Kerkhofblommen

Ik hou van de van de wat stroachtige geur van chrysanten.
Ook de vele vormen en kleuren houden mijn aandacht gaande.
En toch, het zijn kerkhofblommen... Als je deze tijd van het jaar op het kerkhof komt, dan nodigt dat je als het ware uit om te wandelen, te flaneren, langs de ontelbare kleine voortuintje van al dan niet imposante dodenhuizen en huisjes.
De dood is deze dagen verworden tot een industrie.
En toch is er ook iets goeds aan, iets moois, iets sereens...Het is de tijd dat iedereen genood wordt om weer eens te denken aan al wie er nu niet meer bij is, maar ooit een deel van je leven vormde.
Het is een bittere, wrede dag, voor al diegenen die het verdriet nog niet wisten te kanaliseren naar de zee van stilte, de zee van verstilde liefde en smart.
Sommigen beweren dat verdriet "slijt", 't moet verbomen, zeggen ze dan bemoedigend.
Verdriet slijt niet, verdriet verboomt niet, verdriet is als een edelsteen. Je krijgt hem in je hart geduwd als een brute harde vorm vol scherpe hoeken die je voortdurend snijden en pijn doen. Maar door al dat gewrijf en geprik slijt ook die harde steen stillekes af, en veranderd in een gladde mooie edelsteen, die je lief is, die je koestert, die misschien nog wel eens eventjes prikt, maar die veeleer een gedenksteen is geworden die in je hart straalt en warmte geeft. Al de bitterheid, al pijn slijt af, en er rest alleen het mooie gedeelte van het verdriet, de zoete herinneringen, de liefde en een het verlies dat echter niet meer zo hevig prikt, niet meer snijdt, maar die je op een of andere manier lief is. Het is of de ontvallene weer een stuk van je leven is geworden, in een verstild verdriet.
Voor jou is die dodendag van vandaag niet nodig... voor jou zit veel meer van de dode in je hart en je geest en je lijf, dan ze ooit op het kerkhof hebben neergelegd... Daar ligt alleen het lichaam, koud en verstild, in je hart blijft de kern van zijn of haar leven bewaard.
Voor mij hoeft er geen kerkhof. Dat dode lichaam zegt me niet zo veel... Ik heb veel meer aan mijn herinneringen aan een levende.

Gisteren is Bart geweest, hij kwam van het kerkhof, en Ewoud moest voor de school een stamboom opmaken van de familie, tot zijn overgrootvader... Ik kon hem makkelijk helpen dan zij het onverdroten werk van Albert Goderis, die zich onledig houdt met het monnikenwerk van de opbouw van een stamboom van ons geslacht... Ik heb hem wel gezegd dat hij de nodige stukken er maar moet uit kopiëren, ik zou niet graag het document op zich kwijt zijn... Ze doen tegenwoordig heel andere dingen dan wij deden in de school.
Maar één ding doen ze zeker veel te weinig ! Ik stel vast dat de jeugd aan het opgroeien is tot betonpalen. Zo stijf, zo stram ! Ze doen veel te weinig aan lichaamsbeweging, en hebben geen fysiek meer. De tweeling van Veerle, dat gaat nog, dat zijn kinderen die hun vertier voor een groot stuk vinden in spelen, lopen, klimmen en noem maar op, maar de twee van Bart, die zijn veel beter op schools gebied, maar wat een stijve stramme mensen worden dat ! Het gekke is dat ze ook niet echt graag spelen in de zin van spel waarvoor je heel je lijf moet gebruiken. Het zou goed zijn mochten ze bij een jeugdbeweging gaan, waar ze via sport en spel niet alleen zouden bewegen, maar wellicht ook leren houden van het bewegen. Maar het is wel hun gebrek aan interesse voor het spelen die hen ook verhindert naar de jeugdbeweging te gaan. Eén ding doen ze wel, ze gaan mee gaan joggen, dat is toch al iets...

Vorige week kreeg ik hier een vragenlijst binnen over TV... Ik vul niet veel van die dingen in, maar omdat ik een tv-hater ben, die slechts nu en dan kijk, tegen de verveling in, heb ik de vragenlijst ingevuld... Ik kreeg te weinig mogelijkheden om mijn zeg te zeggen... Eén van de vragen was of ik bereid zou zijn bij te betalen, en hoeveel voor een bijkomende sportzender... De mogelijkheid om te betalen voor het niet hebben van zo'n onding stond er geeneens bij ! Klotebevraging. Was dan nog duidelijk een verdoken reclame voor belga? kom nou!

Ooit las ik een mopje over dergelijke bevragingen, ik meen ergens ooit in readers digest of zo... Een man moest gedetailleerd en in percentages opgeven hoeveel tijd hij besteedde aan al zijn verschillende taken in zijn functie. De man begon gewetensvol alles op een lijstje te zetten en er dan zo goed mogelijk een percentage op te plakken. Toen hij de taak volledig had vervuld, bleek bij een laatste controle dat hij slechts aan 99.5 % van zijn tijd had omschreven. Hij dacht al aan het hertypen van heel die opsomming met een kleine correctie er aan, toen plots zijn gelaat verhelderde...Hij schreef: Het invullen van zinloze vragenlijsten: o.5%.... Hij heeft nooit ook maar een reactie op zijn schrijven gekregen...Want, zo gaat het veelal, dergelijke breed opgezette studies blijken niet het verwachte antwoord te geven, en verdwijnen zoals ze ontstaan zijn...in het niets....

Vandaag is het mooi weer...En toch zie je andere hemels dan in de zomer... Ik denk dat dit komt doordat een gedeelte van de de lucht weerkaatsende eigenschappen heeft, en dat de sombere herfstkleuren van beneden, de kleuren van boven iets veranderen. Het is precies of er in de lucht iets van oker doorschijnt.

't Zal wel inbeelding zijn, van een veel te gevoelig- aan-het weer-type....

tot de volgende ?