Roborst, een hemels dorpje

Image by Erf-goed.be via Flickr

Vandaag is het rommelmarkt in Roborst, een piepklein dorpje in Zwalm, gekend voor de kweek van waterkers. Maar het is meer dan dat, het is een van die typische mooie dorpjes in de Vlaamse Ardennen, met kronkelende straatjes over de mooie hellingen, en ... een wondermooi kerkje.
Ook nu weer zagen we verschillende mensen foto's nemen van dat kleine reliekschrijntje in het groene dorpje. Vandaag extra mooi gemaakt met voor de ingangspoort van het oude kerkhof een plaatselijke reus, met een olijk gezicht en een knoert van een neus. Ook al zo'n echt Vlaams verschijnsel, de reuzen... Ieder dorp heeft er minstens een, die bij stoet, kermis en zelfs processies wordt uitgehaald en dansend door de straten wordt gedragen.
God, wat leven we in een mooie streek!
In de terugweg keek ik over de velden met koren en weiden vol koeien en paarden, hier en daar wat schapen en een weide zelfs met geiten, witte geiten...
Heerlijk land vol met kapelletjes, echte en andere, want de kapelletjes aandoen kan in Vlaanderen net zo goed betekenen een pot gaan pakken. En het ene verhinderd het andere niet, want bij echte beewegen wordt er ook wel eens halt gehouden om de inwendige mens te versterken. Vlamingen zijn nu eenmaal wat bourgondisch aangelegd...
Wij houden van het leven, en vooral van de goede dingen van het leven. Een goed glas en eens lekker eten, dat is voor de Vlaming zijn idee over de hemel. Laat de moslims zich maar amuseren met hun maagden, wij zien het breder, ruimer en copieuser. Ergens zijn de Rubensiaanse vrouwen nog steeds een beetje een ding van ons. Wij volgen wel een beetje de mode van dunne mensen, maar aan een vrouw mogen de onderdelen die er moeten zijn, best wat uitgebreider dan in de modeboekjes. Die vrouwen waarvan de Vlaming zegt "noch buik, noch tette", dat is niet zo ons ding. Ons leven moet ook daarin ruimbedeeld zijn.
Er zit nog steeds een stukje van Breughel in ons, het mag niet grof zijn, maar wel leutig, wat boers mag ook best, als het maar goed en lekker is.
Zo zijn we nu eenmaal, genieters...
Hard werken en dan genieten met dezelfde inzet.
Kortom: leven zoals het voor ons hoort.

Pallieter, is een goed beeld van wat een Vlaming is, het is natuurlijk een beetje in de magistrale verf gezet door een onvergankelijke Felix Timmermans, maar toch, dat boek beschrijft wonderwel ons innerlijke en uiterlijke zijn.

Het moest maar zo goed niet zijn, dat is zowat de lijfspreuk van de Vlaming, en wat kan er verkeerd zijn aan genieten van het leven? Niemand is er bij gebaat te treuren en sikkeneurig te zijn, maar iedereen geniet van het kijken naar het genieten! Dat is al een genot op zich!

Ik hou van Vlaanderen, ik hou van de Vlamingen, het is waar ik geboren ben, waar ik getogen ben. En we gaan ver in dat genieten, we gaan naar vreemde landen om daar te gaan onderzoeken hoe lekker het eten daar wel niet is, en brengen dan de recepten mee, om het op Vlaamse wijze over te doen. Alleen, waar in het oorspronkelijke recept melk staat, vullen wij dat in met room...'t moest maar zo goed niet zijn...

Ik ga stoppen, 'k krijg er honger van !
tot de volgende ?