Wikileaks

Image via WikipediaSinds enige tijd lees ik via Twitter de korte mededelingen van Wikileaks, want op de site zelf raak je maar moeizaam binnen...
Nu, sinds de hype rond de openbaring van 250.000 "geheimen" van de ambassades al helemaal niet meer. Gelukkig dus maar dat ik nog wat hoor via Twitter..
Ik weet niet echt of zo'n ding als wikileaks echt wel goed is... Ik weet ook niet of ik wel "alles" wil weten van iedereen.
O.K., ik weet nu met zekerheid dat er hier in ons Belgiekske echt wel degelijk kernwapens liggen, maar eigenlijk wist ik dat al bijna zeker. Bovendien, als straks ons landje in brokken valt, wie gaat er dan de kernwapen hebben? Na BHV een nieuwe ruzie ?
Soms heb ik het idee dat veel weten ook veel zorgen betekent... Nu ik tijd heb om alles te lezen en te bestuderen, voel ik me geen ziertje gelukkiger, integendeel, heel wat van die nieuwtjes maken me doodongelukkig, terwijl ik er niets aan kan veranderen. Want neem nu die kernwapens, of ik nu voor of tegen ben, dat laat de NATO ijskoud, ze liggen er en ze blijven er liggen (hopelijk, want ze gebruiken lijkt me nog véééél erger !).
Maar al die "wetenswaardigheden" doen mij steeds meer denken aan het feit dat we in alles en nog wat verkeerd bezig zijn. Neem nu de spreuk van die oude Romeinse keizer, "Wilt ge de vrede, bereidt dan de oorlog voor"...
Hij had en heeft gelijk, dank zij het feit dat iedereen dom, agressief en machtsgeil is.
Ieder weldenkend mens weet immers dat het niet gezond is de oorlog voor te bereiden. Dat er steeds risico's in zitten dat er links of rechts toch eens ene op de knop duwt, en BOEOEMMMMMMMMMMM !!!!!
Kijk nu maar naar Noord Korea... In de veronderstelling dat het wel degelijk Noord Korea is, die begonnen is, lijkt een antwoord in de zin van oefeningen voor de deur van dat Noord Korea misschien wel wenselijk, opdat ze zouden stoppen voor aleer ze echt begonnen zijn... Maar ben jij 100% zeker dat Noord Korea is begonnen? Ikke niet. De Noord Koreanen beweren dat het Zuid Korea is, en bewijzen zag ik nog niet. Als ik nog eens binnen raak op Wikileaks lees ik er misschien meer over, maar ook nog steeds zonder de ultieme zekerheid.
En in Irak is men een oorlog begonnen omdat er kernwapens en biologische wapens en zo zouden geweest zijn... Ze hebben heel het land met stoffer en blik onderzocht, niets gevonden, maar ja, Saddam was toch maar ne slechterik, die mocht er aan...
Waarheid lijkt nogal dikwijls de versie van de overwinnaar te worden.
Maar ondertussen zien we dat de wapenwedloop blijft duren. Men zegt wel dat het aantal kernwapens verminderd is, maar we lezen dan heelder dagen dat men nu ens hier dan weer daar landen weet die ook kernwapens zouden aan het ontwikkelen zijn. Net of dat zo moeilijk zou zijn, ik las ooit dat een student er eentje maakte, gewoon voor de lol, en op basis van wat er op internet over te vinden is.
Radioactieve stoffen verdwijnen met kilo's van uit allerlei plaatsen, en niemand maakt zich echt zorgen.
Of... niemand is nog ooit echt gerust?

Misschien escaleert de situatie Korea nu weer eens, en misschien vinden de economisten van deze wereld een oorlogje wel opportuun om de zieke economie weer leven in te blazen... En dan blijkt plots dat die voorbereiding niet diende om de vrede te bewaren, maar wel degelijk om te vechten... En dat de kleine man, de rekening betaalt. Economisch is de oorlog wel nuttig, misschien, als er genoeg mensen sneuvelen en industrieën stil vallen en auto's niet meer kunnen rijden om oorlogsredenen, is het zelfs goed voor de aarde en het milieu... En wie kijkt er nu op enkele honderden miljoenen mensenlevens als de economie er deugd van heeft???

Je moet eens wat gaan rondstruinen op internet, en wat zitten zoeken naar de sommen die per land worden uitgegeven aan bewapening... Heel wat landen richten zich hier bij hoofdzakelijk op defensieve bewapening (?), maar als je bijvoorbeeld de bewapening van de vredeskampioen bij uitstek, ons aller USA bekijkt, dan zie je meteen een ander plaatje. Motief? De beste verdediging van het land is de oorlog verleggen buiten je eigen grenzen...

Nee, dat allemaal te weten, dat is echt niet van aard om beter te slapen.

't Heeft gisteren weer gesneeuwd, en blijkbaar vannacht ook nog. Het is berekoud, en de vogeltjes zitten in rijen aan te schuiven om bij het voer te raken... Ze komen vandaag met mazout voor de verwarming, en het is weer duurder dan vorig jaar...
Economie gaat slecht...
... misschien een klein wereldoorlogje?

tot de volgende ?

Irma Laplasse, kroniek van de haat...

Image by Provinciaal Historisch Centrum Zuid-Holland via FlickrIk ben het boek over Irma Laplasse aan het lezen (Karel Van Isacker)... Een vrouw die na de oorlog is ter dood veroordeeld en ter dood gebracht.
Het boek toont aan dat de schuld niet onomstotelijk is bewezen (ik heb het wel nog niet volledig uitgelezen, misschien gaat de uiteindelijke conclusie nog een stapje verder?)
Maar daarover wil ik het niet hebben... Ik wil zelfs niet eens verwijzen naar de parachutemoord van een maand of wat geleden, ik wil het hebben over de haat.
Ik heb de oorlog (Godzijdank) niet meegemaakt, wel herinner ik me nog de spaarzin die ons ingestampt werd, na de ervaringen van de oorlog, en ik herinner me heel duidelijk het hamsteren in de tijd van de Koreaanse oorlog...
Maar ik ben een geschiedenisfanaat, en lees veel over geschiedenis, en geschiedenis dat is nu eenmaal een ellenlange resem van oorlogen en twisten...
Deze wek las ik ook een miniem artikeltje over het feit dat de Duitsers nog steeds de bombardementen van hun steden als onrechtvaardig en zinloze agressie beschouwen en aanvoelen. Wellicht zullen de Londenaars de bombardementen op hun stad ook zo herinneren.
En vanuit de veilige afstand van de geschiedenis stel ik vast dat ik ze beiden gelijk geef... In beide gevallen betreft het aanvallen op de burgerbevolking, die niet echt de vechtende partijen waren. Als er nu een Amerikaanse bom op een burgerdoelwit terechtkomt schreeuwt de wereld moord en brand. Terecht, maar ze deden met zijn allen hetzelfde in de wereldoorlogen...

Maar ik heb het over de haat...
Wellicht zullen de Duitsers hier tijdens de bezetting verschrikkelijke dingen hebben gedaan, zodat de opgekropte woede zo overging in haat, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat men dan net dezelfde dingen deed die de woede hadden opgewekt. De behandeling die de gevangenen kregen hier van de weerstand, was echt niet veel anders dan wat ze de Duitsers verwijten gedaan te hebben tijdens de oorlog. Het lijkt wel een beetje een bijbelse wraak: een oog voor een oog, een tand voor een tand... Of om het misschien wat actueler te zeggen, het lijkt sterk op de Sharia... De wetten bij de Islam zijn immers nog steeds een oog voor een oog...

Zelfs nu nog merk je iets van die haat van toen. Bij sommige oudere mensen, die de oorlog wel hebben meegemaakt lijkt die haat nog steeds, wat onderhuids, aanwezig te zijn.

Net of dat iets oplost...
Het enige wat je met dit systeem bekomt is dat het blijft duren, pakt gij mij, dan pak ik jou is een spelletje zonder einde.
Och, ik weet wel, ik heb makkelijk praten, ik heb het niet meegemaakt... Maar iedereen heeft in zijn leven wel onrechtvaardige dingen meegemaakt, ook al waren ze uiteraard niet in die mega-maat zoals een oorlog is. Ik heb de indruk dat de haat hier langer blijft doorspelen, omdat het een stuk is van het collectief geheugen. Zo hoor je nog steeds over ultra-Vlaamse partijen dat ze zwart zijn... Wellicht zitten er in alle partijen elementen uit families die niet zuiver op de graat waren in die tijd, maar omdat de toenmalig ultra-Vlaamsen dachten de redding van Vlaanderen te vinden bij de Germanen, krijgen zij nu nog steeds de naam... als een blijk van de onverwoestbaarheid van de haat...

Gek is dat. Het lijkt weer eens wat bijbels, hun bloed kome over ons en onze kinderen...
Net of de kinderen verantwoording kunnen geven voor de daden van hun ouders of grootouders. Lijkt wat op de houding tegenover de Joden, omdat hun voorouders Kristus zouden vermoord hebben. (niet de Romeinen, want die zaten midden in de bekeringsfase...)
Och, ik word er ook wat kribbig door. Haat maakt me zo ongelukkig.
Och, ik ben niet de vergevingsgezinde bij uitstek, maar als ik ergens een hekel heb aan iemand, dan negeer ik die gewoon. Ik ga hem of haar niet zwart maken, ik probeer te leven als ware de wereld er zonder hem of haar. Want eerlijk is eerlijk, vergeven is soms héél moeilijk.
Maar als je de reeks voortzet, en hem of haar terug lapt wat zij jou lapten, dan kom je in een straatje zonder einde... Haat is zo eindeloos.

't Zal dat winterweer zijn die me doet denken aan koude gevoelens... want 't is weer aan het vriezen, de sneeuw smelt niet, maar vriest wat weg, en de bladeren van mijn linde zijn grotendeels weg, afgevallen, of afgebroken ?

De vogels vreten mijn voorraden aan voedsel weg aan hoog tempo, ik denk dat ze het doorgeven aan elkaar: daar is nog eten te vinden...
En 's morgens is het nog donker en voor de avond is het alweer donker.
Geen wonder dat ik het over haat heb, ik haat de winter !

tot de volgende ?

De vorst...

Image by Bailey & Muppet via FlickrOfte: Het vriest ! De lucht is helder, en wat er nog ligt van sneeuw is hard bevroren. De thermometer op mijn koertje wijst -6° C. aan...
Mooi weer, wellicht ook gezond weer, maar duur weer, want de verwarming doet overuren...en de mazout staat weer eens duur (wij moeten de milieuramp betalen, denk ik).

In Brussel kan de vorst rondlopen in de vorst. Gek dat de vorst en de vorst twee volkomen andere begrippen zijn. Bovendien kan de vorst ook nog eens aan de vorst hangen, in de vorst...Ik heb het eventjes voor u opgezocht...
Vorst: heerser, komt van het Middelnederlands Vorste, Oud Hoog Duits Furisto, bij de Westgermanen als vertaling van het Latijnse princeps
Vorst: dakvorst naast het Middelnederlandse verste.Oud Hoogduits first, fyrst, hangt verder samen met het latijn postis (porstis) voor paal, deurpost. Verwant met het voorzetsel voor en den voor de wortel van het werkwoord staan.
Vorst: koude Middelnederlands vorst. Frusta is Germaans bij -vriezen.
Vorst: Banwoud, domeinbos Middelnederlands vorst als naam. vgl met oud Hoogduits forst en mlatijn forestis (648)...
Zeg nog dat mijn blog niet leerrijk is. Ik moet bekennen dat die vierde betekenis van vorst mij ook onbekend was, maar ja, ik heb dan ook geen domeinbossen... Alhoewel ik het gevoel heb dat we met zijn allen tegenwoordig uit het woud gebannen zijn...
Vroeger, als kind, konden en mochten wij ravotten in de bossen, in bomen klimmen een mooie tak afsnijden voor een zwaard of voor een katapult, en wisten we honderden nesten zitten... Nu moeten de kinderen netjes op het pad blijven en mogen hoogstens nog eens diep inademen...

We hebben enkele dagen geleden wat vetbollen en een pot zaad buiten gezet, en nu zit de tuin weer vol met vogels van alle slag. De pot is nieuw, dat is zo'n soortement buis, waar op een vernuftige manier gaatjes in zijn, met stokjes waar de vogels kunnen op zitten (het is wat krap voor de mussen!) en zaadjes pikken uit de immense voorraad. Ze zijn dan verkwistend, maar dat is niet erg, want op de grond zitten de minder handigen (potigen?) dan de gevallen zaadjes op te pikken.

Ook vooraan hangen er een paar van die vetbollen, en de stoutsten wagen het om te komen pikken terwijl ik op drie meter van hen zit. Dit zijn vooral koolmezen en pimpelmeesjes.
Merels en lijsters zijn eigenlijk wat de dutsen van die bevoorrading. Zij kunnen niet zo goed aan die bollen gaan hangen. Maar wees niet bang, allemaal, ook merels en lijsters en co, duiken regelmatig het kippenhok in, om het kippenvoer te pikken. En iedere nacht zit het kippenhok vol vogels, die schuilen voor de kou. Als je plots het kippenhok binnengaat, dan is het een gefladder van je welste!

Buiten zitten de beestjes dan als dikke pluizige beestjes, diep neergehurkt, zodat de pootjes ook in het verenpak zitten. Geen wonder dat mijn kippenhok op een vogelasiel lijkt... De beestjes hebben het koud.

Denk jij dan ook wel eens, "hoe is de mens er ooit toe gekomen, hier in deze streek te komen???" Want dat is niet zo evident! De winter was niet alleen koud, het was ook hongeren, want eten was er niet, tenzij wat schamele voorraad, restjes van de voorbije oogst aan noten en zo... En wellicht was er de eerste keer niet echt een voorraad aangelegd, want ze wisten niet eens wat winter hier was... Nee, het is echt een wonder dat ze hier kwamen, en hier wisten te overleven, ja, zelfs zich wisten te installeren. Dat was echt een overwinning op de natuur... of het begin van de verwoesting van de natuur... want de landbouw was een van de oplossingen, en landbouw was in die tijd echte roofbouw.

Maar daar heb ik al zo dikwijls zitten over praten... Wellicht iedere keer als de natuur weer een greep doet naar de macht, met overvloedige regen, of extreme hitte, of zoals nu, met bittere kou... Wij kunnen het ons niet meer inbeelden, maar het is echt niet zo lang geleden, dat hier, ook hier! hele benden uitgehongerde mensen rondzwerfden en boerderijen plunderden in wanhoop van de kou en de honger (de grote aardappelplaag was toen de oorzaak).

Maar er is duidelijk een samenhang tussen de heerschappij van de mens over de natuur en de teloorgang van die natuur... We beheren niet, we veroveren en buiten uit.
Maar wellicht ook nu komt de dag dat de natuur blokkeert en dat het systeem kraakt in al zijn voegen.

toch maar eens over na denken, voor het te laat is

tot de volgende ?

De grond onder je voeten...vandaan...?

Image via WikipediaOoit was een dorp een leefgemeenschap. Waar iedereen zijn plaats had en zijn plaats kende. Waar het leven eenvoudig was, door een veelvoud van zekerheden.
En dan kwam de industrialisatie, en de grote oorlogen, de verstedelijking, de pendelarbeid, de migratie in eigen land en buitenland, de afschaffing van de dorpen tot grote steeds gemeenschappen, de verplichte afschaffing van de wijkkermissen (te lastig voor de arbeidsorganisatie) (nu probeert men dat kunstmatig weer een beetje tot leven te wekken), dan kwam ook het concilie, die een actualisering van het geloof wilde zijn, maar met die actualisering ook heel wat van de fundamentele zekerheden van het volk weg nam. Die de plechtige gedragen cantates verving door wat loze teksten op hippe melodieën...
En daar stond de mens, ontheemd in zijn eigen huis.
Zijn functie in de maatschappij was geen zekerheid meer, en de maatschappij was geen geheel meer maar een verzameling die aaneenhing als los zand.
Als je de basis weghaalt, dan heb je geen volume meer !
We zagen jongeren die zochten naar alternatieven, hippie's, provo's en nozems allemaal op zoek naar een basis om mee te kunnen leven.
Maar bouw maar eens op los zand...
Het aantal zelfmoorden steeg en stijgt spectaculair, de biechtvader van toen wordt vervangen door een anonieme stem in de telefoon, in een ijle poging hulp te bieden, hulp te krijgen.
De arbeidsvreugde ebt zienderogen ogen weg, want je werk is geen functie meer in de maatschappij, maar een tijdsspanne waarin je arbeid verricht om geld te verdienen waarmee je dan de tijd, de eindeloze, oeverloze tijd in een lege maatschappij poogt op te vullen met tijdverdrijvende zaken.
De maatschappij van los zand brengt de her en der kleine restantjes ook aan het wankelen, en het huwelijk wordt een tijdelijke verbintenis, veelal vervangen door samenwonen omdat dit handiger is bij het beëindigen...
We leven in een moeilijke wereld, moeilijk omdat heel je bestaan rust op drijfzand.
Want we zijn, hoe dan ook, kuddedieren, we hebben in de wereld kunnen overleven omdat we een overlevingsstructuur hadden opgebouwd.
De mens is kunnen blijven bestaan in een wereld die hem eigenlijk niet paste, door het feit dat hij in familieverband, stamverband leefde, doordat hij van zijn zwakte net zijn sterkte maakte. Door dat hij de onmogelijke taken mogelijk maakte door verdeling in haalbare pakketten, en op die manier aan eenieder een zekerheid, een plaats, een waarde gaf.
Dit alles is in onze huidige maatschappij weg, verdwenen...
En nog is het niet gedaan, nog zien wij dat bedrijven, organisaties, gemeenschappen fusioneren tot grotere entiteiten, waarbij de winsten groter zouden zijn, de uitgaven kleiner, maar waarin de mens al zijn menselijkheid ontnomen wordt.
De schaal overstijgt de mens.

Er is nog een kerk, maar geen kerkgemeenschap meer, er is nog een dorp maar geen dorpsgeest meer... Want in het dorp wonen de mensen niet meer, ze komen er slapen en leven de rest van de tijd op andere plaatsen. Hun werk, hun functie ligt niet meer in de gemeenschap van het dorp, niet meer voor het dorp. Het dorp is alleen de plaats waar toevallig hun huis staat.
Toevallig ?
Veelal niet echt, want de mens weet waaraan hij lijdt!
De mens ontvlucht de stad, niet omwille van de stad, maar omwille van de grootschaligheid die hem overstijgt, die hem ontmenst, die hem onzichtbaar maakt in de massa van andere mensen die even onzichtbaar zijn... Dus zie je de vlucht naar de dorpen, in een poging daar weer de mensenmaat tevinden. Maar hun werk blijft waar het was, en dus leven zij niet in en met dat dorp, en is hun poging loos en ijdel.
Wij rennen rond en rond... en vinden onszelf niet eens, want we weten niet meer waar onze plaats is, wij zijn een korreltje zand in een grote berg stuifzand...

Oh ja, er ligt hier een dikke 7 à 8 cm sneeuw... Mooi, maar koud...

tot de volgende ?

Yana of is het Jana ?

Image via WikipediaYana is de lieve hond van ons Veerle. Het beest komt meerdere keren per dag zijn vriendschap betuigen. Niet aan ons, aan een oud plastic beestje en vooral aan het oud brood. Vroeger werd het oud brood hier zorgvuldig gedroogd voor de geiten van Bart, maar nu raakt het niet meer zo ver... Yana vreet iedere keer een snee kurkdroog brood, bij ieder bezoekje. Ik heb zelfs de indruk dat zij aan Veerle kenbaar maakt dat ze nodig moet, niet omdat ze moet, maar omwille van het brood en het spel met het plasticbeestje.
Het beest moest in de Romeinse tijd leven (brood en spelen voor de trage denkers)

Vanmorgen zag ik dat er ijs ligt op de tafel op het terras. De winter is er dus niet alleen met sneeuw, ook met ijs. En vandaag moet ik dan weer zo nodig naar Lochristi om een van de tweeling af te halen. Sommige mensen rijden graag met hun auto. Ik heb dat nooit gehad, voor mij is een auto een vervoermiddel, meer niet. Ik heb dan ook weinig belangstelling voor kleur en model van dat gebruiksvoorwerp. Ik verlang dat het rijdt en dat ik er droog en als het effen kan ook warm in zit. Meer vraag ik niet van een auto. Buiten, maar dat is een ander verhaal, dat het liefst ook zuinig in gebruik is, en dat het zo minimaal mogelijk vervuilt. En oh ja, ik geloof nog niet in de elektrische auto, want ik las dat het maken van de brandstofcel (batterij) haast vervuilender is dan de vervuiling die een auto veroorzaakt op gans zijn levensduur, en dan hou ik nog geen rekening met de vervuiling die er nodig is om de energie, in dit geval elektriciteit te maken.

Vroeger, in een ver verleden, zou ik nog wel eens een ritje hebben gemaakt, enkel en alleen voor het vermaak van vrouw en kinderen, maar aan onze leeftijd en met mijn rug zit dit soort van vermaak er niet meer in. Niet dat ik dat erg vind... Als ik nu mijn wagen nog gebruik in functie van vermaak, dan gaat het hoogstens over de rommelmarkten bezoeken. Zelfs diegene die dicht liggen, want ik kan me niet verplaatsen te voet, en met de fiets is het in onze mooie Vlaamse Ardennen niet zo evident om fietsend rond te toeren. Bovendien hebben we een dik jaar terug eens een kleine fietstocht gemaakt in het domein Puyenbroeck, ik vond het heerlijk, maar Anny heeft een paar maand (echt waar!) last gehad van haar staartbeentje... 't Meisje wist niet hoe ze moest gaan zitten...
Dus fietsen is ook al geen oplossing.
Openbaar vervoer zou eventueel soms een optie kunnen zijn, maar de haltes liggen niet aan mijn deur, en de belbus nemen wil zeggen dat je stipt op een bepaalde plaats en bepaald uur de bus terug moet nemen. Als je slecht ter been bent, dan is dat niet evident.
Nee, dit is geen klaaglitanie, dat is gewoon een evaluatie. Want ik moet niet klagen, tot op heden kan ik mij, dank zij die vermaledijde auto, nog steeds begeven naar waar we willen zijn. We permitteren ons zelfs nu en dan de luxe om te gaan winkelen in La Douce France, ook al is het dan net over de schreve...

Kijk, dat is meteen zowat mijn filosofie!
Het is idioot je te zitten beklagen over al de dingen die je niet (meer) kunt, die je niet hebt, niet kunt aanschaffen, je moet gewoon je leven inrichten met wat je wel hebt en wel kunt. Wij missen hier dan ook niets, want we hebben die behoeften en/of verlangens gewoon uitgeschakeld.
Dat is dan ook de formule van het Geluk !
Je moet het dus echt niet ver gaan zoeken! Je moet gewoon leven zoals je kunt leven, en niet méér verlangen dan dat.
Wij hebben het jaren zonder TV gedaan, en misten dat ding ten gene dele, we konden het ons toen niet permitteren, dus schakelden wij de behoefte er aan gewoon uit. (En weet je, dank zij het huidige programma aanbod denken we aan die tijd terug als aan de gelukkigste tijd...)

Misschien komt die levenshouding er door het feit dat ik van net na de oorlog ben, dat ik als kind opgevoed ben in een gezin die het niet echt breed had... We hadden niks tekort, want we leerden leven met wat we hadden en met wat kon. Ik doe dat bijna onbewust nog steeds.
Ik denk dat dit ook het geheim is van de lachende gezichten die je steeds ziet in die verre arme landen... Als je op TV een documentaire ziet, dan valt mij dat telkens weer op, het lijkt of die arme mensen veel meer lachen dan de mensen die je ziet in de rijke Westerse landen... Dat is volgens mij geen toeval, die mensen ginder zijn blij dat er eens iets gebeurt, dat die filmploeg er is, dat is een evenement! Hier zie je niks dan sikkeneurige gezichten van mensen die zitten te denken aan de afbetalingen van hun luxeproducten...

Er is geen greintje geluk te vinden in het bezit van... wel in het leven nemen zoals het is.

tot de volgende ?

nrc.nl - Buitenland - Belgisch politiek woordenboek: Wetstratees

Belgisch Politiek Woordenboek

een Nederlandse uitgave...

Wel leuk om te lezen, en zelfs soms heel verhelderend !!!

nrc.nl - Buitenland - Belgisch politiek woordenboek: Wetstratees

Groetjes van een geamuseerde Opa

Tombe la neige x 2...

Image via WikipediaToen ik vanmorgen mijn morgengymnastiek stond te doen,was het aan 't sneeuwen. En geen klein beetje, eerst waren het nog kleine maar talrijke vlokjes, maar alras waren het dikke grote sneeuwvlokken die in een dik gordijn naar beneden dwarrelden (naar boven zie je niet vaak).
25 november pas... maar ja, we hebben het al vroeger weten sneeuwen ook, ik herinner me zelfs een Allerheiligen met sneeuw op de graven.
Maar ik schreef in de titel x2... Dat wil niet zeggen dat we twee buien kregen (nog niet), maar gisteren heeft de boer hier zijn berg bieten zorgvuldig komen afdekken met immense vellen witte plastic... en nu kijk ik uit over de besneeuwde Himalaya-bieten-bergen.
En eigenlijk moest ik x 3 geschreven hebben, want de lucht die nog vol sneeuwbeloften zit, is ook wit (dat zacht vergrijzelt schreef Alice Nahon), zodat achter de witte bietenbergen nu een eindeloze witte hemel prijkt...

Ik zit hier vandaag verschrikkelijk af te zien, maar het is al iets beter dan gisteren... Nee, niet van mijn rug. Van mijn (nieuwe) bril.
Ik draag nu ook een bril met verdiepingen... Je weet wel onderaan een stukje om te lezen, bovenaan het gedeelte om ver te kijken. Het idiote van dit systeem is dat je steeds precies door het centrum moet kijken. Als je schuin kijkt, hzb je niet hetzelfde beeld in beide ogen. Wat nog vervelenderderder is, is dat dit nauw steekt... Als ik een boek lees, mag ik nu niet meer met mijn ogen van links naar rechts de tekst gaan volgen, nee, ik moet moet dat nu doen met heel mijn (zware) kop...
Bovendien lost die bril mijn "spook" niet op, zodat die miserie nu erger lijkt dan vroeger (wellicht een effect van cumul???) Mijn spook, dat is in mijn rechteroog is het netvlies gescheurd, en nu en dan komt dat als een wazige vlek voor mijn oog hangen. Precies of je door een vuilgrijs gordijn heen kijkt. Als je van links naar rechts kijkt, dan zwaait het in een wilde beweging weg, en is de zaak soms voor een hele tijd onzichtbaar. Maar nu mag (kan) ik niet van links naar rechts kijken, zonder tijdelijk heel mijn scherp zien kwijt te spelen. En ik ben dat spel nog niet gewoon, zodat ik soms de scherpte zoek met mijn hoofd wat op te heffen als ik het eigenlijk naar beneden moest doen of omgekeerd. Het automatisme is er nog niet, en de oplossing van mijn spook in de neiuwe situatie nog niet voor handen...
djudedju
Hoor me klagen... Hoe zouden de mensen voor de uitvinding van de bril dat gedaan hebben? Of in die landen waar een bril nog een onbetaalbare luxe is? Niet dat het hier goedkoop is!!! Zowel Anny als ik moesten een nieuwe vélo hebben op onze neus, maar djudedju, dat is kostelijk zulle !!!

Gisteren had ik heel de tijd het gevoel dat ik zweefdegede... Als ik naar beneden kijk zie ik de grond wazig. Ik heb nog niet geprobeerd om mijn schoenen met veters aan te trekken, maar wellicht zal ik de veters op de tast moeten gaan zoeken. Aanpassen... (Er is een tweede mogelijkheid, me zo diep buigen dat mijn schoenen binnen de dertig cm van mijn ogen zitten... Met mijn rug is dat een fluitje van een cent.)

Bovendien meot ik heel wat oude gewoonten afleren... De laatste tijd had ik de gewoonte om iets te lezen, om mijn pincode in te drukken en dergelijke meer, schoof ik mijn bril omhoog tot op mijn voorhoofd, en liet hem daar zitten. Nu moet ik het lezen met die nieuwe bril, maar al minstens twintig keer schoof ik dat ding tot op mijn voorhoofd... Om dan te beseffen wat ik deed. Terug naar beneden schuiven, eventjes rondkijken of niemand het zag, en in de verbaasde ogen kijken van de caissière...
tommetoch...
Ik wordt oud.
Soms voel ik me ook zo.
Als ik me betrap op zo'n stomme fouten, en als ik in die verbaasde ogen kijk.
Normaliter zou ik met mezelf lachen, maar dat doet je bewegen, en bewegen wil zeggen: zoeken naar de juiste manier om te kunnen kijken...
Ik lachte dus niet...
djude...

Ik ga stoppen, je kunt niet geloven hoe ambetant het is om telkens je hoofd op en neer te doen om te kijken naar het scherm en dan weer naar het klavier, weer naar het scherm. Ik had toch in een ver verleden moeten leren blind typen....

tot de volgende ?

Kom, kom, wees welkom... kind'ren van de zon

Image by abuddhistpodcast via FlickrIk weet het wel, ik ga weer eens tegen de zere scheen stampen van heel wat mensen, maar toch...
Kijk, volgend jaar bereik ik (als 't God belieft) de leeftijd van 65 jaar, ofte de pensioenleeftijd. Ik ben dus geboren in 1946, vlak na de oorlog en de inzet van de fameuze babyboom... Je kunt dit woord op zijn engels lezen, maar je kunt rustig de boom als boom lezen, een groot ding...
Door prepensioenen en andere economische wondermiddelen, zijn al heel wat van die babyboomers in werkelijkheid op pensioen, maar nu begint het dus echt.
Dat betekent, dat er, als we over de echte Belgen spreken, dat er nu heel wat meer de riem afleggen, dan dat er klaar staan om die riem op te nemen.
In ons Belgisch systeem heb ik, in de tijd dat ik werkzaam was, het pensioen betaald van diegenen die al op pensioen waren. Dus nu zouden diegenen die nu werken, straks mijn pensioen moeten betalen. Maar ze zijn met steeds minder, om steeds meer gepensioneerden te betalen.
Dat komt niet alleen door die babyboom, maar ook door het feit dat mensen steeds langer leven...
Wat je ook denkt of zegt, ik ben dan ook blij dat er hier in ons Absurdistan, een andere oplossing is gekomen om de scheve bevolkingspiramide wat te helpen ondersteunen... We voeren nieuwe Belgen in. De kinderen van de zon, maar ook heel wat uit vroegere Oostbloklanden komen hier nu binnen gesijpeld, en raken na een korte tijd tot Belg benoemd.
Dit veroorzaakt op zich al een beetje een rechtzetting van de situatie maar er is meer! Als we een analyse maken van de geboortecijfers, dan zien we dat de nieuwe Belgen in hun Nieuwe Belgen-gezinnetje veel meer nieuwe Belgen op de wereld zetten dan de oude Belgen...
Zo is ons geboortecijfer voor het eerst weer sinds kort positief...
Joepie voor mijn en uw pensioentje...
Zit dus maar niet hele dagen te zagen en te klagen over al die vreemden, de meesten zijn al lang Belg zoals wij, en velen er van zorgen voor Uw en mijn pensioen, ziekteverzekering en ga zo maar door...
Och ja, ik ben me bewust dat ik hier de zaken wel héél eenzijdig bekijk, maar veel minder eenzijdig dan diegenen die al de vreemden over dezelfde kam scheren, en het allemaal profiteurs en bandieten noemen...
Ik stel me wel andere vragen...
Laat ons nu Vlaanderen nemen. Een Vlaming is een mens met een bepaalde taal, een bepaalde mentaliteit, gebaseerd op zijn West-Europese afkomst en op de sterke invloed van de Kerk in zijn voorgeschiedenis. Heel zijn bestaan is daardoor beïnvloed.
Wat gaat er nu gebeuren met heel die achtergrond, als de inbreng van nieuwe Belgen steeds groter wordt, en de binding met het Vlaamse verleden steeds fictiever wordt?
Ons land wordt zeker helemaal anders dan het nu is...

Enne... loont het dan nu nog echt de moeite om te gaan liggen memmen over de splitsing van ons Belgenland, waar straks nog amper echte originele Belgen zullen rondlopen???

Toch eens over nadenken hé ????

tot de volgende ?

The Wall (de muur voor niet anglofielen)

Image by AnnieHoney via FlickrGisteren hebben ze de suikerbieten gerooid, en hebben die netjes op een hoop gelegd...Vlak voor ons raam. Dat ons is geen Koninklijk Meervoud, maar het hoopje bieten is een muur van zo'n kleine 50 meter lang en een meter of drie hoog.
Mijn "Stijn Streuvels-raam" (benaming door neef Marc) kijkt nu uit op een hoop, een eindeloze hoop bieten.
Toen ik gisteren nog een boodschap moest doen, stopte ik met de wagen bij de keuvelende boeren (middagpauze ?) deed het raampje open en vroeg lachend, of ze dat echt niet ergens anders konden leggen dan voor mijn raam. Waarop de boer laconiek antwoordde dat ik daar nogal wat profijt zou uit trekken, mijn huis lag nu uit de wind...
Humor op zijn best. Kan ik appreciëren.
Seffens moet ik weer weg, nu met Anny naar Ronse, naar de specialist. Neenee, er hapert niks, het is de zesmaandelijkse controle, olie verversen en zo...
We vragen ons beiden af wat we er eigenlijk gaan doen, de dokter vraagt hoe het is, en wij zeggen goed, en hij schrijft een nieuw pakje briefjes met voorschriften. Dat is al. Oh nee, we moeten er zwaar voor betalen. U ook, want de mutualiteit komt er in tussen, dat is dus geld van de Sociale Zekerheid, dus ook uw geld. Dank u voor de medewerking...

Het wordt dus wellicht een kort blogje, een kogje ?
Ha ja, want als de kruising tussen een leeuw en een tijger een lijger is, dan is een kruising tussen kort en blog een kog... Eventueel een blort ?
En een koekeloerepoezewoefke is een kruising tussen een haan, een kat en een hond.

Wetenschappers zijn helemaal niet te spreken over die lijgers, onnatuurlijk ! schreeuwen ze. Ze hebben natuurlijk gelijk, maar werken de mensen al niet eeuwen zo (onnatuurlijk)?
Denk maar aan het vele werk dat ook heden ten dage wordt verricht door muilezel en muildier (het ene heeft een paard als vader, het andere de ezel, maar ik vergeet steeds wat wat is...)
Maar er is meer... Kijk je ook soms met wat bewondering naar die mooie oranjeroden kanarie die blij zit te fluiten in zijn volière ? Welnu, dat is te danken aan de onnatuurlijke kruising van een vanariekogeltje met een kapoetsensijs. Die kapoetsensijs heeft rood in zijn verenpakje, en de jongen van die kruising bleken vruchtbaar... Je ziet heel veel kruisingen van kanarie met sijs, met groenvink, met putter en ga maar het rijtje vinkensoorten af, maar die blijken allemaal onvruchtbare jongen te hebben. De mannetjes van die kruisingen zijn gewoonlijk zeer mooie en hemelse zangers, en de onvruchtbare wijfjes zitten ergens in een hoekje te treuren ... over een verloren leven.
Och er zijn wellicht nog kruisingen die gebruikt worden door de mensheid... Ik zag ooit een foto van een kruising tussen een zebra en een paard of ezel... Heeft geen doel, maar 't was eens iets anders. En Etienne had in een volière een goudfazant die gepaard was met een krieltje, kon je goudfrieltjes bewonderen bij hem...

Ik ga stoppen met zeveren, ik moet Anny nodig naar de dokter voeren...
tot de volgende ?

De BH heeft een vervaldatum...

Image via WikipediaIk leer iedere dag weer bij. Ik weet dat op de meeste voedingswaren een vervaldatum zit, op de meeste medicamenten ook, maar BH's ???
Blijkt weer eens een dichterlijke vrijheid te zijn... Men wil de vrouwen duidelijk maken dat een BH niet onbeperkt zijn vorm houdt, en dat je dus best om de zes maand een nieuwe koopt. Anders biedt dat ding niet meer de juiste steun en toeverlaat aan de borsten in casu.
Ik ga mijn vrouw moeten appelleren op dit bericht, want zij koopt geen nieuwe BH om de zes maand, dus is het geen wonder dat haar borsten niet meer die vorm hebben van in haar jeugd. En ik die dacht dat dit een normaal verschijnsel was na jaren verouderen. Niet dus. Hadden wij dat maar geweten, dan zagen wij nu vrouwen die voor de rest waren verouderd, maar tenminste met jeugdige borstjes. Ik zie ze al rondlopen op het naaktstrand, levende anachronismen. Wat gerimpeld en wat uitgezakt en daar midden op twee prille jongemeisjesborstjes... Niet te doen.
Waar halen die reclamejongens het uit?
Ik vind die plastische chirurgie al niks, en nu gaan ze zeggen dat het komt omdat u, dames, niet genoeg op de vervaldatum van uw BH hebt gelet.
Ik denk dan aan Vonneke... Het dametje in kwestie was een end in de zeventig, maar was steeds opgezet en gepommadeerd dat het een lieve lust was. Bovendien droeg ze het haar in een soort platinablond, en droeg steeds heel jeugdige kledij. Zag je ze van achteren, dan dacht je een jong ding te zien, maar als je de voorkant zag, dan rees daar plots een snoetje op als een verrimpeld winterappeltje. Alhoewel, wie weet vandaag de dag nog wat een winterappel is... Wie bewaart er nu nog enkele bakken met apples op de zolder, netjes in bakjes opengelegd op krantenpapier... Daar hielden de appels het een hele winter uit, maar droogden steeds meer uit, en kregen een rimpelig vel. Nu haal je putje winter verse appels die rechtstreeks ingevoerd zijn uit Zuid Afrika en omstreken... Niks geen rimpelappeltjes meer.

Heb je al eens bedacht hoe ons voedingspatroon is veranderd sinds pakweg 60 jaar??? Het is enorm. We eten nu dingen waar we nog nooit van hadden gehoord, waarvan we het bestaan niet eens kenden. De wereld is onze achtertuin geworden. We eten veel verser, veel gezonder, maar veel te veel en veel te zwaar. Maar dat is weer een ander verhaal.

Zo net is hier een resem zware landbouwmachines verschenen... de suikerbieten gaan er uit.
Niks meer van dat zware labeur van vroeger, ze rijden met een tractor met een onding voorop gemonteerd en een soort keer-machine die achterop is gemonteerd door het veld. Het eerste stuk vermaalt het groen, en het achterste stuk zwiert de onthoofde bieten boven op de omgewoelde grond. Daarachter verschijnt een echte mastodont, die de bieten opslokt, via een transportband omhoog voert, over een rooster waar de aarde afgeschud wordt en de bieten uiteindelijk in een laadbak vallen...
Wellicht komt er nu een punt waar men de bieten zal gooien op een hoge hoop, en waar straks vrachtwagens zullen op en af rijden om de bieten weg te voeren naar de suikerraffinaderij...

Ik denk aan Emile Claus, met zijn prachtige enorme schilderij van de bietenoogst, waar je onder meer een boerin ziet blazen op haar versteven vingers... Weliswaar gaat het in het schilderij over voederbieten en niet over suikerbieten, maar toch... heel dat lijfelijke is verdwenen.

Je ziet ook geen kinderen meer achter de aardappelrooimachine aan kruipen om de patatten te rapen... Allemaal vervangen door machines... Koud, snel en zonder ook maar een beetje plezier.

Gisteren zag ik toevallig een kudden van die blauwwitte abnormale koebeesten plots naar de kant van de wei snellen. Daar was een hele stellage van verzinkte buizen en bakken, en daar gingen de koeien netjes naast elkaar aan postvatten... De boer kwam er aan... Met een grote tractor, en vanuit een enorme schepbak strooide hij eten in die verzinkte bakken. Voer.
Zonder ook maar iets contact met het dier.
Koud, kil en dodelijk efficiënt.

Ik mis de ziel van het boerenleven... het contact met de vruchten en de beesten.
Maar ja, ik ben dan ook van de oude stempel...

Hoe zingt men het ook weer? Vader is blijven hangen in de sixties... en zelfs nog wat vroeger!

tot de volgende ?

De borstprothese

Image by kinderpate via FlickrIn de waanzinnige schrik voor aanslagen heeft men nu een dame, die nota bene al jaren airhostess is, verplicht om haar borstprothese te tonen aan de bewakingsdiensten van de luchthaven...
Mannen met een bom in de onderbroek kunnen wel mee.
Je zou nu kunnen stellen dat een borstprothese geen enkel functioneel nut heeft, en dus een luxeproduct is, maar ik zie dat toch een beetje anders.
Voor mij is een borstprothese het middel voor de dames in kwestie, om nog een normaal voorkomen te hebben. Je zou ook kunnen stellen dat een mens niet verplicht is om zijn kwalen, ziektes en handicaps ten toon te stellen aan het publiek.
Maar theoretisch zou men inderdaad wellicht een valse prothese kunnen maken, met een bom in...
Mijn vraag is dan: zijn die ambtenaren in staat een nep-prothese te onderscheiden van een echte ? En gaan ze in het vervolg iedereen met een kunstbeen of een kunstarm verplichten die dingen thuis te laten? Want daar kun je wellicht evengoed een bom in kwijt.
Ik heb geen idee van de nodige omvang van een efficiënte bom om een vliegtuig neer te halen, maar wellicht kun je er ook eentje kwijt in mijn wandelstok (al het in een onderbroek kan...).

Komen we tot een wereld waarin mensen met een prothese of een hulpmiddel om te stappen de facto als verdachte beschouwd moeten worden???

Nee, toch ?

Een dikke man kan een valse buik om hebben, en als hij ook nog met een stok gaat !!!! Dat maakt mij meteen tot persona non grata... Verdachte nr 1 is niet meer een of andere boef, maar de sukkelaar die te dik is of moeilijk stappen kan.

Was er niet ooit zoiets als onnutte mensen die maar moesten verdwijnen onder het fascisme?
Het is in ieder geval wel de groep die makkelijkst kan geterroriseerd worden, en die zich moeilijk kan verweren. Bovendien kosten zieken wel degelijk geld aan onze maatschappij, en is het steeds veel handiger de andere groep te laten besparen dan zelf te moeten inleveren...

Ik pleit voor de menselijke waardigheid, van alle mensen, om het eender welk geloof, of net geen geloof, om het eender welk ras, om het even welke huidskleur om het even of ze gezond of ziek zijn...
Weet je, vandaag zit je misschien niet in een van de geviseerde groepen, maar hoe zal het morgen zijn?

tot de volgende ?

Watersnood bis

Image by Pixel Addict via FlickrHeb je het gemerkt?
De watersnood is uit het nieuws verdwenen.
Weg belangstelling.
De slachtoffers moeten nu maar verder hun plan trekken, zonder nog een greintje medeleven, zonder zelfs maar een zweempje aandacht van de rest van het land.
En voor de slachtoffers het leed nog lang niet geleden. Heel wat toestellen zijn stuk, veelal met inhoud en al (diepvries en co), meubels zijn stuk of op zijn minst geschonden en slechts moeizaam te herstellen of te vervangen, het behang aan de muren is vuil en smerig, veelal is het pleisterwerk er onder aangetast en moet vervangen worden. Tapijten of parket mogen weggeworpen worden, maar dat is allemaal vervangbaar, op te kuisen te reinigen...
Wat niet kan is herstel van de menselijke geest.
Wie ooit dat water binnenkreeg, zal in het vervolg, bij iedere bui de schrik rond zijn hart voelen knijpen, hem bijna de adembenemend en zijn bloeddruk pijlsnel de hoogte injagend...
Schrik.
Ik heb ooit met de fiets door een heuse sneeuwstorm geworsteld, getwijfeld of ik nog zou thuis geraken, en nog jaren later kreeg ik een wee gevoel bij het zien van sneeuw.
Het is een gek ding, niet controleerbaar...
Angst grijpt je gewoon vast, en je kunt het niet van je af zetten.
Het is er, en het verpest je gemoedsrust, je welzijn.
Wellicht is het familie van die fobieën ? Pleinvrees, hoogtevrees, watervrees en dan waarom niet overstromingsvrees...

Voer voor psychiaters? Ach, weet je, heel veel vertrouwen heb ik niet in die wetenschap. Net omdat het nog niet echt een wetenschap is. Het is nog steeds een zoeken en tasten en pogen te herstellen of te verbeteren wat stuk is... Je moet maar de krant nemen en de bladzijde met de processen openslaan, kun je meteen lezen dat psychologen vast stellen dat X duidelijk schuldig is, en bewust de moorden verricht heeft. En twee alinea's later lees je dan dat de psychologen van de verdachte onomstotelijk (!!!) hebben vastgesteld dat beklaagde op dat moment niet bewust was van zijn daden, en dus niet als schuldig kan veroordeeld worden... Gewoonlijk gaat het hier dan ook nog niet over één zielenknijper tegen één tweede, maar over groepjes van die mannen die allen in groep hebben vastgesteld dat de andere groep "wetenschappers" kl.. verkeerd is...

Voor mij het beste bewijs dat het nog geen weten-schap is, maar een voorzichtig tasten en zoeken op een momenteel nog niet vast te leggen thema...

Gisteren had ik een gesprek met een opvoeder... Ik zei dat ik het verkeerd vond dat men nu de kinderen geen corrigerende tik meer mag geven. Ze was het uiteraard niet met me eens, maar toen ik zei dat het geen generatie meer zou duren voor men weer terug kwam op het huidige standpunt, en terug zou grijpen naar lijfstraffen, dan knikte ze, de eerste signalen zijn er al, zei ze. Toen ik stelde dat het mensDOM dan wel weer naar het andere uiterste zou door zwaaien, en veel te erg en veel te ver gaan, dan zei ze te hopen... en haar stem stierf wat weg... Ze was het niet eens beroepsmatig, maar vreesde duidelijk dat ik zou gelijk hebben, want het huidige "niet slaan, niet straffen"-beleid was ook bedoeld als een stap naar de gulden middenweg, maar is ook door gezwaaid naar een veel te extreme vorm van strafvrij zijn...

Blijkbaar is de gulden middelmaat voor de mensheid als groep niet te doen. Hoogstens individuele gezinnen zullen er in slagen die middenweg sereen te bewandelen, met alle praktische moeilijkheden door extremen die op je gezin afstormen in de rest van de maatschappij.

Toch is de mens als individu te "behandelen"... Alleen, ik stel me vragen daar bij... Iedereen weet wat er gebeurde tijdens de koude oorlog met spionnen, die gehersenspoeld werden, iedereen weet wat een sekte met een mens kan doen, en hoe de geest afhankelijk kan gemaakt worden...
Als de behandeling ook maar ergens familie is van die indoctrinatie, dan lijkt het mij, ook al is het in dit geval goed bedoeld, fundamenteel verkeerd. Het is immers het aanleren van reflexen die niet eigen zijn. Zo een beetje als de honden van Pavlov, belletje gaat, hond begint te kwijlen...

Zo'n vorm van behandeling kan ik alleen, en dan nog met enige moeite, velen voor misdadigers die "schoon" moeten terugkomen in de maatschappij. Maar je hoeft 1984 maar te lezen om het gevaar daarvan te onderkennen.

Toch is het goed dat men de geest onderzoekt en poogt te doorgronden en te behandelen, want niemand kan ontkennen dat daar een heel werkterrein ligt... alleen, ik geloof niet dat we er al zijn, en dat het huidige behandelen eerder aftasten is...

tot de volgende ?

cijfertjes, cijfertjes op de VRT...

Image via WikipediaOch, wees gerust, ik heb ze niet genoteerd, ik vind ze sowieso al absurd, maar juist dat absurde doet het hem.
Blijkbaar zit er ergens op de VRT of op een of ander ministerie, een bediende (m/v) die zorgvuldig alles en nog wat zit af te punten inzake verschijningen op de VRT... Het moeten er minstens enkele zijn, want de cijfers zijn nog eens uitgesplitst over Eén en Canvas...
Zo heeft men vastgesteld dat er verhoudingsgewijs te weinig vrouwen op het scherm kwamen
Dat er te weinig allochtonen op het scherm kwamen
dat er ...
Enfin, je moet het zelf maar eens gaan lezen als je daar behoefte aan hebt.
Maar er zijn maatregelen genomen, waardoor iedere groep op een normaal aantal verschijningen zou komen te liggen.
Zo zal in de oervervelende namiddagen dat ze de Kamer der volksvertegenwoordigers uitzenden in volle activiteit, de heren en dames niet langer plaats nemen in een politieke vleugel, maar in een vleugel voor mannen en een vleugel voor vrouwen. In iedere vleugel wordt dan nog een vleugeltje voorzien voor de vertegenwoordigers van allochtone origine... Men zal dan ook niet langer de "sprekert" tonen in beeld, maar afwisselend de mannelijke vleugel (48 % van de tijd) en de vrouwelijke vleugel (52 %), rekening houdende dat ze daarin de nodige procentjes tijd steken in de respectievelijk allochtone mannetjes en - meisjes. Er is meteen een storm van protest opgegaan bij de groep homoseksuelen en lesbiennes in het parlement, daar hun vertegenwoordiging niet gewaarborgd is, alhoewel zij in stijgende mate deel uitmaken van de bevolking in zijn geheel.
Ook vanuit kerkelijke hoek (in eerste instantie Islam) kwam protest.
En niet te vergeten, de Aantwaarpse snorrenclub beweert dat het aantal snorren bij de parlementariërs ondermaats is, en dat zij niet van plan zijn veroordeeld te worden tot het kijken, op wat zij noemen "een bloot gat". (Komt uit hun lijflied )
Bovendien willen de rokers, die zich de laatste tijd al zo verdrukt voelen, dat ze op een evenredig procentje tijd willen kunnen rekenen, en dat dus de rokersruimte ook in beeld moet komen, maar daar verzet zich de antitabakliga met klem tegen.
Eén voordeel is er aan al die heibel: BHV lijkt vergeten...
Het vormen van een regering ook...
En dat na Griekenland en Ierland wij wel eens de volgende zouden kunnen zijn die begraven worden in het grote Eurograf...
Is er iemand onder jullie dia al eens goed gezien heeft welke maatregelen de gewone Grieken nu dienen te ondergaan, opgelegd door "Europa" ? Ik zet Europa niet zo maar tussen aanhalingstekens, want wij zelf, of liever onze vertegenwoordigers, stemden mee in met die ondingen... Wat gaan jullie zeggen als ze straks vanuit dat "Europa" ook jou loon met 30 % gaan verminderen??????????????????
Als ik straks weer naar Lochristi mag rijden, zal ik weer kijken op al die kasten van villa's die er de laatste jaren langs de weg zijn bijgebouwd, en zal ik denken wat er kan gebeuren als men plots het inkomen van die Bob de Bouwers zou minderen met 30 %.... Komen we dan ook tot die Amerikaanse toestanden, waar woningen van miljoenen voor een habbekrats te koop staan? En toch niet verkocht raken, omdat er geen mensen zijn die over voldoende geld beschikken???
En dan zitten er oelewappers die enkele bedienden de opdracht geven om na te kijken of de vrouw wel voldoende keren verschijnt op de VRT...
Ik ken wel enkele andere prioriteiten, maar ja, ik acht me zelf gezegend met een beetje gezond verstand, en daar in de Wetstraat is dat een heel zeldzaam ding...
Weet je wat ik voorzie te gebeuren???
Als stelselmatig de kleine landjes in de Euroval tuimelen, dan zien we binnen afzienbare tijd Het Vierde Reich domineren... en dicteren... enig voordeel? Er is geen oorlog voor nodig geweest. De economische strijd binnen Europa wordt vreedzaam maar zonder genade gevoerd. Nu mogen La Douce France met zijn kleine général en Italië met zijn pooier nog wat mee broebelen, maar dat is slechts een kwestie van tijd...Het economische zwaargewicht is Duitsland, dus zij dicteren de Euro en dus heel Europa...
och ja... Wir haben es nicht gewusst....
tot de volgende ?

Internetkaarsjes

Image via WikipediaHeb je het ook gelezen? Als je naar de website van parochie Scherpenheuvel surft, dan kun je via internet een kaarsje laten branden bij de heiligste van alle heilige (Vlaamse) maagden...
Ik herinner me nog dat Zuster Hubertine ons in het eerste, tweede, derde leerjaar (die zaten samen in één klas) vertelde over de Nepalezen met hun gebedsmolentjes... Dat was HET voorbeeld van een absurde vorm van bidden, zonder zelfs maar te hoeven denken aan God. Wij knikten vol overtuiging Ja, het was absurd. (Wij kenden wellicht dat woord nog niet en gebruikten onnozel of zoiets...) Hoe kon je nu bidden zonder woorden?
Nadien heb ik diep in mijn binnenste dikwijls gegrinnikt met mensen die aan een kennis de vrome opdracht geven om ook voor hen een kaarsje te branden in Lourdes... Ik dacht dan steeds een beetje verdoken aan die Nepalezen... En hoe wij blijkbaar ook devoot waren met niet eens gedachte gebeden, maar met een ver kaarsje.
Nu hebben ze het systeem ingevoerd via internet...
De kerk heeft al eens bijna de benen gebroken over verkochte aflaten, en eigenlijk is het dus nooit echt weg geweest. In oude kerken vind je wel eens onder Heiligenbeelden een kort gebedje of aanroeping, met daaronder: zoveel dagen aflaat... Als een goedkope vorm van aflaten, geschikt voor de gewone man, de rijken konden zich in één klap vrij kopen van het vagevuur. Ook dat was en is niet nieuw! Wie deelneemt aan de kruistocht was automatisch verzekerd van de Hemel, nu is dat nog zo voor de mensen die in naam van Allah als levende bommen zichzelf "offeren" en tientallen vijanden van het geloof meesleuren in de dood...
Blijkbaar zijn die uitwassen dus niet gepatenteerd...
En weer gaat het over geld en dus ook over macht, twee dingen die volgens het evangelie verkeerd zijn... Ik las deze week een artikel over St Franciscus, en hoe hij een orde mocht stichten, omdat er op dat moment echt overal "ketterijen" ontstonden, die zich vooral afzetten tegen de geldmacht van de kerk, en publiek de armoede predikten. Nog tijdens het leven van St Frans werden zijn kloosterregels door zijn "leerlingen" veranderd, en mochten ze plots wel weer bezittingen hebben... St Frans verzette zich vruchteloos tegen de machtsgreep...
En geef maar toe, jij en ik zien het ook niet meteen zitten om alles overboord te gooien en arm als Job rond te wandelen in deze wereld...
We zijn niet zo sterk als Sint Frans... ook niet in het geloof, en al zeker niet in de daden. We zijn op weelde ingesteld, en waar mogelijk ook op macht, ook al is het voor ons als kleine mensjes maar een klein beetje.
En als we een bende idioten bereid zouden vinden om stukjes hiernamaals te kopen, dan zouden we geneigd zijn dat te doen... ze moeten maar zo stom niet zijn...
Maar als de kerk dat doet, dan voelen we dat anders, want dan zijn dat de vertegenwoordigers van het Geloof, van de belofte op zich van dat Hiernamaals, die dat te koop stellen... en plots klinkt het voor velen aannemelijk, en voelen de armen die het zich niet kunnen permitteren zich bekocht...
Terecht.
Er speelt ook nog een tweede aspect mee, daar de Kerk een machtsinstelling was (is), is er automatisch wat verzet van de kleinen, de underdogs, tegen de machthebbers...
De kerk heeft nog niets geleerd
wij eigenlijk ook niet
djudedju
tot de volgende

Rode armbanden om !

Image by maxnathans via FlickrGelezen op de internetsite verkenner.be, waar je "alle" persberichten kort samengevat kunt lezen...
In Noorse bedrijven moeten vrouwen die menstrueren een rode armband dragen.
?
??
Heel simpel, de werkgevers vinden dat de werknemers te vaak en te lang naar het WC gaan, en als de dames een rode armband om hebben, kan men iets meer tolereren... Dan mag het iets vaker.
Dat van die armbanden is nieuw, maar het feit dat de werkgevers het WC-bezoek controleren, dat is niet nieuw. Ik herinner me uit de periode 1968-1970 dat er in een Brugs bedrijf (Outboard Marine of zoiets was de naam), was er ook al zoiets aan de hand. De werkgever had het daar nog wat leuker gemaakt. De WC werd geplaatst in een lange smalle gang, zo, dat je al zitten niet bij de deur kon komen... Na een bepaalde tijd werd dan door een ingebouwde klok de deur geopend, en wie niet was, was gezien... Letterlijk, want de WC's stonden zo opgesteld dat je dan te kijk zat van gans de firma...
Ik meen me te herinneren dat er daardoor een staking is ontstaan...
In Noorwegen is men blijkbaar braver, en lijken, volgens het bericht althans, de arbeiders het allemaal te slikken...
Ik ga niet beweren dat er bij het WC-bezoek misbruiken kunnen zijn, maar dat je moet gaan pointeren wanneer en hoelang je "zit"... dat is al te erg. Ik ga mezelf als voorbeeld nemen, ik behoor tot dat deel van de mensheid die, als hij moet gaan, hij ook meteen moet gaan, anders gaat het niet meer. (Complexe zin, maar mijn stoelgang is al even complex). Bovendien moet ik dan bijna altijd heel wat moeite doen, en duurt het wat eer "het ei" gelegd is... Bij mij zou die deur dus wellicht al lang en breed openstaan... Een voordeel, ik ga niet vaak (ik ben jaloers van mijn vrouw, die gaat naar de WC en een minuutje daarna is ze al terug, kilo's verlicht (nu ja...kilo's...).
Voor mij is de grote boodschap een hele opdracht, met veel geduw en gepers.
Sinds ik dagelijks een grote pot yoghurt eet gaat het iets beter, nu kan ik bijna iedere dag gaan, maar zelfs nu is het dan nog een keiharde bedoening.
Kortom, ik zou of te kijk zitten, of de staking prediken (wellicht dat laatste!).
Met andere woorden, ik vind het niet normaal dat er een werkgever is, die toeziet op dit intieme gebeuren van zijn werknemers.
En dan denk ik aan de bedrijven waar men rookkamers heeft ingericht, waar de rokers naar toe kunnen als ze de drang naar nicotine te hoog is geworden. Iedereen vindt het normaal dat men niet-rokers vrijwaart van de ongezonde dampen van de sigaret, en iedereen vind het (bijna) even normaal dat rokers dan eventjes de kans krijgen te voldoen aan hun verslaving. Maar naar het toilet gaan ? Ho maar !
Ik ben de laatste om die mensen hun sigaret af te pakken, maar er zit toch iets onlogisch aan! Bovendien stel ik vast dat heel veel arbeiders op het werk gewoon niet mogen roken (door de producten waar ze mee werken). Als Caroline op bezoek komt, dan rookt ze niet, want: ze is dat nog gewoon van toen ze nog werkte. Ze rookt pas na 18 uur. Er is dus al een soort discriminatie (groot woord) tussen de arbeiders onderling, gewoon door de aard van hun werk. Maar toiletbezoek, dat is iets wat in een heel ander kader thuishoort dan het sigaretje...
Als er dan al werkelijke misbruiken zijn, dan moet men maar die misbruiken bestraffen, en niet iedereen straffen voor enkelingen die misbruik maken. Heel moeilijk kan dit niet zijn, als het werkelijk abnormale dingen zijn, dan is iedereen daarvan op de hoogte en kent iedereen de daders. Als het daarentegen occasioneel is (bv diarree), dan zal er veeleer eens mee gelachen (gespot) worden dan dat er tegen geageerd wordt door de medearbeiders.
Het is dus helemaal niet nodig om rode armbanden in te voeren...
Trouwens, in een goed bedrijf is er ook een goede mentaliteit, een goede inzet van allen.
Het doet me denken aan een klein voorvalletje, uit een ver verleden... In een bedrijf waar men spaanplaten maakte, kwam er een nieuw machine, heel modern, met een groot controlebord er bij, waar men moest waken op het al dan niet oplichten van bepaalde lichtsignalen, en dan daarop reageren door een bepaalde knop in of juist uit te duwen.
De werkgever zette daar zijn oudste arbeider aan, dan ben je wat meer op je gemak...
Toen bleek dat die arbeider regelmatig veel te laat reageerde, de baas woest!!!
We zijn er als vakbond bij geweest, en hebben een oplossing gezocht. Het bleek dat de arbeider na enkele uren turen op dat paneel zijn aandacht niet bij de zaak kon houden. Een arbeider die heel zijn leven lichamelijk actief werk had verricht kon zich niet instellen op dat stilzitten turen... De oplossing was heel simpel en heel sociaal... Voortaan kregen de oudste arbeiders om beurt een uurtje zittend werk voor het paneel...
Kortom, in een goed bedrijf vind je ook goede oplossingen en worden conflicten vermeden en/of opgelost.
Daar hoeven geen rode armbanden bij...
"Hé, heb je het gezien ? Lisette heeft deze maand nog geen armband om gehad! Ze zal in verwachting zijn zeker ? En z'is niet getrouwd of samenwonend! Wie zou ... "
Héhé...
Weet je, zou dat geen reden zijn om ze af te danken, voor ze zelf zeker genoeg zijn om de bescherming van de zwangerschap in te roepen ????
slechte geesten waren door slechte bedrijven. Zou ook een mooie titel zijn voor deze blog...
tot de volgende ?

en 't licht scheen uit de bomen...

Image by geertr via FlickrHeb je het ook gelezen? Men heeft nu een middel ontdekt waardoor bomen via hun bladeren, lichtgevend worden. Daartoe worden de bladeren geïnjecteerd met nano-gouddeeltjes, en zie, plots geven ze licht, en zouden zelfs de straatverlichting kunnen vervangen of drastisch verminderen. Bovendien zou het nog eens goed zijn voor het milieu, want als ze licht geven gaat de fotosynthese verder, du ook 's nachts...
Hoe ze die nanodeeltjes injecteren is mij een vraag ! Grinniken denk ik dan aan een mannetje met een ladder, die blaadje per blaadje een spuitje geeft...
En wat met de winterperiode? Of gaan we dan alleen groenblijvertjes plaatsen (à la hulst of camelia ?)
En wat met de groenetertjes ? Zien we dan 's nachts plots een lichtgevende pijlstaartrups op onze oprit rondstruinen?
Natuurlijk zijn die beestjes dan makkelijke prooien voor insectenetertjes, en dan zie je 's nachts plots pluizige lichtbolletjes zitten in de lichtgevende bomen... Of zoeft er plots een vleermuis voorbij als een felverlichte jumbojet, jagend op helverlichte nachtvlinders... Ons straatbeeld zou er plots veel leuker uitzien. (?)
Maar het gaat verder, om het oogsten van de veldvruchten makkelijker te maken, zou het uiteraard heel makkelijk zijn dat ook toe te passen voor bladgroenten, die kun je dan frisbepareld door de nachtelijke dauw gaan oogsten, goed voor de bewaring!, en dagvers in de winkel leggen. Dan hoef ik geen ruzie meer te maken met Anny als ik 's nachts in bed wil lezen, dan geef ik immers mijn eigen licht...
En zo zie je het lichtgeven als een algemeen verschijnsel komen... Totaal nieuwe kunstvormen zien het daglicht, geïnspireerd door de nieuwe natuur. Het zou ook mooi zijn ! Een nachtwandeling door zachtgloeiende korenvelden... Alleen de mens zou in het begin nog lelijk lijken, tot zijn kledij ook zou bestaan uit lichtgevende vezels... anders wordt de mens een zwart gat in de lichtwereld.
Maar ik fantaseer weer veel te erg, ik weet het, maar ik kan het niet laten...
Alleen, ik kan niet echt happy zijn met al dat gefoefel aan onze natuur... Eerst hadden wij een prachtige natuur, toen werd die natuur bedwongen en geleid, nadien kwam de industrie en moest de natuur wijken voor fabrieken en de afvalstoffen, en nu gaan ze het kleine restje ook nog eens behandelen met nanodeeltjes om het totaal nieuwe eigenschappen te geven en steeds verder weg te groeien van het oorspronkelijke... Wat ik enkele dagen geleden schreef over de boom van kennis van goed en kwaad, lijkt plots zo heel correct te zijn...
en zeg nu niet: "Het zal mijn tijd wel duren !"
Zorg voor wat tijd voor je kinderen en kleinkinderen ook, en voor de mijne, en de hare, en de zijn, en de hunne, allee, voor alleman en voor de verre toekomst ook !
tot de volgende ?

droog !

Image by bw14 via FlickrDe barometer staat weer op zijn vertrouwde "Veranderlijk", en is eindelijk weg uit de zone van regen en storm... Gisterenavond nochtans op de E17 kreeg ik ineens een plensbui over mij heen, en wat nog erger was, plotselinge erge windrukken. (Lees wind rukken, en niet win drukken...) Bij nazicht stel ik vast dat de wind niet rukt in de dikke Van Daele... tommetoch, weeral eens slecht Nederlands, maar heerlijk Vlaams ?
Maar deze morgen ligt warempel de baan droog. Het moet dus al een tijdje regenloos zijn (staat ook niet in Van Daele). Hopelijk zakt nu het water overal, en kunnen de mensen aan de grote opkuis beginnen, kunnen weer buiten, want bepaalde gebieden waren warempel van de wereld afgesloten... Gisteren moest ik naar Lochristi langs een heel andere weg dan ik gewoonlijk neem, ik kon bepaalde wegen niet op. Watersnood.
Weet je, ik hoop dat dit de laatste woorden zijn over watersnood dit jaar... Laat het nu maar eventjes een beetje normaal zijn. En dit schrijvende kijk ik naar het immense veld suikerbieten voor mijn deur... Die moesten al lang uit zijn, maar staan er nog steeds in fris groen te staan. Ik denk dat de boer nu niet eens meer te voet het veld op kan om te zien hoe drassig het is. Met de grond van onze contreien zouden zijn laarzen na enkele stappen honderd kilo wegen - het stuk.
(Min of meer Eerwaarde Vader...zoals wij in de biechtstoel zeggen)
Het zal al ferm moeten vriezen voor hij het veld zal op kunnen, en volgens mij en mijn gade (chique hé), vervriezen die dingen, en zal het dan ook de moeite niet meer zijn ze uit te doen. Tenzij de bieten van nu niet meer de bieten van toen zijn, en ze nu antivries in de aderen hebben....
Ach, de landbouw van nu heeft niets meer te maken met het boerenbedrijf van toen... Neem nu de aardappelen... die zijn nu pas enkele weken geleden van het veld gedaan. Vroeger was dit nog tijdens de schoolvakantie in augustus... En het gebeurde ook niet met van die enorme machines, nee, de aardappelen werden door een simpel werktuig uit de grond gekeerd, en wij kropen daar achter, op onze knieën de aardappels rapend in grote manden, die we naast ons meetrokken. Als de mand vol was gingen we hem ledigen in de klaarstaande kar.
Dat was een heerlijke tijd. We zaten heel de tijd plezier te maken tijdens het werk, en als de aardappels geraapt waren , dan werd het loof vergaard, en in brand gestoken. Een dikke smook hing dan over het veld, en wij staken kleine patatjes op een wisse (een takje van een wilg) en roosterden die dan in het vuur. Gebrande patat... Heerlijk vonden we dat. Nu zou dat wellicht kankerverwekkend heten. De grote massa echt kleine patatjes werden ook verzameld (nu blijven die op het veld liggen), en dienden als varkensvoer. Je kon dan dagelijks de boerin vuur zien stoken onder de grote ketel, waar behalve patatjes ook gruis en restjes van het melken werden ingegooid... Het had een hele speciale geur, die heel de stal deed ruiken en waar de varkens knorrend stonden op te wachten.
Bij Omer kregen de koeien draf... Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet wist wat dit was, tot ik hier in Mater woonde, vlak bij de Brouwerij Roman, en daar zag dat de boeren het uitgegiste product van de bierbrouwerij kwamen ophalen: draf... Van welke brouwerij Omer zijn draf betrok ??? Maar het werd gestockeerd in een put op de koer, die afgedekt lag met balken, sterk genoeg om er met paard en kar over te rijden... Wellicht is de juiste naam ook niet eens draf, maar voor mij is en blijft het innig verbonden met de boerderij van Omer en vooral van zijn zoon, en mijn vriend Odiel.
Ik word oud, zit weeral in het verleden. Maar ja, het grootste gedeelte ligt al achter mij hé, ik heb al minder om naar uit te kijken dan er al voorbij is... Dat is nu eenmaal het leven hé...de dood hoort daar ook bij. (Of dat nu het echte einde is of de start van een beter leven...) Maar de dood is niet vreemd voor ons, we hebben al zoveel familie, vrienden en zelfs een gezinslid verloren... En ergens is daardoor de dood ook niet meer zo afschrikwekkend, het is als het ware iets vertrouwds geworden. Klinkt dat gek? Toch is het zo. Het hoort er nu eenmaal bij.
Ach, ik ga stoppen, voor we weer te zwaar op de hand worden.
tot de volgende ?

www.deredactie.be

Image by Komimo via FlickrEen blog beginnen met een website lijkt misschien wat eigenaardig, maar als je eventjes de tijd hebt, dan moet je daar eens gaan kijken, klikken op Oost Vlaanderen en het nieuws bekijken over de watersnood. Helemaal niet om te lachen hé ?
En in Henegouwen zijn er zelfs al twee mensen verdronken, een die niet meer uit de wagen geraakte, en eentje die is meegesleurd door het snelstromende water...
Ons land is aan het verzuipen!
En vandaag is het weer aan 't regenen, regenen, regenen...
Steeds meer horen wij hier van stukken die niet meer of heel moeizaam te bereiken zijn. Hele straten worden ontruimd, en de inwoners worden ingekwartierd in scholen of RVT's of iets dergelijks.
En dan denk ik aan ons vader, ik hoor het hem nog zeggen: "Wind, water en vuur, daar sta je machteloos tegenover..." Ofte de kleinheid van de mens tegenover de natuurkrachten. Ons vader noemde aarde er niet bij, omdat dat in onze streek een onbekend gevaar was, maar zelfs hier in onze Vlaamse Ardennen hebben wij nu en dan te maken met stukken grond die plots de helling beginnen af te schuiven. In Leupegem is er een dergelijk gebied, waar men nu, met al dat water wellicht angstig de grond zit te bewaken...
Kortom, hoe archaïsch het ook moge klinken, we vrezen de vier elementen der Ouden... Water, Vuur, wind en aarde...
Terug naar af ?
't Lijkt er wel een beetje op hé?
En dan zit ik nu met een gekke gedachte...
Stel dat de aarde niet zo maar een dood iets is, dat er ergens in dat geheel een soort bewustzijn zit, en dat dit "ding" het moe is geteisterd, geplaagd, vermoord te worden, en nu wraak neemt, besluit de mens als luizen uit zijn pels af te schudden???
We horen van steeds meer uitbarstende vulkanen, steeds meer aardbevingen, klimaat die op de loop gaat, en noem maar op... de wereld neemt wraak om wat hem (haar?) is aangedaan.
Zou het u nog verwonderen dat we deze winter ook nog eens een zware storm krijgen tijdens een periode van springtij ? Gek, maar we worden die rare sprongen van het weer al een beetje gewoon. Niet dat we er ons kunnen aan aanpassen, maar we schrikken niet echt meer van de berichten, zolang... zolang het ons niet gebeurt, zolang we alleen maar naar de beelden op TV moeten kijken, en zeggen "'t Is wel erg hé?"...
Kenschetsend was het gebrek aan reactie op de ramp in Pakistan...
En dat zit ik te piekeren. Wat is in hemelsnaam het verschil met de tsunami van enkele jaren terug??? Want daar werd heel de wereld plots wakker geschud en werden massale hulpacties gevoerd... Is het omdat daar westerlingen in betrokken waren (toeristen)? Of is het omdat Pakistan een moslimland is, en moslims hier door Taliban en Al Qaeda niet goed in de markt liggen ?
Pakistan is ons zowat onbekend terrein, waar geen massa toerisme naar toe gaat, om diverse redenen.
Maar denken we nu echt dat het uitdiepen van de kloof tussen moslim en de rest een oplossing zal bieden? Het zou veel wenselijker zijn die mensen een hogere levensstandaard te bezorgen, waardoor automatisch het fanatisme afsmelt. Kijk maar naar onze eigen wereld, hoe samen met de stijgende welvaart het kerkelijke fanatisme quasi is verdwenen.
Het lijkt wel of armoede, honger, ellende een uitlaatklep zoeken in een hyper streng geloof, en in een fanatisme tegen al wie niet denkt zoals de massa. Dit is geen toeval, want de machthebbers, zowel van het land, van de gemeenschappen en gemeenschapjes, als de kerkleiders (van hoog tot laag) houden zorgvuldig hun positie hoog, onder meer door een (eigenlijk niet echt) religieus doemdenken.
Ik ben bezig met het lezen van "Ons land in de kering - deel 1, van K. Van Isacker, een Jezuïet, die uiteindelijk tot dezelfde conclusie komt over de machtsverhoudingen in ons land in de 19° eeuw. Toen wij in de situatie verkeerden die we nu eigenlijk zitten te bekijken op de TV over de ontwikkelingslanden. Noch de burgelijke machthebbers, noch de geestelijke moeten fier zijn op hun houding in die periode. En toch dachten zij dat de situatie toen normaal was, en ze voelden zichzelf halve heiligen als ze nu en dan een aalmoes gaven aan het plebs, het schorem (noch niet eens het statuut van proletariaat bereikt in die tijd!).
Geef die mensen een menswaardig bestaan, en automatisch komt er minder geweld... Wie het goed heeft zoekt geen geweld !
Ons geloof nu, is niet makkelijker dan toen, integendeel, want toen geloofden wij gewoon al wat ze ons dicteerden... Nu hebben wij geleerd te denken, te redeneren, en wie met die gegevens gelooft, doet dat uit een echte diepe innerlijke overtuiging, beredeneerd en het geloof projecterend op de situatie waarin hij leeft. Ons geloof is niet meer het geloof van 100 jaar geleden.
Het lijkt er bijna niet meer op.
Met andere woorden, geloof is, zoals de levenssituatie, kneedbaar.
Maar wellicht zou een terugval van de levensstandaard, een terugkeer naar een andere minder copieuze vorm van samenleving héél, héél moeilijk zijn, en even waarschijnlijk zou een terugkeer naar het geloof van vroeger waarschijnlijk worden... Bijna een vlucht naar het "ding" dat op zijn minst een goed leven belooft na dit leven... Nu heeft dat veel minder impact, want we leven al "goed"...
Hé, daar kun je nog even op knabbelen hé???
tot de volgende ?

Watersnood !!!

Image via WikipediaVanmorgen zouden we naar de rommelmarkt gaan te Geraardsbergen, en ondertussen boodschappen doen... Maar toen we Brakel wilden binnenrijden, konden we niet door: overstroming.
Achter de afsluiting met het verkeersbord zagen we een zee van water, en huizen die tot de knieën in het water staan... (De knieën van de eigenaars, niet van de huizen !!!)
We moesten rondrijden, aan café de jager in, door de straat vol zandzakjes aan ieder deur en ieder keldergat. (Vannacht zou ook daar de boel ondergelopen zijn ... Hoorden we nadien in de winkel vertellen. ) In Michelbeke zou het water nog heel wat hoger staan vertelde ons een winkelbediende. Hij was met lieslaarzen aan naar zijn werk gebaggerd.
We hebben wat noodzakelijke boodschappen gedaan, en zijn dan maar weer huiswaarts gereden, langs de omleidingen ...
En dan denk ik aan Louise... Zij woont daar in dat stuk waar we niet door mochten/konden... Louise is de weduwe van Hubert, een goede vriend, en is ook al een heel end in de tachtig... Wordt je dan 's nachts wakker gebeld van de brandweer, die je helpen met wat zandzakjes, en dan sta je daar, angstig te kijken naar het stijgende water... Ieder beetje haastig opnemend met een dweil of vuilblik, de trekker in aanslag, angstig achteruit loerend, of het water niet langs het afvoerputje naar binnen stroomt... En als het dat wel doet, dan is het dweilen met de kraan open.
Niet alleen loopt je huis vol water, maar vooral, het is geen proper water , het is smurrie, vuil en stinkend goor...
In het naar huis rijden, reden wij niet meer op de baan, maar door een bergbeek... En wellicht konden de eigenaars van de huizen op de hellingen niet meer uit hun woning, als hun oprit niet uit beton, asfalt of sterke bevloering bestond, want heel de weg lag vol met rode of gele steentjes uit de gravel van de opritten weggespoeld. Op één plaats bruiste en kolkte het zo erg, dat je bijna zeker wist dat daar niet langer de oprit lag, maar een gracht...
Watersnood... Het mag gek klinken, maar ik dacht het woord op de melodie van Waterloo van Abba. Net of het is niet erg.
Stel je maar eens voor dat je daar heel de nacht oeverloos staat te vechten om het water zo veel als mogelijk buiten je huis te houden! Stel je voor dat je een van je huisgenoten hebt die ziek is, en warmte nodig heeft, en de kelder loopt vol, waar ook de brander van de verwarming staat... denk je eens in...
Denk je eens in dat je landbouwer bent, en dat je varkensstallen onder lopen, dat je met tientallen, honderdtallen biggen zit...
Wellicht staat ook de kinderboerderij nu onder water.. net als zo veel anderen...
In de winkel hoorde je niets anders dan praten over het water... Maar uiteindelijk zijn dat de mensen die NIET getroffen zijn, want de anderen, die zijn nog aan het werk ,aan het opkuisen en zo meer...
Ik ben blij dat we hier boven op de berg zitten, ook al is het niet helemaal op de top, en stroomt het water van het hogerliggende deel hier ook over mijn hof en oprit... Ik mag er niet aan denken dat we hier met ons beiden zouden moeten staan scheppen en dweilen en...
Ik heb diep medelijden met de getroffenen.
Het moet verschrikkelijk zijn...
En denk jij dan ook aan Pakistan? Daar moesten ze verdorie zwemmen !!!
tot de volgende ?

correctie...

Ik herlas (te laat !!!) nog eens mijn blog en zag: "we worden verblijdt..."  Foei ! Foei! foei! verblijd, zonder thee en zonder suiker !!!!!

Na de storm: overstromingen verwacht...

Image by Pieter Musterd via Flickr't Gaat nog wel eventjes duren voor de suikerbieten voor mijn deur er uit kunnen... De boer oordeelde het veld nu al veel te nat en te drassig, en nu worden we, na de storm van gisteren, verblijdt met voorspelde overstromingen wegens "zware regenval"...
Maar is de regen wel de schuld van de overstromingen? Ik weet het niet. Ik zie dat er steeds meer oppervlakte bebouwd, beticheld, gebetonneerd en geasfalteerd is... dat zijn allemaal plaatsen waar de regen niet meer in de grond kan dringen. De laatste jaren zie ik steeds meer mensen die, in een nieuwe vorm van onkruidbestrijding, hun grond volkomen toedekken met zwarte plastic (soms worteldoek, wat toch nog iets doorlaat), waar ze dan in summiere gaatjes hier en daar een plant in zetten. Weer heel wat oppervlakte waar de regen niet in kan dringen... En dan de velden, waar men met mastodonten van machines op gaat werken, en waar de ondergrond volledig is toegedempt onder de immense druk van die tuigen... Weer zoveel minder oppervlakte die water kan opnemen... Door de ruilverkavelingen zijn de velden veel groter geworden dan vroeger, en verdwenen de talrijke houtkanten en vooral de talrijke afwateringsbeekjes... en ook daar hoeft geen tekeningetje bij..
Laat ons de natuur weer eens wat wijzer behandelen, wedden dat er al een heel deel van de wateroverlast verdwijnt?
En dan spreek ik nog niet van de enorme erosie van de oppervlaktegrond (de vruchtbare laag !) die we hier zien, mede veroorzaakt door de schaalvergroting van de velden en het verdwijnen van de afwateringsbeken...
"'t gaat onze tijd wel duren..." Heb je dat ook al horen zeggen?
Maar gaat het de tijd van je kinderen ook nog duren, en van je kleinkinderen? Of is dat te ver van je bed ?
Is de mens altijd zo kortzichtig geweest? 't Gaat mijn tijd wel duren...
Moeten we niet op zijn minst proberen verder te denken dan ons eigen leven strekt?
Ondertussen is het buiten nu nog helder weer, geen spoor van de zware regen te zien. Hopelijk is het niet zo erg als ze voorzien voor de komende dagen, want anders zitten er weer heel wat mensen in de miserie. Ik mag er niet aan denken...
Stel dat het hier zou overstromen, dan zou de kast die door onze Koen werd gemaakt misschien onherroepelijk beschadigd zijn, en zou dat mooie souvenir verdwijnen...
Want dat is het erge bij overstromingen, brand en dergelijke...Er gaan dingen kapot die voor jou onherstelbaar zijn, en die deel uitmaakten van je kostbaarste bezittingen. Ze hoeven niet echt waarde te hebben... Je hebt maar één fotootje meer van je peter, je hebt nog het trouwboekje van je ouders liggen. Dat heeft geen echte geldwaarde, maar voor jou is het van enorme waarde... en niet meer te vervangen.
Hé, leg nu eens de band tussen die onvervangbare dingen en "Het zal mijn tijd wel duren..."
Doet je eens anders denken ? Goed zo...
Ik ga moeten stoppen, straks komt Louis, met de teksten... Teksten? Ja, teksten voor Sint Nikolaas...
Want op 6 december moet ik voor de Okra (de bond van gepensioneerden) Klaas "spelen"... Een heel serieuze rol, waar ik al heel wat ervaring in heb, maar nog nooit bij gepensioneerden...
De tekst ? Ja, wie ik eens op het schavotje voor mij kan doen knielen (of doe je dat niet meer met oudjes?) en eens de levieten lezen tot plezier van de rest... Ook eens stil staan bij de vrienden die ons in het afgelopen jaar ontvallen zijn en dergelijke... Kortom, een beetje van het vroede en een beetje van het zotte...
Tot de volgende ?

De grote oorlog...

Het is goed om eens stil te staan bij de menselijke waanzin bij uitstek: oorlog...
Volgens ons vader hoofdzakelijk een economisch verschijnsel, maar volgens mij vooral een menselijk drama!
14-18... nog steeds de grote oorlog genoemd, was de eerste oorlog met "moderne" wapentuigen, en met een totaal ander manier van oorlog voeren dan voorheen.
Het grootste verschil zit hem in het aantal slachtoffers, en het enorme aantal burgerslachtoffers.
Je zou denken dat na één van die enorme slachtingen de mensheid zou wakker geworden zijn, maar niets daarvan, ze zijn sindsdien eigenlijk nooit meer gestopt, en zijn ook heden nog steeds bezig.
Eén ding is een beetje veranderd... daar momenteel de oorlog dagdagelijks op je scherm passeert, zijn er relatief minder burgerslachtoffers... Relatief, want er zijn ook landen waar we geen, of strikt gecensureerde beelden van krijgen. En van landen die de democratie hoog in het vaandel voeren stellen we vast dat er ook daar soms censuur is...

Kortom, oorlog was en is vuil, gemeen, bloederig en ... menselijk. Menselijk, want er zijn echt niet veel diersoorten die via moorden dingen proberen te verwerven. Als in dierengevechten van één soort, er een gewonde of een dode valt, dan is dat eerder een ongeluk dan wel opzet.

Menselijk lijkt plots wel een scheldwoord, terwijl we het steeds gebruiken om onze superioriteit mee aan te geven... ????

Ach, werp geen steen naar regeringen of dictators, zelfs niet naar de lui van the big business... werp een steen gewoon recht naar boven en ga er zorgvuldig onder staan... Want allemaal doen we mee aan het spel van de haat. Kijk maar eens naar de rassendiscriminatie, naar godsdienstfanaten die hun overtuiging desnoods met geweld willen opdringen, denk een aan... en aan... je weet vast nog we voorbeelden. En ergens, ook al doen we ons best, ergens doen we allemaal een beetje mee.

Mochten wij, de massa voetvolk, dit niet in ons hebben, dan zou de regering en/of haar leiders het niet zo makkelijk hebben om oorlog te gaan voeren, met ons, het gewone klootjesvolk, als slachtvee.

Enkele dagen geleden heeft men nog enkele stoffelijke overschotten gevonden uit de grote oorlog... enkele van de vele die vermist zijn. En aan het graf van een van deze onbekende lijken wordt vandaag een plechtigheid gevierd, ter herdenking...

Aan de Ijzer staat een monument: Hier liggen hun lijken als zaden in 't zand, hoop op de oogst, oh Vlaanderland...

De eerste oogst kwam heel kort nadien... 40-45...
de les was al vergeten...

Wordt wakker, en waak op jezelf en je eigen haat !

tot de volgende ?