Het bloeiende WC-huisje

Image by Jonathan & Sorena via Flickr

Gekke titel? Wat denk je, die schrijver moet ook niet onder water zitten om te broebelen?

En toch... Het enige gekke is dat ik deze titel veel te mooi, te net, te opgepoetst heb neergeschreven. Ik wil gewoon een kleine anekdote vertellen van lang, lang geleden... Ik heb het je al verteld, ik heb maar één nichtje, en over haar gaat het...

Zoals ikzelf, is mijn nichtje ook Westvlaams, en als ik stel dat mijn titel te mooi, te net, te opgepoetst is, dan is dat omdat ik de titel eigenlijk in het Westvlaams zou moeten weergeven. Maar vooraleer ik dat doe, wil ik u eerst wat van dat heerlijke dialect leren... We doorlopen even een huis, maar in het Westvlaams , dus een us ( met een u zoals in uw)... Je komt een huis binnen in de gang (hall, dan heb je de voorkamer, meestal was dit vroeger de salon, maar heet dus de voorkamer, dan had je de achterkamer, de salle à manger ofte dus de eetkamer. Dan had je de achterkeuken (keuken) en soms was er dan een kamer die gelegen was op de half in de grond verwerkte kelder, dat was dan de voutekamer. Wellicht komt die naam van het feit dat de kelder overwelfd was, en gewelven, dat zijn vouten. Dus de kamer op de vouten is de voutekamer. Langs de trap ga je naar het verdiep. Daar liep je in die oude huizen niet op gewelven, maar op een plancher (op zijn Frans), de plankenvloer. Daar waren de slaapkamers. was het een kleiner huis, dan waren die kamers gelegen op een gedeelte van de zolder. Dan sliep je onder de pannen. Badkamer en dergelijke bestonden in die oude huizen niet, dat was alleen in rijke herenhuizen voorzien. Bij de gewone huizen van de werkmenschen werd er een verzinkte kuip op de grond gezet in de keuken, en daarin wasten we ons, dat was het bad. Het WC was buiten, op de koer gelegen, een klein hokje naast de andere koterijen... In West Vlaanderen sprak men van "het vertrek". In veel huizen was dit nog een toilet zonder stromend water, een plank om op te zitten, met een gat in, die rechtstreeks uitgaf op de beerput. Wij woonden in een buitenwijk van de stad, en daar was al een toilet met een "sasj" (chasse), een doorspoelsysteem, waarvan het waterreservoir hoog boven je aan de muur hing, wellicht om meer druk te hebben?
Maar dus kun je in de titel het woord WC rustig gaan vervangen door vertrek...

Mijn nichtje was nog een kleine kleuter, en ging braaf naar de kleuterschool, waar haar de eerste beginselen werden bijgebracht om op te groeien tot een wellevende burger. En mijn nichtje was een welopgevoed meisje, dus leerde zij gretig alle vormen van wellevendheid die haar door de juf werden bijgebracht. Zo zal er wellicht ooit eens een kleine kleuter in de klas naar het WC hebben gemoeten, en dat brave kind zal dan in de taal van thuis aan de juf gezegd hebben dat ze moest kakken... De juf hielp haar niet alleen, maar leerde de klas aan dat kakken een vies woord was, en dat je naar de WC moest gaan, voor een grote of een kleine boodschap...Maar och, mijn nichtje was nog zo klein, en dat WC was zo'n vreemd woord dat dit haar niet meteen was bijgebleven... En toen ze op een dag thuiskwam, stond er op de vensterbank een nieuwe bloempot, met een mooi bloeiende cactus in. Toen ze haar moeder hoorde zeggen dat dit een cactus was, reageerde ze, de juf indachtig, dat mama dat niet zo mocht zeggen, kak, dat was vies, ze moest zeggen vertrek-uzzetje...

Och, het is maar een kleine historie van een kleuter die een woord verhaspelt, maar het is leuk, zo leuk dat het me al die jaren is bijgebleven. Zo leuk dat het eigenlijk een beetje een gevleugeld woord is geworden in de familie. En wellicht is mijn nichtje, die nog steeds een wellevend mens is, is er wellicht nog steeds een beetje gestoord voor als we dit verhaal weer eens aanhalen... Maar het is niet kwetsend, het is leuk, het is onschuldig, het is niet om mee te schateren, maar om eens te glimlachen en te gniffelen over kleutertaal in het algemeen...

Wellicht zijn er in ieder gezin, in ieder familie wel van die anekdoten die wel een hele generatie meegaan. Ze zijn deel van het gezin, ze vormen mede de muren van het thuis, waar een huis in stenen gebouwd is, is een thuis gebouwd uit al die kleine dingen die het gezin aaneen smeden. Ik heb u dus een klein stukje bouwsteen van een thuis aangereikt, en dat is een waardevol iets! Draag er dus zorg voor, en heb eerbied voor al die kleinen dingetjes die jouw thuis vormen. Elk op zich zijn het zo'n onbenullige dingetjes, maar samen kan het een onaantastbaar fort vormen, iets wat de Engelsman doet zeggen: "My Home is my Castle", mijn thuis is mijn burcht... Het is een beetje zoals met de stenen muren van je huis, het zijn niet de stenen die de muren vormen, het is dat beetje mortel er tussen dat de boel aan elkaar houdt!

En het mag gek klinken, maar wij hechten in veel gevallen veel meer aandacht aan de grote dingen, de stenen, en veronachtzamen al die kleine dingen die de cement vormen. Het leven in een gezin, het samenleven, dat is geen hoop stenen, dat is een bouwwerk, en dat kan maar bestaan bij gratie van goeie mortel! En kijk eens naar gezinnen waar het niet echt goed gaat, en dan zie je dat het veelal over die kleine dingen gaat, niet over grote feiten, maar over de mortel van het leven. Je ergert je over onbenulligheden zoals het snuffelend ophalen van de neus, over het wiebelen met de benen van je partner die rustig in de zetel zit...Dingen waarvan je eigenlijk heel goed weet dat het onbenulligheden zijn, maar die toch op je zenuwen werken... Kleine stomme dingetjes? Nee, heerlijke onbenulligheden!

Je mag een heerlijk stuk vlees bereiden, het zal je niet smaken als je er niet een klein beetje zout en wat kruiden op doet. Zonder die onbenulligheden is het bijna smakeloos. Bekijk dat irritante gesnuf eens als het zo vertrouwd geluid, dat je zegt, zonder kijken, dat je partner er is. Heerlijk toch ?

Je kunt je dus ergeren of je net gelukkig voelen met die kleine dingetjes, aan jou de keuze om er mortel mee te maken, of het als los zand te voelen, die knarst tussen de tanden. Hoe langer je bij elkaar bent, hoe beter je ook al die kleine hebbelijkheden van elkaar kent, en hoe meer het je bindt of uit elkaar duwt.. Je hebt zelf de keuze!

Maar ja, we leven in een wereld die ons telkens weer de verkeerde dingen voorhoudt. Liefde dat is of alleen sex, of het is alleen dat alles verterende gevoel van oneindig durende verliefdheid, lekker eten dat kan alleen in een sterrenrestaurant, geluk dat is rijkdom... en ga zo maar door... Ik heb steeds de indruk dat al die verhaaltjes gemaakt worden door mensen die zelf nog op zoek zijn naar geluk, naar liefde, naar smaak... en die niet beseffen dat het voor hun voeten ligt, je moet het alleen oprapen. Je vindt dit alles immers in tevredenheid, in aanvaarding van het leven, in het content zijn met wat je hebt, met wat je bent. Maar dat vertelde ik je al menig keer.

Ik hoor hier heel de tijd de schilder-behangers aan het werk in mijn hall (gang)... Gisteren kregen wij een telefoontje dat ze vandaag kwamen, en dus hebben we alles uit de gang en de traphal weggehaald en weggezet, zodat de mannen hun werk kunnen doen. En natuurlijk had ik dat niet mogen doen, want heel de namiddag, heel de nacht en nu nog zit ik hier met hevige pijn. En deze namiddag moet ik dan nog hobby gaan geven... Pijnstillers meenemen!

En het mag gek klinken, maar zelfs met die pijn acht ik mezelf een gelukkig mens! Er is immers nog zoveel dat ik kan doen, een hele wereld! En jouw wereld mag dan groter zijn, meer mogelijkheden in zich hebben, ik heb geleerd de mijne te aanvaarden als mijn leefruimte, en ik ben er gelukkig mee. Of ik nooit eens jaloers ben, nooit eens spijt heb dat ik bepaalde dingen niet kan? Och ja, ik ben ook maar een mens, maar ik heb geleerd dat het overschrijden van de grens pijn doet, dus leef ik binnen die grenzen, en kan daarbinnen ook perfect gelukkig zijn! En zeg nu zelf, het is veel leuker gelukkig te zijn dan jezelf ongelukkig te maken. Een vink in het wild leeft hooguit een jaar of drie, vier... een kanarie (ook een vinkensoort) leeft in zijn kooitje een tiental jaar en fluit zijn tevredenheid uit. Ook hij is gelukkig binnen zijn leefruimte. Er is een veel groter ruimte daarbuiten, en je kunt jezelf ongelukkig maken met te dromen over vrijheid...maar dat brengt je niets bij, in tegendeel!

Vrijheid is een kwestie van gevoel, van je gelukkig voelen, of zitten te kniezen over de mogelijkheden die je niet hebt. Je kunt gelukkig zijn dat je buur een nieuwe wagen heeft, of je kunt je diep ongelukkig voelen omdat jij geen nieuwe wagen hebt... aan jou de keuze

tot de volgende ?