Gisteren kwam de dokteres me bezoeken, natuurlijk juist op het moment dat Anny met Veerle om boodschappen was...
Den entree alleen al was grandioos.........................
Ik kreeg een telefoontje van betrokken dokteres, om nog eens te vragen waar mijn huis eigenlijk was, want ze had de keirestraat al twee keer afgereden.. Ik nog eens uitgelegd, gevraagd waar ze was, en uit het verhaal hoorde ik dat ze aan de ploegenfabriek van Baeke was, zo'n 100 à 150 meter van mijn huis. Ik zei haar kijk, rijd langzaam voorbij, ik sta aan mijn raam en zal zwaaien...Op dat eigenste moment zoefde er zo'n jeep-achtig ding voorbij... Ikke naar buiten, met mijn gat toegenepen, en ze stond bijna aan de jagerij... Gelukkig zag ze mij zwaaien, en deed teken, en reed...weg... Om zich te draaien, alhoewel ze aan een oprit stond van een garage... Dan kwam ze weer afgestormd, draaide mij oprit op, een oprit voor twee wagens, en zij nam de plaats in van ongeveer twee en een halve... op haar eentje.
Toen ze binnen kwam hoorde ze sloeber blaffen. "Oh, u hebt een hond, wil je die aub wegdoen?" Dat het brave waren was niet van belang. Met behulp van mijn twee kleindochters kreeg ik (nog steeds met dichtgeknepen billen) de honden buiten, waar ze alle twee stonden te reclameren tegen die onheuse behandeling.
Madame kwam binnen. "Oh, de radio speelt !, wilt u deze eens uitzetten?" Veerles lief ging de radio uitdoen...
Ik zei wat ik had en hoe erg, en ze nam eerst mijn bloeddruk. Die stond verbijsterend laag! (Ik neem pillen om mijn bloeddruk laag te krijgen, en nu had ik bijna geen druk meer over) Je hebt koorts, ze stelde dat vast zonder te meten, zelfs zonder eens te voelen ??? Ik dacht dat ze wel eens gelijk kon hebben, maar ja? Ze nam mijn pols, het enige dat bij mij altijd kalm en rustig en laag is, was nu hoog...Dus die koorts zou wel kloppen zeker ?
Ik moest op de zetel gaan liggen, met mijn buik bloot, en ze begon daarop te duwen...Je moet dat eens laten doen als je met diarree zit, van buiten af nog eens duwen om de druk nog wat te doen toenemen. Mijn dikke darm deed pijn, normaal vond ik, met al die lucht er in die heen en weer zat roetsjbaan te spelen.
Ze schreef een en ander voor, maar misschien zal dat niet helpen, want ik vermoed dat er gezien de ernst wel eens sprake zou kunnen zijn van een virus of van salmonella.
Ze had gelijk, het hielp niet.
Mijn krampen zijn verminderd, het aantal keren dat ik moet gaan (lees lopen) is ook verminderd, maar ik heb nog steeds den diarree... zoals den dokter (??????) voorzien had.
't Was bovendien weekenddienst, dus dubbele tarief.
Als die madame overal op die manier werkt, hebben haar collega's waarschijnlijk aan haar een vrijwilliger om iedere weekend te werken...ik kan me niet voorstellen dat in de week nog iemand anders bij haar op bezoek gaat...
Bovendien was het een van die moderne artsen, artsen die er op getraind zijn hun kalandizie te houden, je voelt je gegarandeerd veel zieker na haar bezoek dan ervoor.... Met al de chinezen...
Haar recept, ik heb het op papier in haar geschrift voor wie ongelovig zou zijn ! was ten eerste :
RUST (je kunt zien dat je deze namiddag gaat slapen) Ik kan niet slapen binst den dag, ooit heb ik dat één keer gedaan, en de gevolgen drukken nog steeds op mijn huwelijksgeluk !
en ten tweede: DRINKEN ! Liefst Cola en zoute soep, maar niet te warm en niet te koud. Dus de cola niet te warm las ik, en de soep niet te koud...ze kon er niet mee lachen.
Enfin, ik ga er over stoppen, ik heb vannacht toch nu en dan een hazeslaapje gedaan, de pauzes tussen de schijtbeurten waren opgelopen tot een halfuur. Dus véél beter...
Ik wil terugkomen op dat slapen tijdens de dag...
In het begin dat we getrouwd waren, werkte ik in het psychiatrisch instituut te Beernem. Dat was ploegwerk, van 7 tot 14.30 en van 14.30 tot 22 uur als mijn memorie goed is... Uiteraard was er 's nachts ook een nachtwaker, die moest toezien op de slapende zieken.
Als de nachtwaker verlof nam moest één van ons hem vervangen, en zo was het eens mijn toer om nachtwaker te zijn...Na de derde nachtwake was ik eindelijk moe genoeg om toch eens in slaap te vallen tijdens de daguren.
In die tijd ging Anny ook nog werken, en toen zij 's morgens wegging was ik in mijn bed gekropen. Anny had geen sleutel mee gedaan (ik sliep toch maar amper tijdens de dag), maar die dag viel ik in een droomloze slaap, de enen oge zag den anderen niet meer...
Op een bepaald moment schiet ik wakker door het gerinkel van glas...
Anny had zich, na kloppen en bellen en steentjes tegen het raam werpen, tot het laatste redmiddel gewend, had uit het kot achteraan in den hof een trapladderke gehaald, was tot op een klein plat dakje gekropen en het raam op den overloop ingeklopt om binnen te komen....
Dàt gerinkel had mij gewekt, en toen ik suf van de slaap, de slaapkamerdeur opendeed, zag ik haar juist binnenkruipen door het raam...
"Komde gij altijd zo binnen?" vroeg ik...en dàt had ik nu net niet mogen zeggen!!!
Ik mag daar nog niet over klappen, of 't waait weer !
Voila, de kleine kantjes van een groot blogger zijn daarmee weer eens blootgelegd !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten