 |
| Image via Wikipedia |
Het is nu al 7 graden en de zon is er !
't Is winter, mocht je het soms niet beseffen.
Voor wie niet aan de global warming gelooft, is deze winter gewoon een abnormale winter zoals er wel meer zijn geweest. Voor wie wel gelovige is in de sekte Global Warming is dit een een bewijs te meer van de opwarming.
Ik ?
Ik zit daar ergens midden tussen in. Ik Meen me nog zulke gekke winters te herinneren, en er waren tijden waar we in jaren geen echte winter meer zagen... Maar toch geloof ik dat er iets mis is met onze wereld. Niet deze winter is een alarmsignaal, wel het gedrag en de migratie van dieren en planten. Die reageren niet op een paar abnormale winters, die volgen een echte verandering van het systeem.
Maar ik denk dat de vervuiling op zich erger is dan deze opwarming. Ik vrees eerder voor de vernietiging en voor rampen door de vervuiling, dan wel door de verwarming op zich. De opwarming is maar een van de symptomen van de ziekte. De patiënt Aarde heeft ook nog eens koorts.
In mijn eigen tuin bloeien de fuchsia's nog steeds. En in een bloempot staat een eenjarige te pogen meerjarig te worden. En ik kan het niet bewijzen, maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat mijn bladerloze linde ook in deze tijd nog groeit. Toen de bladeren begonnen te vallen, zag ik 's morgens bij het turnen dat het hoogste takje net de rand van mijn raam bereikte, gezien van waar ik stond. Ik heb die plaats bijgehouden, en als ik nu precies op de zelfde plaats sta, zit het hoogste takje al een stukje boven het raam uit. En ik ben niet gegroeid. Dus moet het de boom zijn.
Dat zou willen zeggen dat door deze abnormale temperaturen de sapstroom nog niet helemaal is stilgevallen. Bizar. Dat wil zeggen dat het licht niet de enige bepalende factor is, maar de temperatuur ook een rol speelt. Wat zou dat geven als de temperatuur nog toeneemt, en er geen vorst meer komt? Welk beeld zal dat geven in de jaarringen van de bomen? (Is het je al opgevallen dat tropische houtsoorten, zoals ebbenhout, geen jaarringen vertonen? Daar groeit de boom gans het jaar door... Zou dat ook zo worden met bladverliezende bomen? Of zullen ze zich aanpassen en hun bladeren behouden? Of kapotgaan onder de druk van de verandering?)
Is er al iemand die bladverliezende bomen uit onze regio's aangeplant heeft daar ergens in de tropen?
Dan zouden we het kunnen te weten komen...
Het omgekeerde doen we wel. We zien tegenwoordig meer en meer palmbomen, bananenbomen, en allerlei andere bloemen en planten uit warmere contreien groeien in onze tuinen. Ik heb winterharde fuchsia's staan, en hoewel die normaal wellicht bladhoudend zijn, worden ze hier kaal na de eerste serieuze vorst. Het bovengrondse gedeelte van de struik sterft af. En ieder jaar schiet de plant weer uit en groeit hoger en breder uit dan het jaar er voor. Ik heb nu al struiken die hoger komen dan ik zelf ben. In Schotland zagen wij grote bossige struiken staan in de stadstuinen, prachtig bloeiend. Daar ben ik verliefd geworden op deze planten. Hier spreekt men van bellekes, in andere regio's van klokjes...
Het was een prachtig gezicht, een groot immens grasveld, met daarin her en der een berg van klokjesbloemen...
Ik kan echt verliefd zijn op deze natuur... En het doet me dan ook lijfelijk pijn dat ze zo naar de verdoemenis wordt geholpen. We werpen de pracht vol afval, en bezoedelen lucht en water. Er is niet zoveel zoet water voorradig !
Ik ben echt niet de ridder zonder blaam... Ik heb ook al wel eens onbedacht iets weggeworpen. Maar toch, al ver voor dat er echte alarmkreten weerklonken, waren wij de mensen die op onze trektochten zorgvuldig ons afval meesleepten tot op een plaats waar het kon gedeponeerd worden op een voorziene plaats of afvalbak. Het zijn wellicht ook die trektochten die mij meer en meer oog deden hebben voor de natuur.
En... mijn ziek zijn, en mijn tijd om door het raam te turen en de natuur binnen mijn bereik te observeren... Wie houd er anders de hoogte van de takken van zijn lindeboom bij ?
Je moet er echt niet ziek voor te worden, maar leer kijken naar de natuur. Ook al woon je midden in de stad, ergens is er leven rondom je... En voeder je regelmatig de vogeltjes, dan zul je op de duur enkelingen daar in herkennen. De tortel die een beetje mankt, en die hier nu al vier, vijf jaar blijft hokken... De merel met dat ene grijswitte pluimpje op zijn borst, en dat koolmeesje dat een wat grotere vlek heeft dan de andere... Je leert ze kennen, en je kent hun gedrag en hun humeur.
Houden van...
't Is heus niet bijzonder... zingt Miel Cools, maar het is wel heerlijk !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten