Babel

Ik ben bezig een boek te lezen (echt waar!)met als titel "het nieuwste testament", een intrigerend boek ! Ik ga je niet met details om de oren slaan, maar het lijk van Kristus ligt plots ergens in New York, en kort nadien op tafel in de dissectie ruimte, waar het plots tot leven komt en meteen weer verdwijnt (voor een korte tijd...)

Kortom, een paar mensen worden plots geconfronteerd met de Kristus, in het moderne New York.

Met zo'n gegeven kun je natuurlijk alle kanten uit, en dat doet de schrijver (alleszins tot waar ik nu ben) grandioos...

Maar één bepaald zinnetje spookt nu al een hele dag door mijn hoofd: De taal is uitgevonden opdat de mensen elkaar niet meer zouden begrijpen...
Met onze kristelijke achtergrond, denken wij dan natuurlijk onmiddellijk aan de toren van Babel, waar de mensen plots andere talen spraken, en elkaar niet meer begrepen. In het boek dat ik aan 't lezen ben schijnt de schrijver echter iets anders te suggereren... Hij zegt het niet met zo veel woorden, maar uit de kontekst lijkt dat de mensen voordien geen taal nodig hadden omdat zij elkaar "voelden", nog iets meer dan gedachten-lezen, het totaal concept "zien"...
Probeer je dat eens in te denken, er kan op dat moment geen leugen meer bestaan, omdat je ook die leugen "ziet"... Je weet doodgewoon alles van elkaar, dus het kwade heeft op dat moment geen enkele kans, het is gewoon te zichtbaar !
Als je dat plots vervangt door de taal, dan is de taal inderdaad een heel armoedig iets... Je verliest niet alleen het vermogen je "totaal" uit te drukken, maar je hebt de mogelijkheid te liegen, te bedriegen en noem maar op.
Bovendien hebben we al allemaal tegengekomen dat we "woorden te kort schoten", dat we het niet juist konden omschrijven, dat we het niet gezegd kregen, dat we het niet durfden zeggen, en noem maar op... Ik moet zeggen het bijbelse Babel verzinkt in het niets tegenover het idee in het boek dat ik lees...

Kortom, het is niet alleen een leuk boek, het is een boek die je doet nadenken, die je confronteert met de werkelijkheid.

Denk nu niet dat het een nieuwe bijbel is, het is eerder een boek dat je benieuwd maakt naar de volgende bladzijde, naar hoe hij de confrontatie met dit of dat moderne feit zal opvangen vanuit zijn basisgegeven, de Kristus die daar rondkuiert. Leuk ! Het doet me enigzins denken aan een ander boek dat ik ooit las, iets min of meer soortgelijks... Ik weet de titel niet meer maar ooit waren er 7 heiligen die jaren na hun dood plots weer opdoken en na enige tijd weer doodgingen, na een nieuw leven vol heiligheid... In dat boek wordt plots één van die heiligen weer wakker, maar nu in onze tijd (van voor het concilie)en de schrijver laat hem onder meer juichen voor het feit dat de missen nu eindelijk in het latijn, in de volkstaal gehouden worden... Ik denk dat Johannes de 23° dat boek ook gelezen had, en daarom besloot tot een concilie...

Taal is mijn dada, ik hou van spelen met taal...Misschien dat ik daarom door het gegeven in dat boek zo sterk getroffen ben... Misschien zegt het jou niets, maar je kunt niet ontkennen, dat taal, hoe mooi, hoe groots ook, een heleboel tekorten heeft. Taal kan zoet zijn, kan bitter zijn, kan snijden als een scheermes,maar biedt geen enkele waarborg op het volledig weergeven van het achterliggende idee, en zeker niet over het achterliggende gevoel...
Ik herinner me, van heeeel lang geleden, dat er bij ons thuis een pools vluchtelingske toekwam voor zes maand... Toen het manneke bij ons binnen kwam zeurde hij steeds maar "ich muss poelen"...dat ich muss snapten we wel, maar poelen was een totaal onbekend begrip... Ik zie ons moeder nog met die kleine aan haar hand het huis rondlopen, koeken tonen, water, limonade, het bed, de wc...het ventje bleef zeuren dat hij moest poelen, tot hij plots meegenomen werd naar buiten, en moeder tot aan een paaltje trok, waar hij begon te wateren... Poelen bleek het duitse equivalent van zeiken te zijn, het "lelijke" woord voor wateren, voor pissen...En een WC kende hij niet, dat had hij nog nooit gezien in dat kamp...
Taal...Stel je voor dat er een kleine aanbelt en zegt " 'k Moeten schijten en zeiken, mag ik ne keer op uw schijthuis ?" Wedden dat je hem niet binnenlaat? En nochtans dat was bijna exact wat die kleine poolse vluchteling ons vroeg, en wij liepen over van compassie... Dat is ook taal! Trek het uit zijn context en het lijkt hélemaal anders. Dat is wat ik wil zeggen met "het" achter de woorden, we zien in de taal niet de achtergrond, de opvoeding, de basis en noem maar op...
Hoe dikwijls heb jij al tegen je kind, je kleinkind gezegd "zegt dat ne keer schoon.." ????Stel dat je dat niet deed, hoe zou de taal, het gedrag dan evolueren in die kleine ?
Om eens over na te denken hé????

Later groeide dat kleine pooltje uit tot een briljant student, en bleek in zijn nieuwe vaterland veel duitser te zijn dan de duitsers, en hadden wij allemaal de indruk dat hij rechts, heel rechts was...Uit reactie voor wat het communisme hem en zijn ouder had aangedaan? Wellicht zal dat er niet vreemd aan geweest zijn...De vader van dat jongentje vertelde later aan mijn ouders, toen de russen polen binnenvielen,dat hij bijna gefusilleerd was... Een van die russen wilde een vis kuisen, lei hem in het toilet, en trok aan de spoeling... Toen de vis verdween was hij zo woeden dat hij bijna de vader doodschoot, voor de "sabotage"... Die rus had dus blijkbaar ook nog nooit een wc gezien...
Taal...gebrekkig ding, die niet het verschil in opvoeding, opleiding kan overbruggen....................................

En toch, ik hou van taal, ik zou het niet willen missen, ondanks al zijn tekorten, niet omdat je er mee kunt liegen en bedriegen, maar omdat je er mee kunt zingen, juichen, zalven, bezingen, strelen, kleuren, geuren en noem maar op... Znder taal hadden wij ook niet die mooie gedichten...
Ik ben geboren uit zonnegloren
en een zucht van de ziedende zee
die omhoog is gestegen, in wolken van regen,
gezwollen van wanhoop en wee (Jacques Perk)
Taal, ik kan je niet missen


tot de volgende?