Plots weet ik weer hoe ik zondag na zondag steeds verder breide aan het eindeloze verhaal dat ik vertelde aan de Jongknapen van de Chiro...
Ik was dat kwijt, ik herinnerde me wel heel goed dat ik eindeloos door vertelde, maar niet meer hoe ik dat kon, of hoe dat ging.
Bij het lezen van die verhalen kwam me plots weer de stijl van die verhalen te binnen, en plots voel ik me weer in staat om te gaan vertellen, zonder einde, een eindeloos avontuur in een wereld vol spoken, heksen, elfen, kabouters, trollen en nog veel meer. Allemaal wezens die je toelaten te fantaseren zonder einde...
Ik moet zeggen, het boek is een her-openbaring.
Blijkbaar heb ik ergens diep in me nog wat bloed van de Kelten. (Kan ook moeilijk anders hé ?)
En misschien moest ik maar nu en dan een dergelijk verhaal gaan vertellen, zo maar, voor the fun. Eens heerlijk fantaseren zonder remmen, over dingen die niet kunnen, maar die je toelaten heerlijke avonturen te denken.
Want, ik hoop, beste lezer, dat u, net als ik zelf, een lezer bent, die kan wegdromen in een verhaal, die kan mee-leven met het verhaal, die kan verdrinken in de ongebreidelde fantasieën.
Soms vertelt men dat al die oude verhalen ergens een historische achtergrond hebben... Ik geloof dat niet, ze hebben wellicht alleen de achtergrond van een goed verteller, zo goed, dat de vertellingen nog generatie na generatie werden door verteld, met telkens wellicht kleine aanpassingen om het te plaatsen in een herkenbaar midden. Het is immers volkomen zinloos een verhaal te vertellen over een kasteel aan iemand die niet weet wat een kasteel is... Ga dan eerst met hem een kasteel bezoeken, wijs hem de krochten waarin de gevangenen kreunden, wijs hem de marteltuigen, wijs hem het goud op de meubels en het eetservies... Wijs hem alles wat zijn fantasie prikkelt, zodat je hem een verhaal kunt vertellen die hij kan plaatsen in een wereld die hij zich kan voorstellen.
Dat is ook de reden waarom geen mens er ooit in slaagt een totaal nieuwe wereld te bedenken... Zijn fantasie is immers begrensd door zijn kennis. Hij kan de plantengroei vervormen, andere kleuren geven, denkvermogen geven, maar ergens blijft hij hangen aan het idee planten zoals hij dat kent van hier, van deze wereld.
We bedenken eenhoorns, er uitziend als een sneeuwwit paard, met een hoorn er net uitziend als de tand van een narwal... We bedenken draken die heel dichte familie lijken van hagedissen zoals we die zien in de dierentuin, en zoals we leren over de saurussen uit de prehistorie...
Onze fantasie is beperkt tot onze werkelijkheid. En we husselen en roeren wel alles door elkaar heen, maken er heerlijk waanzinnig verhaal van, maar het blijft beperkt tot fantasie uit elementen die we kennen.
We lazen vroeger dat er geen leven denkbaar was zonder zuurstof, maar ondertussen kennen we wel bacteriën die leven in middens zonder zuurstof, in temperaturen waar we geen leven mogelijk achtten, en ga zo maar door... Telkens weer schuift de werkelijkheid een streepje verder. En dan plots wordt het normaal, het is, dus is het ook normaal...
In een verhaal kunnen we met al deze elementen gaan husselen, we kunnen, ver voor dat de wetenschap zoiets vindt, dingen bedenken, gebaseerd op wat we kennen, maar een stap zettend in het onbekende.
Herinner je de verhalen in de ruimte nog van kapitein Kirk en co ? Die verplaatsten zich sneller dan het licht, in een Warp-snelheid... Weet je dat ze bezig zijn om dat werkelijk te gaan doen? Volg maar eens de laatste ontwikkelingen op dit vlak !
Met andere woorden, fantasie hoeft niet onwerkelijk te blijven, er zijn fantasieën die werkelijkheid worden, denk maar aan de verhalen van een Jules Verne...
Maar steeds, hoe dan ook, is iedere fantasie gebaseerd op de dingen die we kennen of menen te kennen.
Dat is net het mooie... Het is steeds ergens herkenbaar, hoe vergezocht het ook is. En een goede verteller zal steeds zorgen dat er voldoende elementen van de normale wereld in zitten, om je er te kunnen bij IN-leven...
Vertellen... heerlijk is dat...
Laat de zeemeerminnen maar minnen, den katers maar spinnen, en de spinnen maar weven...ik hou van dat sprookjesleven
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten