Het is niet de eerste keer dat Marcel voor Ziekenzorg de taarten bakt. Je moet het maar doen, een hele dag taarten bakken, zo maar, gratis, voor niets, uit sympathie voor Ziekenzorg.
En het was lekkere taart !
Bedankt Marcel, het was van lik-mijn-lipje !
Eigenlijk is dat een beetje het wonder van Ziekenzorg...
We zijn niet zomaar een vereniging, niet zomaar een clubje, nee, we hebben het op ons genomen om voor de zieke medemens iets te doen.
Ik schrijf wel eens meer over Crea, omdat ik dat zelf bij de mensen breng, maar eigenlijk is dat maar een heel klein iets in het hele gebeuren van Ziekenzorg !
Waar ik persoonlijk een enorme bewondering voor heb, dat is voor de mensen die zo maar zieken gaan bezoeken... Ze horen of komen op een of andere manier te weten dat Piet of Mie ziek is (we spreken over ernstig en meestal langdurig zieken), en dan gaan ze daar alleen, of soms met zijn tweeën op bezoek.
Soms raken ze niet verder dan de deur, maar meestal zijn de mensen gelukkig om iemand te zien, en veelal blijft het niet bij één bezoekje, maar gaan ze nu en dan...
Ik heb voor dat werk een enorme bewondering ! Ik kan het niet. Ik, die nochtans een praatvaar ben, en tegen een hond met een hoed op ook zou praten, ik weet nooit wat ik moet zeggen tegen zieke mensen, zeker niet tegen zwaar zieken of mensen waarvan je weet dat de ziekte uiteindelijk fataal zal zijn. Dan sta ik met mijn mond vol tanden.
Ik vind dit de grootste en edelste taak van Ziekenzorg, daar maken we onze naam waar, zorg dragen voor de zieken van onze dorpsgemeenschap. Daar draait het eigenlijk allemaal om. Dat we crea doen, dat we jaarlijks een uitstap doen met de zieken, dat twee keer in het jaar een feestnamiddag hebben, met een optreden van een of andere artiest, dat is allemaal belangrijk, maar peanuts in verhouding met het bezoeken van zieken.
Gisteren was er dus ons Herfstfeest... Een tachtigtal aanwezigen vulde de zaal. De tafels waren door de medewerkers netjes gezet, vrolijk versierd met kleine ornamenten en bloemstukjes, de borden stonden op de plaats, bordjes met suiker en melkjes ... De tafels zagen er netjes en uitnodigend uit. De nieuwe stoelen waren voor velen een verrassing, en de meesten waren héél tevreden dat de stoelen er niet alleen beter uitzagen, maar ook veel beter zijn !
Na koffie met taart, trad Luc Oppeel op. Hij wist gans de zaal mee te trekken, en ik denk dat bijna heel de parochie ons heeft horen zingen ! Ambiance tot en met. Geen wonder dat mensen die ook instaan voor andere organisaties de gegevens van die leuke entertainer gingen ophalen na het optreden !
Nadien een lekkere boterham (koekebrood !) met koffie, en tot besluit een gratis tombola voor de aanwezigen.
Voor de medewerkers is echter daarmee de kous niet af...
Dan moeten ze nog alle tafels afruimen, de schotels wassen en alles weer netjes in de kasten stoppen, de zaal uitvegen, de tafels en stoelen weer wegzetten, zodat de zalen weer klaar zijn voor een volgende gebruiker. Anny en ik hebben het niet uitgehouden tot het einde... We hebben ons best gedaan om zoveel mogelijk te doen (Anny maakte de koffie, en ik smeerde al de boterhammen, en na het feest waste Anny een groot deel van de schotels af, en hielp ik wat bij het opruimen van de zalen)
's Avonds, moe maar tevreden in onze zetel gevallen, nog naar het nieuws gekeken en Anny naar Familie, en dan naar ons bed.
Alle twee met pijn.
Maar het feest is weer eens geslaagd !
tot de volgende ?
1 opmerking:
Lees passage die mij aan mijn moeder deed denken.
" Gij zijt nen echte gentenaar " , moest ik je zeggen dat er achter de hoek een hond stond met een hoed aan " jij zou gaan kijken "
Ps. Gentenaars worden aanzien als krejeuzeneuzen.
Een reactie posten