Ik droom dat ik de Pasja ben van Lamentabelbad... Ik lig op een massa kussens, gevuld met de zachtste eiderdons, naast me staat een mooie slavin gekleed in haar niksje, met een waaier van mooie struisveren te zwaaien om me koelte toe te zwaaien en de vliegen weg te jagen.
Ik hoef slechts te kijken naar mijn gouden beker opdat een ander slaaf me de beker aan de lippen zet, en ik kan drinken.
Voor me staan de heerlijkste exotische spijzen...
En langs de muur staan wel 100 verleidelijke wezens te wachten of ik soms zin heb in andere dingen...
Ik zucht.
Ik lig steeds dikker te worden van het lekkere eten en het nietsdoen, word kortademig en verveel me grandioos.
Ik eigenlijk zou ik best eens iets willen doen, eens zelf een verfborstel vast nemen en de muur schilderen in een zacht groen... Maar als ik dat doe zouden mijn slaven denken dat ze me niet genoeg ter wille zijn, en de grootvizier zou ze wellicht allemaal laten ombrengen...
Eigenlijk mag ik niets doen, dan genieten.
Maar dan genieten op een luie manier.
Ik mag er niet op denken...
Eventjes niksen is heerlijk, maar verplicht niksen ??? Nee, laat maar !
Ik hou er van bezig te zijn... Aan alles en nog wat, meestal aan zoveel dingen tegelijk dat het soms lijkt of ze nooit af raken, dan weer aan enkele dingen die moeten gebeuren, dingen die op de agenda staan, en dingen die me opgedrongen worden (Vroensdag 17 septober om 10 uur bezoek aan de dokter)...
Ik hou van die mengelmoes van moeten en kunnen, doen en moeten doen.
En zelfs in het moeten zoek ik een zekere vrijheid.
We hebben al een tijdje een lieve dame die komt poetsen. Anny kan het niet meer, ik kan het al lang niet meer, dus moest er hulp komen. Maar op een halve dag per week kan die dame niet alles doen, en dus resten er nog wat dingen, die we zelf doen. Sinds Anny ook zo'n pijn heeft, probeer ik ook mijn steentje bij te dragen. Ik maak dagelijks het bed op, en eergisteren heb ik alle ramen beneden aan de buitenkant gepoetst (zonder strepen !) (ben ik fier op). (Ik kan dit - op één klein raampje na - zonder een ladder of een trapje te gebruiken)
Dat zijn dingen die je moet en niet moet doen. Je moet het bed opmaken, maar eigenlijk kun je best ook in een onopgemaakt bed slapen, je moet de ramen poetsen, maar er zal geen mens er van wakker liggen als je dat nog een weekje zou uitstellen... Dus leg je eigenlijk jezelf de taken op.
In alle vrijheid.
Als je het zo bekijkt, zijn eigenlijk alleen de dingen die door een ander beslist worden voor jou een moeten... De dokter beslist dat je dan "mag" komen, maar eigenlijk is dat een moeten.
Thuis "moet" je haast niets. Je kunt de schotels best maar één keer per dag wassen, of zelfs eens een dagje laten staan. Je moet niet zo nodig warm eten, je gaat echt niet dood van een brooddagje, en het zou je zelfs wellicht eens goed doen een maaltijd over te slaan...
Kortom, veel van ons moeten ligt eigenlijk in het gebied van de vrijheden... Niet helemaal, maar toch, je kunt rustig wat sjoemelen.
In de tijd dat ik nog ging werken, was er meer moetenstijd... Je moet op je bureel zijn van - tot, je moet die en deze taak in orde brengen... Soms moest je echt toveren om alles gedaan te krijgen binnen de gestelde tijd, soms was het eens wat minder druk. Maar het was tijd in de sector ven het moeten, een stukje van je leven dat je geleefd werd.
Tussendoor zat je eigen tijd, veelal gevuld met van die dingen die ook "moeten", maar van dat moeten in vrijheid, je moet echt eens weer de muren behangen met een nieuw papiertje, maar uiteindelijk ben jij het die beslist over het exacte tijdstip en zelfs over de kleur en het dessin (Samen met je wederhelft !!!)...
Moeten is dus niet altijd strikt... En het mag gek klinken, als gepensioneerde heb je zeeën van tijd, en het lijkt net of je nooit echt tijd hebt... Omdat je jezelf wilt uit de sector van het moeten houden, en iedere aantasting van die eigen tijd lijkt een aantasting van de "vrije" tijd...
Maar je kunt alles ook net andersom gaan bekijken... Je MOET het bed opmaken iedere dag, je MOET het middageten maken, je MOET de ramen poetsen, je MOET... je MOET...
Het is een beetje hoe je het zelf bekijkt.
Hoe je het zelf wilt bekijken
Hoe je je zelf druk oplegt of niet.
Ergens moet je zelf beslissen of het moeten wordt ...of net niet... Op zijn minst met de tijd die niet ingevuld wordt door de anderen.
... en zelfs daar ligt er een periode van vrijheid in... Je bent echt niet verplicht om je in te schrijven in die cursus, maar je doet het omdat je het wil doen, dat is dus vrijheid, maar een vrijheid die best eens kan aanvoelen als druk op sommige momenten.
Gelukkig dat we geen Pasja zijn, en niet MOETEN niksen !!!
tot de volgende ?
1 opmerking:
Na mijn ontbijt moet ik ook altijd, geheel vrijwillig maar toch onder geweldige druk ;-)
Een reactie posten