Ouderwetse jeugd...

Ik heb vastgesteld dat de jeugd verdomd ouderwets is !

Kijk, al enige tijd heb ik - met enige moeite - mij aangepast aan het moderne onderwijs, en het alfabet opnieuw aangeleerd volgens de moderne leerwijze.
Vroeger zei ik aa, bee, cee, im, in, pee quu ir is tee... nu zeg ik a (kort !), bu (zoals in muf),cu, du, e, fffu... en ga zo maar door....
Is er iemand die mij dan kan uitleggen waarom de jeugd voortdurend spreekt over isimissen in de plaats van over sumusussen ???
Graag per kerende uitleg aub (al eens uitgesproken zoals het hoort a-uu-bu ? Gek hé ?

Ik stel in ieder geval voor dat wij ons duidelijk als progressief profileren, en dus sumusussen zeggen. Waarvan akte.

Wij hebben nog héél véél werk om de jongeren aan te leren consequent te zijn ! denk maar aan de vunu, de u-su-a, de ku lu ju, het acuvu, en ga zo maar door ! In ieder geval zal de aanpassing de inzet vergen van vele mensen, misschien kunnen wij wel mensen vinden op de ruvua, en ze laten herscholen op de vuduabu ?

Voor mij is de uitvinding van het potlood (niet verwarren met de pot lood) wel een van de grootste verwezenlijkingen van de mensheid !
Na schrijven met houtskool (stoffig en weinig kans op blijvend resultaat) vond iemand grafiet en de mogelijkheden die dat bood. Maar zuivere grafiet is zeer breekbaar en ook dat is zo vettig dat het smet zodra je er over wrijft. Een of andere vernufteling vond dan dat je het kon mengen met klei, en dat je daardoor een sterkere stift bekwam, die minder "afwreef". De ervaring leerde dat je hardere en zachtere schrijfstiften kon maken met de meer of mindere toevoeging van klei. De man die er echter op kwam die mengeling in een stukje hout in te brengen, dat was pas het genie dat zorgde voor DE doorbraak.
Plots kon je schrijven en tekenen waar je maar wou ! Je hoefde geen speciale dingen mee te nemen, alleen een potlood en wat papier en je was in staat te noteren, te schetsen, meesterwerken te scheppen.
Bovendien was het een goedkope materie, die bereikbaar was voor een heel grote groep.
Net zoals de lei en de griffel heeft het potlood gezorgd voor de ontwikkeling van de gewone man uit de straat !
Ik zou mij het leven zonder potlood niet meer kunnen voorstellen!
Ik kan mij ook bijna geen enkele dag herinneren zonder potlood, of het was tijdens een of andere hospitalisatie (en als ik wist dat ik enkele dagen moest blijven, dan had ik papier, kruiswoordraadsels (en nu sudoku's) én een potlood mee !
Toen ik nog werkte, lag er naast mijn telefoon een blok papier en een potlood of potloodstift... Niet om te noteren, dat deed ik op een ander vel papier, maar om te droedelen, peetjes tekenen, terwijl ik zat te telefoneren. Ik deed dat bijna zonder ik het besefte...en ging automatisch over van nota's nemen naar droedelen en vice versa.
Ook nu nog, 's avonds zit ik aan tafel voor de tv, luister meer dan ik kijk, en zit te tekenen... Sinds ik ziek ben hou ik de meeste van die schetsen bij, en heb reeds dikwijls teruggegrepen naar die boeken om ideeën te hebben om weer eens een juweel te maken uit been, een knop voor een wandelstok, en noem maar op. Ik gebruik het ook om oplossingen te zoeken voor moeilijkheden in het tekenen, en zal soms 10, 12 keer iets tekenen om tot het gewenste resultaat te komen. Het is dus ook een soort kladboek. Ik heb hier het schetsboek van JOHFRA, een nederlandse kunstenaar die zeer bijzondere dingen maakt, sprookjesachtig, soms griezelig... Ik ga dood van jalousie als dat die man zijn schetsboek is ! Iedere tekening is af ! Mijn schetsboek staat vol met honderden mislukkingen en enkele heel mooie...Dat schetsboek van Johfra ben ik ook jaren kwijt geweest, en ik was al heel lang weer op zoek om het ooit eens opnieuw te kunnen kopen, toen, na jaaaaaren de ontlener het me kwam terug brengen. Ik teken nu en dan nog geinspireerd door die schetsen...
Potlood...Ik denk dat er hier over het huis verdeeld wel honderd of meer potloden, mienekes (stiftjes voor een vulpotlood) , dikke grafietstiften waarmee je heerlijk groot kunt schetsen, en enkele houders om dergelijke stiften te kunnen "op" gebruiken, sepiakleurige potloden, rode terrakleurige, stiften houtskool... en dan spreek ik niet van de tekenpenselen, de potten ecoline en en chinese inkt, en het blok echte chinese inkt met het stenen kuipje om die blok in op te lossen tot de gewenste tint van zwartheid... (Dat is eigenlijk de echte chinese inkt !)...
Buiten mijn slaapkamer is er wellicht geen plaats in mijn huis waar er geen tekenmaterialen liggen.
Ik zou niet kunnen leven zonder tekenen...
Het is bijna zoals het gezegde over de italianen...
" Als je wilt dat een Italiaan zwijgt, bind dan zijn handen vast"
Als je mij stil en ongelukkig wilt, neem dan mijn tekenmateriaal af.

Ik heb niet de pretentie me een kunstenaar te noemen, maar ik ben maar gelukkig als ik creëer...dus zal ik er wel ergens dicht in de omtrek van zitten. Trouwens, wat is een kunstenaar ?
Mijn bepaling voor een kunstenaar ligt héél hoog... Iemand die een onsterfelijk kunstwerk heeft gemaakt, iets waar alle generaties kunnen blijven naar opkijken en van genieten... Als iemand twee of meer dergelijke werken maakte, dan was hij een genie op het gebied van scheppen van mooiheid ! Maar ik ken er niet veel die meer dan één werkelijk verbluffend eeuwig werk hebben gemaakt... Je kunt een Rubens, een Rembrandt groot noemen, maar kijk eens in je eigenzichzelven, dan denk je veelal aan één werk, het werk dat je zodanig imponeerde, dat het in je geheugen gegrift staat !
Je kunt in een museum lopen, verbluft kijken naar prachtige schilderijen, het meesterschap, het beheersen van de techniek verbluft je, maar het is slechts nu en dan dat je een werk tegenkomt die je plots bijna versteend, die je zo diep raakt dat het voor eeuwig op je netvlies is gebrand !
Probeer dan eens te kijken wat het is dat zo bijzonder is? Gek hé, het is niet zo makkelijk om te zeggen wat van een schilderij nu plots een meesterwerk maakt. En als je het heel intens gaat ontleden, dan stel je soms tot je verbijstering vast dat er "fouten" in zitten, dingen die niet reëel kunnen zijn... Maar die zo moeten zijn om het totaal beeld perfect te maken.
Ik heb bij mezelf vastgesteld dat ik bijna nooit content ben van mijn eigen werk, maar als ik ze na een hele tijd terugzie, dan ben ik er verbluft van hoe mooi het soms wel is. (stoeffer!). Ik heb tegen vele kunstenaars gepraat, en bijna allemaal hebben ze dat... Ik vermoed dat als een kunstenaar een werkelijk hoogtepunt bereikt, dat hij dat ook weet, voelt op het moment van het creëren... dat hij zo gedreven is dat het hem al in de ban heeft van voor het af is...
Af is...daar zit hem ook veelal een moeilijkheid...Wanneer is iets af ? Het vergt heel wat inspanning en heel wat ervaring om te weten wanneer je moet stoppen aan een beppald werk... Te veel er aan werken is dikwijls nefast voor de expressie van het werk.
sjonge, ik ben weer op mijn preekstoel gekropen, zonder dat ik de trappen heb gevoeld...
Ik ga stoppen, er is toch niets te zien: 't is weer bollemist !
Weinig of geen pijn !
Gisteren heeft Fré mijne achtertuin grotendeels gesnoeid ! Ik heb weer licht op mijn koerke... Toffe gast, en een brave jongen. Veerle werkt nog altijd, ik geloof dat er eindelijk licht schijnt in hun tunnel (niet den dienen van Jean Luc, overgenomen door Verhafstoot, want daar blijven ze roepen dat ze het licht zien, om hun schrik van den donker te verbergen !)
tot de volgende ?