Maar naar de buurtpolitie kijk ik, als ik tijd heb en thuis ben.
Het is informatief en gebaseerd op echt gebeurde feiten (zegt men).
Bij de eerste afleveringen speelde de acteurs wat stuntelig, maar het werd steeds beter, en nu spelen ze het ronduit goed.
Iedere keer zit ik geboeid te kijken, veel meer naar de politieagenten dan naar het verhaal, want ik moet tot mijn spijt zeggen dat ik nog nooit zo'n volmaakte agenten op straat ben tegengekomen. Ze reageren steeds gepast, zijn beleefd, alert, treden doeltreffend op... Allemaal dingen die ik veelal mis in de werkelijkheid...
Politie is een mooi beroep. Het is een functie waarin men mensen kan helpen, waarin men kan zorgen voor een hogere veiligheid voor de medeburger, een functie die ergens deel uitmaakt van de ruggengraat van de maatschappij. Zo zou het toch moeten zijn.
Zo is het ook in de TV...
Helaas... zo is het meestal niet in de werkelijkheid.
Heel wat politiemensen lijken politie geworden, niet voor de dienstbaarheid, maar voor de macht.
Ze zijn niet de dienaar van de maatschappij, maar de beheerder.
Ik hoop dat er veel politiemensen kijken naar de TV, naar die reeks.
God, ik wil ze lang niet allemaal over dezelfde kam scheren, want ik ken enkele heel goede agenten, maar het is met agenten zoals met alles in de maatschappij, we spreken vooral over de uitwassen en niet over wat goed gaat.
Dat is tekenend voor onze maatschappij.
Je moet maar eens naar het nieuws kijken, luisteren, lezen. Je moet maar eens een tijdschrift open doen (doe ik alleen bij de kapper en in de wachtzaal van de dokter), om te zien hoe het lijkt of gans onze maatschappij één grote vuilnisbak is.
Hele bladzijden vol met echtscheidingen, echtelijke ruzies, moorden, diefstallen, overvallen en verkrachtingen, opstanden, oorlogen en rebellie...
... en geen enkel goed, normaal gebeuren.
Geen wonder dat heel wat mensen denken dat het zo moet zijn, dat dit de normale wereld is.
Als we een bericht horen, dan is het negatief.
De enige positieve berichten die we horen komen van politici die ons vertellen hoe goed ze het hebben gedaan, maar dat wordt meteen weer gecorrigeerd door de oppositie die ons komt uitleggen dat dit allemaal leugens zijn, en dat het eigenlijk nog nooit eerder zo slecht ging...
En als ik zit te kijken naar die flikken op TV, dan stel ik bij mezelf vast, dat ik ook vergiftigd ben door die manier van kijken op de wereld, en dat ik niet meer kan aannemen dat het ook een goed, degelijk kan afgewerkt worden... Dat er altijd ergens een reukje aan moet zijn.
Hoe lang is het al geleden dat je nog eens goede dingen hoorde vertellen over iemand?
Lang hé ?
Dat is toch niet normaal ?
Als je eens kijkt naar de dag van gisteren, was het dan echt zo dat je alleen met slechte mensen in contact kwam ? Of was het zo, dat alles heel kalm en heel normaal verliep, omdat het ging zoals het moet gaan? Omdat je heel de dag met eigenlijk goede mensen omging?
Oh nee, geen volmaakte, die bestaan wellicht niet, maar waar je mee omgaat, zonder dat je botst op slechte dingen. Waar je mee praat, mee samenwerkt op een vlotte manier.
Waar je niet heel de dag je moet ergeren.
Waarom doen de media dan alsof er niets anders is dan kwaad ?
Ik heb een grote bewondering voor het werk van een Moeder Theresa, maar ik las hele artikels over financieel gesjoemel... Kijk, dan denk ik: moet een goed mens dan meteen volmaakt zijn ? Mag er echt geen klein kantje aan zijn? En is het niet veel beter te praten over al dat goede, veeleer dan te vallen over een paar fouten? Het zouden dan best behoorlijk grote fouten mogen zijn, laat ons eens het goede laten primeren in de mens, in wat we vertellen van hem of haar...
En ook al doen we wellicht geen grote opvallende goede werken à la Moeder Theresa, er valt best iets goeds te vertellen van iedereen.
Laat ons dat eens doen.
Laat dat eens ons doel zijn voor de rest van de maand... Kijken naar het goede in de medemens.
Wedden dat het een leuke maand wordt ? Waarin je je goed voelt ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten