onwaarschijnlijk !

Ik weet niet, geachte lezer(es), maar je kunt wel ergens een foto van mij vinden, en dan zie je dat ik een lijvig, dik persoon ben...
Om eerlijk te zijn, ik heb daar complexen over. Ik kan er niets aan doen, ik eet echt niet te veel, drink geen alcohol, niet te veel gesuikerde dranken en ga zo maar nog een tijdje door. Maar toch ben ik gewoon dik.

Vannacht lag ik weer eens na te denken... Slapeloze nachten hebben ook hun nut weet je wel !
Een atoom schijnt volgens de wetenschap hoofdzakelijk te bestaan uit een lege ruimte, waarin een kern, daar draaien dan piepkleine satellietjes rond, en dat is het zo wat. Oh ja, er schijnen ook nog eens enkele nog veel kleinere partikeltjes aanwezig te zijn, waarvan ze er onlangs eentje hebben kunnen aantonen... Maar dus hoofdzakelijk: niets. Leegte. Ruimte.

Met andere woorden, is heel mijn postuur veeleer een illusie dan wel een werkelijkheid. Oef, dat klinkt al heel wat beter dan dik.

Het enige wat me ambeteert, dat is dat je niet de lege ruimte ziet, maar net al die piepkleine deeltjes. Ik vind het niet eerlijk (eierdopje op mijn hoofd schud mee met mijn hoofd). Ik zou het veel leuker vinden dat we, zeker in mijn geval, alleen een schemerige aanwezigheid zagen. Maar ja, daar we geen uitzonderingen kunnen maken, en als ik schemerig zou zijn, alles schemerig zou zijn, en ik dan wellicht een dikke schemer zou zijn, blijft het in feite hetzelfde.
Laat het dan maar zo.
Kijk maar zo tegen mij aan, maar weet, dat er achter mij een hele grote wereld zit, vol met heerlijke bloemen, mooie beelden, mooie tekeningen, mooie slanke mensen... Allemaal achter me. Dus blijf maar niet naar mij staan kijken, ga rond me, en bekijk heel dat stuk van de wereld dat je anders zoudt gemist hebben...
djudedju

Nee, dat is gekheid...
Ik heb er geen reuzegroot complex over (wel een heel kleintje, vooral te danken aan de vele periodes van drastische kuren van (nog) minder eten, en vele kilometers lopen per week...).
Ik ga dus niet zeggen dat dat dikke lijf me niets doet, maar ik lig er echt niet van wakker.
Dat ik wou dat ik slank was heeft tegenwoordig veel meer te maken met mijn rug en de belasting van dat gewicht op die rug.

Ik ben al zowat mijn ganse leven dik geweest... Ik ben het dus wel gewoon geworden.

Maar wat me wel interesseert, is dat bizarre feit over die atomen.
Iedere atoom is werkelijk vooral leegte, met een heleboel bewegende deeltjes er in.
Ik heb al eens eerder de bedenking gemaakt dat je dezelfde structuur ziet in de oneindige ruimte. Ieder zonnestelsel lijkt een sterk uitvergrote kopie van een atoom, incluis de bewegende deeltjes.
En dan zweef ik weer weg in mijn fantasie...
Als de atomen waar wij hier mee leven, nu eens werkelijk kleine zonnestelsels waren, dan zit er misschien ergens links in mijn lever een zonnestelsel die een kleine kopie is van ons zonnestelsel, en is er daar een planeetje bij, waar mensjes op wonen... Mensjes, die ontdekten dat heel hun wereld eigenlijk bestaat uit piepkleine onderdeeltjes, atoompjes... met nog kleine deeltjes die er rond draaien... Maar ieder atoompje is meer leegte dan massa... In feite lijken die atoompjes wonderwel op het heelal (die wij hier in onze wereld lever noemen)... En misschien, heel misschien, bedenkt er dan een mensje een gek idee, dat hun heelal eigenlijk heel goed lijkt op een boel atomen die rondzweven...
en als dit zo is, zouden er dan op de atomen in die lever-wereld ook weer piepkleine mensjes leven, die net de atomen hebben ontdekt...

Een verhaal dat lijkt op de wereld in tegenover elkaar gezette spiegels, waarin je telkens weer het spiegelbeeld ziet van het spiegelbeeld in een eindeloos lijkende rij, steeds kleiner, steeds verder weg en toch vlakbij...

En heb je er al eens over nagedacht, dat die atoombommen misschien hele universa naar de Filistijnen hielp ?

djudedju

Weet je, ik krijg steeds meer eerbied voor de wonderlijke wereld waarin we mogen leven...
Eerbied voor ieder stofje, ieder steentje, ieder beestje, ieder mens ...
Een heerlijk wonder

Ik kan wel ergens de evolutietheorie volgen, maar hoe is dat allereerste leven ontstaan? Toeval ? Ik geloof niet in toeval, zeker niet op een dergelijke schaal... Het zijn veel te veel toevalligheden opeen om nog toeval te kunnen zijn...

Ik noem het God.
... zelfs in een dik lijf als het mijne...
tommetoch !

tot de volgende ?