven er op. We worden deel van een ander leven. Stel dat op mijn as een mooie krop sla groeit, dank zij de mineralen die ik daar met mijn as lig te zijn... Een konijn eet de sla op, ik maak deel uit van het konijn. Bent U jager, dan misschien straks weer deel van u...
Deel van u...
Maar of dat iets met uw geest, uw verstand heeft te maken?
Ik weet het niet
ik ben een heerlijke twijfelaar

tot de volgende ?