Daag april...

Bank-door (Photo credit: Wikipedia)

April is ook weeral voorbij. En gisteren was het nog nieuwjaar.
Morgen is het 1 mei, en is het rommelmarkt in Zottegem. Vanmorgen gaf de weerman van dienst me moed: er is voor vandaag een halve dag een blauwe hemel voorspeld, en terwijl hij het aan het zeggen was, zag ik de grijze wolken al heel de hemel vullen. Nee ! Hier en daar rest nog een spatje blauw.
Dat weer voor morgen zal ook maar niets zijn zeker?

Eén mei, dag van de arbeid waarop niet gewerkt wordt.
Weet je, dat doet mij weer eens denken over verleden, maar ook over de toekomst... Ik herinner me, uit een ver verleden...
In een meubelbedrijf in de streek ging het slecht, en er moesten een pak mensen afgedankt worden. We gingen onderhandelen om de afdankingen zo miniem mogelijk te houden, en waar er toch moest afgedankt worden, dat we dan zouden profiteren van dat nagelnieuwe brugpensioen, zodat er zo weinig mogelijk echte slachtoffers zouden vallen...
Onze opzet lukte, we zouden een periode hebben met "economische werkloosheid" en de afdankingen zouden beperkt worden tot mensen die recht hadden op het brugpensioen...
Iedereen content...
Iedereen?
Nee... Van de mensen die op brugpensioen moesten, kwamen er enkelen reclameren, waarom zij het slachtoffer moesten worden, waren zij niet goed genoeg meer om te werken misschien?
Enkele jaren nadien was het brug- of prepensioen een recht, en onaantastbaar !

Arbeiders keken niet meer op tegen die vervroegde opruststelling, maar keken uit naar de langverwachte rust...

Nu zitten wij met het omgekeerde probleem. De economische toestand laat het niet meer toe dat de arbeiders zo vroeg uit treden, zo vroeg stoppen met bijdragen aan de staatskas, aan het pensioensysteem, aan heel de sociale zekerheid.

Ik vind dat de regering het nu - de laatste dagen- wat verstandiger begint aan te pakken. Ze stellen het nu voor als een mogelijkheid, een kans, een recht op langer werken... Ik denk dat dit verstandiger is, gewoon omdat dit op die manier wat lijkt op het omgekeerde, het brugpensioen, dat was ook geen plicht, maar een kans. Een kans lijkt altijd veel aantrekkelijker dan een verplichting.

Niet dat ik gelukkig ben met het opschuiven van de pensionering op zich, maar het wordt wat aanlokkelijker verpakt.

Waarom ik tegen het opschuiven van de pensioenleeftijd ben? Och, ik heb wel enkele redenen. We zitten al met een serieuze werkloosheid, als we de ouderen nog wat langer laten werken, lijkt dat niet echt een goede manier om de jonge mensen aan het werk te helpen. Bovendien moeten we oppassen voor de gewoonte-vorming. Als je mensen te lang uit het werk houdt, dan stellen we vast dat er een deel zijn, die zich installeren in die situatie, die niet echt meer zoeken naar werk. Sommigen verwijten dat die mensen, maar het is veeleer een soort gewenning dan wel een bewust proces. Mensen worden het gewoon, en er is een soort breuk met wat ze indertijd als normaal leerden zien.
Er is nog een andere reden: mensen die momenteel opgeleid worden voor een functie, kun je na drie jaar inactiviteit gerust beschouwen als niet meer opgeleid. De ontwikkeling gaat zo snel, dat je feitelijk niet de luxe hebt om een tijd niet meer mee te zijn, je niet meer bij te scholen. We zouden dus, als we met werkloosheid zitten bij de jongeren, die periode moeten invullen met voortdurende bijscholing. Maar dat kost wellicht nog veel meer dan de vervroegde pensionering van de ouderen... En is dus onhaalbaar. Maar de keerzijde lijkt mij op termijn nog erger !
Want dat wil zeggen, dat je, als de economie eindelijk zou hernemen, je met een pak "onplaatsbaren" blijft zitten... Zij die te lang werkloos waren om nog als opgeleid beschouwd te worden. Hoe meer tijd er verlopen is, hoe dieper de kloof tussen kennis en tewerkstelling wordt.

...en er is nog een reden... Ik heb gezien dat door de invoering van het brugpensioen de mensen plots heel wat langer blijven leven. Met andere woorden, de jaren tussen de 58 en de 65 jaar lijken er voor een verschrikkelijk groot aantal mensen te veel aan prestatiejaren. Door vanaf je 58 à 60 jaar te stoppen, ontsnap je aan die te grote belasting op je geest en je lichaam, en groeit de levensduur spectaculair. Economisch gezien zal dit betekenen dat het aantal gepensioneerden veel vlugger stijgt dan voorzien, en niet in de eerste plaats door het feit dat ze vroeger uittreden, maar vooral door het feit dat ze nu veel langer leven.

Voor de regering is dat laatste eerder een argument om het prepensioen af te schaffen, want als ze minder lang leven, komt er automatisch minder druk op de pensioenkas. Je kunt het dus gerust een zachte holocaust noemen...

Maar dan ben ik misschien een beetje bitter... Maar ik weet dat ik gelijk heb, en dat zij die onze rekening opmaken, daar wellicht rekening mee houden !

En laat me eventjes terug duikelen naar de titel van dit blogje... Daag April, er op wijzend dat de tijd steeds maar sneller en sneller loopt. Hoe ouder je wordt, hoe vlugger de tijd gaat of lijkt te gaan... Wil je dat van deze voortsnellende tijd er voor jou nog eens een stuk afgeknipt wordt door politici ?
Ik niet...

tot de volgende ?

Zon... ? nu ja 't is dag.

La Caleta (Tenerife): Atlantic Ocean Nederlands: Tenerife: de Atlantische Oceaan bij het dorp La Caleta Français : Tenerife: l'Océan atlantique près du village de La Caleta (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb het uitgerekend, binnen drie dagen moeten we zorgen ingescheept te zijn in de ark van Noë... Kwestie van niet met zijn allen te verzuipen.
We komen van Gent, waar een kunstboekenmarkt staat (nog heel de dag aan 't citadelpark op 't museumplein), en hoe dichter we Mater naderen, hoe meer water er uit de hemelsluizen valt.
Of, ze zijn echt van plan ons hier onder water te zetten, of, als het echt sluizen zijn, dan moeten ze hoognodig nieuwe sluisdeuren hangen, die wat beter sluiten.
Nu is er gelukkig voor het eerst een kentering te voelen in de temperatuur, want zoals het bezig was dachten wij dat er kans was dat we op 21 juli een elfstedentocht zouden kunnen organiseren met als start het aanwakkeren van de eeuwige vlam...

Die opwarming van de aarde kan verdomd koud aanvoelen !

Ik las onlangs een heel artikel over een Nederlandse architect, die nu hele steden aan het ontwerpen is om te bouwen op... de zee... Hij heeft ondertussen al een preuve van zijn werk gedaan, en het kan dus. Gedaan met de overbevolking, we bouwen de oceaan vol, en zoals de architect het wil, bouwen we meteen ook bossen en natuur aan... Natuur ? Nu ja, misschien wel nat uur.

Het is dus niet genoeg om gebouwen neer te poten van zo'n duizend meterkes hoog, nee, we gaan nu nog de zee volbouwen, en we hebben het systeem gevonden om onze natuurgebieden om te vormen tot nuttige landbouwarealen, en we planten het natuurgebied dan maar over op zo'n gebouwd eilandje... Kan het nog gekker?

Wat willen ze nu eigenlijk ? Bewijzen wat ze allemaal kunnen, of iets oplossen? Ik begin soms serieus te twijfelen. We brengen door onze eindeloze vervuiling heel de wereld in de knoei, talrijke landen staan op het punt om vele vierkante kilometers grond te verliezen aan de oceaan, maar men zegt ons: geen probleem, we bouwen drijvende eilanden, laat de zee maar stijgen...

Zou het niet iets eenvoudiger zijn om de vervuiling wat in te perken? Maar op iedere conferentie terzake, komen ze niet overeen, en blijven ze maar door vervuilen, vervuilen, vervuilen...

Tot voor kort dacht ik dat ik hier op mijnen berg veilig zat, maar het ziet er naar uit dat dit nog niet eens zeker is. Bij een wandeling in ons mooie Mater zagen we dat in een veld na het bewerken van het veld, er schelpen bloot komen te liggen... Dus onze "bergen" moeten ooit nog onder water hebben gestaan.

En het blijft maar regenen. Nee, het is niet aan het gieten, het wil gewoon niet stoppen, en het zoekt tijdens het druppelen door, naar zijne tweede asem... Dan kan het weer beginnen, gieten en hagelen...

En zeggen dat Anny niet kan zwemmen.
djudedju

tot de volgende ? (foto: Zicht vanuit mijn huis op het verzopen Oudenaarde...)

Foto staartmees - toongoderis@gmail.com - Gmail

Foto staartmees - toongoderis@gmail.com - Gmail
Deze foto kreeg ik van Henk, naar aanleiding van een blog over staartmezen...
Bedankt Henk !

In Gods dienst...

Herero chained during the 1904 rebellion. (Photo credit: Wikipedia)

Zoals ik reeds eerder heb verteld, ben ik bezig een boekwerk te doorworstelen over volkerenmoord, holocaust, eliminatie, deportatie en dergelijke dingen meer.
En bijna bij al die vreselijke dingen stellen wij vast dat "Het Geloof" daar een vuile rol in speelt. Nogal dikwijls namen de kerkleiders zelfs een standpunt in pro de moorden.
Wij zagen dat bij de katholieke kerk, de protestantse kerk, de islam, maar ook bij andere vormen van levensbeschouwelijke aard, zoals het communisme en andere.

Eigenlijk gaat deze houding regelrecht in tegen de geest van de godsdienst of de leer...

Wat ook verbaast is het feit dat de daders dit vol enthousiasme doen. Nadien verklaren ze het veelal anders, maar de getuigenissen maken duidelijk dat de meesten het "leuk" vinden. Als je de holocaust neemt, die iets dichter bij ons staat, dan zie je dat ze er fotootjes van namen, als souvenir en dit zelfs opstuurden naar hun familie om te tonen welk goed werk ze verrichtten.

Ik snap het niet...
Ik snap niet dat men plots de godsdienst, de leer, de levenshouding dusdanig kan omvormen, dat het logisch en wenselijk lijkt om andere menselijke wezens te doden, uit te roeien, te misbruiken, te martelen, te...

Ik ben Vlaming, en dus ben ik opgegroeid in een wereld die gegroeid is in een katholieke sfeer. De katholieke leer heeft onze kijk op de wereld - willen of niet- heel sterk beïnvloed. Zelf ben ik opgegroeid in een katholiek gezin, en is deze godsdienst me dus ergens altijd wat nabij. En dan begrijp je niet, kun je niet begrijpen dat de paus, en talrijke priesters en bisschoppen uiteindelijk op een of andere manier een rol speelden in de uitroeiing van de Joden. Weliswaar niet in daden, maar ergens door hun zwijgen en zelfs in enkele gevallen door de expliciete goedkeuring. In het gezin waar ik opgroeide was dat niet zo, maar men nam ook niet aan dat "de kerk" daar een negatieve rol in had gespeeld. De kerk kon niet verkeerd zijn, de holocaust was verkeerd, dus had de kerk daar steeds tegen gereageerd...

Dat het niet zo was, was ondenkbaar, niet aan te nemen.

Hetzelfde zien we als we over het begin van de kolonisatie praten, in de tijd van Leopold II (en wellicht ook nog wel een stukje er na, want je keert zoiets niet om zoals een blad in een boek), dan stellen we vast dat dit ook ontkend wordt. De koning is -net als de kerk- een beetje onschendbaar, dus is het niet gebeurd.

Deze praktijken van uitroeiing, deportatie, verkrachting, en noem maar op is niet nieuw, we kunnen het vinden doorheen heel de geschreven geschiedenis.
En hoe meer ik er van weet, en zie dat ieder volk blijkbaar is staat is om dergelijke dingen te doen, hoe angstiger ik word...

Als ik de systematische aanvallen van bepaalde Vlamingen hoor tegen de Walen, en vice versa, dan ben ik bang dat zelfs deze nu nog louter politieke houding wel eens zou kunnen uitgroeien tot echte haat, echte minachting...moord. En geef toe, sommigen spuwen nu al echt hatelijkheden uit over de anderen !
Als ik zie hoe men stelselmatig de gastarbeiders, de Islam gaat veroordelen, en voortdurend inhakt op deze groep, dan heb ik schrik... Schrik dat dit ook zou kunnen leiden tot echte haat, echte diepe minachting, zo minachtend dat zij in de ogen van de anderen tot niet-mensen worden. Zoals in de Hutu-Tutsi moorden, waar de anderen kakkerlakken, ongedierte werden genoemd.

Haat roept haat op.
Haat wordt dan een onderdeel van het leven.

Ik heb hier nog een Afrikaans beeldje, uit Kongo in de tijd van Leopold II... De schrik, de haat was er zo sterk, dat de Kongolezen zelf hun voorouderbeelden de handen afhakten, net zoals zij dat ondergingen door de blanke overheersers. Dit beeldje staat hier, met afgehakte armen, als een aanklacht tegen de zonden van ons ras tegenover anderen.

Denk aan de slavernij, denk aan de Duitsers en de Herero's, denk aan de Engelsen in Kenia, denk aan de Belgen in Kongo, denk aan...een eindeloze lijst...
En het zijn echt niet alleen de Europeanen die dergelijke dingen deden, we zien het ook in de rest van de wereld, alleen, daar praat men minder over, het raakt ons niet zo diep, het is zo ver weg...

Dat alleen al zou ons moeten waarschuwen dat wij nog steeds ergens, diep in onszelf, de neiging hebben de "anderen" (lees andere rassen) minachtend te bekijken. Wij hebben blijkbaar nog steeds ergens, diep in onszelf, superioriteitsgevoel tegenover anderen.
Terwijl we niet eens echt van rassen kunnen spreken. Terwijl onderzoek heeft uitgewezen dat op een gegeven moment in de geschiedenis de mensheid bijna volledig was verdwenen, op een 3.000 exemplaren na... Dat we dus allemaal afstammen van dat kleine aantal, en dus eigenlijk allemaal wel heel, heel dicht aan elkaar verwant zijn.
Wij met de Afrikanen, de Australische Aboriginals, de Chinezen... allemaal uit een klein kookpotje van hooguit een 3.000 exemplaren.

En dan gaan we hier elkaar zitten opjutten tegen die gastarbeiders, die Polen die ons werk afpakken, die immigranten die hier rondlopen in andere kledij en een andere God belijden, tegen die mensen die onder elkaar een taal spreken die we niet begrijpen... Te gek.

Weet je, soms heb ik de indruk dat de mensen rond me meer inzet vertonen voor de bescherming van plant en dier, dan voor de medemens.
Ken jij één plantensoort, één diersoort die ook zo reageert?
Ik niet.
Maar ja, wij zijn dan ook de enige denkende soort...
allee... daar sussen we ons zelf dan mee zeker ?

tot de volgende?

Klein onderhoud

stethoscope (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen zijn Anny en ik zelf naar de huisdokter geweest... Onze zesmaandelijkse controle en vooral om weer een hele resem nieuwe voorschriften te hebben voor al die medicale wondermiddelen die ik moet slikken (en Anny ook al enkele)

Dus hapert er niets, en moet je toch naar de dokter. Gewoon omdat de middelen die je al jaren pakt moeten voorgeschreven worden. Ik vind dat een beetje gek, maar ja... En ondertussen laten we dan maar eens de dokter luisteren naar ons ademhaling en of ons hart wel nog klopt. Dat we niet al lang dood zijn en het nog niet weten.

En vandaar naar de apotheker... nieuwe (dure) voorraad in doen. Normaliter moest de apotheker zijn groen kruis doven, uit protest tegen de besparingen van de regering, maar hij is bang dat de mensen dan zouden denken dat hij gesloten is. Dus geen staking van de lichtreclame.

Bij de apotheker is er een (mooi) stageairke die bedient. Het brave kind wou van al mijn medicaties nog eens zeggen en uitleggen, hoe en wanneer ik ze moet pakken... Ik zei dat er misschien nog wel middelen in heuren boetiek waren die ik niet kende,maar niet bij deze die ik al jaren slik... waarop de apotheker: "Ja aan de kant van de schoonheidsproducten..."
Ik heb dat immers niet nodig.
Ben schoon van mijn eigen.
Uhum

De dokter is mij nu ook al gewoon, weet dat ik altijd sta te zeveren tegen hem, en ik krijg meteen een antwoord terug, waarmee we dan beiden kunnen lachen. In het begin wist hij niet goed wat hij met mij aan moest, maar nu lachen we samen met al mijn gezever. Kijk, ik kan niet tegen dokters die met je mee klagen, die maken je nog zieker dan je al bent ! Nee, geef mij maar een dokter die kan lachen. En die je niet zit te beklagen. Tijdens het onderzoek vraagt hij mij: "Heb je soms hoofdpijn?" "Nee, ik heb nooit hoofdpijn... Dat kan ook niet, daar is geen plaats voor, bij mij zit dat helemaal vol..." Waarop hij: "Ja, maar met wat ?"
Kijk, dat kan ik appreciëren !
Dat kan ik op prijs stellen. En Anny ook, we zaten daar met zijn drieën te lachen met al dat gezever.

Zo is het plezant om naar de dokter te gaan. En ik weet zeker dat hij liever zo'n patiënt heeft dan een die altijd zit te klagen en te kriepen. Ook als ik echt ziek ben, zoals een paar maand terug met die bronchitis, zitten we nog te lachen, dan moet ik daarvan hoesten, maar weet je, dat is het mij waard.

Nee, het leven is al triestig genoeg, laat ons het niet nog triestiger maken ! Lachen is gezond, en is meer waard dan een doos medicamenten. Gisteren ook in de academie... Juffrouw Linda was jarig. Iemand had een taart gebakken, en we komen allemaal bijeen rond een tafel, elk met een stuk taart. Iemand vraagt me of ik haar al gefeliciteerd heb. Ik zeg ja, en ik heb haar al een keer tegen mijn gilet getrokken ook... Gegniffel, en ik met een brede smile: "Ja en ze had het geiren !" Linda kijkt dan altijd eens op, om te zien of ik dat nu meen, en is pas gerust als ze me ziet grinniken... Waarop een medeleerling "Is er hier iemand aangeduid om te klachten te behandelen voor seksuele intimidatie ?"
Kijk, dat is toch veel leuker dan daar stijf en stram te staan, en doodernstig te zijn ? Lachen is gezond ! Je mag niemand kwetsen, maar heerlijk lachen, dat doet niemand kwaad, in tegendeel !
Ik hou van het leven, hou van de mensen (uitgezonderd van politici) en hou van humor...
En oh ja, ik hou eigenlijk bijna van alles... Het leven is schoon ! en het geluk, dat is tevreden zijn met alles... Je moet niet jaloers zijn op de grotere auto van de buur of de schonere kwampjoeter van Piet of Jan, nee, wees gelukkig en content met wat je hebt, en geniet...

tot de volgende ?

't Is van de hond...

Canis lupus Deutsch: Wolf English: Gray wolf. Français : Loup. Nederlands: Wolf Türkçe: Kurt (Photo credit: Wikipedia)

Gelezen en gezien op TV, de mens heeft al 32.000 jaar honden als huisgenoot... Dat het fossiel al bijna een eeuw in de kast lag te liggen doet er niet toe, het feit dat het zo oud is, en duidelijk een hond is, dat is belangrijk. Het is niet zo maar een wolvenjong dat door de mens werd geadopteerd, nee, het is duidelijk een hond, met de afwijkingen in het skelet die wijzen op de domesticatie....
Met andere woorden, het was een hond die ontstaan is na vele decennia houden van wolven over bijna wolven naar honden.


Misschien vind je dat niet echt belangwekkend, maar voor mij lijkt het een wonder. Voor mij is het opnemen van wilde dieren in het gezin, en vooral het domesticeren van die dieren een bewijs van het "mens-zijn". Het vergt immers inzicht in andere wezens, niet alleen in je zelf. Je maakt zomaar geen koe van een wilde buffel. Dat vergt generaties kweken en vooral selecteren van de kweekproducten.

Als je nu de hond neemt, dan is dat een echt wonder! Als je bedenkt dat al die honden uiteindelijk afstammen van de wolf, zowel de Duitse dog als de kleine chihuahua, komen beiden van die wolf... en al de andere rassen ook. Ze verschillen soms enorm, en je kunt er met de beste wil van de wereld de wolf niet meer in terug vinden.

Dat zal wel nog niet het geval geweest zijn met de hond van 32.000 jaar geleden, maar het zal er wellicht hebben uitgezien als een soort schaapherdershond, zoiets als een Duitse herder wellicht.

Maar dat is op zich allemaal niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat de mens daar en dan duidelijk anders leefde dan we dachten. Het hebben van huisdieren wijst immers op een andere manier van leven, en op een opnemen van enige verantwoordelijkheid voor andere dan de eigen soort. Och, ik denk dat de hond van toen wellicht naast jachtgezel en waakhond ook wel eens in de pot belandde in tijden van honger, maar dat deden de katten hier ook tijdens de laatste wereldoorlog. (En wie weet misschien zelfs ook wel een hond links en rechts....)

Maar ze deden ze duidelijk niet allemaal in de pot, ze kweekten ze bewust, anders zou het geen hond zijn, maar wolf gebleven zijn. Dus hadden ze huisdieren, met de daarbij horende manier van leven.

Dit is een hele stap verder dan de kleine die thuis komt met een vogeljong, en die er in slaagt dat groot te brengen... Die merel blijft merel. Het is pas na vele generaties kweken en selecteren dat je er een iets andere soort merel uithaalt.
En wellicht nog vele generaties later pas zou je kunnen spreken van een bijna totaal ander dier. Je kunt bij de kanarie zien hoe kwekers er in slaagden door selectie na selectie te komen tot heel andere vogels, zoals de Belgische Bult en de Parijse Frisé...en vele andere. Dan pas kun je van domesticatie spreken.

Dat houdt veel meer in dan het houden van een mereljong, of in dit geval het houden van een jong van de wilde kanarie. Wilde kanarie die bijna niet meer te herkennen is als kanarie, want ons idee van kanarie is niet meer dat kleine vuilgroen-gele vogeltje, maar een gele vogel, die in het wild wellicht geen kans zou hebben.

Het is een enorme stap in de ontwikkeling van de mens, dat zij dieren houden, maar vooral dat zij selectief gaan kweken.

Nadat ik gisteren twijfelde aan de evolutie-leer, stel ik me nu vragen over het ontstaan van de mens. De mens als verstandelijk wezen.
We kennen allemaal de vraag: "wat was er eerst, de kip of het ei?", maar in feite stel ik me de vraag: stel dat op een dag een afwijkende vorm geboren wordt, een vorm die de mogelijkheid heeft te denken, en wat hij bedacht ook door te geven aan anderen.
Stel dat jij dat bent... Je komt ter wereld bij een bende primaten, je ouders, je tantes en ooms en neven en nichtjes. Hoe ontdek je dan dat jij anders bent? Hoe ontdek je dan dat jij iets meer hebt dan zij hebben?
Hoe besef je dat jij problemen anders benadert dan zij, en doe je dat wel zonder dat iemand je op die mogelijkheid heeft gewezen?
Kortom, is het bezitten van de mogelijkheden ook de start van het gebruik van dat verstand ?

Ik weet het niet. Denk eens aan al de dingen die jij net doet zoals je ouders, zonder er ooit bij na te denken. Gewoon men deed het altijd zo... Zoals het mopje: "Mama, waarom snij je altijd de twee eindjes van de worst af vooraleer je ze bakt?" Moeder denkt na en zegt dan: "Ik weet dat eigenlijk niet, mijn moeder deed dat ook zo" De kleine gaat bij oma ten rade en stelt haar dezelfde vraag, waarop oma, verbaasd: "Bakken jullie nu nog steeds in dat kleine pannetje?"...
We lachen er mee, maar het is wel een beetje zo.
Sommige dingen lijken een beetje op rituelen, we drinken eerst een kop koffie en dan pas eten we een boterham, of zoiets...
Mijn vader had de onhebbelijke gewoonte een bezoek bij iemand nogal abrupt te beëindigen, hij stond dan recht, en gaf bijna bevelend: "Ja, we zijn weg zeker?". Ik kreeg van mijn moeder te horen dat ik dat net zo deed. Ik schrok er van, maar ze had gelijk, en ik zie het zelfde fenomeen nu bij mijn zoon.
We denken dus niet altijd na bij wat we doen. We denken wellicht pas bij noodzaak. Maar hoe onderkennen we wanneer we moeten nadenken?
Zo maar uit onszelf, zonder stimulans van anderen?
Want dat moest die eerste mens dan wel doen!
Snap je nu waarom ik het houden van huisdieren zo'n immens grote stap vind ?

Ik vind het allemaal niet zo simpel...
jij wel ?

tot de volgende ?

the origin of species

The title page of On the Origin of Species, first published in 1859 (Photo credit: Wikipedia)

Vannacht lag ik te denken over Darwin, On The Origin of Species ofte de evolutieleer...
(Je ziet, ook in een nieuw bed kun je denken!) (En oh ja, voor wie ongerust was dat er nog geen blog was, we zijn boodschappen gaan doen naar Auchan...)

The Origin of Species... Als je het boek leest, of de uitleg hoort, als je bijvoorbeeld de skeletten en fossielen bekijkt van "Het Paard", dan lijkt alles logisch... en toch...

Nee, ik ben niet bekeerd tot het creationisme, maar toch vraag ik mij dingen af.
Ik heb vroeger veel vogels gekweekt, en nu en dan zag je dan op exposities nieuwe kleuren verschijnen van bestaande vogelsoorten. Dit was een mutatie, maar niet in de zin dat de vogel daardoor plots een andere vogel werd. Nee, je kon die nieuwgekleurde makkelijk weer kweken met een normaalkleurige, en naargelang de dominantie van de kleuren kreeg je dan weer dezelfde vogel in een of ander kleur of bont.

Niets aan de hand dus.
In al die jaren heb ik nooit gehoord van een mutatie die zorgde dat er plots een totaal andere vogel ontstond. We heel langzaam kweek na kweek de kleinste selecteren om een mini-kanarie te krijgen, of omgekeerd een zeer grote kanarie, maar zet dat piepkleine bij die heel grote, die kweken perfect, het zijn dus nog steeds kanaries...

Ik weet niet hoeveel miljard mensen er nu al zijn, maar ook daar hoorde ik nog nooit van een nieuwe mutatie, waardoor er plots een volgende stap in de evolutie komt... Meer zelfs; mocht je een mensenkind kunnen weghalen bij onze voorouders uit het stenen tijdperk, en hier opkweken, dan zou je geen verschil zien, noch kunnen vaststellen.

Met andere woorden, het lijkt wel of die evolutie ligt al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren stil, of er is toch iets anders loos.
Het enige geval waar ik een soort mutatie van zag die nut had en die resulteerde in betere overlevingskansen, was bij een of andere soort mot. Dat motje was oorspronkelijk hoofdzakelijk wit, wat een goede camoufage was als hij op de berk zat te zitten. Maar door de vervuiling was de berk niet meer wit, en motten die wat meer zwart in de vleugels hadden waren in het voordeel, en men zag de mot evolueren van wit naar zwart. Maar of dat te vergelijken is met de evolutie die we zien bij het paard, waar je van een diertje zo groot als een hond in stappen vooruitgaat richting paard ???

Nee, dergelijke stappen zien we niet.
En dan twijfel ik wel een beetje aan die evolutie. Het kan toch niet, dat in deze wereld die -weliswaar door toedoen van de mens- zo sterk verandert, dat de natuur plots niet meer mee evolueert. In tegendeel, wij horen van soorten die verdwijnen of in gevaar zijn te verdwijnen. Geen aanpassing !

Ik weet niet wat er loos is, maar het doet mij twijfelen aan de voorstelling die Darwin ons geeft. Ik geloof niet in het creationisme, waar plots alle dieren geschapen worden vanuit het niets, ik geloof dat het leven klein is ontstaan en geëvolueerd is naar nieuwe samenhangende levensvormen die uitmonden in dieren, maar waarom zien wij nu niets meer daarvan ? Je kunt gaan vertellen dat dit het werk is van vele eeuwen, maar evolutie in het kweken van variëteiten kun je doen in tijd, maar ook door massaal te kweken. Als wij nu de huisdierenkweek bekijken, dan kweken wij in tien jaar meer dan de natuur ooit in eeuwen deed, en als wij de mens bekijken in zijn enorme aantallen, dan moest daar toch al iets te zien zijn? En ik spreek nog niet van sommige insecten die hier in miljarden en miljarden voorkomen, en niet wijzigen.

nee, ik snap het niet...
't Zal wel aan mij liggen, en misschien zijn er wel al wat zaken te zien, die mij onbekend zijn... Ik hoop het bijna, omdat ik anders eigenlijk weer geen sluitend wereldbeeld heb.

Noem mij nu niet de vinken van Galapagos... Dat vind ik eerder aanpassingen dan wel echte mutaties. Dat er een vink is die leren eten heeft met behulp van een cactusdoorn, dat is een soort cultuur, die we ook zagen bij het koolmeesje die ontdekt had dat je onder dat velletje folie op de witte fles plots aan de lekkere melk kon komen. Die kennis is in enkele jaren verspreid over een groot gebied, tot men de melkflessen een andere dop gaf...

Waar ik wel iets meen in te zien, is waar de continenten uit elkaar dreven, er dieren zijn blijven leven, die zich in die duizenden en duizenden jaren anders hebben ontwikkeld naargelang waar hun continent naartoe dreef. Ze zijn zo ver uit elkaar gegroeid dat ze niet meer onderling vruchtbaar zijn. Het werden dus werkelijk andere soorten. Maar dat we ze zo makkelijk herkennen als zijnde wellicht ooit een soort, bewijst net dat de variaties niet zo enorm zijn.
Nee, ik zie echt geen nieuwe dieren ontstaan, tenzij door de menselijke prutserijen in DNA ...

Met andere woorden, zijn die geleerde bollen echt zeker dat dat kleine beestje ooit de voorloper van het paard was? Of zijn er gewoon een gamma dieren geweest die lijken op iets wat een evolutie zou lijken??? Kun je echt op een of andere manier bewijzen - echt bewijzen ! - dat de dinosaurus familie is van mijn kippen?

Ik hoop het, anders sta ik voor het zoveelste nieuwe wereldbeeld, en aan mijn ouderdom heb ik daar echt geen nood aan...

tot de volgende ?

Onze Lieve Vrouw van de skipiste

Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare, Edelare (Photo credit: Erf-goed.be)

In 1961 brandde de kapel van Kerselare af. Het druk bezochte bedevaartsoord was niet meer, maar het miraculeuze Onze Lieve Vrouwe beeldje was wel gered. Dus moest er een nieuwe kapel komen.
Er werd een architecturale wedstrijd of zoiets uitgeschreven, en het resultaat was dat er een heel modern iets verkozen werd. De breuk met het oude kapelletje kon niet groter zijn.

De moderne kapel viel niet in de smaak bij de Oudenaardisten, die het alras omdoopten tot "De skipiste"... Kijk maar op de foto, de naamgeving lag eigenlijk wel wat voor de hand.

Nu zit de kapel met betonrot, en staat de hele kapel vol met stellingen om het dak te ondersteunen. Door zijn extravagante stijl kreeg de kapel al het statuut van beschermd monument, en moet het gerestaureerd worden, maar zonder dat het zijn stijl en eigenheid verliest...

Ik vind het een lelijk ding, maar ja, ik hou nu eenmaal niet van die strakke bedoeningen, het voelt mij steeds zo koud, zo kil aan, zo onnatuurlijk. In de natuur vind je heel weinig strakke lijnen, lijnen moeten leven, kronkelen, krinkelen, capriolen vertonen, barsten van levenskracht. Niet dat ik voorstander ben van de rococo, maar dat zie ik eerlijk gezegd nog liever dan de skipiste van Kerselare. De natuur is , als je het hem (haar?)toelaat, uitbundig !

Betonrot... Als ik in de academie te Zottegem zit, dan kan ik genieten van het zicht op de oudste betonskeletbouw van België... En daar is nog niets mis mee, het is zelfs een heel mooi gebouw, dat jammer genoeg leeg staat te staan... (lees maar in mijn vorige blogs). Waarom zit er dan in dat toch nog recente gebouw in Kerselare (Edelare) wel betonrot?

Eén van de mogelijke redenen is dat men de samenstelling van de beton al enkele keren heeft gewijzigd. Nu en dan probeert men de beton goedkoper, of sterker, of sneller drogend, of weet ik veel wat allemaal te doen doen. Eén van de zaken die men ooit volop in de beton kieperde, was "vliegas"... Vliegas is een afvalproduct, te vinden bijvoorbeeld na de verbranding van kolen in de elektriciteitscentrales, zoals er eentje hier vlakbij staat in Ruien... Vliegas is een eigenaardig product, dat je door aanstampen alleen al kunt veranderen tot een harde massa, tot een soort "beton-achtig" geheel. Dus lag het voor de hand dat aan de beton toe te voegen...  Deze beton is een van de soorten die al zeer snel begint te lijden aan betonrot. Ik weet niet of in de kapel van Kerselare ook deze stof zit, maar feit is dat het eigenlijk al veel te snel aan het rotten is gegaan. Als je in Rome in het Pantheon staat, dan zie je beton uit de tijd van de Romeinen, nog steeds zonder rot... Om maar iets te stellen.

We hebben jaren gekend dat we dachten dat de volksdevotie voor miraculeuze beelden aan het verdwijnen was, maar de laatste jaren zie je het aantal bedevaarders weer stijgen ! En geen klein beetje, het neemt hand over hand toe. Een beetje gek eigenlijk, je ziet bijna geen mens meer in de kerk, maar ze gaan wel op bedevaart.

Het beeldje van O.L.Vr. van Kerselare is heel oud, maar je kunt er amper nog een miniem stukje van zien. Het zit in een zilveren schrijn, in het model van een mooi Mariabeeld, maar eentje dat helemaal niet lijkt op het "echte" beeldje in het schrijn. Het echte beeldje vind ik persoonlijk veel mooier, het heeft veel meer "ziel", het zilveren schrijn is schitterend mooi, maar is er een van de zovele in dezelfde zin. Het oude is primitief maar heeft iets wat je raakt. Of wat mij raakt. Eigenlijk is dat een gek iets. Ik kan niet zeggen wat het is, wat van een beeld een beeld maakt met een ziel. Een beeld dat iets "heeft".  Het is soms niet eens iets wat je mooi kunt noemen, het kan zelfs ronduit lelijk zijn, maar het bezit een zekere uitstraling, iets wat je raakt. En wat nog gekker is, wat mij raakt hoeft niet te zijn wat u raakt.
Er is dus geen stijl of vorm of voorwaarde aan verbonden.
Voor mij kan het dan Kunst zijn, met grote K, voor u misschien gewoon een lelijk ding. Wat is dan Kunst ?
Heel moeilijk... Ik denk dat de simpelste omschrijving zou kunnen zijn: iets wat een heleboel mensen echt raakt tot in het diepste van hun zijn, en die deze eigenschap houdt door de eeuwen heen.
Is het andere dan geen Kunst?
Nee, maar wel zeker kunst, met kleine k.
En dat hoeft niet minder waardevol te zijn. Maar het zal het niet zijn voor de massa, en het zal wellicht de tand des tijds niet doorstaan als zijnde kunst...

Toch vind ik persoonlijk soms de kunst véél belangrijker dan de Kunst...
Omdat kunst openstaat voor iedereen, omdat iedereen kunst kan bedrijven (Vééééél belangrijker dan iets aankopen !!!).
Omdat creëren belangrijk is voor de ontplooiing van je mens-zijn.
Omdat schoonheid kan zitten en heel vaak ook werkelijk zit in het ongekunstelde, in de wat moeizame, primitieve vormen die een gewone mens gebruikt, die hij kan maken, maar die hij of zij ZELF maakt...

Is de devotie voor zo'n primitief beeldje niet voor een stuk daar aan gebonden, dat het aanspreekt?
Als ik de mensen vraag om me te vertellen hoe ze "een moeder" zien, dan is er niemand die daar een fotomodel voorop zet... Nee, ze duiden een vrouw aan met armen om je te knuffelen, te troosten, met borsten om je te voeden en je tegen te drukken, te beschermen tegenover de wereld... Geen mooi, maar warm... Is dat misschien wat "de ziel" is van het beeld ?

tot de volgende ?

de Stad dat is een apenkot...

Nederlands: Sint-Walburgakerk in Oudenaarde English: Church of Saint Walpurga in Oudenaarde. Oudenaarde, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Je kent vast wel het liedje: "De klas dat is een apenkot, parlez vous, de apen zitten twee per twee, parlez vous, de grootste aap die zit van voor en doet de zotste kuren voor, inke pinke parlez vous...."

Mij lijkt dat de stad, en ik denk niet eens aan een speciale stad, de stad, de gemeente in het algemeen, dat is een apenkot !
Neem nu mijn eigen Oudenaarde, waar men ieder jaar de putjes vult op het parcours van de ronde van Vlaanderen, en de rest van de wegen en de rest van het jaar gewoon laat liggen.  Wel leggen ze om de honderd meter van die verkeersdrempels, maar wellicht is dat om de putten enerzijds te camoufleren en anderzijds de aandacht er van weg te trekken.

Maar ja, je ziet dan wel heel de stad door grote borden met Oudenaarde -hartje- de Ronde... Voor de prijs van die borden zouden ze wellicht de putten een degelijk kunnen vullen, zodat ze niet ieder jaar voor de bewuste ronde weer heel het parcours moeten afrijden en lapjes leggen.

Maar ik zit naast Oudenaarde ook tamelijk veel in Zottegem, waar ik academie loop... Op het terrein van de academie staat nog een prachtig gebouw, de buitenkant netjes gerenouveerd, te blinken, en men doet er niets mee... De bedoeling is dat de stadsdiensten daar zouden komen, maar het blijft maar duren en duren... Er is aan de academie weinig parking, en vlak naast (aansluitend!) is er een groot stuk braakliggende grond... Prachtig om daar eindelijk eens een serieuze parking te maken... Maar het komt er ook niet van...

Oudenaarde kon een schitterend stad zijn, met een pak zaken die verwijzen naar het verleden als Scheldestad, maar men heeft al de oude scheldearmen en coupures gedempt...  En nu is men bezig om het "gat in de markt", de misdadige viervaksbaan die doorloopt tot op de markt, weer wat dicht te camoufleren... Met schabouwelijk vloekend-moderne gebouwen vlak voor en naast die mooie oude huizen en de prachtige St Walburgakerk...

Ach, en het erge is: binnen enkele maanden is het weer verkiezing, en vragen diezelfde oenen weer om voor hen te stemmen, zodat zij weer verder ten dienste kunnen staan van de bevolking... Hahahahahaha....

Ik hoorde weer enige politiekers zeveren tijdens het programma "De zevende dag". We lijken steeds meer op Amerika... Het is in om tegenstrevers zwart te maken, en ik denk heus niet alleen aan Vanden Driessche... Nu ja, wellicht is het makkelijker dan te komen met opbouwend zaken en met gedegen beloftes, gebaseerd op zaken die al verwezenlijkt zijn... Maar dat zijn er zo weinig dat je daar echt niet zo veel kunt over vertellen, zeker niet als je een hele boel dingen niet hebt gedaan, verwaarloosd hebt of verprutst hebt.

Maar laat ik niet bitter zijn... Ik zou via internet kunnen zoeken naar de beloftes van 6 jaar geleden, maar die zijn zeer moeilijk te vinden. Hoe dat komt ? Ze zijn er afgehaald door de huidige kandidaten om te gebruiken voor het herdrukken van dezelfde beloftes met alleen wat oudere gezichten en een paar nieuwe, die echter zorgvuldig op niet verkiesbare plaatsen worden gehouden...

Er is niets nieuws onder de zon... zeker niet in de politiek.
djudedju

Hé, het is zondag, we zijn naar een rommelmarkt geweest waar bijna geen kraampjes stonden dank zij dat schitterende weer van ons... En we hebben weer genoten van enkele omleidingen... Och ja, er zijn nu extra veel wegenwerken in de gemeenten, op de gemeentelijke wegen, kwestie van te kunnen zeggen dat ze toch iets hebben gedaan. Om de 6 jaar enkele straten, allemaal op het laatste knipje... Schoon ! Schoon !

tot de volgende ?

Sterven bomen staande?

Earth wal with trees/bushes between the different fields in the norht east of Fryslân Nederlands: Houtwal nabij Twijzel in de Friese Wouden Frysk: Houtwâl by Twizel yn de Wâlden. (Photo credit: Wikipedia)

knotwilg - own picture (Photo credit: Wikipedia)

Ik denk dat de natuur weer een fabeltje heeft ontkracht... In de jagerij ligt een oude knotwilg omver. Op het stuk dat nog rechtstaat staat nog wat groen. Bomen lijken hier dus er bij te gaan liggen als ze het opgeven, of althans voor het grootste gedeelte... Maar heel zeker ben ik eigenlijk niet, want knotwilgen zijn bizarre dingen. Je weet bv niet eens of het groen dat je nog ziet aan het nog rechtopstaande stuk wel van de oorspronkelijke knotwilg is, of dat het een andere boom is die wortel heeft geschoten in de knot...

Ik vind knotwilgen mooi. Vooral die heel oude gescheurde, verwrongen oude knotten. Het is ook iets wat typisch is (was?) voor ons landschap. Vroeger zag je er heel veel, maar ze worden jammer genoeg zeldzaam. Naast de afbakening van de gronden met knotwilgen zag je hier ook afbakeningen met wat ze in Mater Branken noemen... In het Nederlands is dat een houtwal. Eigenlijk is het dichte familie van de knotwilg, maar waar de knotwilg een stam heeft, worden bij branken de takken iedere keer weer heel laag bij de grond afgedaan. Je krijgt dan een bos takken. Als het wilgen betreft, werden die na het afdoen wel gebruikt voor het maken van manden en dergelijke.

Nu zijn beide beschermd. Niet overal, maar er zijn heel wat houtkanten die men poogt in stand te houden, net zoals er knotwilgen zijn die men in stand probeert te houden. Deze taken worden soms gedaan door jongeren die lid zijn van een of andere natuurbeweging, en weten dat die dingen ook heel speciaal leven herbergen. Er zijn vogels die dolgraag nestelen in knotten, anderen in de branken.

Kortom, door het toedoen en onderhoud van en door de mens, is een specifiek leefmilieu ontstaan voor heel wat diertjes.

De groene beweging promoot hier ook het aanplanten van een "natuurlijke" haag, waarbij ze aanraden om een heleboel soorten haagplanten door elkaar te zetten, zodat er heel wat soorten groenen en bruinen de haag kleuren, dat er ook wel wat bloei in zit (bv van meidoorn) en vooral, dat het een betere kans biedt op nestelplaatsen dan de klassieke haag. Je moet die haag wel wat dikker laten uitgroeien, en je kunt hem ook niet zo gemillimeterd netjes scheren. Dat komt omdat de diverse soorten nooit allemaal op hetzelfde tempo groeien. Ik vind die hagen wel mooi. Mocht er geen haag rond mijn huis hebben gestaan toen ik hem aankocht, dan zou ik wellicht een dergelijke haag gezet hebben, wat wild, wat knoestig, wat natuurlijker ogend. En vooral bestaande uit plantensoorten die hier thuis zijn.

In feite hoort een dergelijk vorm van haag thuis in het rijtje van Knotten en branken.

Ik heb ooit in een huis gewoond, waar een haag bij hoorde van meidoorn. Je moest dat maar één keer scheren om het mooi te houden. Heel het jaar bleef het dan min of meer zijn vorm houden. In die tijd had ik nog geen elektrische snoeischaar, en was het dus met de hand te doen... de tuin was meer dan 100 meter lang, dus meer dan 200 meter haag... Een hele klus ! Met die elektrische snoeischaren is het leven heel wat makkelijker geworden.

En zo komen we eigenlijk ook een beetje aan vormsnoei toe. Dat kan heel mooi zijn, maar soms ook heel gekunsteld, zodat er helemaal niets van natuur meer in te vinden is. Toch biedt dit ook wel voordelen aan ! Door het heel dikwijls en heel intens snoeiwerk, krijg je een heel dicht takkenwerk, en is het gewoonlijk zo goed als "waterdicht", een ideale plaats voor kleine vogels om er in te nestelen.

Met andere woorden, het is niet allemaal nefast wat de mens in de natuur doet... En als we naar het ontstaan kijken van die dingen, dan was het zeker bij branken en knotten niet alleen omdat het mooi was, of omdat het een vorm van afsluiting vormde... Nee, door de regelmatige snoei had de mens van toen brandhout en basismateriaal om manden te vlechten. Dat nut zal wel geprimeerd hebben, maar waarom zou dat niet mogen, voor één keer: het nuttige aan het aangename paren...
En het is nog mooi om zien ook...
Wat wil je nog meer ?

Van mij mag de boer al die lelijke betonnen paaltjes wegdoen, terug zoals vroeger een paal plaatsen van een dikke wilgentak, en als die groeit, hem om de zoveel jaar weer knotten, zodat ons lanschap weer dat typische krijgt en de vogels en de mens weer kunnen genieten van groen !
doen !

tot de volgende ?

zon/regen/zon/regen...

Barometer Русский: Барометр (Photo credit: Wikipedia)

Aprilse grillen... Whats in a name zou Shakespeare zeggen...
Maar april is dit jaar meer dan grillig. We krijgen op een dag wel vijf types van weer: zon, regen, zon, hagel, zon, natte sneeuw, zon, donder en bliksem en gisterennamiddag was het zelfs water aan het gieten in mijn tuin, terwijl geen druppel viel in mijn voortuin.
Er is wellicht geen land in de wereld waar meer over het weer wordt gezeverd dan in het onze. Dat is ook niet moeilijk, wij leven immers in de gematigde zone, dat wil zeggen dat je van alles wat krijgt. Sommigen denken dat je dan altijd gematigde hoeveelheden van alles krijgt, maar dat hoeft niet, soms krijgen we heel overdadig en soms weken niets.
Zo herinner ik me één regenbui, die dermate hevig was dat er zelfs een man verdronk, weggerukt door het stromende water. Een vriend van mij zag tot zijn verbazing dat al zijn bloemen verdwenen waren, maar ter compensatie lag heel zijn hof vol met aardappelen...5hij heeft nooit geweten waar die vandaan kwamen...)

Dat hebben we nu gelukkig niet, maar wisselvallig, grillig... Niet te doen.
En bovendien blijft het koud, veel te koud voor de tijd van het jaar. Het zou minstens 3 graden warmer moeten zijn zegt de weerman, van mij mag het best nog iets meer zijn, om de schade in te halen.

In de vijver komen de vissen al wel voorzichtig iets eten, maar in deze tijd zouden ze al wild van de honger moeten zijn, na de lange winter. Maar vissen zijn koudbloedig, en wees maar eens levendig met door de kou versteven spieren !

Dat wil dus ook zeggen dat het nog geen weer is om te gaan vissen, en zolang het water zo koud blijft, zal de vis niet echt gaan bijten. 't Is trouwens ook niet plezant om in dit weer aan het water te gaan zitten.
Heb je al eens zitten vissen onder zo'n vissersparaplu ? Niet te doen!
Heel lang geleden, toen we nog op paling gingen vissen, dan ging dat nog... Als we nu alleen op karper zouden vissen, dan zou dat ook nog min of meer kunnen, maar als je op bliek gaat jagen, dan is het rot om onder zo'n kloteding te zitten !
Als je zelf geen visser bent zul je misschien met een groot vraagteken in je ogen naar deze tekst staren, maar ik leg het eens even uit...

Bij het vissen van paling en van karper, mag je de hengel rustig laten liggen, en de vis rustig laten bijten. Pas als ze goed door gebeten hebben moet je de hengel gaan vastnemen, en het nodige doen om de buit binnen te halen. Bij bliek moet je voortdurend zeer attent zijn. Je kunt wel eens een bliek hebben die zichzelf vast haakt, maar meestal is een vlugge beweging nodig om "aan te slaan", dat wil zeggen om de vis te haken. Als je onder die paraplu zit, dan heb je uiteraard minder bewegingsruimte, en kun je niet zo makkelijk met die meterslange hengel gaan staan zitten zwaaien... Dat is één, maar erger is dat je negen op de tien keer heel de tijd met de arm waarmee je de hengel vast hebt, in de regen zit, erger, in de drup van de paraplu.

Hoe groot zo'n paraplu ook lijkt, als je daar zelf moet onder zitten, al je materiaal in het droge moet leggen en ook nog aan je hengels moet kunnen en de bliekhengel vasthouden, dan is dat ding niets te groot. te contrarie.

Die paraplu dient volgens mij dan ook niet voor de regen. Als het regent, dan ga ik niet vissen. Punt. Die paraplu dient bij mij om uit de te felle zon te zitten, of om uit de te gure wind te zitten... Meer niet. Wie dat echt als middel tegen de regen ziet, opteert beter voor die hele grote ondingen waar je niet alleen een paraplu boven je hebt, maar ook nog eens een soort halve tent om je uit de wind en uit de regen te houden... En echte karpervissers logeren soms helemaal in een echte tent, hebben een elektronische verklikker op hun hengels, en liggen te maffen... Vissers heb je dus in soorten... zelfs slapende soorten.

Maar we hebben het over ons Belgisch weer...  Ga om het even in welke winkel binnen, of in een café, de eerste woorden die je hoort, of die je zelf zegt zijn steeds de zelfde typische Belgische opener: "'t Is wel een weer hé ?"
Met die zin is het gesprek in gang, en is de kennismaking volledig. In Great Brittain moet je een hele procedure volgen om met elkaar te kunnen klappen, en toch hebben ze daar ook zo'n stom weer als hier, en nog meer mist dan wij hebben... Nee, daar moeten ze heel officieel de beleefdheidsprocedure ondergaan vooraleer ze van iets kunnen of mogen kouten... Niet zo bij ons ! Welk weer het ook is, "'t Is wel een weer hé" is altijd goed als opener.

Dat is een van de dingen die ik steeds een beetje fout vind in toneelstukken... Daar hoor je de opener bij uitstek nooit ofte nimmer ! Nee, daar doen ze steeds heel ongewoon en beginnen meteen een gesprek over ditjes of datjes. Misschien is dat omdat het weer wel eens aanleiding kan geven tot lange discours, maar toch, het wordt daardoor net een beetje gekunsteld.

Nee, hier in ons Vlaanderen begin je ieder gesprek met "'t Is wel een weer hé". De uitspraak kan wat schelen van streek naar streek, maar de zin staat muurvast.

Mijn buur is op reis, naar warme streken... Wedden dat hij, nadat hij weer terug is zijn gesprek opent met "'t Is wel een weer hé? Ginder was het nogal een stuk beter ... en warmer !"
Wedden ?

tot de volgende ?

Het tuinhekken van de koning

Henri Maquet (architect; begun by Charles Vander Straeten, 1820). Royal Palace, Brussels. c 1840. Nederlands: Henri Maquet (architect; begonnen door Charles Vander Straeten, 1820). Koninklijk Paleis, Brussel. Ca. 1840. (Photo credit: Wikipedia)

Het tuinhekken van de koning is doorgeroest, en moet vervangen worden. Kostprijs voor ons Belgskens: 1.5 miljoen eurootjes...

Waar dient dat hekken voor? Vroeger was de functie van een afsluiting voor iedereen heel duidelijk, maar sinds de Berlijnse muur en andere equivalenten is dat helemaal niet meer zo scherp afgelijnd.

Moet dat hekken er teruggeplaatst worden?
Heeft het een grote artistieke of oudheidkundige betekenis? Nee.
Moeten wij onverlaten verhinderen om het domein te betreden? Nee, ze houden er zelfs opendeurdagen in de hoop dat er toch eens iemand op bezoek zou komen...
Moeten wij zorgen dat de koning niet ontsnapt ? Nee. Wij hebben hem al een boot- en andere reisjes aangeboden, maar hij komt altijd terug...

Dus heeft het hekken op zich geen betekenis.
Waarom zetten we dat onding dan terug ?
Zouden wij niet volstaan met een halfsteens muurtje van zegge en schrijve een half symbolisch metertje hoog?

Tenslotte is ons koningdom van langs om meer een symbolische functie, dus lijkt een symbolische afsluiting veel meer op zijn plaats.
Bovendien zou het volledig openstellen van het enorme park rond het paleis een verrijking zijn van het patrimonium van onze hoofdstad. Bovendien zou het dan eens echt ten dienste staan van de bevolking, waar het nu alleen openstaat voor een kijk van boven af voor ons nationale Flupke, als het manneke weer eens met zijn helikopterke speelt...

Nee, van mij moet dat hekken er niet terug komen. Wij gooien de deuren wagenwijd open, en willen dat de Brusselse kinderen kunnen gaan spelen in "den hof" met de prinsjes en prinsesjes. Waarom zou Jantje, Pietje en Ali en Mohammed en Pierre en Jean niet mogen beschikken over een lapje groen om eens een balletje te gaan sjotten?
Bovendien zou het contact met de bevolking de koningskinderen eindelijk het zo noodzakelijke contact bezorgen met de bevolking. Gooi die hekkens weg ! Laat de kinderen in de tuin ravotten ! Natuurlijk zou je dan nog wel een stukje moeten afschermen van de sjottertjes, namelijk de Koninklijke Serres... Het pietepeuterige serretje waarin de koningin haar orchideetjes en fuchsiatjes liefdevol onderhoud, en eigenhandig onkruid zit te wieden. Die serre is van glas, dus breekbaar en dus moet je die balletjessjotterkes daar weg houden. Het is immers gevaarlijk, mocht er een ruitje breken, dan zou een kind, of erger nog, de koningin, haarzelf, kunnen gekwetst raken.
Maar voor de rest: open die tuin !

En terwijl we toch bezig zijn met openstellen... Heb je dat paleis al eens bekeken? Wat een ruimten, wat een zalen... En zeggen dat er zelfs in onze hoofdstad heel wat bewegingen en clubjes zijn die het zonder stamlokaal moeten stellen, en daar is al die ruimte, die 99% van de tijd ongebruikt staat te staan. Meer zelfs, waar wij, tedere hartjes belastingen betalen om personeel in dienst te nemen om deze leegstaande zalen proper te houden.
Nu ze de kerken omvormen tot gemeenschapsruimten, moeten wij de moed hebben alle heilige huisjes open te stellen, dus ook het koninklijk paleis...

Het contact met de gewone man en vrouw zou wellicht ook bij de vorst eens wat frisse ideeën doen ontstaan. Ze zouden ginder eindelijk eens horen wat er bij de gewone mens leeft, en dat hij echt niet moet wakker liggen van wat politici broebelen. En dat er kinderen rondlopen, dat is voor de vorst wellicht de grootste reden tot vreugde, want uit een kindermond...

Maar ach, ze gaan weer niet luisteren naar mij... Ze gaan de koning verder opsluiten in zijn paleis, achter een nieuw hekken... En wij gaan daar voorbij wandelen, en nieuwsgierig eens loeren of wij toevallig geen fossiel zien rondlopen in zijn tuin...
djudedju
en zeggen dat ik ook nog koningsgezind ben, wat zou een anti-royalist al niet durven schrijvelen...

Lol

Charlie Chaplin and Jackie Coogan in The Kid (Photo credit: Wikipedia)

Humor is een bizar ding... Als je de meeste moppen eens wat nader bekijkt, dan komt het er bijna steevast op neer dat we lachen met het ongeluk van de sukkel van het verhaal.
Net zoals we, als we iemand zien vallen, we eerst willen lachen en dan pas vragen of hij/zij zich pijn heeft gedaan.
Heel lang geleden las ik een bericht in de krant, dat wel het toppunt van ongeluk was, en net daardoor zo hilarisch werkte... Ik vermoed dat het nooit waar is geweest, dat het een nieuwskomkommer was om de dode momenten in de krant mee op te vullen...
Kijk, ik ga proberen om het eens na te vertellen zoals ik het jaren geleden heb gelezen...

Een man uit Wuppertingen kon niet slapen, en staat midden in de nacht op, om wat door het raam te kijken. Hij is de trotse bezitter van een modern huis, zo met van die ramen die tot op de grond reiken. Hij staat daar in alleen maar zijn slipje, dromend uit te kijken over zijn tuin. Warme voeten heeft hij toch, hij kent immers de luxe van voltapijt.
Zijn hond, een mooie golden retriever, hoort zijn baasje opstaan, en richt zich op, en loopt onhoorbaar over het tapijt naar zijn baas toe. Hij steekt liefhebbend zijn koude natte hondenneus tegen de billen van de man. De man schrikt zich rot, springt vooruit, dwars door het raam en belandt een verdieping lager in zijn tuin.

Zijn vrouw schiet wakker, hoor haar man kreunen, ziet de kapotte ruit en snelt naar beneden. Daar helpt ze haar man om recht te komen. De man heeft pijn, bloedt links en rechts van de glasscherven, en kan haast niet op zijn rechterbeen staan. Ze helpt hem naar binnen, naar boven, naar de badkamer, wast wat van het bloed weg, ziet dat er toch wel erge sneden bij zijn, en besluit dat ze beter de dokter kan oproepen. Ze laat haar man daar staan in de badkamer, en snelt naar beneden naar de telefoon.

Ondertussen verrekt de man van de pijn, hij leunt wat op de lavabo, dat ding is niet berekend op echt steunen op, en breekt van de muur af. De man valt met de lavabo op de grond, krijgt dat ding op zijn linkervoet (op zijn rechter kon hij al niet staan), en komt heel ongelukkig neer op de gebroken lavabo, waardoor hij ook op zijn borstkas gekwetst wordt, en nog enkele ribben breekt ook.

De vrouw komt boven gestormd door het lawaai, ziet hem liggen, hij ligt te huilen van de pijn. Ze besluit maar meteen de 100 te bellen, zodat haar man kan verzorgd worden zoals het hoort. Ondertussen dept ze wat het bloeden, draait hier en daar een windel rond de grootste wonden. Ze hoort de ambulance stoppen aan haar deur, snelt naar beneden, de trap af, en laat de twee mannen met de draagberrie binnen.

De mannen gaan mee naar boven, verzorgen de man wat oppervlakkig en leggen hem voorzichtig op de berrie. Ze gaan er de trap mee af en vragen ondertussen aan de man wat er gebeurd is. Dit is een techniek om de aandacht van het slachtoffer wat af te leiden van zijn ergste pijnen. De man vertelt heel het verhaal, en de ene ambulancier moet zo lachen dat hij de berrie loslaat...

Enfin om een lang verhaal kort te maken, ook aan de andere kant van zijn borstkas waren nu een paar ribben gekneusd...

Eigenlijk is daar helemaal niets grappigs aan, maar geef toe, je hebt zitten grinniken... De opsomming van al de ongelukken werkt op je lachspieren. Eigenlijk is dat toch gek hé ?
Eigenlijk moesten wij medelijden hebben. En we hebben dat ook, maar voor dat medelijden komt de sterkere reactie eerst naar boven, en lachen we.

Humor is veelal leedvermaak.
Chaplin gaf ooit zijn kijk op humor weer in de film... Je ziet een man die wandelt op het voetpad. De camera toont je de man, snelt wat vooruit en toont je de openliggende rioolput. Je ziet de man recht op de openliggende put af stappen, je zit al te glimlachen, dan gaat de man netjes uit de kant voor de openliggende put en glijdt uit over een bananenschil... Dat is humor besluit Charlie Chaplin...
Maar hoe dan ook, er is weer een slachtoffer...

Zijn we dan slecht in het diepste van ons zijn? Nee, wellicht is het een gewone reactie, die ooit wel een of andere overlevingsdrang als oorsprong zal hebben gehad... En nadat we gelachen hebben, snellen we toe om te helpen. Misschien is deze reactie gewoon bedoelt om het gevaar de tijd te geven te verdwijnen?

Maar dus is de meeste humor eigenlijk lachen met...
En het slachtoffer kan gewoonlijk niet lachen.
Nogal wiedes, want hij is het slachtoffer.

Ik heb zelf zo eens een grandioos iets meegemaakt... We kwamen van een lange trektocht door de Schotse hooglanden, en kwamen aan in de enorme wachtzaal voor de mailboat waar we straks de overtocht mee zouden doen van Dover naar Oostende. De wachtzaal zat bijna volledig vol, wellicht een 800 à 900 mensen, de normale "lading" voor een mailboat.
Wij zaten daar, en zagen een koppel jonge mensen met rugzak beladen de zaal binnenkomen. Een beetje bizar, maar het dametje had een lange japon aan. Ze gingen zitten op een muurtje, uitkijkend over de zaal of er nog ergens een stoel vrij was. Stonden op en gingen de wandelgang in... Op dat moment zagen we allemaal dat het lange kleed van het dametje netjes bleef zitten tussen haar rug en de rugzak... Ze liep heel parmantig door de gang, met haar poep en kleine slipje zichtbaar voor heel de zaal. Iedereen gierde van het lachen, ook de man die achter het dametje aan liep... En dat had hij niet mogen doen, ze maakte zich boos, tot nog grotere hilariteit van de zaal...

Heel leuk, maar weer met een slachtoffer...

Humor, ... is ook niet alles hé ?

tot de volgende ?

slecht geslapen...

Morpheus and Iris (Photo credit: Wikipedia)

Een boek over de holocaust, uitroeiingen, eliminaties,onvruchtbaar maken en dergelijke lieve mensenstreken meer zijn geen literatuur om goed en rustig mee slapen te gaan... En ik stel vanmorgen vast dat ik bovendien mijn pillen vergat in te nemen gisteravond...
(Eerlijkheidshalve denk ik dat de pillen de echte oorzaak zijn...)

Maar dan lig je een ganse nacht wakker, en denk je aan van alles en nog wat. Ga je vier keer naar het toilet omdat het je verveelt daar te liggen te liggen, wroet je heel je bed overhoop (onderlaken lag ergens aan mijn voeteinde), en eigenlijk heb je daar helemaal geen deugd van.

Ik ben geen grote slaper, ik ben altijd vroeger wakker dan Anny, maar dat wakker liggen is toch ook niet alles. Je ligt dan op van alles en nog wat te dubben. Ik wist niet dat ik zoveel onderwerpen had om over te piekeren. De gekste dingen eerst !

In een normale "slapeloze" nacht, slaap je eigenlijk heel veel, altijd korte tukjes, maar toch slaap je in het totaal behoorlijk veel. Maar de afgelopen nacht lag ik echt wakker te liggen. Vanaf kwart na een...

Om zeven uur ben ik opgestaan, gaan turnen, en nu zit ik te bloggen met een kop koffie bij me. Inspiratie uit een kopje.

Inspiratie die niet echt wil komen, en ik kan toch niet weer over de holocaust schrijvelen... Misschien doe ik dat later nog wel eens, als het boek uit is, en de opgedane wijsheid wat bezonken is. Maar nu moet ik dus over een ander onderwerp schrijven, waarom dan niet over de slaap.
Geen schrik, ik ga niet wetenschappelijk doen. Gewoon eens rond kijken naar wat ik zie in de natuur om me heen. Begin ik bij mijn aquarium. Vissen slapen ook. Sommigen gaan zelfs op de grond liggen om te slapen, anderen hangen stil te hangen. En ik heb enkele vissen die nachtdieren zijn, nachtvissen dus... Die slapen heel de dag, en als je 's nachts niet kunt slapen en hier beneden door het huis dwaalt, dan heb je veel kans die dikke zwarte vissen met gele strepen overlangs, te zien rondzwemmen. Het zijn niet alleen bizarre vissen door hun nachtleven, maar ze knorren als je ze uit het water haalt. Ze bezitten stekels waar je beter voorzichtig mee bent, want als je ze vastneemt zie je uit die stekels een soort melk druppelen. Gif ?
Vogels slapen ook, maar mijn papegaai wordt van het minste wakker en zegt dan gewoonlijk "oeioeioeioei"... Alsof hij niet gelukkig is met wat hij ziet.
In de wei naast ons huis staan nogal dikwijls paarden en die slapen meestal staande, maar toch kun je ze nu en dan betrappen dat ze ook een poosje gaan liggen. Per nacht ongeveer twee uur. Zo bekeken heb ik mijn deel van de slaap ongeveer gehaald vannacht, en is de rest merrie, nachtmerrie?
Van koeien heb ik het nog nooit gezien, maar die liggen vaak te liggen, en zijn dan bezig met herkauwen. Misschien kunnen ze slapend herkauwen?
Honden slapen heel de nacht, maar honden kunnen ook dromen hebben, dan zie je ze in hun mand loopbewegingen maken, en hoor je hen half blaffende geluidjes maken. Katten slapen meer overdag en gaan 's nacht liever uit.
Maar het ziet er dus naar uit, dat de meeste dieren slapen, en slapen dus geen menselijke activiteit is, maar hoort bij het leven. Ik weet niet of een microbe ook slaapt, maar misschien zijn die zo klein dat we het niet eens kunnen zien.

Slapen moet dus wel een functie hebben voor het bestaan.
Wellicht is het een recuperatieperiode, waarbij heel je lichaam eens tot rust komt, maar onderzoek zegt ons dat onze hersenen niet rusten, of althans niet volledig, er zijn zelfs periodes in de slaap waar de hersenen héél actief zijn ! Volgens sommigen is dat de droomperiode en dient deze periode om de gebeurtenissen van de voorbije dag te verwerken... Dus als ik het goed begrijp: als ik wakker lig lig ik te dubben en als ik slaap lig ik ook te dubben, alleen weet ik het dan niet.

Men zegt ook dat je die verwerking, die slaap nodig hebt om te overleven. Zonder slaap wordt je al heel vlug verward en na een betrekkelijk korte termijn wordt je echt ziek en ga je dood. Dus het verwerken tijdens je slaap is gezond, het wakker verwerken is ongezond.
We leven en slapen dus ook volgens onze biologische klok. Onze biologische klok bedraagt ongeveer 24 uur en 12 minuten. We lopen dus niet helemaal gelijk met de wereld waarop we leven. Maar erg is dat niet, bij het ontwaken en het zien van het licht wordt ons systeem iedere dag gereset.
Men deed ooit een proef met een man die dagen in een grot verbleef, zonder uurwerk, zonder ook maar enig besef van de werkelijke tijd. Na een verblijf van iets minder dan een maand was zijn klok maar een paar uur uit de werkelijkheid. Dus de biologische klok is een feit, geen fabeltje!

Weet je, vanavond ga ik proberen mijn pillen niet te vergeten, zodat ik weer heel rustig kan maffen, en al mijn zorgen kan verwerken zonder dat ik het weet. Is dat geen droom ?

tot de volgende ?

Holocaust

Tewerkgestelde Joden in Polen (Photo credit: Nationaal Archief)

Toen we vrijdag een uitstap maakten naar Dadizele, zijn we in het park aldaar ook naar het "kasteel" geweest, waar men een hele groep ongelukkige medemensen nuttig bezighoudt, onder meer met het maken van kaas. Sinds wij dat weten gaan we iedere keer om kaas. Hij is lekker, en je steunt er dit grandioze werk mee.
Nu was er toevallig ook een boekenverkoop. De organisatie krijgt blijkbaar nu en dan boekenoverschotten van een of andere uitgeverij, en verkoopt die dan zeer goedkoop, weeral ter ondersteuning van hun werk.
Ik heb een dik boel meegebracht, een kanjer die niet makkelijk leesbaar is, "Erger dan Oorlog", een studie over holocaust, eliminatie, uitroeiing en dergelijke lieve dingen die we met onze medemensen doen.

Het is geen nieuw probleem, heel de geschiedenis door vind je dergelijke zaken terug. In Europa heeft zowat ieder land een verleden van jodenvervolging, wellicht een restantje van kerkelijke ijver... Maar heus niet alleen Joden, en echt niet alleen in het verre verleden, nee, ook vandaag de dag zie je vervolgingen, uitroeiing, eliminatie, gedwongen verhuizen en dergelijke dingen meer. Je moet maar gewoon je krant openslaan, en je kunt er wel vinden. Iedere dag.

Als we spreken over de holocaust, dan denken we aan Joden en Duitsland tijdens de tweede wereldoorlog, maar kijk naar Turkije en Irak en wat ze deden (doen?) met de Koerden... Kijk in heel wat Afrikaanse landen waar rassen en godsdiensten misbruikt worden om de ander te elimineren... En in ons eigen Europa zagen we enkele jaren terug Serven tegen Kosovaren... We moeten dus echt niet ver reizen en niet terug gaan in de tijd.

En als ik sommige politici hoor in ons land en in de buurlanden, dan ben ik bang. Bang dat we hier ook het zaad aan het uitstrooien zijn waarvan je rassenhaat maakt. Vermits jij deze blog leest, heb je een computer, heb je internet... Hoeveel mailtjes kreeg jij al die eigenlijk racistisch waren? En scherper, hoeveel heb je er al doorgestuurd ?

Mag ik je vragen wat je daarvan denkt, wat je daar mee bedoelt?
Vind je het gewoon "leuk" ? Of heb je echt een hekel aan die mensen? Gaat het hem over de huidskleur, of de godsdienst, of over nog andere dingen? Voel je je echt bedreigd ? En zo ja, kun je dat eens beter definiëren?
En stel dat je voor sommige van die punten echt valabele redenen kunt opsommen, kun je dat dan ook zeggen van die ganse groep?
Of extrapoleer je het kwaad van een kleine groep naar het geheel van deze mensen?

Stel, je woont in een wijk waar nogal eens moeilijkheden zijn over overlast. Er worden vuilnisbakken omgekieperd, er wordt wel eens een brommer gepikt, 's nachts gooit men op zich onschuldig vuurwerk in de buurt, zodat iedereen wakker schrikt en dergelijke meer. De pers duikt er op, en in heel de stad wordt de wijk berucht. Vind je het dan "normaal" dat je scheef bekeken wordt als je zegt dat je in die wijk woont? Of verweer je je als een duveltje in een wijwatervat dat de wijk niet slecht is, maar een kleine groep vandalen. (Wist je dat vandalen de naam zijn van een volk?)
Kortom, vind je het leuk dat je mee scheef bekeken wordt door de daden van een kleine minderheid?
Waarom doe je het dan wel met anderen?

Ik ben al vaak in Wallonië geweest, heb er vrienden, en ik kan me niet herinneren dat ik ooit last had met ook maar één Waal... Wil je mij dan eens uitleggen van waar die hekel aan "de Walen" komt ? De enigen die je een verwijt zoudt kunnen maken zijn de politici, maar eerlijk, die van Vlaanderen acht ik geen haar beter.. U wel ? Het probleem is dat men het land heeft verdeeld, en die verdeling moet gerechtvaardigd worden, dus zijn de anderen de facto slecht.
Dat de verdeling er kwam om de politici dikbetaalde postjes te geven mag niet als reden naar voor komen, nee, het is om jou te verdedigen tegen die slechte anderen.
Heb je ook al vastgesteld dat die hekelcampagne vruchten begint te dragen? Dat er inderdaad al mensen zijn die hatelijk reageren op landgenoten uit het andere gedeelte ? En er is geen enkele echte logische reden voor, buiten de politici, en die blijven netjes buiten schot.

Ik wil maar zeggen, de holocaust, de eliminatie, de gedwongen verhuizingen, de uitroeiing van andere volkeren, dat begint met het slecht noemen van de anderen...

Leren we echt nooit bij ?
Zien we niet hoe we gemanipuleerd worden ?
Hoe we leren de Walen haten?
Hoe we leren de Islam wantrouwen omwille van enkele extremisten?
Hoe er bij ons extremisten zijn die ons voortdurend inhameren hoe slecht die anderen zijn?

het mensDOM...

Men stelt dat wij de enige diersoort op deze aardkloot zijn die begiftigd is met verstand... Soms twijfel ik of we niet de enige onverstandigen zijn.

tot de volgende ?

Kip aan 't spit...

Yoga at Wellspring Vancouver (Photo credit: Wikipedia)

We kwamen terug van de rommelmarkt, en we weten daar daar langs de baan een kraam staat met kippen en ribbetjes aan het spit. Zou wel eens lekker zijn... Als er niet te veel volk staat... Want we houden niet zo van wachten...
Ja ! 't Ziet er goed uit, stop maar...
Anny uit de wagen en ik zet me geduldig te wachten.
en te wachten.
en te wachten.
Wagens voor mij rijden weg, stukje naderbij rijden..
en maar wachten...
en maar wachten...
30 mensen stonden er voor me !
En kijk maar eens, er staan er al weer zo veel achter mij !
En weet je, al diegene die hun bestelling al vroeger deden, mogen voor om hun pakketje op te halen...
En 't waren de laatste ribbetjes.

Ik drijf niet over, (doe ik nooit,)maar het duurde wel een half uur voor Anny terug was, met kip en de allerlaatste ribbetjes...
Kip voor vandaag
ribbetjes voor morgen.

Ach, het is zondag, en de tijd is de onze, op bijna alle dagen die we nog hebben. Natuurlijk niet op de dagen dat we ergens naar toe moeten... Alhoewel er eigenlijk heel weinig is wat nog echt MOET...
We zijn op pensioen, allebei de 65 voorbij.
En straks (nu ja binnen 7 maand) zijn we 45 jaar getrouwd...en ben ik al weer 66 geworden... De tijd gaat verschrikkelijk snel, maar niet als je moet wachten.
We zijn ongelukkig als de tijd zo snel gaat, en we kunnen het niet hebben als de tijd niet voorbij lijkt te gaan... We zijn gek.
U ook, want geef toe, u denkt daar net hetzelfde over...
Met het weer hebben we dat ook. Als het regent is het verschrikkelijk vervelend, en als het een hele tijd droog en warm is, dan zou het best eens mogen regenen, en doet het dat dan, dan zagen we na twee dagen al weer dat het wel eens goed weer zou mogen zijn...

De menselijke onvrede, het menselijke zagen, het menselijke klagen, het hertefretten, het jeremiaden... Geen betere voorbeelden dan "Het weer" en "De tijd", maar er zijn er nog, de prijs van de brandstof, de programma's op TV en nog vele andere.
De leukste vind ik wel de TV: Zie je ze zitten voor het scherm, stug kijkend naar de TV en ondertussen zeggen dat het weer op niets trekt... Hola ! Er staat een knop op je TV (zong Doe Maar ooit)... Maar nee, je doet die bak niet uit, nee, je blijft obligaat kijken naar iets waar je je over ergert.
We zijn gek.

Eigenlijk maken we onszelf voortdurend ongelukkig op die manier. Moet je wachten? En dan? Gaat het vlugger als je je zelf zit op te winden? Nee toch ? Zouden we dan niet beter onze ziel in lijdzaamheid bezitten? Niet beter wat leren van de Yoga en de Zen en andere kunsten die ons westerlingen zo vreemd lijken? Oh ja, er zijn wel westerlingen die yoga beoefenen, maar dan doen ze de oefeningen, proberen zo goed mogelijk hun benen in een platte knoop te leggen en hun armen in een vissersknoop, en wie dat het beste kan is pas een Yoga of is het yogi of hoe heet je dan ook weer ....
NEE !!!
Yoga is vooral de kunst "weg te zijn van de wereld"... Die gekke houdingen zijn eigenlijk bijzaak, de kern is het beheersen van je geest, en dat andere dat zijn oefeningen om je lichaam te beheersen, als een beetje houvast voor het echt moeilijke, de geest beheersen...
Wij zien dat niet, wij vergeten dat.
Wie wil er nu in hemelsnaam zijn eigen geest beheersen als het zo leuk is anderen te overheersen... Baas te zijn, dingen te veroveren, te hebben...

Ik slaag er begot ook niet in mijn geest te beheersen. Ik ben al wel een stuk verder dan vroeger, maar ik denk dat dit veeleer komt door de jaren, dan wel door het verwerven van diepe wijsheden...
Het is makkelijk zat, als je niets hebt dat je hindert, maar als ze me kwaad maken, dan ben ik... Helemaal niet yoga... of zen of ...

Maar wachten, dat heb ik toch al geleerd !
 Ik heb dan ook verschrikkelijk veel kunnen oefenen
in de files
in de wachtzaal van de dokter
op het verschijnen van de ober

djudedju

tot de volgende ?

Mist

"Louis Braille" in braille (Photo credit: Wikipedia)

Als ik goe kijk, dan zie ik nog net de overkant van de straat. Het is mistig, en geen klein beetje.

In de tijd dat ik "werkte" op de mailboat Ostend-Dover, was dat het enige type weer waar ik wat bang van was. Storm deed me niet zo veel, maar niet zien, en overal om je heen toeters en bellen horen van andere schepen en boten, dat is niet iets om rustig bij te blijven. Radar en dergelijke werden blijkbaar niet alleen zaligmakend gevonden, want bij zo'n weer moesten we met de bemanningsleden langs de reling gaan staan, alle twee meter ene, en goed luisteren en turen of dat er toch niets uit de mist zou opdoemen...

Maar als ik hier zo zit en naar buiten kijk, naar het bijna niets, dan denk ik plots aan onze evenmensen die slechtziend of zelfs blind zijn...
Ik denk dat dit mijn ergste nachtmerrie is... De wereld niet meer zien.

Het verschil tussen dag en nacht is het lawaai in de straat. Als er geen of heel weinig verkeer is, dan zal het wel nacht zijn. Kun je u dat voorstellen? Dat je op die manier moet bepalen wat licht en donker is. Het is altijd nacht, maar in sommige stukken van de nacht zijn de meeste mensen veel stiller.
Ons bioritme heeft heel wat te maken met het licht, met de zon. Zou dat voor een blinde ook opgaan? Of heeft die een bioritme die helemaal anders is dan de onze, is het gericht op de beweging rondom hem of haar?

Ik heb al een paar keer geprobeerd om het verschil te voelen tussen de letters van het brailleschrift, je weet wel dat papier met bobbeltjes op, die voor de blinde zijn contact is met de geschreven wereld. Je moet het ook eens proberen. Ik voel wel dat het papier oneffen is, maar veel verder geraak ik niet. Ik voel niet eens waar een "letter" begint en eindigt, tenzij het de eerste is van een regel, of de laatste, dan voel ik dat het stopt of begint. Maar ik kan me niet eens voorstellen hoe je dat kunt "lezen"...
Blinden kunnen het wel. Zij hebben hun tastzin veel beter ontwikkeld dan wij, zienden... Maar wat als je op latere leeftijd blind zou worden? Zou het dan nog lukken dat te leren?

Ik vrees dat het mij niet meer zou lukken, en dat boeken lezen er niet meer zou in zitten... Laat staan dat ik nog zou kunnen beelden maken in keramiek. Je moet met je ogen dicht maar eens een beeld betasten, en proberen er een voorstelling van te maken. Niet simpel hé?

Ik denk dat blinden in een heel andere wereld leven dan wij doen. En ik denk dat mensen die pas laat blind werden een verschrikkelijke ervaring hebben om van de ene wereld in de andere te vallen, en zich nergens meer kunnen thuisvoelen.
Iemand die blind geboren is, die heeft geen voorstelling van onze wereld, en het gemis is eigenlijk alleen ontstaan door de zienden te horen praten over de dingen die voor hem/haar onbekend zijn. Hun ervaren van de wereld gebeurt op een totaal andere manier, die wij ons niet kunnen voorstellen. Zij voelen aan een beeld en maken zich er een voorstelling van. Wat die voorstelling is ??? Ik heb er geen idee van. Hun wereld is niet de onze.

Ik vraag me af of een blinde op basis van zijn voelen, een beeld zouden kunnen maken, die ook voor ons, zienden, logisch en mooi is.

Als ziende heb ik schrik van die wereld zonder kleuren, zonder vormen... Maar wellicht ervaart een blinde die wereld niet als een leeg zwart niets. Wellicht vult hij het met zijn ervaringen, net zoals wij dat doen met beelden, kleuren, vormen.
Ik heb aan één oog een afwijking, waardoor ik in het midden van het beeld dat ik zie, een stuk niet zie. Als ik bij de oogarts die kleine lettertjes moet lezen met dat oog, dan moet ik er naast kijken om het te zien. Maar er is iets geks met beeldvorming ! Als ik met dat oog naar een muur kijk, dan is daar geen gat in, die muur loopt gewoon door. Stel dat er een kleine nis in de muur is, en ik kijk er naar met dat oog, dan zie ik een muur zonder nis, tenzij ik naast de nis kijk, dan zie ik het wel. De hersenen vullen dus het beeld op, maken het logisch, en ik zie dus niet de werkelijkheid, maar iets wat mijn hersenen creëren.

Ik kan me dus heel goed voorstellen dat blinden in hun hersenen ook een wereld creëren... hoe die er uit ziet weet ik niet, en zullen we wellicht nooit weten, omdat hun wereld een heel andere wereld is dan de onze...

Oh ja... Het lottoformulier van Anny ??? Noppes, of wat had je verwacht ? Dus geen boot voor ons...


Tot de volgende ?