dieet

Image by Martijn de Visser via FlickrPer toeval hoorde ik het recept van het ideale dieet !
Het werkt gegarandeerd en met blijvend effect, geen jojo effect !
Geen kosten, geen dure medische controles, geen gebruik van pillen of poedertjes of wat dan ook !
Alleen een heel lichte lichaamsbeweging...
Als iemand je vraagt: Wil je een koekje, wil je wat slagroom, wil je nog wat frietjes, wil je nog... wat dan ook van zoetige of vettige of calorierijke dingen, dan volstaat het je hoofd kordaat naar links te draaien, dan naar rechts, weer naar links en nog eens naar rechts.
Zwaar is het dus niet, en het helpt...

Dit mopje hoorde ik op een oud ceedeetje van Will Ferdy, die vroeger dus niet alleen liedjes kweelde, maar ook stukjes bracht als "facteur"...

Zoals het feit dat zijn vrouwtje wat aan de mollige kant was (moest ze vallen, dan moet ik ze naar huis rollen) deed hem de volgende omschrijving maken: Ik kan mijn vrouwtje niet omarmen, als ik haar eens vastpak, dan bereik ik hoogstens het Westelijke halfrond...

Ik vond en vind dit een heerlijk ceedeetje van een mij onbekend fenomeen... Ik wist begot niet dat Will Ferdy ook avondvullende programma's bracht met wat kleinkunstmopjes als toemaatje.

Kijk, dat is maar één van de voordelen van het rommelmarkten, je vind nog eens iets wat je niet kent.
Misschien vind je het maar niets, en vind je de mopjes ook maar niets, maar ik vind ze heerlijk ! Ze komen nog uit de tijd dat mopjes proper waren en niet beladen. Meer moet dat niet zijn. Een hele boel van de huidige mopjesvertellers vind ik bijlange niet zo goed als deze uit "mijne" tijd... Maar dat zal wel te maken hebben met mijn opvoeding in die andere tijd, en met het feit dat ik toen nog jong was en veel joyeuser dan nu. Niet dat ik nu geen joie de vivre meer heb, maar het ding is gewoon wat bezadigder geworden. Ik ben niet meer zo uitbundig, maar geëvolueerd naar een stille genieter, die meer monkelt dan schatert, en diep geniet van hele kleine en van hele grote dingen. (Om eerlijk te zijn: ik weet steeds minder het verschil tussen heel grote en heel kleine genietingen... geluk is niet in maatinhoud te vatten)

Misschien is dat oud worden, of misschien rijper worden? Ik kan genieten van mensen die uitbundig zijn, van mensen die bezig zijn aan een of ander, mensen aan het werk, mensen aan het luieren... maar ook van een eenzaam madeliefje op een groot grasveld. Ik geniet steeds meer van... alles en nog wat. Het leven is immers zo mooi ! Wat er ook allemaal gebeurt. En er gebeurt heel wat, niet alleen in de wereld, ook in mijn eigen kleine wereldje. Dingen die heel erg zijn, die echt pijn doen, maar die misschien wel de reden zijn van het intenser genieten van de rest?

Het helpt immers niet te treuren, het helpt niet te zitten bokken, het helpt niet je boos te maken, het helpt niet steeds weer de dingen te herkauwen. Het helpt wel die dingen naar de achtergrond van je geest te duwen, en prioriteit te geven aan de andere dingen.

Het helpt niet wraakgevoelens te hebben... integendeel, dat is net wat je steeds weer de feiten doet herkauwen en herkauwen... En wat heb je aan wraak ? Ik zit steeds een beetje raar te kijken naar de TV als ze een proces tonen en de familie van het slachtoffer die heel tevreden is met de straf van de dader, die nu eindelijk zal kunnen beginnen rouwen... Ik vraag me steeds weer af hoelang dat gevoelen zal stand houden? Hoelang dat moment van wraak zoet zal smaken.  Ik kan me niet indenken dat het op termijn helpt... Je moet de dingen volgens mij anders verwerken, en wraak lijkt mij niet het middel om te verwerken.
Ach, ik ga nu niet vertellen dat ik me nooit kwaad maak, ik doe het nog veel te veel, maar ik weet wel dat het niets oplost. Integendeel, kwaadheid lokt kwaadheid op.  Het is veel beter rationeel te werken, en de dingen een plaats te geven. Je maakt je immers vooral kwaad om dingen die gebeurd zijn. Die dus niet meer kunnen voorkomen worden, maar waarvan je hoogstens de gevolgen kunt proberen te milderen of te verbeteren. Dus eigenlijk helpt het niet meer je boos te maken, je kunt beter de zaak proberen op te lossen of te milderen.

Ook je kwaad maken op de dader helpt niet echt... Je kunt de feiten er niet mee veranderen, je gebruikt beter je energie om de slachtoffers te helpen of de schade te herstellen.
Ik geloof niet in wraak.
Ik geloof dan ook niet echt in de menselijke "gerechtigheid"... Want dat lijkt me heel dichte familie van wraak, en dat kun je heel goed horen en zien als je naar TV kijkt...

Maar het is zo menselijk, en in eerste reactie ben ik ook veeleer geneigd tot wraak, tot weer-actie (vind ik beter dan reactie, omdat hier het woordje weren, verweren, afweren in klinkt.)
En dat is een beetje de moeilijkheid. Gewoonlijk reageer je onmiddellijk op de feiten, neem je niet de tijd om het te laten bezinken, en is woede de slechte raadgever.
Wraak gaat iets verder, omdat het de reactie op lange termijn in boosheid is.

Ik ga niet vertellen dat ik altijd alles kan vergeven, sommige feiten zijn zo erg dat dit heel moeilijk, ja bijna onmogelijk is, maar het niet vergeven is niet noodzakelijk zich uiten in wraak.

Kortom, ik weet best hoe het moet, maar ik heb tijd nodig om het te verwerken... en dat is er niet altijd in de praktijk. Het ene heeft ook meer tijd nodig dan het andere, dus dat verhaaltje van zeven maal je tong draaien vooraleer te antwoorden is maar een verhaaltje... Beter is weg te gaan, de feiten weg te duwen naar dat stuk van je geest waar het kan "rijpen", waar je het kunt een plaats geven.
Niet makkelijk, maar mogelijk !
Kortom, om op de titel terug te komen: het is als een dieet, je moet het doen hapje per hapje en goed kauwen !

tot de volgende ?