blog 490 - geen titel

Ik heb het al gezegd, ik heb geen (deftige)(?) woorden meer voor str...
Gisteren belde mijn grote zus, mij bekommerd op...Ik moest eens proberen met het oeroude middel Lactéol...Ze was net een uurtje later dan Anny, die ook die suggestie heeft gemaakt.
Ikke dus nog eens naar de apotheek (een hels karwei in deze omstandigheden) Je moet dan nog een beetje geluk hebben dat er voor je een oude man staat aan de arm van zijn bezorgde dokter...P'pa was net terug van een lang verblijf in Spanje, hij was ziek, maar hij had nog geen sis-kaart, geen kleverkes van de ziekenlijke buzze of niets te kl....
Dat wordt dan opzoekwerk, en het besluit was dat hij de medicatie volledig moest betalen, en dan dat briefje binnendoen bij de ziekelijke kasse... Maar het stopte nog niet... Hij moest dan nog medicatie hebben die hij al in spanje nam, maar hij moest dit verder innemen. Hij had op een briefje de namen van de medicatie geschreven, maar dat waren spaanse namen, die hier niet bekend waren...Hij moest dan het doosje maar eens binnen brengen, of beter nog, dit via de dokter doen, want wellicht waren dat in Spanje wel vrije medicamenten, en hier misschien niet.
De man was doof, en zijn dochter moest dan ook nog eens alles in een hogere oktaaf herhalen...Ik stond daar in mijn tegenwoordig klassieke houding, billen dicht geknepen...Op de duur voelde ik me precies wat "aardig" worden, ik keek naar iets om te zitten...is er niet, iets om op te leunen...is er niet, alles stond vol met enorme kartonnen en/of plastic borden en houders en houdertjes, met wat je bij kon krijgen als je een fopspeen van merk X nam, of smeerseltjes van er onberispelijk uitziende dames die deze smeerseltjes duidelijk nog niet nodig hadden...
Enfin, op den duur kon ik mijn Lacteol krijgen...
Thuisgekomen direkt 2 stuks genomen, en 's avonds nog eens twee stuks, het rantsoen voor een volle dag was dan binnen...

Vannacht zette het fluit en rommelconcert in mijn (ondertussen)klein fijn buikje, en ik ging voor 12 uur wel 20 keer gaan "zitten". Dan begon ik naast de (ondertussen al uitgescheten?) Lacteol weer immodium bij te pakken... Van af 1 uur heb ik dan redelijk geslapen ben ben hoogstens nog een paar keer uit bed geweest, en zelfs enkele keren voor noppes, 't was alleen het orkest die uitstapte (wind).
Nu zit ik hier het gerommel te negeren, ik heb al weer lacteol genomen, maar de ondervinding leerde mij ondertussen dat een kalme dag géén waarborg was voor een kalme nacht... Ik weet de reden niet, maar het is een feit dat ik altijd meer last heb vanaf het moment dat ik neerlig... Weet jij de reden???

Maar ik ben wéér verlicht...ik ben nu meer dan zes (6) kilo kwijt. Ik zie, terwijl ik op mijn stoel zit, voor het eerst in laaaaaaaaaaaaaaange tijden, weer de plaats de rits in mijn broek zitten. Van mij mag dat zo blijven, maar laat aub het schijten achterwege...

Hopende, lezende en biddende op een spoedige stop van de strontwerkzaamheden, verblijf ik, met voorname hoogachting,
Uw dunne bloger


tot de volgende (Ik weet niet of ik morgen zal kunnen, want normaliter moet ik naar de specialist voor mijn rug, als het technisch mogelijk zal zijn...)