Vanmorgen om 6 uur was het maar 12 graden meer in mijn slaapkamer ! Zo koud is het nog niet geweest deze winter !
Ik zet iedere dag het raam open, en op koudere dagen doet Anny het raam rond 5 à 6 uur dicht, anders doe ik het dicht als we gaan slapen.
Zo hebben we altijd een heerlijk frisse kamer. Maar we beperken de koude inval tot de slaapkamer, want de deur houden we dan dicht.
Ik heb alles gedaan wat ik kon om ons huis behoorlijk te isoleren (want de sociale woningen van 30 jaar oud waren apsoluut niet geïsoleerd, in tegendeel!) en dus komt de warmte van ons huis dan 's nachts de slaapkamer binnen (De woonkamer blijft uiteraard dicht om niet nodeloos de verwarming te doen aanslaan), en normaliter is de kamer dan 's morgens , zonder enige verwarming toch terug tot een 15 à 18 graden gestegen. Vannacht dus niet ! 't Moet dus wel behoorlijk koud geweest zijn vannacht !
Nu zit ik hier aan mijn kompjoetertje en zie de zonovergoten velden schitteren in een gouden waas. De lucht zit heel zuiver, ondanks alle berichten over stof in de lucht...en ik kan kilometers ver kijken... Ik ben zeker dat ik vanuit Koens kamer Gent Zeehaven kan zien ! Hoewel je dat beter ziet 's nachts aan de vlam van de petrochemie en de lichten op de hoge gebouwen. In het begin dat we hier woonden hebben we met de kaart in de hand gezocht waar die vlam zich kon bevinden...en de enige mogelijke oplossing was de zeehaven... Dat toont aan hoe hoog we hier zitten, en hoe ver je dan kunt kijken bij helder weer... In de zomer zie je niet zo ver, omdat de bomen dan in de weg staan. Erg hé ! Bomen die in de weg staan ! Hoe durven we het denken ! Nee, ze staan niet in de weg, ze belemmeren wat het eindeloze vergezicht, maar eerlijk, ik zie veul liever die bomen dan die verre vlam...
Je kunt je ook niet voorstellen hoeveel lichtjes er bij gekomen zijn in die dertig jaar... Als wij (Anny en ik) vroeger op trektochten in bijna onbewoonde streken zaten, dan verwonderden wij ons over de massa's sterren aan de hemel...Hier zijn ze er ook, maar je ziet ze niet door de lichtvervuiling... Als we daar in Haut Auvergne op onze rug in het dorre gras naar boven keken, dan was het net of er amper plaats was om nog een sterretje bij te zetten... Als je hier kijkt, dan heb je plaats te over.
Ik begin me ook meer en meer te ergeren aan het bouwbeleid in ons landje... Als we eens in Nederland zijn, dan zie je omzeggens geen woningen buiten de dorpskernen, en die huizen zijn dan bijna altijd boerderijen... Hier rij je precies altijd door een lange straat, met aan weerszijden huizen... Je moet al geluk hebben om hier en daar nog een gaatje te vinden waar je plots een prachtig landschap vind... We hebben een prachtig land, maar we stoppen het volledig weg achter lange muren... Wij hebben hier geen Bush-muur nodig aan de mexicaanse grens, of geen joodse muur aan de grens met de palestijnen, nee, hier bouwen we zelf wel onze eigen muur.
Toen wij hier kwamen wonen, kon je tussen Maria Horebeke en Boekel amper enkele huizen tellen en een paar boerenhoven...Nu is dat bijna toegebouwd. En zo is het overal...
En het zijn geen huizen die er gebouwd zijn, nee het zijn allemaal Herenhuizen, met ruimte voor ...hooguit drie vier mensen, want meer kinderen mogen er niet meer komen... en later, als ze het geluk hebben oud te worden, gaan ze dat huis vervloeken omdat het zo groot is, en het verkopen om naar een klein appartementje te gaan... Valt het je ook op dat de huizen alsmaar groter worden ? En dat ondanks de steeds stijgende prijzen ? Als ik hoor wat die jonge mensen maandelijks moeten afbetalen, dan krimpt mijn maag samen van de schrik...
Daar mag niets gebeuren of ze zitten in de knoei en moeten hulp krijgen van ouders en schoonouders, en als dat er niet is, dan groeien de moeilijkheden pijlsnel aan, en de spanningen rijzen en het gezin barst uiteen...gebarsten door de onbetaalbare luxe... Oh, denk niet dat ik hen die huizen niet gun, in tegendeel! Maar ik heb niet zo'n groot huis en was zo stom het wat uit te breiden om wat meer ruimte te geven aan de kinderen...Maar de kinderen zijn er niet meer en Anny kan al die ruimte alleen maar benutten om te kuisen...
En denk maar niet dat je die ruimte niet gebruikt ! De enige plaats die we niet benutten is de kamer van Koen, en dat is meer omdat het een sanctuarium is dan omdat we die plaats over hebben... Niet dat we alle daarin onaangeraakt laten, nee, we hebben er een bed bij gezet, zodat we altijd twee kleinkinderen kunnen laten slapen, mijn visgerei staat er, maar voor de rest blijft het zoals het was, met aan de muur een kalender, een druivelaar op de dag van zijn overlijden...
Misschien zou met een kleiner huis ook die ruimte minder "gewijd" zijn, en zou het zicht van die zaken je niet telkens en telkens weer...
Want het is niet goed telkens weer en weer daarop te denken, en het is al moeilijk genoeg zonder telkens weer die kamer voorbij te gaan...
Voor mijn deur staan enkele camelia's en één er van heeft reeds een paar bloemen open...Ik vermoed dat ze nu wel kapot zullen zijn door de vorst. Dat is het risico van te vroeg te goed weer te hebben...dan vriezen de bloemen en te grote bloemknoppen wel eens kapot.
Het is nochtans een mooie camelia, met grote witte bloemen en een geel hart van dikke meeldraden. Het is een enkele bloem, maar met grote wijdopenstaande bloemen. Iets verder staat er een met roze bloemen, maar die zijn gelukkig nog niet zo ver open.
Ik ga moeten stoppen...Ik moet aan de computer van de kinderen gaan werken. De tweeling heeft spelletjes gespeeld, en ik mag de boel gaan opkuisen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten