We zijn vandaag naar Dadizele gereden, naar Floralux, onder meer om bloemen voor het kerkhof... Natuurlijk kun je hier ook bloemen kopen, maar dan mis je de uitstap...
Ach, veel hadden we niet nodig, en toen we al heel vroeg klaar waren met de inkopen, besloten we maar naar huis te rijden, en zelf kokeneten te spelen, en niet naar een restaurantje te gaan... Anders moesten we nog een uurtje zoek brengen, met rondslenteren in het kleine stadje (gemeente?)...
Dus waren om iets na twaalven thuis...
Heb ik ondertussen spaghetti binnen en zit al weer te bloggen...
Heel de winkel stond in het teken van Allerheiligen... en Kerstmis !
Een beetje vroeg als je het mij vraagt, maar je vraagt me niks.
Hoewel ik helemaal niet hou van de glitter en glimmer van het moderne kerst-beleven, heb ik eens een korte wandeling gemaakt door dat gedeelte van de winkel... Feestelijk, dat wel, maar helemaal niet Kerstmis... Je moest zelfs al zoeken om nog het ouderwetse stalletje te vinden met de lieftallige beeldjes er in... Nee, nu is Kerstmis helemaal glitter en glamour... Feesten lijk de beesten zoals ze nu zingen.
En ik kan het niet helpen, dan heb ik wat heimwee naar vroeger... Naar het kerstfeest aan de feesttafel gevolgd door de nachtmis, met zijn allen, verenigd in de sfeer én de geest van het feest. Ja, het was ook al een feest, met sparrenboom en glinsterende ballen en flikkerende kaarsjes (en één keer een brandende kerststal...) , maar we stonden toch nog eens stil bij Kerst...
Nu is het gewoon een feest in de lange resem van Nieuwjaar tot...Oudejaar, waarbij er weinig maanden zijn zonder een of andere reden om te FEEESTEN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En het lijkt wel of de mens van vandaag die feesten hoog nodig heeft... Bij de meeste mensen is de dag heel simpel en heel gelijklopend: opstaan, koffie, wassen, naar het werk, taak verrichten zonder arbeidsvreugde maar voor de centen, terug naar huis, avondeten, TV kijken, slapen gaan... Opstaan, koffie, wass.... Oeverloos leven in een lange sleur, slechts onderbroken door een weekend, die alleen maar goed is, als er kan uit de band gesprongen worden... Als er feesten zijn, etentjes, weg, weg van thuis, weg van het gewone... Weg met de knusse gezelligheid thuis, want daar is alleen maar een TV die het leven dicteert en die alleen maar vervelende stokoude films presenteert of de 97.847° uitzending van de grote Cross Van Bommelskonten.... (En weer met dezelfde winnaar, en de zelfde renners in de sprint naar het einde...) Zelfs de renners vallen in de val van de herhaling...
Gewoon eens bij elkaar zitten, bezig zijn met een of ander, zoals het was, héél lang gelden, voor de de komst van het saaie bakje... (Nu is het niet eens meer een bak, het is plat en groot geworden, bijna muurvullend in sommige huizen, om duidelijk te maken wie daar regeert....)
En dan komen we naar huis, met een klein potje (aan een columbarium is niet veel plaats om iets te zetten)... in kunstbloemen, zodat ze een hele winter lang wat kleur brengen bij de dood... In de zomer staat er nu en dan een vers plantje, tot de kerkhofkonijnen het hebben ontdekt en het gebruiken als exotisch snoepje)
Ik erger me ieder jaar weer, meer en meer aan dat kerkhofgebeuren... Het lijkt me steeds meer een obligaat gedoe. Je ziet er mensen die lachend en babbelend wandelen tot aan een of ander graf, dan eventjes het gezicht in een trieste plooi zetten, een momentje stilstaan, sommigen nog met een al even obligaat kruisje, en dan weer weg. Oef, dat is ook weeral voorbij. Oef onze plicht is weeral vervuld...
Ik heb mijn kerkhof, met al mijn bekenden, vrienden, familieleden en mijn zoon, hier bij me... In mijn hart. Niet op het witberijmde kerkhof, maar in mijn gedachten, in mijn leven... Hoeveel dingen zijn er niet waarbij je weer denkt aan die of die... Kleine dingen die je plots weer een tikkeltje verdriet bezorgen, maar ook milde en goede herinneringen...
Kerkhofblommen... een zee van witte en gele chrysanten die de graven bijna verbergen, blommen over leed... een mantel op het verdriet, zodat verdriet dat saaie leven toch maar niet nog saaier zou maken...
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten