Bol

Image via WikipediaMijn bol is niet bol... En dat ligt niet helemaal aan mij. Op een gegeven moment in de opbouw van mijn bal in holle klei, deed de leraar mij met een spatel de bol wat omhoog "krikken" en deed er mij een in folie gewikkelde worst klei onderleggen, zodat de bal "opgekrikt" bleef staan en evolueerde tot lederharde klei. Nu heeft mijn bol een te spitse onderkant.
djudedju

Dat mijn bol enigzins te plat lijkt bovenaan, komt wellicht door die spitse onderkant. Maar enfin, de bal is niet bol, maar hij is er toch maar. Ik ben nu bezig hem het uitzicht te geven van een bol in metselwerk. En dat is echt niet zo makkelijk als het klinkt !

Ik hoop dat ik binnenkort wat meer vrij mag werken, wat meer mijn pakken inspiratie mag beginnen uitwerken, en dat het oeverloze oefeningetjes maken stilaan een einde neemt. Eén ding wil ik nog zeker eens uitproberen, dus leren: draaien. Potten draaien. Het ziet er heel simpel uit, maar het is het duidelijk niet. Vandaar dat ik ook deze uitdaging wil aanpakken. Ik wil dat ook kunnen. Ik heb wel wat schrik van de houding die je moet aannemen tijdens het draaien. Je zit er nogal gebogen overheen. Enfin, kan ik het niet aan, dan is dat maar zo, maar ik wil het zeker proberen.

Tot nu toe zag ik voornamelijk Herman draaien. De man bracht een halve ton klei uit Turkije mee naar hier. Rode klei die ook rood bakt. Ik zag al enkele gebakken stukken, en het is echt de klei waaruit de rodel bloempotten gemaakt zijn. Als je de mooiste bekijkt, dan hebben die zelfs enige glans. Die glans krijg je door in het draaien de klei heel, heel glad te zetten, zodat hij vanzelf al wat blinkt. Heel mooi !

Enfin, ik leer steeds maar bij... Onder meer dat je heel wat voordelen kunt hebben van... W.C.-papier...
Je scheurt het papier in kleine stukjes, snijdt de klei in dunne (boterhamdikke) schijfjes, legt daar de snippers tussen en begint dan te kneden dat het niet mooi meer is. Op den duur zie je dat papier bijna niet meer zitten in de klei. Dat heeft voordelen in het verwerken van de klei (je kunt veel langer blijven opbouwen, ook al is de onderste laag al behoorlijk hard. Normaal gaat dat niet makkelijk, je kunt op harde klei niet meer opbouwen, met dat papier dus wel. Ook in het bakken heeft het bepaalde voordelen, de klei is dan op een of andere manier poreuzer, zodat hij niet zo makkelijk barst.

Oh ja, mijn vaas is gebakken, nu nog kleuren en dan glazuur op zetten, en de vaas is af... Hopelijk lukt het allemaal...

Gisteren kreeg ik een vraagje van Tiens over het woord JONNEN... Ik heb vandaag eens in mijn dikke Van Dale gekeken, en zowel jonnen als jeunen staan er in (althans nog in die uitgave, met de vermelding verouderd...er naast) Jonnen komt van gunnen en jeunen komt van jonnen, maar heeft meer de betekenis behagen hebben in.... Voila Tiens, ik schreef dus niet eens dialect ! Wel een beetje ouderwets, wellicht omdat we in West Vlaanderen die woord nog steeds gebruiken. En mijn roots liggen nu eenmaal daar.

Maar ik moet toegeven, je deed me twijfelen, vandaar het nakijken. Maar ik vind dat woord veel echter, veel eigener, veel Vlaamser dan die toevoeging aan Van Dale van het woord Jossen, iets wat ik voorheen nog nooit hoorde gebruiken...

Voor mij bewijst het nog maar eens de rijkdom van ons moedertaal... En vooral, dat onze streektaal duidelijk belang heeft voor het in leven houden van de taal ! Dus leven het dialect ! (In de academie zit een Westvlaamse madame, en je moest eens horen hoe wij, als we tegen elkaar klappen, meteen terug in het West Vlaams bezig zijn !!! De anderen lachen dan een beetje...

Maar voor mij is dialect heilig ! Het is de levende taal ! De taal die echt gesproken wordt. Het is wat jammer dat die taal niet meer puur te vinden is, maar niettemin blijft er overal, ondanks de inbreng van vele "dialectvreemden" in alle regio's, een helboel van de specifieke woordenschat en van de specifieke klankenkleur hangen. Het dagdagelijkse spreektaaltje is in iedere streek weer iets anders, en biedt telkens weer nieuwe woorden, nieuwe klanken. Dat is bruisen van het leven, dat is opborrelen van taal, opborrelen van een immense woordenschat. Het kan geen kwaad dat daar nieuwe en zelfs vreemde woorden bij komen, in tegendeel, het is een verrijking, die soms door de taal zelf gefilterd wordt tot een echt "eigen" woord, eigen begrip.  Je moet tegen de meeste Nederlanders niet praten over een portatiefke... ze hebben er veelal geen idee van wat dat is. Zij namen immer het Engelse woord over, en wij het Franse, en beiden gaven we er een eigen kleurtje aan. Heerlijk toch ? Zo hebben we meteen twee nieuwe woorden er bij, en wellicht, als we in de dialecten gaan kijken, zijn er nog enkele meer te vinden voor het zelfde draagbare radiootje... Een begrip die nu in de praktijk al weer aan het verdwijnen is, omdat dat radiootje zelf aan het verdwijnen is en vervangen werd door nieuwe dingen...
Taal leeft niet zozeer via de schrijverij, maar door het babbelen en verwerken in de levende spreektaal !

Waarvan akte

tot de volgende ?