Misschien staat u er nooit meer bij stil, maar denk je wel eens aan je auto ? Dat is een ding met een ontploffingsmotor... Je giet een ietsepietsie buskruit in dat ding, laat het ontploffen, en hop je wiel draait een halve slag rond... Nu doen we dat niet met buskruit of nitroglycerine, maar met benzine of diesel, maar eigenlijk verandert dat niet veel aan het concept! Je neemt een stof die je kunt laten exploderen, en jaagt met die explosie je wielen rond, en je doet dat op zo'n hoog tempo dat je de ontploffingen niet eens meer hoort als afzonderlijke knallen, maar slechts als een geronk...
Als je dat bedenkt, dan voel je je op slag heel wat minder zeker in dat voortbewegende vehikel !
Kijk, dat heet dan verwondering...
Je staat voor een boom, kijkt de hele stam naar boven tot in de top... Dat is een levend ding, een echte reus ! En dan vraag ik me af, hoe raken de voedingstoffen uit de grond in die boom, hoe wordt dat allemaal tot ginder heel boven gevoerd ? De grootste geleerden hebben daar nog geen antwoord op, dus rest je zelfs geen andere alternatief dan met je verwondering te blijven zitten...
Maar ook in je eigen lijf heb je zoiets, via het bloed worden de onderscheiden voedingstoffen, suikers, vetten, zuurstof en noem maar op vervoert door enkele honderden kilometers bloedvaten en -vaatjes.... En wonder boven wonder, ze leveren overal op de juiste adressen de juiste stoffen af.
En ik sta weer vol verwondering over dat wonder na te denken.
Je kijkt naar de sterren en denkt na over het uitdijende heelal... Over de exoplaneten die ze nu bij bosjes aan het ontdekken zijn, en waar hoogstwaarschijnlijk ook "aardes" bij zitten, waar heel waarschijnlijk ook leven is ontstaan, waar heel misschien zelfs denkende wezens zoals u en ik rondlopen... En je voelt je ontzaglijk klein en verwonder je over het menselijke brein dat dit alles weet te ontdekken, te beredeneren en er wiskundige formules aan vast te binden...
En dan vraag je je af wat die briljante geleerden zouden doen als je ze in de Kalahari-woestijn zoudt neer planten... Of ze in staat zouden zijn om te overleven, zoals de Bosjesmannen daar wonderwel in slagen... En je vraagt je af wie de slimste is...
Verwondering...
Heel mijn leven is gevuld met verwondering...
Verwondering is ook een beetje: niet begrijpen...
Verwondering is ook ontzag...
Verwondering is aanvaarding zonder meer, zonder begrijpen, zonder kennis...
Verwondering is wellicht ook Godsbesef
...invullen van wat je niet begrijpt door een "noodoplossing": God, die alle gaatjes opvult.
Wellicht ligt daar dat universele besef van "God" ?
Is het godsbesef dan verwondering en dus ook een beetje het kind in je behouden?
Ik denk dat het wel degelijk verband houdt.
En vermits we zo veel hebben dat niet te begrijpen is door de doorsnee mens, is het antwoord op heel veel dingen de gaatjesvuller: God...
We binden zelfs een hele wetgeving aan dat vage begrip, als je geen mens bent met de mensen, dan hoor je niet bij het godsvolk. Wellicht bonden we die wetten aan ie God, omdat we het wel wisten hoe het moest, maar dat de dreiging van dat onbegrijpelijke dwingend was. De eeuwige straf weet je wel... En je kon er zo heerlijk dingen inbouwen die de macht van de priesters en de koningen bevestigden boven alles uit...
Er is nog steeds niet zo veel veranderd...
Er zijn nog steeds "onaantastbaren", zelfs nu de wetten geseculariseerd zijn...
We hebben zopas ontdekt dat er zelfs nog soorten bijkomen:
... de bankiers....
djudedju... Er is niets nieuws onder de zon, het heeft alleen een ander kleedje aan.
en wij...
wij verwonderen ons.
tedju !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten