2,4 meter !

Image via WikipediaDank zij het zeer gevoelige gps-systeem (in Europa Galileo) weten we dat ons landje (meetpunt Ukkel) ieder jaar zo'n 2,5 cm naar het Noordoosten opschuift. Normaal gezien voelen we daar niets van, maar nu en dan zijn er ook in ons landje micro-aardbevingen, en nu en dan een voelbare aardbeving. Dit komt komt dus omdat de Europese tektonische plaat noordoostelijk beweegt.
Bij de aardbeving in Japan, is het hoofdeiland maar liefst 2,4 meter opgeschoven ! Geen wonder dat het daar lelijk deed !!!
Geen wonder ook dat de kerncentrales ook dooreen werden geschud, en geen wonder dat er een tsunami was. En daardoor vielen de pompen voor de koeling uit, met alle gevolgen van dien, en alle nog komende moeilijkheden. Want men is daar nog steeds alles en nog wat aan het proberen om een ramp te vermijden.
Wat mij verontrust is het feit dat je telkens tegengestelde berichten hoort, en hier voor ons landje zegt men nu al dat het geen gevolgen zal hebben... Ook dat maakt mij ongerust, want van de radioactiviteit die hier kwam van uit Tsjernobyl mochten wij ook niets weten... Pas jaren na datum kwam uit dat ook hier de radioactiviteit merkbaar was gestegen.
In Japan geloven ze de beheerder van de kerncentrales niet meer, omdat bewezen is dat hij in het verleden al loog en dingen verzweeg. Hier geloven wij onze regering niet meer, omdat wij weten dat ook zij in het verleden al loog (en heus niet alleen over de radioactiviteit !!!).
Ergens voelen wij ons daardoor wat verwant met de Japanezen...

Heb je ook gehoord van hele treinen en een heel dorp die gewoon verdwenen zijn tijdens de aardschokken? Kun jij je daar een voorstelling van maken? Ik niet... Dat er één trein zou wegglijden in een plots ontstane breuk in de grond, die nadien weer sloot, tot daar, maar vier stuks op verschillende locaties ? En een heel dorp ?

Als ik de beelden zie, dan lijken de dingen te groot voor mijn bevattingsvermogen... Ik zie het wel, ergens hou ik het beeld ook vast, maar het is zo erg dat het niet echt meer lijkt. Als je in het spoor van de teruggetrokken tsunami die bergen afval waarin auto's, hele boten en zelfs hele huizen zitten, dan is dat zo erg dat ik het me niet meer kan voorstellen, ook al zie ik beelden op TV. Bergen vuil, dan denk ik aan het stort, waar we als kinderen wel eens op liepen (mocht niet !) en verbaasd keken naar die immense berg huishoudelijk afval. Dat was een BERG VUIL... immens, maar niets in vergelijking met wat ik zie op TV... Had er in de berg huishoudelijk afval een boot moeten liggen, dan zou dat er gewoon niet in passen, dat zou storend zijn, het beeld dusdanig veranderend dat er geen stort meer was, maar iets anders, iets wat we niet kenden of kennen. Nu weten we dat het dus wel kan, op een ik en een gij bijeen getroept door één grote golf.

Ik stel me dan ook voor dat het daar nu ontzettend begint te stinken, een stort stinkt, en dat zal daar niet anders zijn...

Op een of andere manier raakt die ramp me meer dan die vorige tsunami... Ik heb zitten nadenken wat daarvan de reden kan zijn, en ik denk dat het komt door het feit dat alles er een beetje uitziet zoals bij ons, moderne huizen, appartementsgebouwen, winkelstraten, auto's en wegen zoals bij ons. Het is veel herkenbaarder, en je kunt de schade dan ook makkelijker projecteren op je eigen leefwereldje... In die vorige ramp ging het over een exotisch gebied, en daar heb je op een of andere manier minder binding mee. Alhoewel het daar misschien voor de slachtoffers dubbel erg was.

Eigenlijk is dat een beetje gek, maar ons medevoelen is mede gebaseerd op de herkenning. Niet alleen op de ramp op zich, maar op het feit of wij het kunnen projecteren in onze straat.

Hadden wij geen foto's of beelden van de ramp, dan zou voor de meesten van ons Japan ook een ver exotisch land geweest zijn, maar door TV en andere media, is de wereld wel heel klein geworden, en zien we plots dat Japan heel dicht bij ons staat, dezelfde soort straten, auto's, gebouwen, herkenbaar. Het is bizar, maar het begrip medemens is door TV en internet heel sterk uitgebreid. De enige beelden die we vroeger hadden van de mensen in Zwart Afrika, waren de fotootjes van nonkel pater met zijn bekeerlingen in Het Parochieblad. En die foto's kwamen er in om het doel van de omhalingen zichtbaar te maken. Maar het was ver weg, vreemd, onbekend... Nu ligt zowat heel de wereld voor onze voeten. We kennen alles en iedereen. Als we nu horen van Tsjetsjenië, dan weten we hoe die mensen er ginder uit zien, en wat er ginder gebeurt... Twintig jaar terug hadden we nog nooit van dat gebied gehoord ! Laat staan iets van gezien, en dat ligt niet eens zo heel ver weg.

Als ik de bijbel lees, en lees over je naaste, dan denk ik dat het begrip daar en toen zowat op je buur en hooguit je dorp sloeg, want veel verder ging je kennis niet. En soms vraag ik me af of die man uit Dnipropetrovsk ook mijn naaste is (Ligt in Oekraïne)... Want hoewel dat daar best een grote plaats is, is het mij alleen bekend als naam op de landkaart. Onze naaste is plots een heel ruim begrip geworden.

En zeggen dat er al zo veel mensen zijn die het moeilijk hebben met hun buren of eigen familieleden...

En toch worden we dan ook, geraakt door het leed dat we slechts zien op die televisiebeelden...
Wat zijn we complexe wezentjes...

tot de volgende ? (foto van Dnipropetrovsk)