Straks gieten we deze zakken in een ton, met deksel er op, zodat het eten onbereikbaar is voor muizen en ratten.
Toch gaat een behoorlijk groot deel van het voeder naar andere dieren dan mijn kippen !
Als je 's morgens het kippenhok binnengaat, dan hoor en zie je het gefladder van een heel pak vogels: mussen, ringmussen, heggenmussen (vogel van het jaar), roodborstjes en bij echt koud weer komen daar zelfs nog wat merels, lijsters en zelf één keer een koperwiek bij.
Zij komen er schuilen voor de regen en de kou (al is dat laatste dit jaar niet echt nodig). Ondanks het feit dat er een voedertafeltje staat, met heel wat vogelvoeder, vinden ze het kippenhok ook heel interessant.
Als er weer een vogelgriep zou opduiken, dan zou ik de kippenren moeten afschermen, zodat wilde vogels niet meer in de ren (en het hok!) kunnen, want zij worden beticht van het overbrengen van de vogelgriep. Als het moet, dan moet het, maar ik zou er eerlijk gezegd moeite mee hebben die diertjes in de kou te zetten.
- heb je bij dit relaas ook al eens gedacht op de vluchtelingen en daklozen? -
Het prachtige verhaal van de herberg zonder plaats van zo'n tweeduizend jaar geleden, is nog steeds actueel. Jammer genoeg.
Waarom bekijken we dat kippenhok anders dan onze ontbijttafel? Waarom zouden we de dakloze en/of vluchteling geen koffiekoek gunnen en wat warmte? En de mussen van het veld wel?
Gekke mensen.
Ons huis is een soort heiligdom, een plaats waar we niet zomaar iedereen binnen laten, laat staan dat ze aan mijn brood en mijn confituur gaan zitten. Een kippenhok, dat staat toch altijd open, daar kun je de dieren niet buiten houden, dan met drastische ingrepen. In mijn huis moet ik bewust de deur gaan openen. Met andere woorden, ik moet een daad stellen, het gaat niet van zelf.
Ik ken een braaf mensje dat honden red van het euthanasiespuitje, en de lijdende dieren nog probeert een mooi en waardig einde te geven. Dat is een bewuste daad, iets wat niet vanzelf komt, iets waar je veel meer dan je hart moet voor open zetten. Je moet je tijd en wat geld gaan opofferen voor dat lijdende dier.
Wij hebben daar bewondering voor, en voelen veel sympathie voor die dame. Doe het maar eens ! We zien het onszelf nog niet meteen doen.
En moeten we dan niet ergens eerst de reflex hebben om voor onze eigen soort eerst te zorgen, dus voor de daklozen/vluchtelingen ?
De enige godsdienst die we kennen, waar nooit godsdienstoorlogen zijn gevoerd uit naam van die godsdienst, is het Jaïnisme... Voor hen is ALLE leven heilig. De strengste belijders kijken waar ze stappen om toch zeker niet per ongeluk een kevertje te vermoorden, lopen met een mondkapje op om geen vliegje in te slikken.
Ik hou van alle leven, maar als ik een leliehaantje mijn lelies zie opvreten, dan haal ik de spuitbus er bij !
Maar geef toe, het is allemaal niet gemakkelijk... En ik begrijp heel goed dat er mensen zijn die het gezeur over de vluchtelingen beu zijn, en wijzen op het feit dat de daklozen daardoor wat in de vergeethoek sukkelen... Wat ik weiger te begrijpen is dat wij een scheiding maken tussen mensen op basis van huidskleur, taal, godsdienst...
Eigenlijk zijn we een beetje gek. Laatst liepen we op een grote tentoonstelling van vogels. En we keken vol verbazing en bewondering naar de kanarie... Je hebt rassen die haast zo groot zijn als een kleine zanglijster, en soorten die kleiner zijn dan ons winterkoninkje, soorten waar pluimen "en frisé" staan, en tientallen kleuren...
Als het over mensen gaat, dan willen we maar één soort, onze eigen soort, eigen kleur, eigen zang...
Gek !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten