't Is mistig.
Gisteren dus op de hobby geweest. De gemiddelde leeftijd ligt vermoedelijk rond de 75... De twee nieuwe zijn de jongste, een madammeke van een 50 en ekikke...
Ik heb pyrografie zitten doen, tot algemene verbazing en bewondering van alle aanwezigen.... De dames zaten verder allemaal handwerkjes te maken. Volgende keer wordt er wellicht ook wat bloem geschikt (gebloemschikt ?) (leuk hé ?)
De bedoeling is dat ik die mensen ook wel eens wat leer pyrograveren. Er zouden wellicht nog wat oude stelletjes liggen om te branden. De bedoeling zou dan zijn sierwerk te maken op houten lepels en op vleesplankjes en dergelijke... Het is wel de bedoeling dat het niets of niet veel kost. Dat is meteen al de aanleiding van een stukje hoogspanning in de hobbyclub... Vanuit de organisatie hebben ze, zonder de leden te raadplegen, iemand aangeduid om de leiding te nemen... (Zonder de oude (voor gisteren de jongste van de hoop buiten de aangeduide) af te danken... De nieuwe wil wel een en ander doen, maar komt steeds af met dingen die volgens de leden véél te duur zijn. Voorbeeld ? Vorig jaar maakten ze kaartjes voor Kerst en Nieuwjaar, maar ze wilden die van de nieuwe leidster niet maken, want die kwamen op 2 euro het stuk, en dan kunnen ze goedkoper kaartjes kopen...
Ik vermoed dat dat mens niet uit hetzelfde milieu komt, en maar niet wil beseffen dat bij de buitenmensen ook telkens de rekening bekeken wordt. Ik vermoed dat het ook nodig is bij sommige van die oudjes, die wellicht geen reuzegroot pensioen hebben...
In ieder geval is het wat ambetant deze spanning te voelen.
Ik hoorde gisteren vertellen (Je hoort daar véél !) dat het lievevrouwebeeldje van de kapel weer eens gepikt is. Er zijn er twee kapotgesmeten, en drie gepikt !
Ik vind dat erg ! Je weet dat er een deel mensen zijn die daar erg aan gehecht zijn, en dus respecteer je dat.
Is het nu echt zo moeilijk om eerbied te hebben voor de mening van elkaar ? Niet zover van hier woont er een heks. Echt waar ! Dat is nu "mode", en zij doen daar allerlei "diensten", want dat is blijkbaar op zich een soortement geloof. Ik hoorde de geburen vertellen dat er daar op bepaalde nachten een groep adepten naakt rond een vuur staan te dansen. Ook zij hebben bepaalde uiterlijke dinges, zij zetten er geen kapelletje met een beeldje in, maar zij houden één raam met de luiken dicht, en daar worden in een bizar vlechtwerk takken met wat versiering en groen voor gehangen. Waarvoor of wat het is weet ik niet, maar het hangt er nu al maanden, en niemand verstoort het. Niemand moet of mag dat ook verstoren ! Als die mensen daar gelukkig mee zijn, of er troost of sterkte uit halen, dan moet ik dat niet verstoren ! Dan heb ik eerbied voor die mensen hun overtuiging. Het is niet de mijne, maar nogmaals ik vind het maar normaal dat we elkaar en elkaars overtuiging respecteren, zolang het niet iets is dat precies ingaat tegen dat respect !
Men mag van mij reclame maken, propageren, maar niet dwingen !
Toen ik pas getrouwd was, woonde ik in Loppem, toendertijd nog een kalm rustig dorpje... De zondag gingen wij naar de kerk, en na het einde van de plechtigheid bleef iedereen staan... Ik keek wat rond, er was misschien nog iets te doen, maar nee, bleek iedereen te blijven staan om eerst meneer de baron te laten naar buiten gaan... Toen ik dat zag heb ik mij gehaast om voor hem buiten te gaan, en twee zondagen later mocht de baron gewoon tussen de anderen mee naar buiten....
Toen ik een woning huurde te Loppem was dit een huis van twee adellijke zusters... Ze woonden te Oostende, en pa voerde mij met de auto naar hen om het contract te gaan tekenen... Pa lag dan al in de clinch met hen over de adellijke "voorrechten"... Ik had het van geen vreemden... Ik kan geen onrecht geen onderdrukking aan...
Enige tijd later waren er gemeenteraadsverkiezingen, en in Loppem waren er twee lijsten, de CVP met de baron op kop, en de lijst ACW... typisch het oude kristelijke dorpsleven dus...
Ik woonde langs de drukste baan van Loppem, net in een bocht, en dus stonden er bij mij grote borden voor de lijst ACW.
De tweede dag dat de borden er stonden kwam de veldwachter ostentatief uitmeten of de borden niet op de openbare weg stonden... Ik kreeg geen antwoord op mijn vraag of ik ze nog iets dichter bij de baan mocht zetten.
De derde dag kwam de buur mij roepen, er was telefoon voor mij... Het bleek één van mijn huisbazinnen te zijn " Of het waar was dat ik borden geplaatst had tegen de baron, tegen de burgemeester ? " Ik antwoorde dat dit geen waar was, dat er wel borden stonden voor mijn stand en niet tegen een andere stand !
Geen verdere gevolgen.
Het ACW brak voor de eerste maal de heerschappij van de baron !
Die winter vroor het hard, en iedereen ging schaatsen op de vijver van de baron. Anny en ik ook. Na een korte tijd kwam men ons van het ijs halen, wij waren daar niet gewenst... Er kwamen een deel andere mensen mee, en de zaak kwam naar het schijnt zelfs op de gemeenteraad...
Ik denk dat de baron blij was toen ik Loppem verliet, al had ik in feite nooit iets tegen hem gedaan. Ik vermoed dat mijn vraag aan de champetter hem netjes zal zijn overgebracht, en daar ik hem uitlachte in plaats van van schrik te beven, zal ik wel een soort terrorist geweest zijn in zijn ogen...Terwijl ik in feite het tegendeel was ! Hij probeerde te intimideren, zijn wil op te dringen, ik stond en sta nog steeds voor de mens eerst, en voor respect voor iedereen.
Ik ben een boek aan 't lezen (daar verschiet ge van hé !)over de slavernij in de plantages van de zuidelijke staten van Kamerika... Over het wonderlijke fenomeen dat die mannen dachten dat zij echt goed zorgden voor hun slaven... en zij haalden de trieste situatie van de negers in het noorden aan, die wel "vrij" waren, maar verhongerden in krotten...
Raar... Ik heb je al eens gezegd dat, de keren dat er nog een pastoor naar onze vergaderingen kwam, ik mij altijd afvroeg of hij het zelfde evangelie ook predikte in de vereniging van de bazen....
Ik was een kwekeling van mijn vader, ging regelmatig met hem mee naar vergaderingen, en had zijn gevoel van rechtvaardigheid met de pollepel mee gekregen... Als ik al ooit eens wat wrijvingen kende op één van mijn tewerkstellingen, dan was het steeds voor een ander... Ooit kreeg ik van de meesterknecht (wat een woord) de raad me niet te moeien met zijn mening over X... of ik zou kunnen mee gaan...
't Zit er in gebakken, 't zal er wel nooit uit gaan... gelukkig.
Oh ja, ook Potter's Robert was daar, hij wordt binnenkort 85. en zal straks ook 55 jaar getrouwd zijn... Hij wees op zijn hoorapparaatjes, en zei lachend tegen mij, dan is het 5 jaar dat ik deze draag. Ik fronste nieuwsgierig, en hij vertelde: Op de dag van ons gouden jubilee zei mijn vrouw dat ze precies iets hoor in de poort... Ik ging kijken, en daar stonden een paar vrienden met een kanon en juist op dat moment schoten ze... Ik stond in de poort, en op slag hoorde ik niet meer... De dokteres vertelde hem dat ze zo iemand had van 25 jaar die dat had tegengekomen !
Leuk souveniertje...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten