Zitten wij nu onder de wolkendeken, of heeft de hemel zich eens warm toegedekt?
Ik weet het, dat is een dwaze vraag, maar de laatste tijd lees ik niets dan dwaze dingen... Neem nu al die heisa over de boerkini... Lig jij daar van wakker ? Ik niet. Eigenlijk hebben ze meer mijn sympathie met die boerkini dan meiden met die piepkleine bikinietjes, die niets aan de verbeelding overlaten.
Misschien ligt het aan mijn leeftijd, maar ik krijg liefst een geschenkje in een niets-verradende-verpakking... Dat maakt je veel nieuwsgieriger naar de inhoud, dan een cadeautje waarvan je zo ziet wat er in dat papier zal zitten...
Bovendien laat een bikini ook veel te goed alle kleine onvolmaaktheden van het lichaam zien. Om mooi te zijn in een bikini, moet je volmaakt figuur hebben. Alles in de juiste proporties, en niet te dik en niet te mager, kortom alles zo als het zou moeten zijn... en zoals de mens haast nooit echt is.
De ene heeft te korte beentjes, de ander te grote borsten, en weer een ander lijkt wel de billen te mankeren.. Nee, geef mij dan maar een gewoon zwempak of zo'n boerkini...
Dan zie ik wat mij steeds het meest interesseert aan de mens: de ogen...
Als ik in contact kom met een mens, dan kijk ik altijd eerst naar de ogen. De manier waarop een mens uit zijn ogen kijkt, zegt me veel meer dan hoe hij of zij er uit ziet. Dat komt slechts in een volgend stadium, en al naargelang de reden waarom ik met die mens kennis maak, zal ik hem of haar anders bekijken. Wordt het een collega, dan kijk je naar de lichaamstaal, wat vertelt zijn houding zijn bewegen je... Als het iemand is waar je slechts heel kort je blik op hebt, dan kijk ik naar hem of haar met de ogen van de kunstenaar... De verhoudingen, de houding... Soms ben ik in gedachten zelfs bezig met het vastleggen in enkele lijnen van iets wat me opvalt...
Heb je al eens echt naar een bultenaar gekeken? Wellicht heb je dan vooral naar de bult gekeken, welnu, ik kijk dan met verbazing naar de vervorming van de borstkas, want dat is lijkt me eigenlijk de plaats waar dat lichaam is samengetrokken...
Het is vooral uit gesprekken met anderen, dat ik heb vastgesteld, dat ik anders kijk naar de dingen... De wolkenhemel trekt bij de meeste mensen de aandacht gedurende een seconde, ik kan er minuten naar kijken. Heb je al eens geprobeerd om met een gewoon potlood zo'n lucht neer te zetten? Niet gemakkelijk, ik maakte in mijn inleiding aan allusie op 50 tinten grijs, maar het zijn er veel en veel meer, je kunt haast geen vierkante centimeter in je beeld vastnemen en zeggen dat is nu één soort grijs... Soms zie je ook de beweging in de lijnen van de wolken.
In crea heb ik de mensen eens een hoofd doen boetseren, heel simpel, maak een hoofd, zet er een neus op, duid de plaats van de ogen aan en van de mond... Als je dat doet, stel je vast dat er haast geen mens is, die er echt een idee van heeft hoe een kop er eigenlijk uitziet. Haast allemaal maken ze het gezicht te plat, plaatsen ze de ogen veel te hoog...
Je moet maar eens je hand op je voorhoofd leggen, goed aansluitend aan de vorm van je schedel. Haal dan de hand naar beneden, terwijl je de vorm van je hand behoudt... Er is niets plats aan je voorhoofd hé ???? Meer zelfs, je bent wellicht verbaasd dat het zo bol is !
De meest mensen kijken niet echt... Ze nemen veel te oppervlakkig waar.
Heb je een kat of een hond lopen? Teken dat beest eens, zonder er naar te kijken. Probeer een van die karakteristieke houdingen van je dier vast te leggen... Kijk dan eens naar de werkelijkheid. Lukt dat nog niet, maak er eens een foto van, en maak dat met een of ander programma eens groot genoeg om goed te zien, als je een goed programma hebt, leg dan eens de lijntekening vast...
Gek hé... Je kijkt nooit echt naar dat dier, net zoals je haast nooit bewust naar iets kijkt.
Teken eens een van je eigen dagelijks gebruikte koffiekoppen, zonder dat je kans hebt het te bekijken... Haal dan de tas er eens bij... Klopt de vorm? De dessin?
Hoe zit een vogel op een stok? Teken eens een kip...
Je zult zien dat je wellicht bij de grote hoop hoort, en niet echt kijkt naar de dingen.
Mag ik je dan uitnodigen naar de wondere wereld om je heen? Kijk eens anders naar de dingen. Teken ze ! Je hoeft echt geen Rubens te zijn, probeer gewoon de lijn vast te leggen. Teken de mens gerust als een lucifer-mannetje, maar maak dat je zijn houding vast hebt. Probeer eens een man rustig te laten wandelen, en iemand die haastig naar de wachtende trein stapt, iemand die holt...
In het begin zal het niet echt lukken, zul je misschien geneigd zijn je probeersels in de papiermand te wippen, en heel dat tekenen te vergeten... Doe het niet, hou de tekeningen bij, hou vol en stel vast dat je wel kunt tekenen, dat je wel talent hebt en dat oefening inderdaad kunst baart... En leer kijken !
Als men mij zou vragen waar ik het meest heb zitten tekenen, dan zou ik moeten bekennen dat dit aan de telefoon was... Terwijl ik aan het luisteren was zat ik op een rand van het papier kleine tekeningetjes te maken, gedachten bij het gesprek, handen ergens anders...
Ik zweer het, iedereen kan het. Genoeg om het voor jezelf leuk te vinden, en dat is toch waar het om gaat ???
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten