Kota Reliquary figure. (Photo credit: Wikipedia) |
Vandaar dat ik dus veel later zit te bloggen dan normaal, en dan zag ik dat er nog pakken mails staan te wachten. Het lijkt wel of het hier eeuwig druk, druk , druk is. Aalst is niet zo ver, maar je moet meer aan 50 rijden dan aan 70... dus ben je wel een eindje op de baan. Eigenlijk is dit gek, hé? Probeer maar eens met je gewone fiets 50 km per uur te rijden... Je zult nogal puffen !
We waren van plan om lampadairkes te maken in de hobby, maar je vind nergens de kappen (alleen het ijzerwerk)... dus is dat plan af te voeren, bij gebrek aan grondstoffen. Ik heb dan maar koude keramiek meegebracht, om dan witte porselein op te fleuren met een of ander ornamentje... Koude keramiek moet je niet bakken, en kan zelfs in de vaatwas.
Je ziet, je denkt dat je iets hebt om te maken, maar dan vind je niet alle benodigdheden, en dan sta je daar en moet je een ander knutselwerkje bedenken. Niet altijd zo makkelijk. Gelukkig heb ik heel wat boeken en heb ik een grote fantasie, zodat ik dingen zelf kan bedenken en/of aanpassen aan de mogelijkheden qua materiaal en qua capaciteit van de deelnemers. Dat laatste is voor mij het moeilijkste, ik vind veel dingen gemakkelijk, en stel dan vast dat het blijkbaar voor hen niet zo makkelijk is. Het is dus altijd maar zoeken.
Een van de bijkomende moeilijkheden is dat de ene ook veel handiger is dan de ander, en dat je moet proberen het zo te doen dat iedereen met een mooi werkje naar huis kan gaan. Ik hoor van collega's crea-leiders dat zij steeds proberen dingen te maken die in de tijd van één les volledig afgewerkt zijn... Ik heb dat nog maar heel zelden kunnen bekomen! Meestal zitten we twee tot drie namiddagen aan één werkstuk. Veelal is dat dan door de afwerking. Neem nu iets dat je moet vernissen, daar kun je niet in één namiddag twee lagen op zetten, dus schuif je dat werkje dan telkens mee naar de volgende namiddag. Soms zijn we op die manier aan drie dingen bezig. Erg is dat niet, maar als er zijn die dan een namiddag niet aanwezig zijn, dan zit je wel wat in de knoei.
Ach, het zal wel altijd iets zijn... Het voornaamste is dat de mensen zich goed amuseren, en dat ze regelmatig met mooie werkjes naar huis kunnen gaan. Slechts nu en dan bereik ik wat ik eigenlijk mijn doel vind: slechts heel zelden zijn er mensen die een techniek thuis verder beoefenen en die hobby blijven beoefenen. Maar ik heb het gevoel dat we daar steeds meer in slagen. Dus begin ik meer en beter hun interesses te kennen en aan te leren.
Je weet, ik vind het creatief zijn héél belangrijk ! Voor mij is een mens pas volledig mens als hij ook dingen maakt, als hij creatief is. Het moeten heus geen Kunstwerken met grote K zijn, als ze maar dingen maken die ze zelf graag zien en dat ze graag doen. Creativiteit moet geen Kunst zijn... Ik ben verliefd op wat men nu volkskunst noemt, dat is waar de mensen vroeger hun huizen mee opsierden ! Ze verfden de ruggen van hun stoelen met zelf getekende sjablonen tot pareltjes van huiskunst... Op die manier maakten ze hun huis voor zichzelf mooi! Dat is toch heerlijk ? Geef toe, het is veel leuker iets van je zelf te hebben dan een duur ding uit een boetiek. De waarde van dat zelfgemaakte is immers meer dan dubbel, je hebt genoegen in het ontwerpen, in het maken en nadien in het gebruiken van wat je maakte of versierde.
We zijn dat echter een beetje vergeten... Het is geen mode meer om zelf je eigen dingen te maken/ mooi te maken... Dingen die je koopt zijn gewoonlijk veel netter, veel gelikter, maar dingen die je zelf maakt, die zijn "echt", daar zit een ziel in. Als ik van Afrikaanse kunst hou, dan is wellicht dat stukje spontaniteit, dat handwerk, dat zelf ontwerpen niet vreemd aan mijn liefde voor die dingen.
Bovendien zieke mensen en/of oude mensen hebben gewoonlijk tijd te vullen, en dan is het heerlijk dat te doen met het maken van mooie dingen, mooi voor je zelf, en soms voor heel wat mensen, die je dan vragen dat ook voor hen te maken... Nee, niet doen ! Zeg hen hoe ze het moeten doen, leer hen zelf creatief te zijn !!! Je weet niet hoe dat je leven kan veranderen, verbeteren, vervolledigen !
tot de volgende ?
(Op de foto: een Kota Grafmonument, hout en koper... Ik heb er eentje, die hebben tegenwoordig heel wat waarde !!!) (Heel mooi, heel spontane kunst !)
2 opmerkingen:
Dag Toontje,
Het is al weer heel wat jaren geleden dat er in Tongeren een ambachtsmarkt was.
Wij hebben daar toen lampedaires gekocht.
Heel oude voetstukken met een nieuw kapje in glas in lood.
In 1993 zijn wij in Tongeren komen wonen vanuit Nederlands Limburg.
Een verhuizing kost bedstro, zegt men hier.
Wel, kappen voor lampedaires waren nergens te koop, wij moesten daarvoor naar Maastricht.
Ziedaar je probleem.
Je bent straks in de Voeren op vakentie.
Vergeet niet een dagje Maastricht te doen en een dagje Gallo-Romeins Museum (KERAMIEK) in Tongeren.
Oh, enne, je bent bij mij altijd welkom maar ik wil me niet opdringen...
Tiens
<<<<<<<héhé, dit kreeg ik dus twee keer... Voor al die keren dat ik het dus niet ontving... Ik stuurde je ondertussen een "persoonlijk" antwoordje...
Misschien tot in Tongeren ?
Een reactie posten