In maart leggen alle vogels een ... taart ?

Image by jvverde via FlickrMijn vaderlandsche spreekwoordenschat is weer eens overhoop gehaald !
Beginnen de vogels nu toch al wel volop te nestelen en eieren te leggen zeker ! Mocht het nu nog april geweest zijn, dan kon nog : "In april legt elke vogel waar hij wil", maar in maart! Hoe kun je dat nu een zinnige rijm geven ?
Aan mijn keukendeur, in het struweel van een winterbladgroene clematis zitten op zo'n 30 cm van elkaar een merel te broeden en een winterkoninkje. Dat kleine ding is heel druk in de weer, zijn dziididziidzii is niet uit de lucht. Als we naar buiten gaan vlucht hij wel een volle halve meter weg, en zit dat uitdagend te schelden. De merel vliegt weg weg met een luid alarm djekdjek...
Op de clematis zitten ook al weer bloembotjes klaar, en straks zitten die vogeltjes in een bijna volledig witte struik in een wolk van heerlijke geur.
't Is lente !
Ik heb al wat viooltjes gezet en enkele saxifraga er tussen, en straks zal Bart hopelijk niet vergeten zijn korenbloemen mee te brengen...  Lente, mijn bloed stroomt weer na die sombere winter. Alhoewel, deze winter is mij veel gemakkelijker voorbij gegaan dan de vorige. Het zal dus niet alleen aan de donkerte van de dagen liggen, maar ook aan mij. Misschien voelde ik mij wat minder depressief dan vorig jaar, alhoewel ik mij geen depressie kan herinneren, en ik nu wellicht veel meer reden zou hebben om in de put te zitten... Maar daar kan ik helaas niet over bloggen... misschien lees je er ooit wel over in de kranten of hoor je het op radio en TV...  Het is te erg om er neutraal over te kunnen schrijven. Maar laat ons hopen dat dit heel erge misschien de ultieme oplossing biedt voor andere problemen...
Om ons moeder te citeren: Ons heer slaat nooit zonder ook te zalven... Laat die zalf er dan maar in grote potten bij zitten...
Maar genoeg duistere woorden, 't is lente !
Ik ga er dringend moeten op peinzen om mijn visgerief weer in orde te zetten, lijntjes nakijken, onderlijntjes maken, bak weer eens helemaal uit kuisen en op orde zetten... en dan op naar het water.
Weer het genoegen smaken aan het water te zitten, turend naar de dobber, en genietend van de geluiden van de natuur. Het waterhennetje zien rondflaneren met een kuddeke kuikentjes achter zich,, en misschien zelfs weer dat vliegende juweeltje, de ijsvogel zien. Weer de mooie lijn en kleur van de vis liefkozend bekijken, en weer veilig in de vijver terug zetten... Ik zit hier warempel te watertanden.
Ach, de bloemen, de vogels, ze helpen om niet na te denken over wat me zo erg bedrukt.

tot de volgende ?