 |
| Erysimum cheiri cultivar (Photo credit: Wikipedia) |
Het heeft me heel wat moeite gekost om te weten hoe stoffeliers nu eindelijk echt heten (wetenschappelijke naam), maar Google bracht ook hier uitkomst...
Ik ben dus op zoek naar Erysum cheiri (Cheiranthus cheiri)... Maar wellicht weet je nu nog niets meer...
Vandaar dat ik, via hetzelfde Google ook maar eens ging zoeken naar deftige afbeeldingen van dat mooie en vooral heerlijk geurende bloempje dat je vroeger overal zag staan tegen de muren... De stoffelier
Je ziet op de foto's het bloempje zowel in het geel als in het bruin (bruin-oranje)...
En... je ziet het nog heel vaak staan in oude tuinen. En nog steeds staat het dan vaak tegen de muur aan geplant, omdat het een plantje is dat echt niet veel behoeften heeft... Het mag brandend heet zijn tegen die vaak witte muren, het mag er behoorlijk droog zijn, omdat de regen er niet echt bij kan, en het is ook maar een schriel plantje...maar met bloemen die mooi zijn en vooral heerlijk geuren !
Mochten er dus onder mijn lezers zijn, die dat ouderwetse plantje nog hebben staan, kunnen ze dan of een of enkele stekjes bezorgen, of eens zaad ervan nemen en me bezorgen? Je bent alvast bedankt !
En weet je, blijkbaar ben ik niet de enige die op zoek is naar van die oude planten, oude groenten, oude boomsoorten en oude fruitsoorten... Heel wat mensen zijn er op zoek naar, en er schijnen zelfs heuse verenigingen te zijn die er alles op zetten om oude fruitsoorten voor het nageslacht te bewaren en nieuw leven in te blazen.
Oude groenten en oude fruitrassen hebben immers andere kwaliteiten dan we nu vragen en verwachten van onze groenten en ons fruit. Daarbij denk ik bv aan de appel... Nu koop je heel het jaar door appels, die er uitzien alsof ze een uur geleden van de boom werden geplukt. Vroeger kocht ons moeder voor de winter een massa appelen, we trokken met die appelen naar de zolder, en op oude kranten werden die appelen zorgvuldig neergelegd, waar ze het fruit zouden vormen voor heel de winter. Hoe verder de winter vorderde, hoe verder de appelen uitdroogden, en hoe meer rimpels hun vel vertoonde. Het waren net oude gerimpelde mensengezichtjes...
Mocht je nu een dergelijke appel geven aan een puber van nu, ze zouden je nogal bekijken ! Wij hadden niets anders... Alleen een appelsien en rond Sinterklaas een mandarijntje... Voor de rest waren er die oude appeltjes. Ook de eieren werden opgelegd, de bonen in het zout, de koteletjes in het smout, en heel wat in steriliseerbokalen...
De groenten waren daarop geselecteerd. Je kunt niet iedere appel zo maar op zolder gaan leggen en hopen dat hij de winter doorkomt ! Nee, het waren bewaarappelen.
Blijkbaar hebben sommige mensen heimwee naar de smaak van toen... en zoeken naar die oude rassen. Om eerlijk te zijn, ieder jaar weer kijk ik (meestal vruchteloos) bij de fruithandelaar naar echte stoofperen. Oneetbare harde peren, maar heerlijk om te stoven... Ook die peren kon je wel een tijdje bewaren, maar je kon ze beter opleggen of steriliseren...
Nu koop ik van arremoe een bokaal of een conservenblik met opgelegde peren, in eigen sap of in rode wijn... Maar die oude soort van toen, met die iets korrelige structuur... nee, die vind ik niet meer.
Het is dus ook een vorm van nostalgie... en dus ook weer aan het oud zijn gebonden... Maar anderzijds, de jongeren kunnen onmogelijk die herinneringen hebben aan geuren en smaken van toen ! Ze kunnen er dus ook niet naar gaan terugzoeken. Tenzij hier en daar eentje, die nog ergens bij opa en/of oma kon gaan smullen van die ouderwetse dingen, bereid op de wijze van toen.
En wie via Google zoekt naar "vergeten groenten" komt plots in het paradijs terecht, want er zijn er zovelen die dit zoeken, dat er uitwisseling en verzamelingen bestaan, en zelfs kwekers die inspelen op die markt... Alleen, blijkbaar is de stoffelier nog niet terecht gekomen in die oude heerlijke bloemen van toen... Misschien omdat er nog her en der te vinden zijn?
Ik zie ze regelmatig staan aan huizen... Maar je kunt moeilijk gaan aanbellen bij vreemde mensen "Madame, mag ik geen scheutje kopen van uw stoffeliers ?" ... Wie weet hoe ze daar die bloem noemen??? Want wellicht is stoffelier een plaatselijke naam. en krijg ik straks van mijn zus een mailtje om me te zeggen hoe ze dat in West Vlaanderen noemen... Of waren het daar ook stoffeliers ? Ik weet het niet meer...
Tot de volgende ?
8 opmerkingen:
Toon ,ma noemde die bloemen (giroffels)en de appelen op de zolder waren (Jacque le bel) want die bewaarden het langst
groetjes ,,suz (reactie die ik kreeg per mail !!! van mijn zus !! Hoe kon ik het weten !)
Hallo Toon,
ik ben toevallig op deze pagina terechtgekomen omdat ik informatie zocht over stoffeliers. Vorige week was ik bij een kweker in Oordegem aan 't rondneuzen en bij een prachtig bloeiend plantje vroeg ik de naam... De kweker zei dat het een stoffelier was. Aangezien ik dit woord niet meer gehoord had sedert ik als kind bij mijn mémée in de tuin rondliep (jaren '60), heb ik het meteen meegenomen. Het was wel zijn laatste plantje, maar misschien is het nog beschikbaar op de veiling waar hij elke vrijdag naartoe gaat. Naam is Ignace Van Caelenberghe, Klinkaard 117 9340 Oordegem. Op de website vasteplant.be is er ook 1 soort te koop, de Erysimum 'Bowles' Mauve'. Mocht je inmiddels nog geen stoffeliers gevonden hebben, je ziet dat ze wel nog in de handel te vinden zijn ook.
Vriendelijke groeten,
Annemie
Vandaag bij tuincentrum eeckhout oostakker geweest en daar waren er nog veel hoor heb ook twee struikjes mee gedaan
Bij Tuinadvies in Evergem kan je On line de zaadjes kopen!
Goed nieuws,
Ik heb heel veel zaad van stoffelieren getrokken bij mijn vriendin en ben ze nu uit de pel aan het doen. Dus no panic
Ook wij waren op internet aan het zoeken naar stoffelieren en kwamen bij jou terecht. Ik lees op een andere post dat je ze intussen zelf al hebt, dus dat is al OK. Anders kreeg je er nog van ons ;-)
Die oude perensoort noemt Saint Remy. Je kan zo'n boompjes nog kopen bij de Nationale Boomgaardenstichting die zulke oude rassen in stand houdt, zie http://www.boomgaardenstichting.com/
Onze eigen Saint Remy is na meer dan 40 jaar bijna ten einde. We gaan een nieuwe planten, en als die terug stoofpeerkes geeft krijg je er van als ik je daar een plezier mee doe. Laat maar een reactie achter en dan geraken we wel in contact, want ik heb geen mail-adres van jou.
Ik heb er ook staan in mijn tuin bij Norbert in Letterhoutem
Die keiharde peren noemen wij qweeperen ze zijn in het seizoen in de handel te koop. Voor confituur en gelei.
Die kleine peertjes noemen wij “bruine kriekpeertjes”. Werden opgelegd in wijn, bier of samen met een stuk sinaasappelschil op alcohol.
Gestoofd met kaneel waren zij het lievelingsgerecht van mijn grootmoeder. Ook toen waren ze maar een paar weken te krijgen.
De bruine stoffelier, heerlijk geurend , daar zoek ik al jaren naar. Als iemand er heeft zou ik graag wat zaadpeulen willen.
Een reactie posten