De pijp

Clay pipe (Photo credit: Wikipedia)

Hier voor me, ligt mijn pijp.
Nee, ik ben niet beginnen roken (of liever herbeginnen), de pijp ligt er omdat hij zo mooi is.
Maar eerlijk gezegd, ik weet niet of het wel een handige pijp is. Ik denk dat hij ongeveer een kilo weegt, en hij is ook helemaal niet handig om vast te houden.
Het is een Afrikaanse pijp, in ebbenhout uitgesneden, in een heel bizarre vorm, daar bovenop zit dan een stuk been, ook al uitgesneden, en daar zit dan weer een soortement rietstengel waar je wellicht aan moet zuigen om de rook binnen te krijgen.
Ik denk dat de pijp nog maagdelijk is... Ik zie geen sporen van brand (maar op ebbenhout ?), maar ik ruik ook geen tabak.

Misschien was deze pijp ooit in Afrika, wat hij hier voor mij is: een sieraad.

Ooit, in een ver verleden heb ik nog geprobeerd om pijp te roken in de plaats van sigaretten, omdat dit minder ongezond zou zijn... Maar ik trok de rook van die pijp net zo goed tot in de toppen van mijn tenen... En ik vond het helemaal niet plezant om constant op die pijp te bijten om het ding in mijn mond te houden.

Ik heb heel veel gerookt, en er is geen contenter mens dan ik, dat ik daar van af ben.
Eigenlijk ben ik twee keer gestopt. De eerste keer was ik al een jaar gestopt, toen ik eens om gek te doen een sigaretje opstak, en lap, ik was weer vertrokken. En het mag gek klinken, je haalt de schade in ! Je rookt nog meer dan tevoren.
Nu durf ik gewoon geen sigaret meer aanraken... Ik weet nu uit ervaring dat je nooit van een verslaving geneest... Je blijft verslaafd.

Wellicht is dat de reden dat zoveel mensen het zo moeilijk hebben om er mee te stoppen, met wat voor verslaving ook.
Het is immers zo, dat de kleinste misstap onmiddellijk leidt tot herval. Je kunt niet "in beetjes" stoppen, je kunt niet geleidelijk afbouwen... Want als je geleidelijk afbouwt, dan blijf je net even verslaafd, en is de verslaving zelfs geen moment verdwenen of verminderd. De controle die je meent te hebben is eigenlijk een soort zelfbedrog.
Wellicht niet bewust, maar evengoed even verslaafd als voorheen.

Nu heeft de wereld meer begrip voor mensen die proberen van het roken af te geraken, maar in de tijd dat ik stopte, was het nog steeds: "Het is geen man, die niet roken kan"... En mijn stoppen met roken kreeg helemaal geen begrip. integendeel. Ik werd geplaagd, men blies de rook in mijn gezicht, vroeg me om de vijf seconden of ik geen sigaretje moest hebben... Ik had een pak sigaretten in mijn zak gestopt, om te kunnen antwoorden: "Wilde er eentje van mij ?", want zo zwegen ze vlugger.

Nu is niet roken in. De roker wordt zelfs overal buitengewerkt, als een soort van paria.

Ik heb begrip voor die wetgeving, maar ik heb ook begrip voor die rokers, die nu verkleumd buiten staan te roken. Ik weet hoe moeilijk het is om te stoppen.
Daarom kan ik alleen maar vragen, bidden, smeken, zeggen aan iedereen: begin er niet aan!
Dan moet je ook niet vechten om te stoppen.

tot de volgende ?