We zijn op verkenning gegaan bij een Orchideeënkweker: Coupé in Melle.
Een behoorlijk groot serre-complex, vol met orchideeën.
De man kweekt hoofdzakelijk Phalaenopsis, ofte in het Nederlands: de vlinderorchidee...
(Tot mijn vreugde kweekt hij ook Venusschoentjes,
Wij reden met twee auto's, elk op eigen houtje. Anny en ik waren er de eersten en moesten maar een paar minuutjes wachten op de rest.
Dan zijn we samen naar binnen gegaan, en mochten eens vrij ronddwalen in de serres. Ik zag er een prachtig wijnrood venusschoentje, maar dat was een nieuwe kruising, en dus niet te koop... Jammer !
We bewonderden de prachtige bloemen, zowel qua grootte als qua kleur.
Nadien kwamen we terug samen in de winkel, en natuurlijk gingen we niet zonder orchideeën naar huis ! Toen ik verzocht om een paar mooie orchideeën, haalde de dame van de winkel er de kweker zelf bij.
We babbelden wat, en hij kende Kurt Vandenbroucke, (een oompjeszegger die ook orchideeën kweekt) van op de veiling. Hij had er weliswaar geen contact mee, maar wist te vertellen dat het regelmatig een oudere heer was die er de leveringen deed op de veiling... Dat is dan mijn schoonbroer, die wel eens wat helpt in het bedrijf van zijn zoon. Hij zei dat Kurt nog een "jonge gast" was... Nu ja, hij is toch ook al de veertig gepasseerd, dacht ik bij mezelf, denkend en vergelijkend met de leeftijd van mijn kinderen.
We worden oud...
Ik herinner me een collega die echt in een dipje zat, toen hij 40 jaar oud werd. Hij voelde zich plots zo oud... Mijn kinderen zijn al boven die magische veertig, en zelfs ik voel me niet oud. Mocht ik niet sukkelen met mijn rug, dan zou ik me nog drie-maal-zeven voelen. Maar het lijf wil niet meer mee.
Na het bezoek zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken... en wat nakaarten. Dat we de orchideeën gaan bezoeken als uitstap van Ziekenzorg staat nu wel vast. We zijn nog niet helemaal rond over wat we na dit bezoek zullen doen. We gaan wel naar Oostakker, maar gaan we nu pannenkoeken of boterhammen eten? We komen er wel uit, ik gok op pannenkoeken, daar leek nu al een meerderheid over te ontstaan. Mij is het allemaal goed, ik heb niet echt een voorkeur.
We moeten in ieder geval tijdig zorgen dat we voldoende rolwagens vastleggen voor de mensen die slecht te been zijn, en zorgen dat het weer een liftbus is.
... en zo zijn we altijd maar bezig... Ik denk dat één van de manieren is om goed te leven. Stil zitten kan niet gezond zijn. Je moet bezig zijn, binnen de perken van je mogelijkheden. Je mag en kunt jezelf best wel eens wat pijn doen, dat kan geen kwaad, in tegendeel, als je het niet overdrijft, is dat nuttig om je mogelijkheden te behouden, misschien zelfs een klein beetje uit te breiden. Stilzitten daarentegen is je capaciteiten laten weg smelten. Natuurlijk oppassen dat je niet overdrijft, en in het begin is dat wel wat zoeken en tasten om te weten hoe ver je kunt en moogt gaan, om alleen maar pijn te hebben op het moment van je bezigheid, en niet te komen tot een ontsteking of tot wat ik noem "vast zitten", waarbij de pijn dagen blijft hangen op een veel te hoog niveau.
We hebben nu beiden pijn, reageren beiden op een andere manier op dingen, en moeten nu niet alleen onszelf aftasten op onze mogelijkheden, maar ook elkaar, om samen zoveel mogelijk te kunnen doen, en mekaar bij te staan. Het leven blijft spannend !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten