Het is de ploeg van Geraardsbergen die komt (Giesbaarg'n)... Wellicht ken ik er al enkelen van, en haast even zeker zijn er bij die ik nog niet eerder zag. Het is een vereniging die werkt met mensen die niet of slechts zeer moeilijk aan het werk kunnen komen, om diverse redenen. Opmerkelijk is het feit dat anderstaligheid blijkbaar nog steeds een hinderpaal is om aan werk te geraken. De meesten van die categorie verstaan dan wel Vlaams, maar spreken het niet of zeer moeizaam. Het moet wellicht ook moeilijk zijn als je uit een gans andere taalgroep hier gedropt wordt, en dan met een taalbad het Vlaanderland wordt ingestuurd.
Wij kennen ook bij ons mensen die, al kregen ze lessen in het onderwijs, toch geen weg kunnen met een vreemde taal. Bij kinderen van vandaag zie je dat ze veelal wel verbaal sterk staan in Engels, maar in de schooluitslag, waar ze ook de talen moeten schrijven, is het andere koek. Door de idiote hetze tegen de Walen in ons Vlaanderen, vinden vele jongeren het Frans een verderfelijke taal, en ze leren het niet, of zeer tegen hun goesting. Dan is het ook geen wonder dat ze het niet goed meer kunnen en kennen... (Idioot ! maar ja, wat doe je er aan?)
Je moet je dan maar eens voorstellen dat ze je droppen in een land met niet alleen een andere taal, maar ook met andere zeden en andere cultuur... Je verstaat ze niet, maar je hebt ook geen of weinig aanknopingspunten, er haast niets waar je je in herkennen kunt. Het klimaat is anders, het eten is anders, ze wonen anders, ze gedragen zich anders, hebben een andere godsdienst, kortom, er is haast niets waar je houvast aan hebt.
Als ik naar een ander land ga, dan babbel ik met de mensen, wellicht maak ik vele en grote fouten, maar ik leer het al doen. Maar er zijn niet veel mensen die dit durven en doen. De meesten zijn bang fouten te maken, bang dat de mensen met hen gaan lachen... Ik heb daar geen schrik van, ik lach mee, want ik lach ook wel eens met iemand die zich verspreekt of een taalfout maakt. Dat is van mij niet kwetsend bedoeld, en ik denk dat het ook van hen niet kwetsend is. Maar zo leer je het best en het vlugst een taal. Maar je kunt maar praten over dingen waar je aanknopingspunten mee hebt. Als je heel ver weg gaat, naar een land waar een taal wordt gesproken waarin je geen aanknopingspunten vindt, waar zelfs wat je ziet allemaal vreemd en onbekend is, dan is het zeer moeilijk om een taal te leren. Voor kinderen die veel makkelijker zich aanpassen aan het nieuwe leven, is het veel makkelijker, en je ziet dan ook veel van die vreemden, die hun kinderen meebrengen om met ons te spreken, of om zich in regel te stellen met de ambtelijke zaken... De kinderen zijn dan de tolk.
Bijkomend is er dan nog eens de moeilijkheid dat de meeste mensen een vorm van dialect spreken, die soms hemelsbreed verschilt van het aangeleerde Nederlands... Sta er maar eens voor...
Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat ze zich moeten aanpassen aan onze wereld... Het is veel moeilijker om het te doen. Natuurlijk is het juist dat ze zich moeten aanpassen, maar ik denk dat we hen daar ook moeten bij helpen, en hen bijstaan. In de winkel wat geduld hebben, en hen helpen met Nederlands tegen hen te spreken in de plaats van ons mooie dialect... Zeker in het begin zullen ze je daar dankbaar voor zijn. Maar uiteraard moet je dat doen in alle omstandigheden, niet alleen in een winkel.
Ook op het werk is veelal voor hen alles anders. Als ik in Europa al vaststel dat de manier waarop men een huis bouwt verschillend is, dan zal het voor hen wellicht nog meer verschillen. Ik zag dat men in een van onze buurlanden tijdens de ruwbouw het raam reeds in de muur mee opbouwt, waar men bij ons pas nadat de hele ruwbouw er staat, begint aan de ramen... Dat is nu niet onoverkomelijk, maar het vergt wellicht een aanpassing in de manier van werken... Als alles anders is, dan wordt het pas heel moeilijk.
We krijgen de laatste tijd veel van die mensen uit andere culturen bij ons binnen. Velen hebben daar schrik van, anderen staan er vijandig tegen (want het is vreemd)... Ik probeer met die mensen te praten, zelfs over hun godsdienst, en ik stel vast dat ze meestal heel begrijpend zijn tegen over onze zienswijze. Als we er extremisme zien, dan is dat dikwijls het gevolg van verzet tegen onderdrukking, uitstoting. Ik heb met vreemden samengewerkt, en kan geen enkel voorbeeld geven van slechte ervaringen te wijten aan hun vreemd zijn... In tegendeel, gewoonlijk deden ze meer hun best, want ze werden veelal meer geviseerd...
tedju, ik had het eigenlijk over mijn tuin...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten