... voor een duif !
Een Chinese "liefhebber" heeft nu al meer dan 250.000 euro geboden voor een vierjarige duivin. Dat beestje is zelfs niet meer te bakken, hoogstens soep er van koken kun je nog.
Ach, ze doen wel meer gekke dingen, zo betalen ze wel meer dan 10.000.000 euro aan een vent die van balstampen zijn beroep maakt.
Allemaal niet erg.
Allemaal niet om je druk over te maken...
... ware het niet dat er daarnaast zo veel, zo verschrikkelijk veel armen rondlopen. Voor wie deze absurde cijfers wel heel pijnlijk moeten zijn, of misschien wanhopig doen dromen.
Ik verschiet telkens weer als ik de lange rijen zie aanschuiven aan de voedselbedeling... En het zijn heus niet allemaal vreemden, er zitten er heel wat bij die gewoon Belg zijn, zoals u en ik. Gewone mensen die staan aan te schuiven voor een pak spagetti, wat suiker, wat diepgevroren broden en enkele blikken.
Ik herinner me de tijd dat de werkloze iedere dag moest gaan aanschuiven voor zijn stempel. Dat werd mettertijd afgeschaft, omdat het niet menswaardig was. Armen zijn al gewoon niet menswaardig te zijn.
Bij daklozen is het veelal nog erger, die zijn haast alle waardigheid kwijt, zeulen de hele dag rond met al hun hebben en houden, en zoeken een hoek of kant uit de wind en uit de regen om de nacht door te brengen.
In ons landje wordt dan een mens veroordeeld omdat hij eten uit de afvalcontainer van een warenhuis haalt.
Armen zijn ook vaker ziek, gewoon omdat dokter en medicatie dure dingen zijn, en een mens moet kiezen tussen verwarming en medicatie. Tussen eten en dokter. Wij, de gelukkigen die royaal kunnen leven (zeker in vergelijking met die dutsen), hebben er geen idee van hoe een mens in armoede redeneert. Wij moeten nooit een dergelijke verscheurende keuze maken. Als we ziek zijn gaan we naar de dokter, of we laten hem komen.
De huisdokters van tegenwoordig hebben zelfs geen zitdagen meer, je moet een afspraak maken. De dakloze moet naar de dokter om te vragen wanneer hij mag komen. "Je moet wat beter op je voeding letten" "Veel fruit en groenten eten"
Bij ons gaat het dan over een aanpassing van onze gewoonten, bij die arme gaat het over een extra uitgave van het al zo karige inkomen... Om fruit te eten de verwarming wat meer uitzetten? Als er al verwarming is.
Nee, ik kan er niet goed tegen dat er dan mensen zijn die één stomme vliegduif kopen voor meer dan 10 miljoen oude Belgische Franken, of die meer dan 400 miljoen franjes verdienen per jaar om tegen een bal te stampen. Van mij mag het allemaal, als je tenminste eerst de armoe uit de wereld helpt.
Ergens zou een mens schuldgevoelens krijgen omdat hij goed kan leven. Maar de mensen die onnoemelijk veel verdienen hebben die scrupules net niet. Bijna iedere dag krijg ik mailtjes met inkomens van voetballers, politici, en tennisspeelsters... Ik heb daar helemaal geen problemen mee, zend die dingen omzeggens nooit door, maar vraag me toch telkens af of ZIJ er zelf geen problemen mee hebben. Hoe zou de minister zich voelen die verantwoordelijk is voor asielzoekers, armoede en gezondheidszorg... Met zijn/haar pree tegenover de pree van de mensen voor wie hij/zij wetten maakt?
Er is iets in de mens die hem afstompt. Die maakt dat hij het leed van de anderen van zich af schuift. Die gevoelloos maakt.
Misschien gelukkig voor die veelverdieners, want mochten zij evenveel hart hebben als ze verdienen, dan hadden ze wellicht veel minder...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten