Zie toch, hoe lief ze zijn voor elkaar...

Image by ReindeR Rustema via Flickr

Mocht het passen in onze beeldcultuur, ze beten elkaar letterlijk de kop af! Om beurt hemelen ze zichzelf op, en maken ze alle anderen tot brandhout.
Wetende dat goede wijn geen krans hoeft, zoek ik wanhopig naar de goede partij, degene die het niet nodig vindt zichzelf de hemel in te prijzen, maar ik vind er geen... Nochtans, ze hebben allemaal één grote gave: ze spreken de onverbloemde waarheid als het over de anderen gaat, en dan moet ik wel weer tot de conclusie komen, dat er geen ene goeie tussen zit. (Maar dat wist ik al na al die jaren het politieke gesjoemel bekijken)

Als je ze hoort, dan stevent ons land naar de zwaarste en langdurigste politieke crisis af sinds mensenheugenis... Iedereen weet dat je in ons door particratie verziekte landje, geen regering kunt vormen zonder het aangaan van coalities, en als ik ze hoor lief zijn voor elkaar, dan is er geen enkele coalitie meer mogelijk... Ik denk dat de enige oplossing zal zitten in een volstrekte minderheidsregering, het land laten regeren door de Partij van de Arbeid, die nu misschien wel aan één vertegenwoordigd zal geraken... Dat is genoeg om minstens even goed te regeren als we nu zien met ons 55 ministers en oneffen. (Die elkaar voortdurend in de haren zitten, één man alleen kan moeilijk zichzelf in de haren zitten)

Moeten we niet terug naar de basics van de democratie ? In het oude Griekenland had men een systeem dat men, in tijden van crisis, de verantwoordelijkheid gaf in handen van één man, herinner je iets soortgelijks in de tijd bij onze De Haene, een regering met volmachten... (Die moet je nu ook niet meer vragen, die heeft zoveel beheersfuncties dat hij onmogelijk nog tijd kan maken voor zoiets onbenullig als het Vaderland) Niet dat ik voorstander ben van zo'n systeem, maar het is te verkiezen boven een volslagen onvermogen van een regering die vastloopt in oeverloze compromis om toch maar tot een coalitie te kunnen komen... We zagen het resultaat, de man die hier in Ronse Franstalige pamfletten verdeelde om te stemmen te ronselen voor zijn zitje in de Vlaamse deelregering, hangt nu plots de extreme Vlaming uit, en doet de regering vallen over BHV... In ons apenlandje kan alles...

In het oude Griekenland stelde men aan die regeringsvorm een bepaalde termijn, bij voorbaat bepaald en (meestal) gerespecteerd. Bij onze laatste ervaring, een regering met volmachten, zagen we ook iets dergelijks. Maar dat lijkt me nu zelfs niet eens meer haalbaar! De versnippering en de verschillen tussen de partijen is nu immers zó groot, dat men niet eens meer kan komen tot een regering die zou kunnen met volmachten regeren. Néé, mij lijkt dat we - op zijn minst tijdelijk- het systeem van wat men halsstarrig democratie blijft noemen, moeten herzien. Want wat we nu hebben heeft geen uitstaans meer met democratie!!!

Neem om het even welke grote partij (nu ja groot...) in ons landje, en kijk eens op welke manier die partij dan fungeert! Alle beslissingen worden vooraf bepaald door het partijbureau, en als je dan eens echt van nabij gaat kijken, dan stel je vast dat in dat partijbureau de zaken eigenlijk beslist worden door een handvol grote manitou's... De krokodillen ...

Met andere woorden, voor wie je ook stemt, je stemt in werkelijkheid voor de twee of drie kopstukken van die partij. Jou stem heeft slechts in zoverre invloed, dat je al dan niet een sterke positie veroorzaakt voor die of gene partij. Meer niet.

De democratie is ter ziele gegaan met het sterker worden van "de partij", lees het handjevol leiders van een partij. Bij de verkiezingen wil men het telkens en telkens weer aan de mensheid verkopen, dat je kunt stemmen voor Piet, of voor Jan, voor Louiseke of Marie, en dat jou stem dan via Piet, Jan, Marie of Louise zal doordringen in het beleid van dit land/provincie/gemeente of wat dan ook... Want het systeem der krokodillen werkt zelfs in de onderdelen van de partijen door.

De enige echte democratie die ik nog ken is de Zwitserse, waar men bij volksreferenda de belangrijkste beslissingen neemt. Hier richt men ook soms een referenda in, zoals bv over de Lange Wapper te Antwerpen, maar als dan die Lange Wapper afgewezen wordt, dan vertaalt de regering van dienst dat als: we moeten de formule herzien, het is immers alleen maar die formule die afgewezen is... en heel de massa stembriefjes van het grote referendum wordt verwerkt tot WC-papier... Tot zo ver ONZE democratie...

Eén van de beste manieren om de democratie naar de duvel te helpen, is...de democratie...
Het lijkt heel democratisch om steeds maar nieuwe en andere partijen het levenslicht te laten zien, maar door die versnippering is het net dat systeem dat de misbruiken en de particratie mogelijk en makkelijker maakt. Het zou veel beter en zekerder zijn een systeem te hebben waarbij maximum drie partijen mogelijk zijn, maar in ons Absurdistan zou dit meteen al vertaald worden in 6, drie Waalse en 3 Vlaamse, en er zit nog een dikke kans in dat men ook nog een gat ziet om er nog eventjes 3 Brusselse bij te maken... en we zijn weer aan af.

Och, wat ik ook vertel, ze gaan toch weer hun gedacht doen, en wellicht nog wat meer ministerpostjes creëren om alle partijen van de onmogelijk werkende coalitie toch een schijn van werkzaamheid te geven, en wij zullen weer alle wereldrekords kloppen qua aantal ministers per hoofd van de bevolking. Nog een paar verkiezingen en onze werkloosheid is opgelost, we maken ze allemaal minister... Kunnen ze met zijn allen gaan memmen over het verhogen van de pensioenleeftijd, en de pensioenleeftijd voor de ministers behouden op ... 52 jaar (echt waar!)

och, ik ga stoppen... Ik kan alleen nog maar de inkt van mijn pen vervangen door vitriool, maar dan verbrand ik alleen uw vingers en niet heel die politieke poppenkast...

tot de volgende ?