 |
| Herero chained during the 1904 rebellion. (Photo credit: Wikipedia) |
En bijna bij al die vreselijke dingen stellen wij vast dat "Het Geloof" daar een vuile rol in speelt. Nogal dikwijls namen de kerkleiders zelfs een standpunt in pro de moorden.
Wij zagen dat bij de katholieke kerk, de protestantse kerk, de islam, maar ook bij andere vormen van levensbeschouwelijke aard, zoals het communisme en andere.
Eigenlijk gaat deze houding regelrecht in tegen de geest van de godsdienst of de leer...
Wat ook verbaast is het feit dat de daders dit vol enthousiasme doen. Nadien verklaren ze het veelal anders, maar de getuigenissen maken duidelijk dat de meesten het "leuk" vinden. Als je de holocaust neemt, die iets dichter bij ons staat, dan zie je dat ze er fotootjes van namen, als souvenir en dit zelfs opstuurden naar hun familie om te tonen welk goed werk ze verrichtten.
Ik snap het niet...
Ik snap niet dat men plots de godsdienst, de leer, de levenshouding dusdanig kan omvormen, dat het logisch en wenselijk lijkt om andere menselijke wezens te doden, uit te roeien, te misbruiken, te martelen, te...
Ik ben Vlaming, en dus ben ik opgegroeid in een wereld die gegroeid is in een katholieke sfeer. De katholieke leer heeft onze kijk op de wereld - willen of niet- heel sterk beïnvloed. Zelf ben ik opgegroeid in een katholiek gezin, en is deze godsdienst me dus ergens altijd wat nabij. En dan begrijp je niet, kun je niet begrijpen dat de paus, en talrijke priesters en bisschoppen uiteindelijk op een of andere manier een rol speelden in de uitroeiing van de Joden. Weliswaar niet in daden, maar ergens door hun zwijgen en zelfs in enkele gevallen door de expliciete goedkeuring. In het gezin waar ik opgroeide was dat niet zo, maar men nam ook niet aan dat "de kerk" daar een negatieve rol in had gespeeld. De kerk kon niet verkeerd zijn, de holocaust was verkeerd, dus had de kerk daar steeds tegen gereageerd...
Dat het niet zo was, was ondenkbaar, niet aan te nemen.
Hetzelfde zien we als we over het begin van de kolonisatie praten, in de tijd van Leopold II (en wellicht ook nog wel een stukje er na, want je keert zoiets niet om zoals een blad in een boek), dan stellen we vast dat dit ook ontkend wordt. De koning is -net als de kerk- een beetje onschendbaar, dus is het niet gebeurd.
Deze praktijken van uitroeiing, deportatie, verkrachting, en noem maar op is niet nieuw, we kunnen het vinden doorheen heel de geschreven geschiedenis.
En hoe meer ik er van weet, en zie dat ieder volk blijkbaar is staat is om dergelijke dingen te doen, hoe angstiger ik word...
Als ik de systematische aanvallen van bepaalde Vlamingen hoor tegen de Walen, en vice versa, dan ben ik bang dat zelfs deze nu nog louter politieke houding wel eens zou kunnen uitgroeien tot echte haat, echte minachting...moord. En geef toe, sommigen spuwen nu al echt hatelijkheden uit over de anderen !
Als ik zie hoe men stelselmatig de gastarbeiders, de Islam gaat veroordelen, en voortdurend inhakt op deze groep, dan heb ik schrik... Schrik dat dit ook zou kunnen leiden tot echte haat, echte diepe minachting, zo minachtend dat zij in de ogen van de anderen tot niet-mensen worden. Zoals in de Hutu-Tutsi moorden, waar de anderen kakkerlakken, ongedierte werden genoemd.
Haat roept haat op.
Haat wordt dan een onderdeel van het leven.
Ik heb hier nog een Afrikaans beeldje, uit Kongo in de tijd van Leopold II... De schrik, de haat was er zo sterk, dat de Kongolezen zelf hun voorouderbeelden de handen afhakten, net zoals zij dat ondergingen door de blanke overheersers. Dit beeldje staat hier, met afgehakte armen, als een aanklacht tegen de zonden van ons ras tegenover anderen.
Denk aan de slavernij, denk aan de Duitsers en de Herero's, denk aan de Engelsen in Kenia, denk aan de Belgen in Kongo, denk aan...een eindeloze lijst...
En het zijn echt niet alleen de Europeanen die dergelijke dingen deden, we zien het ook in de rest van de wereld, alleen, daar praat men minder over, het raakt ons niet zo diep, het is zo ver weg...
Dat alleen al zou ons moeten waarschuwen dat wij nog steeds ergens, diep in onszelf, de neiging hebben de "anderen" (lees andere rassen) minachtend te bekijken. Wij hebben blijkbaar nog steeds ergens, diep in onszelf, superioriteitsgevoel tegenover anderen.
Terwijl we niet eens echt van rassen kunnen spreken. Terwijl onderzoek heeft uitgewezen dat op een gegeven moment in de geschiedenis de mensheid bijna volledig was verdwenen, op een 3.000 exemplaren na... Dat we dus allemaal afstammen van dat kleine aantal, en dus eigenlijk allemaal wel heel, heel dicht aan elkaar verwant zijn.
Wij met de Afrikanen, de Australische Aboriginals, de Chinezen... allemaal uit een klein kookpotje van hooguit een 3.000 exemplaren.
En dan gaan we hier elkaar zitten opjutten tegen die gastarbeiders, die Polen die ons werk afpakken, die immigranten die hier rondlopen in andere kledij en een andere God belijden, tegen die mensen die onder elkaar een taal spreken die we niet begrijpen... Te gek.
Weet je, soms heb ik de indruk dat de mensen rond me meer inzet vertonen voor de bescherming van plant en dier, dan voor de medemens.
Ken jij één plantensoort, één diersoort die ook zo reageert?
Ik niet.
Maar ja, wij zijn dan ook de enige denkende soort...
allee... daar sussen we ons zelf dan mee zeker ?
tot de volgende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten