Image by Komimo via FlickrEen blog beginnen met een website lijkt misschien wat eigenaardig, maar als je eventjes de tijd hebt, dan moet je daar eens gaan kijken, klikken op Oost Vlaanderen en het nieuws bekijken over de watersnood. Helemaal niet om te lachen hé ?En in Henegouwen zijn er zelfs al twee mensen verdronken, een die niet meer uit de wagen geraakte, en eentje die is meegesleurd door het snelstromende water...
Ons land is aan het verzuipen!
En vandaag is het weer aan 't regenen, regenen, regenen...
Steeds meer horen wij hier van stukken die niet meer of heel moeizaam te bereiken zijn. Hele straten worden ontruimd, en de inwoners worden ingekwartierd in scholen of RVT's of iets dergelijks.
En dan denk ik aan ons vader, ik hoor het hem nog zeggen: "Wind, water en vuur, daar sta je machteloos tegenover..." Ofte de kleinheid van de mens tegenover de natuurkrachten. Ons vader noemde aarde er niet bij, omdat dat in onze streek een onbekend gevaar was, maar zelfs hier in onze Vlaamse Ardennen hebben wij nu en dan te maken met stukken grond die plots de helling beginnen af te schuiven. In Leupegem is er een dergelijk gebied, waar men nu, met al dat water wellicht angstig de grond zit te bewaken...
Kortom, hoe archaïsch het ook moge klinken, we vrezen de vier elementen der Ouden... Water, Vuur, wind en aarde...
Terug naar af ?
't Lijkt er wel een beetje op hé?
En dan zit ik nu met een gekke gedachte...
Stel dat de aarde niet zo maar een dood iets is, dat er ergens in dat geheel een soort bewustzijn zit, en dat dit "ding" het moe is geteisterd, geplaagd, vermoord te worden, en nu wraak neemt, besluit de mens als luizen uit zijn pels af te schudden???
We horen van steeds meer uitbarstende vulkanen, steeds meer aardbevingen, klimaat die op de loop gaat, en noem maar op... de wereld neemt wraak om wat hem (haar?) is aangedaan.
Zou het u nog verwonderen dat we deze winter ook nog eens een zware storm krijgen tijdens een periode van springtij ? Gek, maar we worden die rare sprongen van het weer al een beetje gewoon. Niet dat we er ons kunnen aan aanpassen, maar we schrikken niet echt meer van de berichten, zolang... zolang het ons niet gebeurt, zolang we alleen maar naar de beelden op TV moeten kijken, en zeggen "'t Is wel erg hé?"...
Kenschetsend was het gebrek aan reactie op de ramp in Pakistan...
En dat zit ik te piekeren. Wat is in hemelsnaam het verschil met de tsunami van enkele jaren terug??? Want daar werd heel de wereld plots wakker geschud en werden massale hulpacties gevoerd... Is het omdat daar westerlingen in betrokken waren (toeristen)? Of is het omdat Pakistan een moslimland is, en moslims hier door Taliban en Al Qaeda niet goed in de markt liggen ?
Pakistan is ons zowat onbekend terrein, waar geen massa toerisme naar toe gaat, om diverse redenen.
Maar denken we nu echt dat het uitdiepen van de kloof tussen moslim en de rest een oplossing zal bieden? Het zou veel wenselijker zijn die mensen een hogere levensstandaard te bezorgen, waardoor automatisch het fanatisme afsmelt. Kijk maar naar onze eigen wereld, hoe samen met de stijgende welvaart het kerkelijke fanatisme quasi is verdwenen.
Het lijkt wel of armoede, honger, ellende een uitlaatklep zoeken in een hyper streng geloof, en in een fanatisme tegen al wie niet denkt zoals de massa. Dit is geen toeval, want de machthebbers, zowel van het land, van de gemeenschappen en gemeenschapjes, als de kerkleiders (van hoog tot laag) houden zorgvuldig hun positie hoog, onder meer door een (eigenlijk niet echt) religieus doemdenken.
Ik ben bezig met het lezen van "Ons land in de kering - deel 1, van K. Van Isacker, een Jezuïet, die uiteindelijk tot dezelfde conclusie komt over de machtsverhoudingen in ons land in de 19° eeuw. Toen wij in de situatie verkeerden die we nu eigenlijk zitten te bekijken op de TV over de ontwikkelingslanden. Noch de burgelijke machthebbers, noch de geestelijke moeten fier zijn op hun houding in die periode. En toch dachten zij dat de situatie toen normaal was, en ze voelden zichzelf halve heiligen als ze nu en dan een aalmoes gaven aan het plebs, het schorem (noch niet eens het statuut van proletariaat bereikt in die tijd!).
Geef die mensen een menswaardig bestaan, en automatisch komt er minder geweld... Wie het goed heeft zoekt geen geweld !
Ons geloof nu, is niet makkelijker dan toen, integendeel, want toen geloofden wij gewoon al wat ze ons dicteerden... Nu hebben wij geleerd te denken, te redeneren, en wie met die gegevens gelooft, doet dat uit een echte diepe innerlijke overtuiging, beredeneerd en het geloof projecterend op de situatie waarin hij leeft. Ons geloof is niet meer het geloof van 100 jaar geleden.
Het lijkt er bijna niet meer op.
Met andere woorden, geloof is, zoals de levenssituatie, kneedbaar.
Maar wellicht zou een terugval van de levensstandaard, een terugkeer naar een andere minder copieuze vorm van samenleving héél, héél moeilijk zijn, en even waarschijnlijk zou een terugkeer naar het geloof van vroeger waarschijnlijk worden... Bijna een vlucht naar het "ding" dat op zijn minst een goed leven belooft na dit leven... Nu heeft dat veel minder impact, want we leven al "goed"...
Hé, daar kun je nog even op knabbelen hé???
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten